سخنرانی استاد جلال گنجه‌ای – مسئول کمیسیون مذاهب و آزادی ادیان در شورای ملی مقاومت در کنفرانس اسلام دموکراتیک و بردبار علیه ارتجاع و بنیادگرایی - تیر۱۳۹۴

بسم الله الرحمن الرحیم. به صفت شخص خودم، به صفت عضوی از مقاومت ایران با سربلندی حلول ماه مبارک رمضان را به همه مبارک باد می‌گویم و این حق ماست چون ما در ماه مبارک رمضان دلهامان همدرد با ملتهای تحت ستم منطقه، با ده میلیون آوارهٴ سوری، با 250هزار شهید و خانواده هاشون در سوریه، با آوارگان عراقی که در وطنشان هم در بغداد بهشون پناه نمی‌دهند و با هشتاد درصد مردم اصیل در یمن که دستخوش گرسنگی و تشنگی و بیماری هستند، با یاد آنها، پشتیبان آنها و شعار دفاع از حقوق آنها و زبان و حنجره ماه رمضان را بزرگداشتیم. خداوند متعال عبادات و مقاومت ما را در این ماه قبول خواهد کرد و به نوید پیروزی محتوم از جانب او پشتگرم هستیم. من اگر اجازه بدهید فقط دو پاراگراف حول دو تا نکته می‌خواهم وقت شما را بگیرم. اول این‌که خوشبختانه در یک سال اخیر از وقتی که خلافت شوم داعش با تصرف اراضی عراق و سوریه اعلام موجودیت کرد و نوامیس و حقوق مردم را به تعدی گرفت خوشبختانه تا کنون تجمعات، کنفرانسها، مقالات، اظهارنظرهای بسیاری از متفکران و پیشروان مسلمان را داشتیم که دو تا نکته را برجسته می‌کردند. یک، که نبرد با تروریسم زیر نقاب دین نهایتاً نبرد نظامی و امنیتی نیست و آنچه که فصل الخطاب است در این نبرد، عبارت است از کلمه حقی که اسلام را کما هو حقه معرفی بکنه و از چپاول و دزدی و سرقت و راهزنی این تبهکاران اسلام را نجات بدهد. این خوشبختانه به‌طور پراکنده در این یک ساله این‌جا و آنجا شنیده می‌شد و این‌جا و آنجا می‌خواندیم. ولی ما غافل نبودیم از این‌که در میان این نوشته‌ها که بعضاً بسیار با جرأت نظامهای آموزشی کشورهای عرب و مسلمان را زیر سؤال برده‌اند. نظامهای آموزشی مدارس، دانشگاهها و حتی خطب ناسالم جمعه ها و نماز جماعتها در مساجد را مورد نقد قرار دادند به‌رغم این گام درست یک چیز این‌جا کمرنگ بود و هنوز کمرنگ هست و اون عبارت از این است که بالاخره حرف محوری این اسلام صحیح چیست؟ حرف محوری افراط‌گرایان روشن است. می‌خواهند به‌زور چیزی را که اسمش را گذاشتند شریعت اعمال بکنند. ولی حرف محوری اسلام چیست؟ من امشب با کمال افتخار در نطق رئیس‌جمهور مقاومت، خانم مریم رجوی این حرف نهایی را دیدم. مثل شما شنیدیم که به صراحت گفته شد. یک حرف پایه، یک ام‌الکتاب، یک محکم این‌جا وجود داره و اون عبارت از این است که اسلام بر پایه آزادی انتخاب و آزادی عمل و آزادی عقیده یا زور، جبر، اکراه، تحقیر، تحمیل؟ به نوبه خودم اجازه می‌خوام از تمام شخصیتها، رؤسا، مسئولان جمعیتهای اسلامی، علمای اسلامی که در این‌جا حضور دارند و بسیار قدمهاشون رو چشم من قدمشون گرامی و حضورشون مبارک است، از این جلسه با تأکید روی این کلام خارج بشیم، با این شعار باید تعیین‌تکلیف کرد. این حرفی سطحی نیست. با این شعار می‌بایستی تعیین‌تکلیف بکنیم، تئوریهایش را آماده بکنیم، فقه‌اش را تدوین بکنیم، شعائرش را مشخص بکنیم، آداب و فرهنگش را بسازیم که ما سخن از اسلامی می‌گوییم که پیامبر رحمت و رهاییش وقتی که همون طوری که عزیزان هم یادآوری کردند در مدینه، منشور مدینه را تدوین کرد، متحدان آن منشور را که عبارت بودند از مسلمانان مهاجر و انصار و بقایای بت‌پرستان عرب و طوایف یهود مقیم مدینه امضاکنندگان را امت واحده نامید. مسلمانها می‌دونید که در فرهنگ اسلام این کلمه امت واحده چقدر پرمعنی است. امت واحده متشکل از یهود، وثنیون، مسلمین مهاجر و انصار. این یک پاراگراف. پاراگراف نهایی من عبارت از این است که عزیزان من آیا جا نداره که ما در پایان این یک سال کمی هم به ناکرده‌های خودمان توجه بکنیم؟ اجازه بدید این جور بپرسم. یک میلیارد و نیم مسلمان در جهان داریم که اکثریتشان ضدتروریسم و ضدوحشیگری، ضدتجاوز، ضدتعدی، ضد قتل هستند. ولی صداشون هیچ جا شنیده نمی‌شه. آیا در فرانسه آزاد برای همدردی با کشته شدگان مسجد کویت یا ساحل تونس یا مقتول مظلوم لیون نبایستی مسلمانها یک تظاهرات داشته باشند؟ کجاییم ما؟ چرا حضور خودمان را به‌صورت عینی و مادی در خیابانها، در شارع مسلمانها، در شارع کشورهای دموکراتیک به چشم نمی‌کشیم؟ و فرصت می‌دیم که دشمنان اسلام به جهان بنمایانند که تنها صدای فعال صدای آتش‌افروزانی است که خلبان شهید اردنی را به اون صورت وحشتناک در جلوی چشم مردم کشتند. ما نباید اجازه بدیم که فضای مجازی و فضای مطبوعات و فضای رسانه‌ها را آنها اشغال بکنند. به این ترتیب اجازه بدین باز با الهام از اسلام من یادآوری بکنم که کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته. ما در اسلام همه‌مان مسئولیت پیشبرد خط آزادی و حریت و اسلام را داریم. همه‌مان راهبریم و همه‌مان پیشتازیم و همه باید صدایمان علیه تاریک اندیشی و ستم برخیزد. اجازه بدید خداوند رو شکر بگذارم که به من و همهٴ ما عمر داد که این رمضان را هم به یاد او و نام او عبادت و روزه و نماز بگذرانیم و به‌خصوص امشب را با روشن شدن خط مرزی و تعیین‌کننده بین اسلام و ضداسلام اسلام‌نما که در بیانات خانم رجوی دیدیم، مرزهای خودمان را مشخص بکنیم. رمضان بر همه‌تان، بر همهٴ مظلومان، بر همهٴ اسرا، بر همهٴ خانواده‌های شهدا در مصر، در سوریه، در لیبی، در عراق، در یمن، در تمام چارسوی دنیا مبارک باد. ببخشید.