محکومیت نقض حقوقبشر در ایران
فراخوان به لغو محاصره ضدانسانی لیبرتی
ژاک بوتو - شهردار منطقهٴ 2 پاریس
حمایت از مقاومت ایران و مقاومان اشرفی
خانم رئیسجمهور، خانم مریم رجوی، همکاران شهردار گرامی، آقای رئیس مشترک ژان-فرانسوا لوگاره، همسایه و همکار گرامی، رئیس مشترک کمیته شهرداران فرانسه در دفاع از اشرفیها، خانمها، آقایان،
من بهطور خاص خوشحالم که بهعنوان شهردار منطقهٴ 2، از شما در این شهرداری پاریس استقبال کنم، برای تجدید حمایت منتخبان فرانسه از نبرد مردم ایران برای آزادی و حقوقبشر. کمیته شهرداران فرانسه که ژان-پیر مولر و ژان-فرانسوا لوگاره ریاست آنرا بر عهده دارند، تصمیم گرفت از شما استقبال کند و این گردهمایی را برگزار کند که نشانی از تعهد منتخبان شهرداریهای فرانسه در چارچوب کنگرهٴ آنها است که هماکنون برگزار میشود، حمایت آنها از تغییر دموکراتیک در ایران و از نبرد شجاعانهیی که شورای ملی مقاومت ایران بهپیش میبرد که ما امشب افتخار استقبال از رئیسجمهور آن خانم مریم رجوی را داریم تا درباره وضعیت کشورش صحبت کند. ما همچنین میخواهیم نگرانی عمیق مان را درباره حفاظت و سلامتی بیش از 2700 مخالف ایرانی تجدید کنیم که در کمپ لیبرتی در عراق پناهنده هستند؛ آنها توسط نیروهای تحت نفوذ آخوندهای (حاکم بر) ایران مورد سرکوب قرار میگیرند. تعهد ما در قبال مردم ایران همچنین با انگیزهٴ درک مان از بحران وخیمی صورت میگیرد که هماکنون تمام خاورمیانه را در بر گرفته است. زیرا آنچه در این منطقه از جهان میگذرد و آیندهٴ آن، بهطور مستقیم به جوامع ما و جوانانمان ربط دارد و مستلزم یک کارزار گستردهتر از سوی ما است. در حالیکه ایران تحت حاکمیت آخوندها، منشأء صدور افراطگرایی مذهبی در منطقه بوده است، تهدید افراط گرایی اسلامی امروز از محدوده خاورمیانه فراتر رفته و با حفاظت همهٴ کشورهای جهان پیوند خورده است. اگر ما در کنار شما هستیم، خانم رئیسجمهور رجوی، به این دلیل است که شما نمایندهٴ این اسلام دموکراتیک و بردبار هستید که برای دنیای امروزی ما بسیار ضروری است. فراخوان شما در مورد لغو مجازات اعدام، رعایت حقوق انسانی، برابری بین زن و مرد و جدایی دین از دولت و همچنین احترام به محیط زیست، بهطور خاص در اذهان ما طنینانداز میشود. با این طرز تفکر است که 14هزار شهردار و منتخبی که ما نمایندگی میکنیم، بیتفاوت نماندند، هنگامی که مقاومان ایرانی در کمپهای اشرف و لیبرتی در عراق هدف قتلعام قرار گرفتند. ما آگاهیم که بیش از سی سال است حکومت مذهبی افراطی حاکم بر ایران شهروندان خود را سرکوب میکند.. حدود 1000 مورد حلقآویز در دوران او صورت گرفته است. رژیمی که از هیچ مشروعیت سیاسی و ایدئولوژیک برخوردار نیست، حتی قادر نبوده وجهه خود را بهبود بخشد و ظاهری از اعتدال به خود بدهد، دستکم در دوران مذاکراتش با جامعه بینالمللی بر سر برنامه هستهیی آن. همانطور که میدانید این مذاکرات شکست خورد، عمدتاً بهدلیل مصالحهناپذیری رژیم ایران.. اما خوشبختانه در برابر تمامی اینهمه موارد وحشتناک، مقاومتی وجود