اعضای محترم خانواده ترابی،
خواهران و برادران،
هموطنان گرامی
از حضور شما در مراسم بزرگداشت مجاهد صدیق، میریعقوب ترابی و از محبتهای شما برای تسلی دادن به مجاهدین که در سوگ از دست دادن چنین برادر و همدل و همرزمی هستند، صمیمانه تشکر می‌کنم.
امروز ما یعقوب را به خاک سپردیم، اما روزی خواهد رسید که ما پیکر پاک این مجاهد صدیق را به همراه سایر شهدایمان به خاک میهن منتقل خواهیم کرد؛ روزی که ایران از شر آخوندهای ضددین و ضدبشر آزاد شده باشد. زیرا یعقوب هم همین را می‌خواست.
درگذشت ناگهانی یعقوب برای همهٴ ما بسیار شوکه‌کننده بود. صدای گرم او و خروش رسایش، که در هر اجتماع و مراسمی به گوش می‌رسید، صفا و محبتش که در هر جمعی چشمگیر بود، آن شخصیت محجوب و فروتن، تعهدپذیری بی‌وقفه‌اش به مبارزه برای آزادی و رهایی مردم ایران، ایمانش به آرمان مجاهدین و انقلاب درونی مجاهدین و آن عشق پرشور او به مسعود، هرگز فراموشمان نخواهد شد.
از وارستگیها و خصائل تحسین‌برانگیزش هر چه بگویم، کم است. بارها گفته‌ام که قادرم درباره تک‌تک مجاهدین، به‌اندازه چند کتاب، صحبت کنم و از نیکی‌ها و قوتها و مسیر پرشکوهی که در دنیای رهایی و آزادی طی کرده‌اند، بگویم.
در دنیای کنونی و در وانفسایی که تاریکی سودجویی و تبعیض و ستم و لگدمال کردن انسانیت، همه جا را گرفته، انسانهایی که برای بنای یک جهان تازه عاری از ستم و بهره‌کشی و مبتنی بر رهایی حقیقی انسان، قیام کرده‌اند، چراغها و گوهرهای تابانی هستند که چشمها و دلها را روشن می‌کنند و برای همگان امید می‌آفرینند و بهترین و ارزنده‌ترین سرمایه‌های معنوی و آرمانی و مبارزاتی ملت ایران هستند.
راستی آنها چگونه به این مدار از رشد و کمال رسیده‌اند؟ با پایداری، با استمرار یک نبرد طاقت‌فرسا، با بها پرداختن و چیزی برای خود نخواستن و هر قدمی را از سر صدق و بدون چشمداشت برداشتن و ارجحیت دادن به دیگری و پیوسته از خودگذشتن به‌خاطر دیگران. پهلوان یعقوب یکی از این سمبلهاست.
اما ورای آن جایگاه آرمانی و انسانی، کار بزرگی که این مجاهد خلق و یک به یک اعضا و هواداران این جنبش با مجاهدت مستمر و طولانی و مایه گذاشتن از ذره ذره جان و هستی خود کرده‌اند، خلق سرمایهٴ عظیمی است که آزادی ایران و مردم ایران را تضمین می‌کند.
این سرمایه درعین‌حال، خلق یک راه و رسم است. یعنی سنت تسلیم‌ناپذیری، سنت پایداری به هر قیمت تا هر زمان و تا هر کجا، ارزش برابری، آرمان نفی بهره‌کشی و نفی مناسبات و فرهنگ تبعیض و نابرابری. آن چنان که در هر تحولی در آیندهٴ ایران، این سرمایهٴ بزرگ سیاسی و تشکیلاتی و مبارزاتی و معنوی، نقش تعیین‌کننده خواهد داشت. و این دستاورد بی‌نظیر نسلی است که یعقوب به آن تعلق دارد.
در ایران امروز، آخوندها دختران و پسران ما را در همهٴ پهنه‌ها به زنجیر کشیده‌اند. در دانشگاهها، در محیطهای ورزشی، در اینترنت، در کارهای هنری و در همه فعالیتهای اجتماعی. ولی نتوانسته‌اند فکر آنها را به زنجیر بکشند و نتوانسته‌اند قلوب آنها و تمایل جوشان آنها به آزادی را اسیر کنند. می‌بینید که این روزها نسل جوان ایران، هر لحظه که فرصتی پیش می‌آید، نشان می‌دهد که علیه این رژیم، یک پارچه خروش و عصیان است.
