تعطیلی واحدهای تولیدی و صنعتی و افت تولید کارخانه‌ها، اضافه شدن شرایط جدید به قراردادهای کاری، زمینه را برای اخراج بدون پرداخت حقوق کارگران و معوق ماندن حقوق آنها فراهم کرده است.
به گزارش خبرگزاری حکومتی ایرنا 20خرداد 94 به‌نقل از نقدی رئیس سازمان بسیج ضدخلقی رژیم، بیش از چهار هزار واحد صنعتی به علت کمبود نقدینگی، 900 واحد به‌دلیل نبود بازار فروش تولیدات و بیش از 370 واحد وجود به‌دلیل اختلاف میان شرکا تعطیل شده‌اند.
نقدی با بیان این‌که برخی واحدهای صنعتی به‌دلیل مسایل حقوقی و برخی دیگر عقب‌افتاده و فرسوده بودن ماشین‌آلات و فناوری تعطیل شده‌اند، گفت: برخی از مشکلات در میان صنایع به‌صورت مشترک وجود دارد و برخی دیگر موضوعات اختصاصی است.
وزیر صنعت رژیم نیز در تابستان سال ۹۳ از باز ماندن ۱۴هزار واحد کوچک و متوسط از ادامه کار خبر داد.
بسیاری از کارگاهها و کارخانه‌ها نیز با دوسوم یا یک دوم ظرفیت حقیقی خود کار می‌کنند که در نتیجه حقوق معوقه کارکنان بسیاری واحدها گاه به بیش از یک سال نیز می‌رسد، واحدهایی نیز که مطالبات معوقه از دولت دارند این مشکل را روی کارگران سرشکن می‌کنند.
تعدیل نیرو یا به عبارت درست‌تر اخراج کارگران به بهانه‌هایی چون رکود اقتصادی، تحریم، کمبود مواد اولیه، افت تولید، کسری منابع مالی، نبود بازار و یا مازاد نیرو در واحدهای تولیدی انجام می‌گیرد.
اگر به شرایط فوق شرایط ظالمانه دیگری مانند قانونی کردن مجازات کارگران در صورت اعتصاب نیز اضافه شود میزان فشاری که این هموطنان محروم در نظام ولایت‌فقیه متحمل می‌شوند بیشتر مشخص می‌گردد.
کارگران فازهای 15 و16 در موارد متعددی به شرایط کار و پرداخته نشدن حقوقشان اعتراض کرده‌اند کارفرمایان قرارداد جدیدی را تنظیم کرده‌اند که در آن مجازات کارگران در صورت اعتصاب پیش‌بینی شده است که این امر و گنجانده شدن شرط‌های تازه در قرارداد کار باعث ایجاد نگرانی در میان کارگران این کارخانه شده است زیرا در متن جدید قراردادهای کار پیمانکاران فازهای 15 و16 عسلویه با کارگران آمده است که در صورت اعتصاب پیمانکار می‌تواند بدون پرداخت مزد با کارگران تسویه‌حساب کند.
اداره کار رشت نیز کارگران اعتصابی ایران برک را تهدید به اخراج کرده است وی کارگران این کارخانه را که در اعتراض به عدم دریافت 9ماه حقوق معوقه خود دست به اعتصاب زده‌اند تهدید به اخراج کرده است.
کارگران ایران برک نه تنها ماهها است حقوق دریافت نکرده‌اند بلکه با عدم امنیت شغلی مواجه هستند زیرا 170تن از همکارانشان در دو سال گذشته اخراج شده‌اند و تعداد دیگری نیز در معرض اخراج هستند و... .
سایت تابناک وابسته به پاسدار رضایی 1خرداد94 در مورد مشکلات عدیده‌ای که کارگران با آن مواجه هستند به ”14دلیلی که آخرش اخراج از کار است“ اشاره می‌کند و می‌نویسد: ”حقوق، عیدی و پاداش، نپرداختن معوقات و سنوات به همراه اختلاف بر سر حق مسکن و بیمه؛ از مهم‌ترین دلایل بروز اختلاف بین کارگر و کارفرما، شکایت و در بسیاری موارد قطع همکاری در بازار کار ایران است. به گزارش مهر، ...، امضای قراردادهای سفید، نادیده گرفتن حقوق قانونی نیروی کار، افت بهره‌وری و انگیزه افراد در کار، تقابل کارگر و کارفرما به‌جای تعامل و در نتیجه ضربه به تولید و اقتصاد کشور است“.
واقعیت این است که فشار طاقت‌فرسا بر کارگران محروم که آن روی سکه چپاولهای میلیاردی است که این روزها یکی پس از دیگری در دعواهای باندی افشا می‌شود و باعث ازدیاد اعتراضات و اعتصابات کارگری متعددی در چنین شرایطی است که در خرداد ماه شاهد گسترش اعتراضات و اعتصابات کارگری متعددی هستیم. دو نمونه‌ای که در مورد کارگران عسلویه و ایران برک ذکر شد نمونه‌های گویایی از این وضعیت است و البته نشان‌دهنده سمت و سوی این اعتراضات به حل قطعی مشکل کارگران که همانا کنار زدن این رژیم فاسد و سرکوبگر است می‌باشد.