دارد که شایسته تقدیر، احترام و حمایت ما است. بهویژه که شما میدانید، قضاییة فرانسه بهتازگی جنبش مقاومت ایران را بهرسمیت شناخت و دوباره تأکید کرد که این جنبشی پاک است و نبرد آن مشروع میباشد. در این چارچوب، کمیته شهرداران دولت فرانسه را فرا میخواند که ادامه روابط با این حکومت و پایان دادن به تحریمها را به توقف اعدامها در ملأعام و بهبود وضعیت حقوقبشر مردم ایران مشروط کند. (فرانسه) باید همچنین نفوذ خود را بهکار بگیرد تا حفاظت مقاومان ایرانی کمپ لیبرتی در عراق تضمین بشود و محاصره پزشکی کمپ برداشته شود و بهعنوان یک کمپ پناهندگی تحت پوشش کمیساریای عالی پناهندگان بهرسمیت شناخته شود. میخواستم در پایان درود بفرستم به شجاعت همهٴ زنان و مردان ایرانی که هر روز با فداکاری علیه رژیم آخوندها و افراطگرایی مذهبی در کشورشان مبارزه میکنند. الگوی آنها باید الهامبخش اقدامات ما باشد، ما افراد دموکراتیک، ما منتخبان جمهوری فرانسه با هر تمایل سیاسی. ما همچنین میخواهیم بار دیگر تأکید کنیم، بر حمایت کامل مان از مبارزه برحقی که برای آزادی، برابری و بازگشت حقوق انسانی در ایران و سراسر جهان بهپیش میبرید. از توجه شما متشکرم.
ژان-فرانسوا لوگاره – شهردار منطقهٴ 1 پاریس

سیلوی فاسیه- شهردار لو پن

و همچنین این از مسئولیتهای من است که بهعنوان زن و زن سیاستمدار در فرانسه، این اعمال را محکوم کنم و به شورای امنیت سازمان ملل را هشدار بدهم تا نقض حقوقبشر در ایران را به مجازات بکشاند.
امتیازهای شرمآوری که به این رژیم داده میشود از حد گذشته و این باعث میشود زنان و کودکان بدون رسیدگی و سرپناه بهحال خود رها شوند و کودکان را بهعنوان هدف استفاده میکنند. کودکانی که آشغال جمع میکنند، در حالیکه آخوندها روی دریایی از ثروت در کشور نشستهاند.
این یک رژیم ضدانسانی است و تنها راهحل برای آزاد کردن ایرانیان و بهخصوص زنان و کودکان از ستم و بدبختییی که آخوندها برای آنها ایجاد کردهاند، سرنگونی این رژیم ضدبشر است. و من باید در آن بهصورت فعال شرکت کنم. بهعنوان شهردار و معاون مجموعه شهر، ولی بیشتر بهعنوان یک مادر به همین سادگی. خیلی اوقات زنان باعث پیروزی در نبردها میشوند، نبردهای بر آمده از قلب، مانند شما خانم رجوی، و من هم خود را در آن متعهد میکنم. مرسی
ژان پیر بکه- عضو شورای استان والدواز

دوستان و همکاران عزیز، بله من یک بار دیگر برای گواهیدادن درباره مقاومت ایران و مبارزهتان نزد شما آمدهام. من این مبارزه را همراهی کردم و در آن سهیم بودم و واضح است که به آن ادامه خواهم داد. بهدلیل اینکه یک مبارزه ضروری است. ضروری ابتدا برای مردم ایران و برای اینکه بتوانند بالأخره آزاد شوند. یک نبرد برای ایرانیانی که به حقوقبشر و آزادی نیاز دارند. ولی همچنین یک مبارزه برای منقطهٴ خاورمیانه و توازن صلح در جهان. چون سیاستی که امروزه توسط حاکمان ایران یعنی آخوندها در پیش گرفته شده، یک خطر عمده و بزرگ است. بله، این خطر هستهیی است. ما میبینیم مذاکراتی را که متوقف میشوند و بهتأخیر انداخته میشوند.