فراراه همین نسل، مجاهدین مانند یعقوبها با همه وجودشان مشعل پرنوری را برافروخته‌اند؛ مشعلی که هر روز نسبت به روز قبل، فروزانتر و شعله ورتر می‌شود.
خواهران و برادران،
هموطنان گرامی
از حضور شما در مراسم بزرگداشت مجاهد صدیق، میریعقوب ترابی و از محبتهای شما برای تسلی دادن به مجاهدین که در سوگ از دست دادن چنین برادر و همدل و همرزمی هستند، صمیمانه تشکر می‌کنم.
امروز ما یعقوب را به خاک سپردیم، اما روزی خواهد رسید که ما پیکر پاک این مجاهد صدیق را به همراه سایر شهدایمان به خاک میهن منتقل خواهیم کرد؛ روزی که ایران از شر آخوندهای ضددین و ضدبشر آزاد شده باشد. زیرا یعقوب هم همین را می‌خواست.
درگذشت ناگهانی یعقوب برای همهٴ ما بسیار شوکه‌کننده بود. صدای گرم او و خروش رسایش، که در هر اجتماع و مراسمی به گوش می‌رسید، صفا و محبتش که در هر جمعی چشمگیر بود، آن شخصیت محجوب و فروتن، تعهدپذیری بی‌وقفه‌اش به مبارزه برای آزادی و رهایی مردم ایران، ایمانش به آرمان مجاهدین و انقلاب درونی مجاهدین و آن عشق پرشور او به مسعود، هرگز فراموشمان نخواهد شد.
از وارستگیها و خصائل تحسین‌برانگیزش هر چه بگویم، کم است. بارها گفته‌ام که قادرم درباره تک‌تک مجاهدین، به‌اندازه چند کتاب، صحبت کنم و از نیکی‌ها و قوتها و مسیر پرشکوهی که در دنیای رهایی و آزادی طی کرده‌اند، بگویم.
در دنیای کنونی و در وانفسایی که تاریکی سودجویی و تبعیض و ستم و لگدمال کردن انسانیت، همه جا را گرفته، انسانهایی که برای بنای یک جهان تازه عاری از ستم و بهره‌کشی و مبتنی بر رهایی حقیقی انسان، قیام کرده‌اند، چراغها و گوهرهای تابانی هستند که چشمها و دلها را روشن می‌کنند و برای همگان امید می‌آفرینند و بهترین و ارزنده‌ترین سرمایه‌های معنوی و آرمانی و مبارزاتی ملت ایران هستند.
راستی آنها چگونه به این مدار از رشد و کمال رسیده‌اند؟ با پایداری، با استمرار یک نبرد طاقت‌فرسا، با بها پرداختن و چیزی برای خود نخواستن و هر قدمی را از سر صدق و بدون چشمداشت برداشتن و ارجحیت دادن به دیگری و پیوسته از خودگذشتن به‌خاطر دیگران. پهلوان یعقوب یکی از این سمبلهاست.
اما ورای آن جایگاه آرمانی و انسانی، کار بزرگی که این مجاهد خلق و یک به یک اعضا و هواداران این جنبش با مجاهدت مستمر و طولانی و مایه گذاشتن از ذره ذره جان و هستی خود کرده‌اند، خلق سرمایهٴ عظیمی است که آزادی ایران و مردم ایران را تضمین می‌کند.
این سرمایه درعین‌حال، خلق یک راه و رسم است. یعنی سنت تسلیم‌ناپذیری، سنت پایداری به هر قیمت تا هر زمان و تا هر کجا، ارزش برابری، آرمان نفی بهره‌کشی و نفی مناسبات و فرهنگ تبعیض و نابرابری. آن چنان که در هر تحولی در آیندهٴ ایران، این سرمایهٴ بزرگ سیاسی و تشکیلاتی و مبارزاتی و معنوی، نقش تعیین‌کننده خواهد داشت. و این دستاورد بی‌نظیر نسلی است که یعقوب به آن تعلق دارد.
