هم‌زمان با اجلاس شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد در ژنو، به‌دعوت 5 ارگان غیردولتی دارای رتبهٴ مشورتی در سازمان ملل فرانس‌لیبرته (بنیاد دانیل میتران)، حزب رادیکال فرا ملیتی، جنبش مراپ، انجمن بین‌المللی حقوق‌بشر زنان و انجمن توسعهٴ آموزش بین‌المللی، کنفرانسی در مقر ملل‌متحد در ژنو با حضور شخصیتهای سیاسی و مدافع حقوق‌بشر از کشورهای مختلف برگزار شد.
سخنرانان کنفرانس ژنو اعدام‌های فزاینده و سیاستهای سرکوبگرانهٴ رژیم در دوران آخوند روحانی را که پس از توافق اتمی بی‌وقفه ادامه یافته مورد بحث و بررسی قرار دادند و تأکید کردند که هر گونه رابطه‌یی با حکومت آخوندی، باید به توقف اعدام‌های وحشیانه و وضعیت حقوق‌بشر مشروط شود.
سخنرانان کنفرانس ژنو اعدام‌های فزاینده و سیاستهای سرکوبگرانهٴ رژیم در دوران آخوند روحانی را که پس از توافق اتمی بی‌وقفه ادامه یافته مورد بحث و بررسی قرار دادند و تأکید کردند که هر گونه رابطه‌یی با حکومت آخوندی، باید به توقف اعدام‌های وحشیانه و وضعیت حقوق‌بشر مشروط شود.
آنها خواستار قرار گرفتن جامعه جهانی در کنار مردم ایران و حمایت بین‌المللی از مقاومت سازمان‌یافته مردم ایران برای برقراری آزادی و دموکراسی شدند.
سخنرانان، همچنین به لغو محاصره ضدانسانی اشرفیها در لیبرتی فراخوان ندادند و با یادآوری نقش حکومت آخوندی به‌عنوان پدرخواندهٴ بنیادگرایی و تروریسم تحت نام اسلام، سیاست استمالت از این رژیم را محکوم کردند و خواهان اتخاذ موضعی قاطع در قبال آن شدند.
دکتر حنیفه خیری که ریاست این کنفرانس را برعهده داشت در سخنان افتتاحیه خود گفت: که بحران کنونی در خاورمیانه به‌دلیل رفتار حکومتهایی مثل رژیم ایران به‌وجود آمده است؛ رژیمی که فعالانه مردم خود را سرکوب می‌کند.
اولین سخنران این کنفرانس دکتر آلخو ویدال کوادراس رئیس کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت بود؛ وی با اشاره به روند رو به افزایش اعدامها از جمله 2000 اعدام در دوران ریاست‌جمهوری آخوند روحانی و سایر جنایات رژیم، از جمله اعدام زندانیان سیاسی و تشدید اقدامات سرکوبگرانه علیه زنان و پیروان سایر مذاهب گفت: «وقتی یک قانون در مجلس رژیم ایران تصویب شد و به نیروهای امنیتی و مأموران دست باز برای حجاب اجباری داد سرکوب زنان تحت حکومت روحانی تبدیل به یک قانون شد. اگر زنی اعتراض کند می‌تواند دستگیر شده و به‌شدت تنبیه شود، این قانون راه را برای حملات اسید پاشی روی دختران و زنانی که حجاب نامناسب داشته باشند باز می‌کند.
مصطفی پورمحمدی وزیر کنونی دادگستری (رژیم ایران) که توسط روحانی منصوب شده... یکی از سه عضو «کمیسیون مرگ» بود که 30000 زندانی سیاسی، عمدتاً از مجاهدین خلق را در تابستان 1988 به جوخه‌های مرگ فرستاد.
در مورد موضوع سرکوب، تمامی جناح‌های این رژیم با هم متحدند. زیرا پایان دادن به سرکوب و فضای رعب و وحشتی که با این اعدامها ایجاد شده، منجر به قیام و سرنگونی محتوم آنها می‌شود.
