هشت ماه جلوگیری از تدفین شهیدان حمله چهارم موشکی و جلوگیری از شرکت خانواده‌ها در مراسم تدفین
در جریان چهارمین حمله موشکی به کمپ لیبرتی در 5 دی ماه 1392، از جمله با موشکهای 280میلیمتری موسوم به «فلق»، مجاهدان خلق محمد جواد صالح تهرانی، محمود برنافر، عباس نامور و یحیی زیارتی به‌شهادت رسیدند. در هشت ماه گذشته کمیته سرکوب اشرف در نخست‌وزیری عراق، در یک رفتار ضدانسانی و ضداسلامی از تحویل اجساد این شهیدان به خانواده‌های آنها در لیبرتی و تدفین آنها جلوگیری می‌کرد.
این در حالی است که ساکنان و نمایندگان و وکلایشان در این فاصله در صدها مراجعه، نامه‌نگاریها و تماس با مقامهای ملل متحد، دولت آمریکا، دولت عراق و سایر مراجع بین‌المللی، در بغداد، ژنو، واشینگتن، نیویورک و پایتختهای اروپایی خواستار تحویلگیری و تدفین شهیدان شده بودند. در اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت در روز 12خرداد 93 (2ژوئن 2014) آمده است: «بیش از 50 بار مراجعه ساکنان به مرکز پلیس لیبرتی، مراجعات مستمر نمایندگان و مشاوران حقوقی آنها به ناظران یونامی و نامه‌های متعدد نمایندگان ساکنان و وکیلان آنها به ملل متحد، سفارت آمریکا و دولت عراق هیچ نتیجه‌یی نداشته است».
بالاخره روز دوشنبه 27مرداد نیروهای عراقی با تدفین این شهیدان موافقت کردند. اما در یک اقدام ضدانسانی دیگر مأموران عراقی اجازه ندادند که حتی دوستان و خانواده‌های شهیدان در مراسم خاکسپاری آنها حضور داشته باشند و پس از تلاشهای زیاد تنها به چهار تن از ساکنان اجازه دادند برای تحویلگیری پیکرها در پزشکی قانونی حضور یافته و بلافاصله آنها را برای خاکسپاری منتقل کنند. محدودیتها و شرایطی تحمیل شده بر این چهار تن قابل توصیف نیست. آنها ساعتهای متمادی در پزشکی قانونی که از کمترین استانداردهای بهداشتی برخوردار نبود در فضایی بسیار آلوده، در جستجوی پیکرهای شهیدان و منتقل کردن آنها به خودرو برای انتقال به گورستان بودند.
در عین‌حال تلاشهای ساکنان و نمایندگانشان برای کسب موافقت برای این‌که پیکر مجاهد خلق محمد بابایی که در روز 8اردیبهشت 93، به‌خاطر محاصره جنایتکارانه پزشکی در لیبرتی جان باخت، نیز به همراه پیکر چهار مجاهد دیگر تحویل گرفته و دفن شود به جایی نرسید و نیروهای عراقی هم‌چنان پس از گذشت قریب به چهار ماه پیکر او را به گروگان گرفته‌اند.
به این ترتیب سایه شوم رژیم ضدبشری آخوندی و پاسدار جنایتکار قاسم سلیمانی و نخست‌وزیر دست‌نشانده این رژیم هم‌چنان بر عراق سنگینی می‌کند. اما عجیب‌تر این‌که گزارشهای حقوق‌بشر یونامی و گزارشهای دوره‌یی که به نام دبیرکل ملل‌متحد درباره عراق منتشر می‌شود، هیچ اشاره‌یی به این اقدامات کثیف و ضدانسانی نمی‌کند.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
28مرداد 93 (19 اوت 2014)
در جریان چهارمین حمله موشکی به کمپ لیبرتی در 5 دی ماه 1392، از جمله با موشکهای 280میلیمتری موسوم به «فلق»، مجاهدان خلق محمد جواد صالح تهرانی، محمود برنافر، عباس نامور و یحیی زیارتی به‌شهادت رسیدند. در هشت ماه گذشته کمیته سرکوب اشرف در نخست‌وزیری عراق، در یک رفتار ضدانسانی و ضداسلامی از تحویل اجساد این شهیدان به خانواده‌های آنها در لیبرتی و تدفین آنها جلوگیری می‌کرد.
این در حالی است که ساکنان و نمایندگان و وکلایشان در این فاصله در صدها مراجعه، نامه‌نگاریها و تماس با مقامهای ملل متحد، دولت آمریکا، دولت عراق و سایر مراجع بین‌المللی، در بغداد، ژنو، واشینگتن، نیویورک و پایتختهای اروپایی خواستار تحویلگیری و تدفین شهیدان شده بودند. در اطلاعیه دبیرخانه شورای ملی مقاومت در روز 12خرداد 93 (2ژوئن 2014) آمده است: «بیش از 50 بار مراجعه ساکنان به مرکز پلیس لیبرتی، مراجعات مستمر نمایندگان و مشاوران حقوقی آنها به ناظران یونامی و نامه‌های متعدد نمایندگان ساکنان و وکیلان آنها به ملل متحد، سفارت آمریکا و دولت عراق هیچ نتیجه‌یی نداشته است».
بالاخره روز دوشنبه 27مرداد نیروهای عراقی با تدفین این شهیدان موافقت کردند. اما در یک اقدام ضدانسانی دیگر مأموران عراقی اجازه ندادند که حتی دوستان و خانواده‌های شهیدان در مراسم خاکسپاری آنها حضور داشته باشند و پس از تلاشهای زیاد تنها به چهار تن از ساکنان اجازه دادند برای تحویلگیری پیکرها در پزشکی قانونی حضور یافته و بلافاصله آنها را برای خاکسپاری منتقل کنند. محدودیتها و شرایطی تحمیل شده بر این چهار تن قابل توصیف نیست. آنها ساعتهای متمادی در پزشکی قانونی که از کمترین استانداردهای بهداشتی برخوردار نبود در فضایی بسیار آلوده، در جستجوی پیکرهای شهیدان و منتقل کردن آنها به خودرو برای انتقال به گورستان بودند.
در عین‌حال تلاشهای ساکنان و نمایندگانشان برای کسب موافقت برای این‌که پیکر مجاهد خلق محمد بابایی که در روز 8اردیبهشت 93، به‌خاطر محاصره جنایتکارانه پزشکی در لیبرتی جان باخت، نیز به همراه پیکر چهار مجاهد دیگر تحویل گرفته و دفن شود به جایی نرسید و نیروهای عراقی هم‌چنان پس از گذشت قریب به چهار ماه پیکر او را به گروگان گرفته‌اند.
به این ترتیب سایه شوم رژیم ضدبشری آخوندی و پاسدار جنایتکار قاسم سلیمانی و نخست‌وزیر دست‌نشانده این رژیم هم‌چنان بر عراق سنگینی می‌کند. اما عجیب‌تر این‌که گزارشهای حقوق‌بشر یونامی و گزارشهای دوره‌یی که به نام دبیرکل ملل‌متحد درباره عراق منتشر می‌شود، هیچ اشاره‌یی به این اقدامات کثیف و ضدانسانی نمی‌کند.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
28مرداد 93 (19 اوت 2014)
