سازمان به‌اصطلاح بسیج دانشجویی رژیم قصد داشت ساعت 17 عصر شنبه دوم خرداد 1394 در مقابل مجلس ارتجاع تجمع اعتراضی برگزار کند اما به‌دلیل صادر نشدن مجوز از سوی مراجع به‌اصطلاح قانونی رژیم محل تجمع خود را به میدان فلسطین تغییر داد
آنها اعلام کرده‌اند که دولت از خطوط قرمز نظام عبور کرده و مذاکرات هسته‌یی باید متوقف شود و از مجلس توقع دارند با دخالت در روند مذاکرات، یا آن را به ریل اصلی (آنچه از نظرشان در دوره سعید جلیلی اتفاق افتاد) بازگرداند یا از ادامه آن جلوگیری کند. روزنامه حکومتی شرق در این مورد در روز 3خرداد 94 از جمله نوشت:
توافق بد بشه، ایران قیامت میشه!
از دیگر حاشیه‌های جالب‌توجه در این مراسم، متن پلاکاردها و شعارهایی بود که توسط حضار سر داده می‌شد. مجلس اگر راه بیاد، ملت کوتاه نمیاد، منافق بی‌غیرت، کدخدا رو رها کن و پلاکاردهایی با عناوین اگر انرژی هسته‌یی در ثریا هم باشد مردانی از جنس اعتدال آن را پلمب می‌کنند و فکت شیت من پشت درخت آلبالو گم شده. دوبار در طول برگزاری مراسم، مسئولان انتظامی حاضر در میدان فلسطین، ضمن قدردانی از معترضان و تأکید بر غیرقانونی بودن تجمع، از حضار خواستند محل را ترک کنند که البته به آن توجهی نکردند. آنچه در شعارهای حضار جالب به‌نظر می‌رسید، تناقض بود. آنان از طرفی خواستار لغو تمامی تحریمها در روز اول توافق بودند و از سویی دیگر به بی اثر بودن تحریمها تأکید داشتند.
آنها اعلام کرده‌اند که دولت از خطوط قرمز نظام عبور کرده و مذاکرات هسته‌یی باید متوقف شود و از مجلس توقع دارند با دخالت در روند مذاکرات، یا آن را به ریل اصلی (آنچه از نظرشان در دوره سعید جلیلی اتفاق افتاد) بازگرداند یا از ادامه آن جلوگیری کند. روزنامه حکومتی شرق در این مورد در روز 3خرداد 94 از جمله نوشت:
توافق بد بشه، ایران قیامت میشه!
از دیگر حاشیه‌های جالب‌توجه در این مراسم، متن پلاکاردها و شعارهایی بود که توسط حضار سر داده می‌شد. مجلس اگر راه بیاد، ملت کوتاه نمیاد، منافق بی‌غیرت، کدخدا رو رها کن و پلاکاردهایی با عناوین اگر انرژی هسته‌یی در ثریا هم باشد مردانی از جنس اعتدال آن را پلمب می‌کنند و فکت شیت من پشت درخت آلبالو گم شده. دوبار در طول برگزاری مراسم، مسئولان انتظامی حاضر در میدان فلسطین، ضمن قدردانی از معترضان و تأکید بر غیرقانونی بودن تجمع، از حضار خواستند محل را ترک کنند که البته به آن توجهی نکردند. آنچه در شعارهای حضار جالب به‌نظر می‌رسید، تناقض بود. آنان از طرفی خواستار لغو تمامی تحریمها در روز اول توافق بودند و از سویی دیگر به بی اثر بودن تحریمها تأکید داشتند.