کاملاً در مقابل آن، موضع اعلام شده اپوزیسیون دموکراتیک (ایران) است. وقتی من دریافتم که خانم مریم رجوی از لغو حکم اعدام در ایران فردا دفاع کرده است، تشویق و ترغیب شدم. فکر می‌کنم که به‌خصوص برای دنیای مسلمانان این یک تعهد تاریخی و شجاعانه است».
دکتر حنیفه خیری که ریاست این کنفرانس را برعهده داشت در سخنان افتتاحیه خود گفت: که بحران کنونی در خاورمیانه به‌دلیل رفتار حکومتهایی مثل رژیم ایران به‌وجود آمده است؛ رژیمی که فعالانه مردم خود را سرکوب می‌کند.
اولین سخنران این کنفرانس دکتر آلخو ویدال کوادراس رئیس کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت بود؛ وی با اشاره به روند رو به افزایش اعدامها از جمله 2000 اعدام در دوران ریاست‌جمهوری آخوند روحانی و سایر جنایات رژیم، از جمله اعدام زندانیان سیاسی و تشدید اقدامات سرکوبگرانه علیه زنان و پیروان سایر مذاهب گفت: «وقتی یک قانون در مجلس رژیم ایران تصویب شد و به نیروهای امنیتی و مأموران دست باز برای حجاب اجباری داد سرکوب زنان تحت حکومت روحانی تبدیل به یک قانون شد. اگر زنی اعتراض کند می‌تواند دستگیر شده و به‌شدت تنبیه شود، این قانون راه را برای حملات اسید پاشی روی دختران و زنانی که حجاب نامناسب داشته باشند باز می‌کند.
مصطفی پورمحمدی وزیر کنونی دادگستری (رژیم ایران) که توسط روحانی منصوب شده... یکی از سه عضو «کمیسیون مرگ» بود که 30000 زندانی سیاسی، عمدتاً از مجاهدین خلق را در تابستان 1988 به جوخه‌های مرگ فرستاد.
در مورد موضوع سرکوب، تمامی جناح‌های این رژیم با هم متحدند. زیرا پایان دادن به سرکوب و فضای رعب و وحشتی که با این اعدامها ایجاد شده، منجر به قیام و سرنگونی محتوم آنها می‌شود.
کاملاً در مقابل آن، موضع اعلام شده اپوزیسیون دموکراتیک (ایران) است. وقتی من دریافتم که خانم مریم رجوی از لغو حکم اعدام در ایران فردا دفاع کرده است، تشویق و ترغیب شدم. فکر می‌کنم که به‌خصوص برای دنیای مسلمانان این یک تعهد تاریخی و شجاعانه است».
دکتر آلخو ویدال کوادراس سپس سیاست استمالت دولتهای غربی در قبال رژیم و قربانی‌کردن حقوق‌بشر مردم ایران به‌ازای منافع تجاری را محکوم کرد، و افزود: «این یک پیام بد به مردم ایران می‌فرستد که احساس می‌کنند اروپایی‌ها فقط به تجارت علاقمندند و درد و رنج آنها برایشان هیچ اهمیتی ندارد. این همچنین تشویق‌کننده رژیم به ادامه سرکوب است.
از زمانیکه خانم موگرینی نماینده عالی امور خارجه اتحادیه اروپا شده است، حتی یک بیانیه هم توسط دفتر وی صادر نشده است که نقض حقوق‌بشر در ایران را محکوم کند. چرا چنین سکوتی وجود دارد؟
از زمانیکه خانم موگرینی نماینده عالی امور خارجه اتحادیه اروپا شده است، حتی یک بیانیه هم توسط دفتر وی صادر نشده است که نقض حقوق‌بشر در ایران را محکوم کند. چرا چنین سکوتی وجود دارد؟
وی تأکید کرد: ضروری است که با تصویب قطعنامه‌های شدید در مجمع عمومی سازمان ملل، اعدامها در ایران را متوقف کنیم. کما این‌که تحریم این رژیم به‌خاطر نقض حقوق‌بشر و حمایت از تروریسم کاملاً ضروری است.
