الماسهای رخشان طلوعی نو
در آسمان بیستارهی تاریک
و آفرینشی به جهان فراروی...
میلادی خجسته از آنسان
که دستهایش
اعجاز عشق را دارد
و الهام کلامش
باران و ترانه
که نیاز به نیایش را تعمید میدهد...
مسیح را باور کنیم
و مریم را
زنی که نشاط طلوع
چون زنبقی سرخ در رگانش روئید
و در سایههای حقیقت ممنوع
آفرینش عشق را به جهان بخشید
و زمین
پردههایش را به کناری زد
و شمعدانی و رز
در پناه فواره و لبخند روئید...
آفرینش عشق را به جهان بخشید
و زمین
پردههایش را به کناری زد
و شمعدانی و رز
در پناه فواره و لبخند روئید...
س.ع.نسیم.