در آستانه تعیین‌تکلیف مذاکرات هسته‌ای، با آشفته بازاری در مواضع ضد و نقیض باندهای رژیم روبه‌رو هستیم. یکی پروتکل الحاقی را اسارت بار می‌خواند، دیگری آن را همه چیز می‌داند که بدون آن مذاکرات معنایی ندارد. یکی مسیر طی شده و در پیش را ذلت‌بار می‌خواند، دیگری آن را مطابق منافع نظام و مردم...
نگاهی به این مواضع متفاوت و متناقض روشنگر عمق مشکل و بحران است:
روحانی در سخنرانی خود در همایش فرمانداران و استانداران رژیم باند مقابل را زیرضرب گرفت که چرا به سردار نبرد دیپلوماسی خائن گفته می‌شود. رفسنجانی نیز در دیدارش با افرادی تحت عنوان مردم دزفول 10اردیبهشت 93 با حمایت از روحانی می‌گوید: ”می‌بینید در شرایطی که به قول رئیس‌جمهور محترم، سرداران میدان دیپلوماسی دولت اعتدال، مشغول تلاش و نبرد در عرصه حل مسائل و جلوگیری از بهانه‌گیریهای خارجی هستند، گروهی که منافع سیاسی آنها در وجود مشکلات است، چگونه با تندروی‌ها، کارشکنی‌ها، به دیگران توهین می‌کنند“ !
بلافاصله روزنامه حکومی رسالت 11اردیبهشت در جواب روحانی و رفسنجانی می‌نویسد: ”ادامه بی‌مهری به منتقدین، مشکلی را حل نمی‌کند و بن‌بستی را که آمریکاییها در طرح مسائل زیاده‌خواهانه به وجود آوردند، باز نمی‌کند“.
روزنامه ابتکار رژیم 11 اردیبشهت می‌نویسد: ”... به جای آن‌که وزیر امور خارجه و همکارانش حمایت شوند، مدام مورد توهین و بی‌احترامی و فشار قرار می‌گیرند. تندرو‌ها و دلواپسان به انحاء مختلف به دولت فشار می‌آورند و من نمی‌دانم به چه دلیل تعدادی از طلبه‌ها در مدرسه فیضیه تحصن می‌کنند مذاکرات هسته‌یی که به خفتی نیانجامیده است“.
روزنامه کیهان 11اردیبهشت متقابلاً در یادداشت روز خود می‌نویسد: ”واقعیت این است که متوقف‌کردن چرخش چرخ اقتصاد به سانتریفیوژها، باعث نچرخیدن چرخ سانتریفیوژها شد اما نه تنها چرخ اقتصاد را به حرکت درنیاورد بلکه بدتر، متوقف به اخم و لبخند کدخدا کرد. ... «بدون آمریکا نمی‌توانیم» و «نمی‌گذارند کار کنیم»، دو گزاره‌ای است که فقط بار دشمن را سبک می‌کند و توپ را از زمین او به زمین و دروازه خودی برمی‌گرداند و سرانجام کفایت دولت محترم را به چالش می‌کشد“.
در مورد پروتکل الحاقی که یکی از موضوعات اصلی جنگ ودعوای باندهاست روزنامه آرمان از باند رفسنجانی- روحانی روز 11 اردیبشهت می‌نویسد: اسباب و لوازم تأیید آژانس در کل کشور و نسبت به مواد و دستگاههای اعلام‌نشده هسته‌یی صرفاً از طریق پروتکل الحاقی قابل انجام و ارزیابی است. بنابراین آنها که در داخل کشور برخی مباحث را مطرح می‌کنند... افرادی بی‌اطلاع هستند که پروتکل الحاقی می‌تواند وسیله‌ای برای اثبات حسن‌نیت ایران و صلح‌آمیز بودن کل فعالیتهای هسته‌یی کشورمان اعم از اعلام‌شده و اعلام‌نشده است”
همچنین روزنامه شرق وابسته به همین باند در همین روز تحت عنوان ”پروتکل الحاقی؛ گزینه بی‌خطر ”می‌نویسد: ”پروتکل الحاقی اسم قراردادی است که میان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و (تا کنون) حدود ۱۳۰ کشور جهان منعقد شده است... اما این قرارداد به بازرسان آژانس اجازه می‌دهد از کشور میزبان «درخواست» کنند به برخی تأسیسات غیرهسته‌یی (که مراکز نظامی هم ممکن است شامل آن شود) دسترسی داشته باشند. اما درعین‌حال، در همین قرارداد سازوکاری نیز پیش‌بینی و تعبیه شده است که متقابلاً به کشورها این اجازه را می‌دهد برای محافظت از اسرار نظامی و امنیتی خود، دسترسی مأموران آژانس به این مراکز را «مدیریت» کنند“.