اتحادیه اروپا بایستی حقوق‌بشر را به یک نقطهٴ مرکزی برای سیاستش در رابطه با ایران تبدیل کند و قاطعانه نقض حقوق‌بشر را در ایران در سطح بین‌المللی محکوم کند؛ باید برای هر گونه بهبود روابط، متوقف‌کردن اعدامها، پایان دادن به نقض حقوق‌بشر و آزادی تمامی زندانیان سیاسی در ایران را به‌عنوان پیش‌شرط قرار دهد».
رئیس کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت سپس درباره محاصره ضدانسانی اشرفیها در لیبرتی، تأکید کرد.
پس از آن کیمو ساسی عضو پیشین مجمع پارلمانی شورای اروپا در سخنرانی خود، گفت: من در پارلمان فنلاند به‌عنوان رئیس کمیته قانون اساسی که حافظ حقوق‌بشر است و در شورای اروپا به‌مدت 12سال به‌عنوان عضوکمیته حقوقی و حقوق‌بشر کار کرده‌ام.
واقعیت این است که در حال حاضر در ایران نه دموکراسی وجود دارد و نه حقوق‌بشر. تعداد 2000نفر (در دوران) ریاست‌جمهوری روحانی اعدام شده‌اند که برای جلوگیری از مقاومتهای مردمی در برابر این رژیم است.
پارلمان اروپا یک اعلامیه در آوریل 2014 در این زمینه صادر کرده است که می‌گوید حقوق‌بشر باید بخش ضروری از روابط و شرط آن باشد.
وقتی موگرینی در تهران بود، هم‌زمان با دیدار او 11نفر در ایران اعدام شدند.
کیمو ساسی در پایان سخنان خود، گفت: «من فکر می‌کنم که تغییر در ایران محقق خواهد شد و این تغییری برای دموکراسی و حقوق‌بشر خواهد بود؛ امیدوارم که این لحظه هر چه زودتر فرا برسد.
الیزابتا زامپاروتی از رؤسای مشترک کمیته ایتالیایی پارلمانترها و شهروندان سخنران بعدی این کنفرانس بود. وی از جمله، گفت: (رژیم) ایران دارای بیشترین تعداد اعدامها در جهان است. بیش از ۲۰۰۰ اعدام تحت ریاست‌جمهوری روحانی در ایران انجام گرفته است. سال گذشته در ۲۰۱۴، حداقل ۸۰۰ نفر اعدام شدند و این بالاترین تعداد اعدامها طی ۱۵ سال در ایران بود. و امسال تعداد اعدامها بیشتر و بدتر شده است زیرا تا ژوئن حداقل ۶۵۷ نفر اعدام شده‌اند و اگر ما تعداد اعدامها را به نسبت جمعیت مقایسه کنیم می‌توانیم بگوییم که (رژیم) ایران در تعداد اعدامها در جهان شماره یک است.
اما مشکل فقط مجازات مرگ نیست. ما می‌دانیم که (رژیم) ایران چگونه استانداردهای پایه‌یی بین‌المللی حقوق‌بشر را نقض می‌کند. ما وظیفه داریم توجهات را به این موضوع جلب کنیم.
ما همچنین باید مراجع سیاسی را برای گفتگو و حمایت پیدا کنیم و مقاومت ایران می‌توانند آن مرجع باشند. ما از برنامه ۱۰ ماده‌یی خانم رجوی مطلعیم و این چیزی است که نه تنها ایران بلکه جامعه بین‌المللی برای رسیدن به یک جهان صلح‌آمیز و خاورمیانه‌یی صلح‌آمیز (به آن) نیاز دارد.
در ادامه کنفرانس در مقر اروپایی ملل‌متحد در ژنو سوزان متیوز مدافع حقوق‌بشر از ایرلند به سخنرانی پرداخت، و گفت:
در ایران حکومت از مردمی که باید به آنها خدمت کند دزدی می‌کند و به سرقت ثروت و منابع کشور به‌نفع خودش مشغول است. آنها هر کسی را که دوست ندارند زندانی می‌کنند با آنها (رفتار) وحشیانه می‌کنند و هر کسی را که می‌خواهند اعدام می‌کنند. حاکمان ایران، افراد فاسدی هستند اما مردان و زنان ایرانی افراد شجاعی هستند که در خدمت منافع عالی مردمشان قرار دارند
جمال بوحسن نمایندهٴ پارلمان بحرین سخنران بعدی این کنفرانس در سخنانش به دخالتهای رژیم در بحرین پرداخت، و گفت:
رژیم ایران برای ایجاد مشکل در بحرین به ما خیانت صادر می‌کند. آنها می‌خواهند ما را از کشورمان بیرون کنند. رژیم ایران به همسایگان خود احترام نمی‌گذارد. این رژیم در حال کشتن مردم ما است.