و در ورای این، ما میدانیم که چهطور تروریسم به کشورهای متعدد صادر میشود. در چند کشور گروههای مورد تحریک و ترویج، تجهیز، تسلیح، پشتیبانی و حمایت مالی نه تنها از (رژیم) ایران نشأت میگیرند، بلکه مشخصاً از حکومت کنونی ایران. بههمین دلیل نبرد شما امروز واجب است. شما میدانید خانم (رجوی) که خیلیها در اطرافتان گرد آمدهاند. از شهرداران که من جزو نخستین آنها در کنار شما بودم و سپس در وال دواز و سایر نقاط کشور، تا اینکه 14هزار شهردار به مبارزه شما پیوستند. یعنی نزدیک به نیمی از شهرداران فرانسوی در مبارزه شما شریک هستند. و همچنین نمایندگان مجلس از همهٴ احزاب در فرانسه و همهٴ کشورهای دموکراتیک، امروز در ارزشهای شما و مبارزه شما شریک هستند.
و این تابیدن که تابش شما است، برای ادامه نبردی که در پیش دارید ضروری است. و میخواهم یکبار دیگر تعهد خودم را نسبت به شما تجدید کنم.
امیدوارم همهچیز تکان بخورد و مردم ایران بتوانند مسیرهای دموکراسی را پیدا کنند، مسیرهای جدایی دین از دولت، مسیرهای حقوقبشر و مسیرهای صلح که کاملاً برای این ملت ضروری است. پس من بار دیگر حمایت خودم را تجدید میکنم، حمایت از مبارزه شما و مبارزه برای مردم ایران و ایرانیها.
با تشکر فراوان.
سلست ـ نمایندهٴ مجلس ملی فرانسه

من امشب نخست بهعنوان شهردار در بین شما هستم. من شهردار یک شهر کوچک استان «لورن» هستم، شهر «سارگومین» که به آن اشاره کردید، با 25000 جمعیت. ولی من همچنین نمایندهٴ مجلس هستم و عضوکمیته حمایت از مقاومت (ایران) که کار بسیار عالی میکند و در همین رابطه خانم رئیسجمهور میخواستم به شما تبریک بگویم بهدلیل اینکه این تلاش به موفقیت رسید. امیدوارم روزی با فرا رسیدن دموکراسی در کشورتان موفقیت بیشتری بهدست آید. ولی در هر حال بهرسمیت شناخته شده، چون قضاییة فرانسه بهتازگی آنرا بهرسمیت شناخت و امروز مجرم اصلی را تشخیص میدهد و این به یمن نبردی است که شما بهپیش میبرید و من افتخار میکنم که در آن شریک باشم. لحظاتی پیش تصاویر وحشتناکی نشان دادید. این تصاویر ما را که در یک دموکراسی زندگی میکنیم بر میشوراند.
بله ما میدانیم در ایران چه میگذرد. شما به روزنامهنگارانی اشاره کردید که کشته یا شکنجه میشوند. حتی میتوانیم در رابطه با کاربران اینترنت صحبت کنیم که آنها هم شکنجه و مجازات میشوند. و همچنین اقلیتهای مذهبی. اینها ارزشهای ما نیست و این وظیفه ما است که آنرا در سطوح بالا بهگوش برسانیم و همچنین در پایین. بهدلیل اینکه امروز شما توجه شهرداران کشور ما را جلب میکنید و امروز بهمناسبت کنگرهٴ شهرداران، فرصتی است برای آنها که همبستگی خود را با مقاومت شما نشان بدهند.
پس من میگویم، بهدلیل اینکه ما روزانه در کنار نبرد شما هستیم
. به هر حال تشکر از اینکه مرا دعوت کردید و مرا در این شب شورش و بیداری مشترک وجدانها و کاری که شما انجام میدهید شرکت دادید، امیدوارم روزی این کار مشترک به موفقیت برسد. موفقیت فرا رسیدن دموکراسی در شکل دیگری نسبت به کشورهای غربی است که آنها هم امروز اشتباهات گذشته خود را قبول میکنند، و این بهخاطر شما است که این بیداری وجدانها امکانپذیر شده است. لذا زنده باد مقاومت ایران و بهخصوص زنده باد فرا رسیدن دموکراسی.
آلن نری- رئیس کمیته فرانسوی برای ایران دموکراتیک در مجلس سنا

با تشکر از آقای شهردار، خانم رئیسجمهور، خانمها و آقایان شهردار که برای کنگره شهرداران در پاریس جمع شدهاید. کنگرهیی که سیمای دموکراسی محلی ماست، سیمای حضور منطقهیی و همچنین علامت دموکراسی در کشورمان است.