متقابلاً در همن رابطه روزنامه سیاست روز وابسته به باند خامنه‌ای زیر آب پروتکل الحاقی را می‌زند و می‌نویسد: ”پروتکلی که قرار است فقط منافع ۱+۵ را تأمین کند.. آمریکاییها با فضاسازی هدفمند، پذیرش پروتکل الحاقی از سوی ایران را شرط توافق هسته‌یی و امضای این معاهده برشمردند... در قبال پذیرش پروتکل الحاقی از ایران حتی حاضر نیستند تحریمهای ظالمانه‌ای را که به بهانه‌های کذایی سالهاست علیه ملت ایران روا داشته‌اند لغو کنند“...
موضوع بازرسیها نیز، خوراک دیگر این جنگ و جدال باندها در آشفته بازار اتمی است. در حالیکه عراقچی معاون ظریف می‌گوید این بازرسیها مدیریت شده است و سعی می‌کند با این عبارت، زهر بازرسی را بگیرد، در مقابل رسانه‌های باند خامنه‌ای با زبان دیگری حرف می‌زنند. روزنامه رسالت 11 اردیبشهت می‌نویسد: ”بازرسیهای غیرقانونی پذیرفتنی نیست پیامی آشکار به دشمنان هسته‌یی ایران“. همچنین روزنامه سیاست از همین باند روز11اردیبهشت می‌نویسد: ”بازدید از مراکز نظامی نباید مطرح می‌شد“.
واقعیت این است اگر چه خامنه‌ای به‌جای بن‌بست، شیادانه از کلمه ”گره ”استفاده می‌کند، ولی نگاهی به مواضع فوق که گوشه بسیار اندکی از آنچیزی است که در درون رژمی می‌گذرد، از قضا عمق بن‌بست را نشان می‌دهد. وقتی به‌رغم نزدیک بودن ضرب‌الاجل، وضعیت برای رژیم تعیین‌تکلیف و مشخص نیست، وقتی هیچ اثری از تصمیم‌گیری دیده نمی‌شود، این مواضع ضد ونقیض کاملاً قابل انتظار است. قبل از مهره‌ها و رسانه‌های رژیم، دوگانه گویی‌های ولی‌فقیه ارتجاع این بن‌بست را کاملاً بازتاب می‌دهد. بنابراین هر روز که به تاریخ نهایی نزدیک می‌شویم بی‌شک این مواضع که بیانگر سردرگمی صاحبان آن است بیشتر و بیشتر می‌شود. این مفهوم بن‌بستی است که دیگر نه مقاومت ایران بلکه در درون خود رژیم نیز به زبان آورده می‌شود؛ از جمله عبارتی که در ابتدای همین نوشتار از روزنامه رسالت نقل شد که خطاب به آخوند روحانی نوشته بود: ”ادامه بی‌مهری به منتقدین، مشکلی را حل نمی‌کند و بن‌بستی را که آمریکاییها در طرح مسائل زیاده‌خواهانه به وجود آوردند، باز نمی‌کند“.
نگاهی به این مواضع متفاوت و متناقض روشنگر عمق مشکل و بحران است:
روحانی در سخنرانی خود در همایش فرمانداران و استانداران رژیم باند مقابل را زیرضرب گرفت که چرا به سردار نبرد دیپلوماسی خائن گفته می‌شود. رفسنجانی نیز در دیدارش با افرادی تحت عنوان مردم دزفول 10اردیبهشت 93 با حمایت از روحانی می‌گوید: ”می‌بینید در شرایطی که به قول رئیس‌جمهور محترم، سرداران میدان دیپلوماسی دولت اعتدال، مشغول تلاش و نبرد در عرصه حل مسائل و جلوگیری از بهانه‌گیریهای خارجی هستند، گروهی که منافع سیاسی آنها در وجود مشکلات است، چگونه با تندروی‌ها، کارشکنی‌ها، به دیگران توهین می‌کنند“ !
بلافاصله روزنامه حکومی رسالت 11اردیبهشت در جواب روحانی و رفسنجانی می‌نویسد: ”ادامه بی‌مهری به منتقدین، مشکلی را حل نمی‌کند و بن‌بستی را که آمریکاییها در طرح مسائل زیاده‌خواهانه به وجود آوردند، باز نمی‌کند“.
روزنامه ابتکار رژیم 11 اردیبشهت می‌نویسد: ”... به جای آن‌که وزیر امور خارجه و همکارانش حمایت شوند، مدام مورد توهین و بی‌احترامی و فشار قرار می‌گیرند. تندرو‌ها و دلواپسان به انحاء مختلف به دولت فشار می‌آورند و من نمی‌دانم به چه دلیل تعدادی از طلبه‌ها در مدرسه فیضیه تحصن می‌کنند مذاکرات هسته‌یی که به خفتی نیانجامیده است“.
روزنامه کیهان 11اردیبهشت متقابلاً در یادداشت روز خود می‌نویسد: ”واقعیت این است که متوقف‌کردن چرخش چرخ اقتصاد به سانتریفیوژها، باعث نچرخیدن چرخ سانتریفیوژها شد اما نه تنها چرخ اقتصاد را به حرکت درنیاورد بلکه بدتر، متوقف به اخم و لبخند کدخدا کرد. ... «بدون آمریکا نمی‌توانیم» و «نمی‌گذارند کار کنیم»، دو گزاره‌ای است که فقط بار دشمن را سبک می‌کند و توپ را از زمین او به زمین و دروازه خودی برمی‌گرداند و سرانجام کفایت دولت محترم را به چالش می‌کشد“.