حاکمان ایران فقط شهروندان سایر کشورها را نمی‌کشند، بلکه شهروندان ایرانی را نیز به‌قتل رسانده و آنها را در فقر نگه می‌دارند..
کنفرانس ژنو با سخنرانی پیتر متیوز، نمایندهٴ پارلمان ایرلند ادامه یافت؛ وی تصریح کرد:
ایران کشور فوق‌العاده‌یی است اما در چنگال یک رژیم دیکتاتوری است که پاسخ هر چیزی را با سرکوب وحشیانه و سیاستهای بنیادگرایانه می‌دهد.
پیتر متیوز سپس درباره محاصره ظالمانهٴ اشرفیها در لیبرتی، گفت: «آنها در آنجا زندانی شده‌اند در حالی‌که کشورهای غربی در این مورد صحبت می‌کنند ولی کاری انجام نمی‌دهند. ما باید در پارلمانهایمان و در مکانهای عمومی در مورد این موضوع صحبت کنیم و دست به اقدامات عملی بزنیم.
سپس دکتر هنریک هرمانسون محقق از دانشگاه کپنهاگ در شروع سخنانش بر لزوم محاکمه و مجازات آمران و عاملان قتل‌عام 30هزار زندانی سیاسی در سال 67 تأکید کرد، و گفت:
در 1988 ایران محلی برای بزرگترین نقض حقوق‌بشر بود که تا کنون بدون مجازات باقی مانده است. این همان موج اعدامها و بزرگترین قتل‌عام زندانیان سیاسی از زمان جنگ جهانی دوم به این‌طرف است.
برای این‌که به‌طور کامل بتوانیم تا عمق این قتل (عام) پیش برویم نیاز به تحقیقات بین‌المللی مستقلی (وجود) دارد که به‌صورت منطقی باید توسط گزارشگر ویژه ایران هدایت و ریاست شود.
دکتر هرمانسون به ارجاع پرونده قتل‌عام سال 67 به دادگاه بین‌المللی جنایی و محاکمه دست‌اندرکاران این قتل‌عام فراخوان داد، و افزود: تا وقتی مسئولان قتل‌عام 1988 که شامل بالاترین افراد رژیم کنونی هستند مورد حسابرسی قرار نگیرند، اعدامها، شکنجه و سرکوب متوقف نخواهد شد».
سیمین نوری مسئول انجمن زنان ایرانی در فرانسه در سخنرانی خود در کنفرانس در مقر اروپایی ملل‌متحد در ژنو، به تشریح سیاستهای تبعیض‌آمیز آخوندها علیه زنان میهنمان پرداخت و مواردی از سرکوب و ستم اعمال‌شده علیه آنان را بازگو کرد.
وی با اشاره به فاجعه بی‌خانمانی زنان و کودکان در ایران تحت حاکمیت آخوندها، گفت: «زنان بی‌خانمان در کنار کودکان خیابانی بر روی زمین و زیر جعبه‌های کارتون در تهران و سایر شهرهای بزرگ می‌خوابند. در حالی‌که این کشور، دارای ذخائر عظیم نفت و گاز است.
زلال حبیبی سخنران دیگر این کنفرانس بود. وی گفت:
(موج اعدامها در ایران) برای ایرانیان یادآور اعدام‌های گسترده دهه 60 و به‌طور خاص قتل‌عام سال 67 است که طی آن 30هزار تن در عرض چند هفته اعدام شدند. در طول این سالیان بیش از 120هزار نفر فقط به‌دلیل عقاید و دیدگاهشان و زانو نزدن در مقابل آخوندها اعدام شده‌اند.