در ایران امروز، آخوندها دختران و پسران ما را در همهٴ پهنه‌ها به زنجیر کشیده‌اند. در دانشگاهها، در محیطهای ورزشی، در اینترنت، در کارهای هنری و در همه فعالیتهای اجتماعی. ولی نتوانسته‌اند فکر آنها را به زنجیر بکشند و نتوانسته‌اند قلوب آنها و تمایل جوشان آنها به آزادی را اسیر کنند. می‌بینید که این روزها نسل جوان ایران، هر لحظه که فرصتی پیش می‌آید، نشان می‌دهد که علیه این رژیم، یک پارچه خروش و عصیان است.
فراراه همین نسل، مجاهدین مانند یعقوبها با همه وجودشان مشعل پرنوری را برافروخته‌اند؛ مشعلی که هر روز نسبت به روز قبل، فروزانتر و شعله ورتر می‌شود.
به همین دلیل می‌گوییم یعقوب هم‌چنان هست و مبارزه و مجاهدتش ادامه دارد. زیرا پیامش، پیام آرمان و نبردش، همه جا خواهد رفت و بسیاری اندیشه‌ها و قلبها را فتح خواهد کرد و بسیاری اراده‌ها و عزمها را برمی‌انگیزد.
به‌راستی که او سمبل و الگویی برای ورزشکاران و پهلوانان آزادهٴ ایرانی است و هم‌چنان‌که پهلوان فیلابی بارها گفته است، این پهلوانان آزاده، جنگ و مبارزه با ستم و ظلم و جور و استبداد را در اولویت خود دارند. و این خصلت واقعی ورزشکاری و پهلوانی را از سمبلهایی هم‌چون پوریای ولی و جهان پهلوان تختی فراگرفته‌اند.
من در این جا می‌خواهم همچنین بر این واقعیت تأکید کنم که مجاهد خلق، مجاهد صدیق یعقوب میرترابی، نمونه و سمبلی از نسل مردان آرمان‌خواهی است که علیه فرهنگ و مناسبات کهنه و بهره‌کشانه شورش کردند و می‌خواهم تأکید کنم که چنین مردانی، چنین مجاهدانی و چنین پهلوانانی، چه جایگاهی دارند؛ مردانی پیشتاز و برادرانی که برابری و نفی بهره‌کشی را در عمل خود و با پرداخت بهای آن اثبات کرده‌اند و هویت انسانی تازه‌یی را عرضه می‌کنند که در آن، مردان شخصیت خود را از کیفیتهای انسانی و آرمانی خود ساخته‌اند، از رفتار و منش و اندیشه‌یی که در آن، انواع از خودبیگانگیها نفی شده باشد و انسان، جایگاه حقیقی خود را کسب کرده باشد.
خوب است که در این جا قسمتی از گفته‌های مسعود را در یکی از سخنرانیهای امسالش یادآوری کنم که توصیف دقیقی از همین نسل است؛ نسل یعقوب و یعقوبها:
«تقوا پیشگان نثار و فدا می‌کنند. بخیل و بخل ورز نیستند. توان پرداخت کردن دارند و از آن سرشار می‌شوند. لحظهٴ نیکی و خوشبختی را در لحظه‌یی که نثار می‌کنند، در می‌یابند. آن کس که توان پرداخت ندارد، تهی است. چیزی برای دادن ندارد. داراترین، کسانی هستند که بیشتر می‌پردازند و فدا می‌کنند. و همه چیز خود را حاضرند فدا کنند.
و وقتی در راه خدا و خلق به‌شهادت می‌رسند، آنها را مرده مپندارید؛ بلکه زندگانند و نزد خدا روزی داده می‌شوند».
به روان پاکش درود می‌فرستیم.
او حالا با شهیدان حماسه اشرف، با 52شهید قهرمان، با شهیدان لیبرتی، با شهیدان 19فروردین و شش و هفت مرداد، همچنین با شهیدان فروغ، با اشرف و موسی و 30هزار مجاهد و مبارز قتل‌عام شده، همراه و محشور است.
به خانوادهٴ یعقوب و به مردم شهر زادگاهش ـ زنجان ـ می‌گویم:
افتخار به شما به‌خاطر چنین رادمرد مجاهدی. از خدای بزرگ برای همهٴ شما و برای مسعود، صبر و شکیبایی مسألت می‌کنم و به مجاهدان آزادی و خواهران و برادرانش در لیبرتی و در هر کجای جهان می‌گویم: غم از دست دادن او بسیار سنگین است، اما باید این غم را با نبرد هر چه بیشتر و بی‌امان‌تر در راهی که او مبشر و مدافعش بود، جبران کنید.
