محمدرضا پور شجری زندانی سیاسی که به‌خاطر نوشتن وبلاگ گزارش به خاک ایران دستگیر، شکنجه و زندانی شده است، ضمن استمداد از هموطنان برای نجات جانش، در مورد تو‌طئه رژیم برای زجرکش کردن خودش از جمله نوشته است:
در تاریخ اول مهرماه سال جاری یعنی کمتر از یک‌ماه دیگر دوران حبس من به اتهام فعالیت تبلیغی علیه رژیم جمهوری اسلامی به پایان می‌رسد که بلافاصله مرا محبوس در غل و زنجیر به شهرستان طبس برده و دوره تبعید من آغاز می‌شود.
حاکمان جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی این رژیم با تبعید من به شهرستان طبس آن هم برای مدت دوسال، در حقیقت قصد جان مرا کرده‌اند. آنها به خوبی آگاهند که من سکته زده هستم و از نارساییهای قلبی بطور جدی رنج می‌برم و بیماری دیابت حاد و بیماریهای مجاری ادرار و سنگ کلیه و ورم غده پروستات، مجموعاً جان مرا هر لحظه در معرض خطر مرگ قرار داده است و نیز به‌دلیل این‌که برای رهبران رژیم اسلامی ممکن نیست تا مرا اعدام کنند و یا با ترور به قتل برسانند و همچنین بسیار پرهزینه خواهد بود اگر من در زندان بمیرم (به دلایلی که همگان کم و بیش به آن آگاهیم) ازین قرار تصمیم گرفته‌اند به این وسیله و با تبعید موجبات مرگ مرا به‌طور ظاهراً طبیعی فراهم آورند.
می‌بینیم که رهبران کینه توز جمهوری اسلامی در عوض این‌که به درمان واقعی بیماریهای من اقدام کنند، درصددند که شرایط زندگی مرا هرچه بیشتر نامناسب و فاجعه بار کرده و با تبعید و فشار و تضییع حقوق و آزادی‌ها، عرصه را بر من تنگ نموده و رفته‌رفته مرا از پای درآورده و نابود کنند.
سیامک مهر (پورشجری) نویسنده وبلاگ گزارش به خاک ایران
شهریور 1394 زندان کرج (ندامتگاه)
در تاریخ اول مهرماه سال جاری یعنی کمتر از یک‌ماه دیگر دوران حبس من به اتهام فعالیت تبلیغی علیه رژیم جمهوری اسلامی به پایان می‌رسد که بلافاصله مرا محبوس در غل و زنجیر به شهرستان طبس برده و دوره تبعید من آغاز می‌شود.
حاکمان جمهوری اسلامی و دستگاه قضایی این رژیم با تبعید من به شهرستان طبس آن هم برای مدت دوسال، در حقیقت قصد جان مرا کرده‌اند. آنها به خوبی آگاهند که من سکته زده هستم و از نارساییهای قلبی بطور جدی رنج می‌برم و بیماری دیابت حاد و بیماریهای مجاری ادرار و سنگ کلیه و ورم غده پروستات، مجموعاً جان مرا هر لحظه در معرض خطر مرگ قرار داده است و نیز به‌دلیل این‌که برای رهبران رژیم اسلامی ممکن نیست تا مرا اعدام کنند و یا با ترور به قتل برسانند و همچنین بسیار پرهزینه خواهد بود اگر من در زندان بمیرم (به دلایلی که همگان کم و بیش به آن آگاهیم) ازین قرار تصمیم گرفته‌اند به این وسیله و با تبعید موجبات مرگ مرا به‌طور ظاهراً طبیعی فراهم آورند.
می‌بینیم که رهبران کینه توز جمهوری اسلامی در عوض این‌که به درمان واقعی بیماریهای من اقدام کنند، درصددند که شرایط زندگی مرا هرچه بیشتر نامناسب و فاجعه بار کرده و با تبعید و فشار و تضییع حقوق و آزادی‌ها، عرصه را بر من تنگ نموده و رفته‌رفته مرا از پای درآورده و نابود کنند.
سیامک مهر (پورشجری) نویسنده وبلاگ گزارش به خاک ایران
شهریور 1394 زندان کرج (ندامتگاه)