برای بسیاری 120هزار شاید فقط یک عدد باشد ولی برای امثال من و حنیفه (این عدد) یک معنای عمیق دارد، چون یکی از آنها پدرم، محمد حسین حبیبی، یک نویسنده برجسته و مدافع حقوق‌بشر بود که در سال 67 به‌شهادت رسید.
زلال حبیبی اضافه کرد: پرونده حقوق‌بشر (رژیم) ایران باید به دادگاه بین‌المللی ارجاع داده شود و عاملان آن باید به میز عدالت کشیده شوند. دکتر کاظم رجوی، مدافع بزرگ حقوق‌بشر که توسط رژیم ایران در چند کیلومتری همین مکان ترور شد، به‌درستی گفت، «ما تاریخ حقوق‌بشر را با خون خود می‌نویسیم». امیدوارم بتوانیم آرزوی آنها را برای یک ایران آزاد و دموکراتیک در آینده‌یی نه چندان دور به یک واقعیت تبدیل کنیم.
در ادامه این کنفرانس پرویز خزایی نمایندهٴ شورای ملی مقاومت ایران در کشورهای نوردیک در سخنرانی خود، با تأکید بر این‌که بنیادگرایی و تروریسم تحت نام اسلام پس از ربودن انقلاب ضدسلطنتی مردم ایران توسط خمینی ظهور کرده است، گفت: «همان‌طور که خانم رجوی از سالیان قبل گفته است بنیادگرایی اسلامی یک تهدید جهانی است. بنابراین ما نباید همان برخورد قبل از جنگ جهانی دوم با سیاست مماشات را تکرار کنیم.
رژیم (ایران) زمینه‌ساز تمامی بحرانهای امنیتی و سیاسی و مشکلات خاورمیانه است. و استراتژی این رژیم روی دو پایه سوار شده است؛ یکم سرکوب داخلی و دوم صدور به‌اصطلاح انقلاب. این رژیم خودش بخشی از مشکل در خاورمیانه و سراسر جهان است.
اتحادیه اروپا بایستی حقوق‌بشر را به یک نقطهٴ مرکزی برای سیاستش در رابطه با ایران تبدیل کند و قاطعانه نقض حقوق‌بشر را در ایران در سطح بین‌المللی محکوم کند؛ باید برای هر گونه بهبود روابط، متوقف‌کردن اعدامها، پایان دادن به نقض حقوق‌بشر و آزادی تمامی زندانیان سیاسی در ایران را به‌عنوان پیش‌شرط قرار دهد».
رئیس کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت سپس درباره محاصره ضدانسانی اشرفیها در لیبرتی، تأکید کرد.
پس از آن کیمو ساسی عضو پیشین مجمع پارلمانی شورای اروپا در سخنرانی خود، گفت: من در پارلمان فنلاند به‌عنوان رئیس کمیته قانون اساسی که حافظ حقوق‌بشر است و در شورای اروپا به‌مدت 12سال به‌عنوان عضوکمیته حقوقی و حقوق‌بشر کار کرده‌ام.
واقعیت این است که در حال حاضر در ایران نه دموکراسی وجود دارد و نه حقوق‌بشر. تعداد 2000نفر (در دوران) ریاست‌جمهوری روحانی اعدام شده‌اند که برای جلوگیری از مقاومتهای مردمی در برابر این رژیم است.
پارلمان اروپا یک اعلامیه در آوریل 2014 در این زمینه صادر کرده است که می‌گوید حقوق‌بشر باید بخش ضروری از روابط و شرط آن باشد.
وقتی موگرینی در تهران بود، هم‌زمان با دیدار او 11نفر در ایران اعدام شدند.
کیمو ساسی در پایان سخنان خود، گفت: «من فکر می‌کنم که تغییر در ایران محقق خواهد شد و این تغییری برای دموکراسی و حقوق‌بشر خواهد بود؛ امیدوارم که این لحظه هر چه زودتر فرا برسد.