او در رزم سرشار و پایداری پیروزمند تک‌تک شما همیشه هست و همواره تکثیر می‌شود.
درود بر او روزی که‌زاده شد، روزی که پرچم مبارزه را به دست گرفت، روزی که عزم جزم کرد تا در مسیر فدای حداکثر، تا آخرین لحظه پابرجا بماند و روزی که از میان ما پرکشید و به جاودانه فروغها پیوست.
از همه شما متشکرم.
به‌راستی که او سمبل و الگویی برای ورزشکاران و پهلوانان آزادهٴ ایرانی است و هم‌چنان‌که پهلوان فیلابی بارها گفته است، این پهلوانان آزاده، جنگ و مبارزه با ستم و ظلم و جور و استبداد را در اولویت خود دارند. و این خصلت واقعی ورزشکاری و پهلوانی را از سمبلهایی هم‌چون پوریای ولی و جهان پهلوان تختی فراگرفته‌اند.
من در این جا می‌خواهم همچنین بر این واقعیت تأکید کنم که مجاهد خلق، مجاهد صدیق یعقوب میرترابی، نمونه و سمبلی از نسل مردان آرمان‌خواهی است که علیه فرهنگ و مناسبات کهنه و بهره‌کشانه شورش کردند و می‌خواهم تأکید کنم که چنین مردانی، چنین مجاهدانی و چنین پهلوانانی، چه جایگاهی دارند؛ مردانی پیشتاز و برادرانی که برابری و نفی بهره‌کشی را در عمل خود و با پرداخت بهای آن اثبات کرده‌اند و هویت انسانی تازه‌یی را عرضه می‌کنند که در آن، مردان شخصیت خود را از کیفیتهای انسانی و آرمانی خود ساخته‌اند، از رفتار و منش و اندیشه‌یی که در آن، انواع از خودبیگانگیها نفی شده باشد و انسان، جایگاه حقیقی خود را کسب کرده باشد.
خوب است که در این جا قسمتی از گفته‌های مسعود را در یکی از سخنرانیهای امسالش یادآوری کنم که توصیف دقیقی از همین نسل است؛ نسل یعقوب و یعقوبها:
«تقوا پیشگان نثار و فدا می‌کنند. بخیل و بخل ورز نیستند. توان پرداخت کردن دارند و از آن سرشار می‌شوند. لحظهٴ نیکی و خوشبختی را در لحظه‌یی که نثار می‌کنند، در می‌یابند. آن کس که توان پرداخت ندارد، تهی است. چیزی برای دادن ندارد. داراترین، کسانی هستند که بیشتر می‌پردازند و فدا می‌کنند. و همه چیز خود را حاضرند فدا کنند.
و وقتی در راه خدا و خلق به‌شهادت می‌رسند، آنها را مرده مپندارید؛ بلکه زندگانند و نزد خدا روزی داده می‌شوند».
به روان پاکش درود می‌فرستیم.
او حالا با شهیدان حماسه اشرف، با 52شهید قهرمان، با شهیدان لیبرتی، با شهیدان 19فروردین و شش و هفت مرداد، همچنین با شهیدان فروغ، با اشرف و موسی و 30هزار مجاهد و مبارز قتل‌عام شده، همراه و محشور است.
به خانوادهٴ یعقوب و به مردم شهر زادگاهش ـ زنجان ـ می‌گویم:
افتخار به شما به‌خاطر چنین رادمرد مجاهدی. از خدای بزرگ برای همهٴ شما و برای مسعود، صبر و شکیبایی مسألت می‌کنم و به مجاهدان آزادی و خواهران و برادرانش در لیبرتی و در هر کجای جهان می‌گویم: غم از دست دادن او بسیار سنگین است، اما باید این غم را با نبرد هر چه بیشتر و بی‌امان‌تر در راهی که او مبشر و مدافعش بود، جبران کنید.
او در رزم سرشار و پایداری پیروزمند تک‌تک شما همیشه هست و همواره تکثیر می‌شود.
درود بر او روزی که‌زاده شد، روزی که پرچم مبارزه را به دست گرفت، روزی که عزم جزم کرد تا در مسیر فدای حداکثر، تا آخرین لحظه پابرجا بماند و روزی که از میان ما پرکشید و به جاودانه فروغها پیوست.
از همه شما متشکرم.