به گزارش خبرگزاری حکومتی ایرنا 20خرداد 94 به‌نقل از نقدی رئیس سازمان بسیج ضدخلقی رژیم، بیش از چهار هزار واحد صنعتی به علت کمبود نقدینگی، 900 واحد به‌دلیل نبود بازار فروش تولیدات و بیش از 370 واحد وجود به‌دلیل اختلاف میان شرکا تعطیل شده‌اند.
نقدی با بیان این‌که برخی واحدهای صنعتی به‌دلیل مسایل حقوقی و برخی دیگر عقب‌افتاده و فرسوده بودن ماشین‌آلات و فناوری تعطیل شده‌اند، گفت: برخی از مشکلات در میان صنایع به‌صورت مشترک وجود دارد و برخی دیگر موضوعات اختصاصی است.
وزیر صنعت رژیم نیز در تابستان سال ۹۳ از باز ماندن ۱۴هزار واحد کوچک و متوسط از ادامه کار خبر داد.
بسیاری از کارگاهها و کارخانه‌ها نیز با دوسوم یا یک دوم ظرفیت حقیقی خود کار می‌کنند که در نتیجه حقوق معوقه کارکنان بسیاری واحدها گاه به بیش از یک سال نیز می‌رسد، واحدهایی نیز که مطالبات معوقه از دولت دارند این مشکل را روی کارگران سرشکن می‌کنند.
تعدیل نیرو یا به عبارت درست‌تر اخراج کارگران به بهانه‌هایی چون رکود اقتصادی، تحریم، کمبود مواد اولیه، افت تولید، کسری منابع مالی، نبود بازار و یا مازاد نیرو در واحدهای تولیدی انجام می‌گیرد.
اگر به شرایط فوق شرایط ظالمانه دیگری مانند قانونی کردن مجازات کارگران در صورت اعتصاب نیز اضافه شود میزان فشاری که این هموطنان محروم در نظام ولایت‌فقیه متحمل می‌شوند بیشتر مشخص می‌گردد.
کارگران فازهای 15 و16 در موارد متعددی به شرایط کار و پرداخته نشدن حقوقشان اعتراض کرده‌اند کارفرمایان قرارداد جدیدی را تنظیم کرده‌اند که در آن مجازات کارگران در صورت اعتصاب پیش‌بینی شده است که این امر و گنجانده شدن شرط‌های تازه در قرارداد کار باعث ایجاد نگرانی در میان کارگران این کارخانه شده است زیرا در متن جدید قراردادهای کار پیمانکاران فازهای 15 و16 عسلویه با کارگران آمده است که در صورت اعتصاب پیمانکار می‌تواند بدون پرداخت مزد با کارگران تسویه‌حساب کند.
اداره کار رشت نیز کارگران اعتصابی ایران برک را تهدید به اخراج کرده است وی کارگران این کارخانه را که در اعتراض به عدم دریافت 9ماه حقوق معوقه خود دست به اعتصاب زده‌اند تهدید به اخراج کرده است.
کارگران ایران برک نه تنها ماهها است حقوق دریافت نکرده‌اند بلکه با عدم امنیت شغلی مواجه هستند زیرا 170تن از همکارانشان در دو سال گذشته اخراج شده‌اند و تعداد دیگری نیز در معرض اخراج هستند و... .
سایت تابناک وابسته به پاسدار رضایی 1خرداد94 در مورد مشکلات عدیده‌ای که کارگران با آن مواجه هستند به ”14دلیلی که آخرش اخراج از کار است“ اشاره می‌کند و می‌نویسد: ”حقوق، عیدی و پاداش، نپرداختن معوقات و سنوات به همراه اختلاف بر سر حق مسکن و بیمه؛ از مهم‌ترین دلایل بروز اختلاف بین کارگر و کارفرما، شکایت و در بسیاری موارد قطع همکاری در بازار کار ایران است. به گزارش مهر، ...، امضای قراردادهای سفید، نادیده گرفتن حقوق قانونی نیروی کار، افت بهره‌وری و انگیزه افراد در کار، تقابل کارگر و کارفرما به‌جای تعامل و در نتیجه ضربه به تولید و اقتصاد کشور است“.
واقعیت این است که فشار طاقت‌فرسا بر کارگران محروم که آن روی سکه چپاولهای میلیاردی است که این روزها یکی پس از دیگری در دعواهای باندی افشا می‌شود و باعث ازدیاد اعتراضات و اعتصابات کارگری متعددی در چنین شرایطی است که در خرداد ماه شاهد گسترش اعتراضات و اعتصابات کارگری متعددی هستیم. دو نمونه‌ای که در مورد کارگران عسلویه و ایران برک ذکر شد نمونه‌های گویایی از این وضعیت است و البته نشان‌دهنده سمت و سوی این اعتراضات به حل قطعی مشکل کارگران که همانا کنار زدن این رژیم فاسد و سرکوبگر است می‌باشد.
