روحانی و بن‌بست سرکوب در دوران «پسا مذاکره»

آخوند روحانی در صحبتهایی که روز یازدهم مرداد با تلویزیون رژیم داشت، گریزی هم به موضوع اینترنت و شبکه‌های اجتماعی زد و در حالی که به باند رقیبش «کنایه!» می‌زد، این بار تلاش کرد با شیادی همیشگی خط زهرخورانش را مورد حمایت نسل جوان در شبکه‌های مجازی و اینترنت جلوه بدهد. برای همین به طرز مسخره‌ای شروع به تعریف و تمجید کرد که: «در شبکه‌های اجتماعی چه‌ها که نکردند جوانها، چه حمایتهایی، حتی چه انتقادهای سازنده و خوبی، چه عکسهای زیبایی، چه گرافیکهای قشنگی همه کار طراحیهای خوب، طراحیهای گرافیک، حتی طنزهای قشنگی!» بعد هم در حالی که به ظاهر ژست مخالفت در برابر «تعطیلی این شبکه‌ها» را می‌گرفت، مدعی شد که «انتقاد منصفانه، حق مردم است». منظور از پسوند «انصاف» برای کلمه «انتقاد» در طینت وحشی و قانون جنگل آخوندها هم که برکسی پوشیده نیست! اما جالب این‌که برای همین ادعاهای توخالی هم چند جمله بیشتر تاب نیاورد و با کشیدن انواع مرزها و حصارها، سریع حرفش را آببندی و اذعان کرد که شخصاً «دنبال طرحهای هوشمند» برای فیلترینگ و سانسور اینترنتی و جلوگیری از «تشویش افکار عمومی است». عبارت «تشویش افکار عمومی» از جمله اتهاماتی است که بر اساس آن، دستگاه سرکوب آخوندی تا کنون هزاران جوان را شکنجه و زندان و اعدام کرده است. جالب این جاست که روحانی شیاد در این نقطه خودش احساس می‌کند که نقاب مسخرهٴ اعتدال از صورتش افتاد به‌همین خاطر سریع درصدد رفع و رجوع این اظهارنظر سرکوبگرانه بر می‌آید و می‌گوید: «حالا ممکن است یک اقلیت خیلی کمی در این مسیر باشند انشاالله خدا هدایت بکند!».

واقعیت این است که این به‌معنای هرچه تنگتر شدن بن‌بست در دوران به قول روحانی «پساتوافق» است. یعنی از یک طرف به‌دلیل شرایط بعد از زهرخوران نیازش به ظاهرسازی و اعتدال‌نمایی خیلی بیشتر از قبل شده و از طرف دیگر به‌دلیل باز شدن شکاف در شرایط پس از زهرخوران مجبور است که بسا بیش از قبل خط‌ و نشان سرکوبگرانه بکشد، چرا؟ چون اعتراضات هر روز گسترده‌تر و خطر انفجار خشم شعله‌ور جوانان و بیکاران و گرسنگان هرچه نزدیکتر می‌شود. و البته روشن است که نه خامنه‌ای و نه روحانی هیچ راه برون رفتی از این بن‌بست که هر روز تنگتر و تنگتر می‌شود ندارند.