الیزابتا زامپاروتی از رؤسای مشترک کمیته ایتالیایی پارلمانترها و شهروندان سخنران بعدی این کنفرانس بود. وی از جمله، گفت: (رژیم) ایران دارای بیشترین تعداد اعدامها در جهان است. بیش از ۲۰۰۰ اعدام تحت ریاست‌جمهوری روحانی در ایران انجام گرفته است. سال گذشته در ۲۰۱۴، حداقل ۸۰۰ نفر اعدام شدند و این بالاترین تعداد اعدامها طی ۱۵ سال در ایران بود. و امسال تعداد اعدامها بیشتر و بدتر شده است زیرا تا ژوئن حداقل ۶۵۷ نفر اعدام شده‌اند و اگر ما تعداد اعدامها را به نسبت جمعیت مقایسه کنیم می‌توانیم بگوییم که (رژیم) ایران در تعداد اعدامها در جهان شماره یک است.
اما مشکل فقط مجازات مرگ نیست. ما می‌دانیم که (رژیم) ایران چگونه استانداردهای پایه‌یی بین‌المللی حقوق‌بشر را نقض می‌کند. ما وظیفه داریم توجهات را به این موضوع جلب کنیم.
ما همچنین باید مراجع سیاسی را برای گفتگو و حمایت پیدا کنیم و مقاومت ایران می‌توانند آن مرجع باشند. ما از برنامه ۱۰ ماده‌یی خانم رجوی مطلعیم و این چیزی است که نه تنها ایران بلکه جامعه بین‌المللی برای رسیدن به یک جهان صلح‌آمیز و خاورمیانه‌یی صلح‌آمیز (به آن) نیاز دارد.
در ادامه کنفرانس در مقر اروپایی ملل‌متحد در ژنو سوزان متیوز مدافع حقوق‌بشر از ایرلند به سخنرانی پرداخت، و گفت:
در ایران حکومت از مردمی که باید به آنها خدمت کند دزدی می‌کند و به سرقت ثروت و منابع کشور به‌نفع خودش مشغول است. آنها هر کسی را که دوست ندارند زندانی می‌کنند با آنها (رفتار) وحشیانه می‌کنند و هر کسی را که می‌خواهند اعدام می‌کنند. حاکمان ایران، افراد فاسدی هستند اما مردان و زنان ایرانی افراد شجاعی هستند که در خدمت منافع عالی مردمشان قرار دارند
جمال بوحسن نمایندهٴ پارلمان بحرین سخنران بعدی این کنفرانس در سخنانش به دخالتهای رژیم در بحرین پرداخت، و گفت:
رژیم ایران برای ایجاد مشکل در بحرین به ما خیانت صادر می‌کند. آنها می‌خواهند ما را از کشورمان بیرون کنند. رژیم ایران به همسایگان خود احترام نمی‌گذارد. این رژیم در حال کشتن مردم ما است.
حاکمان ایران فقط شهروندان سایر کشورها را نمی‌کشند، بلکه شهروندان ایرانی را نیز به‌قتل رسانده و آنها را در فقر نگه می‌دارند..
کنفرانس ژنو با سخنرانی پیتر متیوز، نمایندهٴ پارلمان ایرلند ادامه یافت؛ وی تصریح کرد:
ایران کشور فوق‌العاده‌یی است اما در چنگال یک رژیم دیکتاتوری است که پاسخ هر چیزی را با سرکوب وحشیانه و سیاستهای بنیادگرایانه می‌دهد.
پیتر متیوز سپس درباره محاصره ظالمانهٴ اشرفیها در لیبرتی، گفت: «آنها در آنجا زندانی شده‌اند در حالی‌که کشورهای غربی در این مورد صحبت می‌کنند ولی کاری انجام نمی‌دهند. ما باید در پارلمانهایمان و در مکانهای عمومی در مورد این موضوع صحبت کنیم و دست به اقدامات عملی بزنیم.
سپس دکتر هنریک هرمانسون محقق از دانشگاه کپنهاگ در شروع سخنانش بر لزوم محاکمه و مجازات آمران و عاملان قتل‌عام 30هزار زندانی سیاسی در سال 67 تأکید کرد، و گفت:
در 1988 ایران محلی برای بزرگترین نقض حقوق‌بشر بود که تا کنون بدون مجازات باقی مانده است. این همان موج اعدامها و بزرگترین قتل‌عام زندانیان سیاسی از زمان جنگ جهانی دوم به این‌طرف است.