در مورد پروتکل الحاقی که یکی از موضوعات اصلی جنگ ودعوای باندهاست روزنامه آرمان از باند رفسنجانی- روحانی روز 11 اردیبشهت می‌نویسد: اسباب و لوازم تأیید آژانس در کل کشور و نسبت به مواد و دستگاههای اعلام‌نشده هسته‌یی صرفاً از طریق پروتکل الحاقی قابل انجام و ارزیابی است. بنابراین آنها که در داخل کشور برخی مباحث را مطرح می‌کنند... افرادی بی‌اطلاع هستند که پروتکل الحاقی می‌تواند وسیله‌ای برای اثبات حسن‌نیت ایران و صلح‌آمیز بودن کل فعالیتهای هسته‌یی کشورمان اعم از اعلام‌شده و اعلام‌نشده است”
همچنین روزنامه شرق وابسته به همین باند در همین روز تحت عنوان ”پروتکل الحاقی؛ گزینه بی‌خطر ”می‌نویسد: ”پروتکل الحاقی اسم قراردادی است که میان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و (تا کنون) حدود ۱۳۰ کشور جهان منعقد شده است... اما این قرارداد به بازرسان آژانس اجازه می‌دهد از کشور میزبان «درخواست» کنند به برخی تأسیسات غیرهسته‌یی (که مراکز نظامی هم ممکن است شامل آن شود) دسترسی داشته باشند. اما درعین‌حال، در همین قرارداد سازوکاری نیز پیش‌بینی و تعبیه شده است که متقابلاً به کشورها این اجازه را می‌دهد برای محافظت از اسرار نظامی و امنیتی خود، دسترسی مأموران آژانس به این مراکز را «مدیریت» کنند“.
متقابلاً در همن رابطه روزنامه سیاست روز وابسته به باند خامنه‌ای زیر آب پروتکل الحاقی را می‌زند و می‌نویسد: ”پروتکلی که قرار است فقط منافع ۱+۵ را تأمین کند.. آمریکاییها با فضاسازی هدفمند، پذیرش پروتکل الحاقی از سوی ایران را شرط توافق هسته‌یی و امضای این معاهده برشمردند... در قبال پذیرش پروتکل الحاقی از ایران حتی حاضر نیستند تحریمهای ظالمانه‌ای را که به بهانه‌های کذایی سالهاست علیه ملت ایران روا داشته‌اند لغو کنند“...
موضوع بازرسیها نیز، خوراک دیگر این جنگ و جدال باندها در آشفته بازار اتمی است. در حالیکه عراقچی معاون ظریف می‌گوید این بازرسیها مدیریت شده است و سعی می‌کند با این عبارت، زهر بازرسی را بگیرد، در مقابل رسانه‌های باند خامنه‌ای با زبان دیگری حرف می‌زنند. روزنامه رسالت 11 اردیبشهت می‌نویسد: ”بازرسیهای غیرقانونی پذیرفتنی نیست پیامی آشکار به دشمنان هسته‌یی ایران“. همچنین روزنامه سیاست از همین باند روز11اردیبهشت می‌نویسد: ”بازدید از مراکز نظامی نباید مطرح می‌شد“.
واقعیت این است اگر چه خامنه‌ای به‌جای بن‌بست، شیادانه از کلمه ”گره ”استفاده می‌کند، ولی نگاهی به مواضع فوق که گوشه بسیار اندکی از آنچیزی است که در درون رژمی می‌گذرد، از قضا عمق بن‌بست را نشان می‌دهد. وقتی به‌رغم نزدیک بودن ضرب‌الاجل، وضعیت برای رژیم تعیین‌تکلیف و مشخص نیست، وقتی هیچ اثری از تصمیم‌گیری دیده نمی‌شود، این مواضع ضد ونقیض کاملاً قابل انتظار است. قبل از مهره‌ها و رسانه‌های رژیم، دوگانه گویی‌های ولی‌فقیه ارتجاع این بن‌بست را کاملاً بازتاب می‌دهد. بنابراین هر روز که به تاریخ نهایی نزدیک می‌شویم بی‌شک این مواضع که بیانگر سردرگمی صاحبان آن است بیشتر و بیشتر می‌شود. این مفهوم بن‌بستی است که دیگر نه مقاومت ایران بلکه در درون خود رژیم نیز به زبان آورده می‌شود؛ از جمله عبارتی که در ابتدای همین نوشتار از روزنامه رسالت نقل شد که خطاب به آخوند روحانی نوشته بود: ”ادامه بی‌مهری به منتقدین، مشکلی را حل نمی‌کند و بن‌بستی را که آمریکاییها در طرح مسائل زیاده‌خواهانه به وجود آوردند، باز نمی‌کند“.