خانم رئیسجمهور، . امروز ما در کنار شما هستیم، هر کس با ویژگیهای خاص خودش. و امروز شهرداران در اینجا حضور دارند. پس من میگویم که شما حمایت همگانی همه جمهوریخواهان و پیشروهای این کشور را دارید. شما حمایتی دارید که ورای ایدئولوژیهای متفاوت ما از همدیگر است.
و خانم رئیسجمهور من به حمایت از مقاومت ایران میپیوندم بهدلیل اینکه من ضد همه بنیادگراها و ضدهمه تندروها هستم. به نوعی نبرد شما در مقاومت ایران، به نبرد فرانسه علیه دیکتاتوری نازی پیوند میخورد. در مقاومت، همانطور که ما از تفکرات مختلف کشورمان اینجا جمع شدیم، در مقاومت همه با هم دوست بودیم. مادران و پدران ما با همان خواسته دور هم جمع شده بودند. یعنی برای احترام گذاری به دموکراسی، آزادی و حقوقبشر و ما هم از این فرمول پیروی میکردیم. ما امروز همان هستیم که شما در این مقاومت هستید.
آزادی یک شعله شکننده در همه جای دنیاست. و امروز شما علیه دیکتاتوری ملاها مبارزه میکنید. ما به نبرد شما پیوستیم.
ما همواره در کنار شما خواهیم بود. من همواره شگفتزده هستم درباره کسانی که اشرف را ترک کردند. اشرف را ترک کردند و آنها را به کمپ لیبرتی میفرستند. چقدر شوم! که جرأت میکنند یک ارودگاه اجباری را به اسم لیبرتی نامگذاری کنند. تصور کنید که وقتی در رابطه با اردوگاههای کار اجباری صحبت میشود، مثلاً ”آشو“ ، ”آشویتز“ یا کمپهای دیگر، نازیها در ورودی این اردوگاههای کار اجباری نوشته بودند که کار یعنی آزادی. وقتی یک اردوگاه کار اجباری را ”لیبرتی“ نامگذاری میکنند، خانم من فکر میکنم این یک توهین به آنهایی است که رنج میکشند، آنهایی که از آزادی خودشان قیمت میدهند، از خواستهشان برای برقرار دموکراسی قیمت میدهند و قیمت سنگین مرگ و رنج کشیدن را میدهند.
و من میگویم که در برخی شرایط، باید شجاعت این را داشت که فراتر از نظر عمومی رفت و این نقش همه ما منتخبان است، مشاوران منقطهیی، مشاوران عمومی، نماینده و سناتور. ما باید بگوییم، آنهایی هستیم که مسیر فرانسویها را ترسیم میکنیم برای اینکه همه با هم از شما حمایت کنند و برای اینکه فرانسه جایگاه خودش که کشور رهایی خلقهاست را پیدا کند و با هم کاری کنیم که شما خانم یک کشور آزاد، لاییک و یک جمهوری واقعی بنا کنید.
با تشکر
ژان لاسال ـ نماینده مجلس ملی فرانسه- - شهردار اورولون سنت مری

آقای شهردار، خانم رئیسجمهور، خانمها و آقایان نماینده و آقایان شهردار فرانسه
شرکت در این هدفی که مرا پر از امید میکند یک افتخار بزرگیست و احساس خوبی به من میدهد. من فکر میکنم که این خیلی احساس خوبی است که شما را در حال تلاش میبیند. احساس خوبی است که پیگیر بودن و عزم شما را در این نبرد نابرابر میبیند.
من فکر میکنم که باید هوشیار باشیم و یک مبارز در کنار شما باشیم. چون من احساس میکنم که کمی هم برای کشور خودم مبارزه میکنم، برای بشریت مبارزه میکنم. و فکر میکنم روزی برسد که ما در کنار هم خواهیم بود برای اینکه این کار را بکنیم. حال آیا باید سرود ”پارتیزان“ را دوباره زمزمه کرد؟ آیا میبایست این کلمات که ورای همه چیز هستند را مجدداً زمزمه کرد؟ نیاز به برخاستن، پس شجاع باشید و آن چیزی که در چشمان شما میبینم، قلب مرا به تپش میاندازد.