برای این‌که به‌طور کامل بتوانیم تا عمق این قتل (عام) پیش برویم نیاز به تحقیقات بین‌المللی مستقلی (وجود) دارد که به‌صورت منطقی باید توسط گزارشگر ویژه ایران هدایت و ریاست شود.
دکتر هرمانسون به ارجاع پرونده قتل‌عام سال 67 به دادگاه بین‌المللی جنایی و محاکمه دست‌اندرکاران این قتل‌عام فراخوان داد، و افزود: تا وقتی مسئولان قتل‌عام 1988 که شامل بالاترین افراد رژیم کنونی هستند مورد حسابرسی قرار نگیرند، اعدامها، شکنجه و سرکوب متوقف نخواهد شد».
سیمین نوری مسئول انجمن زنان ایرانی در فرانسه در سخنرانی خود در کنفرانس در مقر اروپایی ملل‌متحد در ژنو، به تشریح سیاستهای تبعیض‌آمیز آخوندها علیه زنان میهنمان پرداخت و مواردی از سرکوب و ستم اعمال‌شده علیه آنان را بازگو کرد.
وی با اشاره به فاجعه بی‌خانمانی زنان و کودکان در ایران تحت حاکمیت آخوندها، گفت: «زنان بی‌خانمان در کنار کودکان خیابانی بر روی زمین و زیر جعبه‌های کارتون در تهران و سایر شهرهای بزرگ می‌خوابند. در حالی‌که این کشور، دارای ذخائر عظیم نفت و گاز است.
زلال حبیبی سخنران دیگر این کنفرانس بود. وی گفت:
(موج اعدامها در ایران) برای ایرانیان یادآور اعدام‌های گسترده دهه 60 و به‌طور خاص قتل‌عام سال 67 است که طی آن 30هزار تن در عرض چند هفته اعدام شدند. در طول این سالیان بیش از 120هزار نفر فقط به‌دلیل عقاید و دیدگاهشان و زانو نزدن در مقابل آخوندها اعدام شده‌اند.
برای بسیاری 120هزار شاید فقط یک عدد باشد ولی برای امثال من و حنیفه (این عدد) یک معنای عمیق دارد، چون یکی از آنها پدرم، محمد حسین حبیبی، یک نویسنده برجسته و مدافع حقوق‌بشر بود که در سال 67 به‌شهادت رسید.
زلال حبیبی اضافه کرد: پرونده حقوق‌بشر (رژیم) ایران باید به دادگاه بین‌المللی ارجاع داده شود و عاملان آن باید به میز عدالت کشیده شوند. دکتر کاظم رجوی، مدافع بزرگ حقوق‌بشر که توسط رژیم ایران در چند کیلومتری همین مکان ترور شد، به‌درستی گفت، «ما تاریخ حقوق‌بشر را با خون خود می‌نویسیم». امیدوارم بتوانیم آرزوی آنها را برای یک ایران آزاد و دموکراتیک در آینده‌یی نه چندان دور به یک واقعیت تبدیل کنیم.
در ادامه این کنفرانس پرویز خزایی نمایندهٴ شورای ملی مقاومت ایران در کشورهای نوردیک در سخنرانی خود، با تأکید بر این‌که بنیادگرایی و تروریسم تحت نام اسلام پس از ربودن انقلاب ضدسلطنتی مردم ایران توسط خمینی ظهور کرده است، گفت: «همان‌طور که خانم رجوی از سالیان قبل گفته است بنیادگرایی اسلامی یک تهدید جهانی است. بنابراین ما نباید همان برخورد قبل از جنگ جهانی دوم با سیاست مماشات را تکرار کنیم.
رژیم (ایران) زمینه‌ساز تمامی بحرانهای امنیتی و سیاسی و مشکلات خاورمیانه است. و استراتژی این رژیم روی دو پایه سوار شده است؛ یکم سرکوب داخلی و دوم صدور به‌اصطلاح انقلاب. این رژیم خودش بخشی از مشکل در خاورمیانه و سراسر جهان است.
