خامنه‌ای روز چهارشنبه (22مرداد 93) در جمع کارگزاران وزارت‌خارجه و سفیران رژیم، با دوگانه‌گویی و روش معمول خود، یکی به نعل و یکی به میخ، از یک طرف از ضرورت تعامل با دنیا سخن گفت و از طرف دیگر تعامل و مذاکراه با آمریکا و اسرائیل را استثنا کرد و در عین‌حال در مورد مذاکره با آمریکا هم «موارد خاصی» را مجاز شمرد و برای کار ”دکتر ظریف و دوستان“ نیز مایه گذاشت که ”تا امروز خوب پیش رفتند“ و به آنها توصیه کرد که همین راه را به خوبی که تا کنون پیش برده‌اند ادامه بدهند!
به نظر می‌رسد صرف‌نظر از دود و دمهای خامنه‌ای از قبیل این‌که مذاکره با آمریکا هیچ نفعی ندارد... هدف اصلی خامنه‌ای از این سخنان حمایت از مسیر زهرخوران اتمی و ساکت نگه‌داشتن دلواپسان است که طی 3ماه گذشته ناگزیر از تمکین شده و از ابراز مخالفت صریح با مذاکرات خودداری کرده و در مواقع جان به لب شدن، مخالفت خود با مذاکرات و خط زهرخوران را به‌نقل از رسانه‌ها و مقامات غربی ابراز می‌کردند. زیرا از ولی‌فقیه و مهره‌های او اخطار گرفته بودند که علناً در مقابل خط خامنه‌ای در حمایت از مذاکرات موضعگیری نکنند.
زمانی که آخوند روحانی علیه دلواپسان باند خامنه‌ای از رو بست و آدرس جهنم را به آنان داد، رسانه‌های باند ولی‌فقیه با اشاره به سکوت 3ماهه‌شان از موضعگیری روحانی شکوه و شکایت کردند.
از جمله محمد کاظم انبارلویی از مهره‌های باند مؤتلفه در روزنامه رسالت نوشت: ”رئیس‌جمهور در حالی‌که طی سه ماهه اخیر کسی نقدی مشفقانه در مورد سیاست خارجی نکرده، بی‌آن که اشاره کند چه کسی یا چه کسانی از مذاکره هراس دارند یا می‌لرزند، آنها را به جهنم حوالت داد. اصل مذاکره و گفتگو‌های هسته‌یی طی 10سال گذشته مورد نقد هیچ گروه یا فردی نبوده است و نمی‌دانم سخنان رئیس‌جمهور در این حمله به منتقدین، خطاب به چه کسی یا کسانی بوده است“
سرمقاله‌نویس رسالت سپس علت عصبانیت روحانی را ناکامی او در رسیدن به توافق نهایی به‌رغم امتیازاتی که به کشورهای طرف مذاکراه کننده داده، دانسته و می‌افزاید: ”آمریکایی‌ها 6ماه ما را روی توافق ژنو سرگرم کردند و 4ماه هم آن را تمدید نمودند و در این مدت صادقانه دولت یازدهم هر چه باید بکند، کرد و آمریکایی‌ها آنچه باید بکنند، نکردند. نقد مشفقانه برخی بر سیاست خارجی در همین نکته متمرکز است. البته مدتی هم هست که سکوت کرده‌اند و چیزی نمی‌گویند“. (رسالت22مرداد93)
کیهان خامنه‌ای (21مرداد93) نیز با شکوه و شکایت از پرخاشگری روحانی، به‌رغم سکوت دلواپسان می‌نویسد روحانی ”روش پرخاش، تندی و عصبانیت و فرار به جلو“ را پیشه خود کرده است و ”منتقدان سکوت اختیار کرده“ را ”تحریک کرده“ که اینها مذاکره هراس، و بزدل و بی‌شناسنامه و افراطی وبی خبر از دنیا هستند و به جهنم که نگرانند.
حمایت خامنه‌ای در حمایت از مذاکرات و مسیری که ”دکترظریف و دوستان“ تا کنون طی کرده است، یعنی حمایت از خط آویختن به دامان غرب غیر از آمریکا «مگر در موارد استثنایی»، پیام سکوت برای دلواپسان دارد.
اما از آنجا که جماعت دلواپسان از باندهای اصلی نظام هستند و در تمامی نهادها ی حکومت آخوندی ریشه و نفوذ دارند، نمی‌توانند در قبال مورد تهدید قرار گرفتن منافع باندی خود پیوسته سکوت کنند. زیرا به این امر واقفند که در در این توافق و وداع با سودای اتمی، این جریان و تمامیت باند ولایت اگر نه حذف کامل، لااقل به حاشیه رانده می‌شوند.
در نتیجه دلواپسان هم‌چنان به مخالفت خود ادامه خواهند داد ولو به شیوه 3ماه گذشته تحت عنوان نقل‌قول و...
نتیجه این‌که بحران درونی رژیم زهرخورده، شدیدتر از قبل استمرار خواهد یافت.
به نظر می‌رسد صرف‌نظر از دود و دمهای خامنه‌ای از قبیل این‌که مذاکره با آمریکا هیچ نفعی ندارد... هدف اصلی خامنه‌ای از این سخنان حمایت از مسیر زهرخوران اتمی و ساکت نگه‌داشتن دلواپسان است که طی 3ماه گذشته ناگزیر از تمکین شده و از ابراز مخالفت صریح با مذاکرات خودداری کرده و در مواقع جان به لب شدن، مخالفت خود با مذاکرات و خط زهرخوران را به‌نقل از رسانه‌ها و مقامات غربی ابراز می‌کردند. زیرا از ولی‌فقیه و مهره‌های او اخطار گرفته بودند که علناً در مقابل خط خامنه‌ای در حمایت از مذاکرات موضعگیری نکنند.
زمانی که آخوند روحانی علیه دلواپسان باند خامنه‌ای از رو بست و آدرس جهنم را به آنان داد، رسانه‌های باند ولی‌فقیه با اشاره به سکوت 3ماهه‌شان از موضعگیری روحانی شکوه و شکایت کردند.
از جمله محمد کاظم انبارلویی از مهره‌های باند مؤتلفه در روزنامه رسالت نوشت: ”رئیس‌جمهور در حالی‌که طی سه ماهه اخیر کسی نقدی مشفقانه در مورد سیاست خارجی نکرده، بی‌آن که اشاره کند چه کسی یا چه کسانی از مذاکره هراس دارند یا می‌لرزند، آنها را به جهنم حوالت داد. اصل مذاکره و گفتگو‌های هسته‌یی طی 10سال گذشته مورد نقد هیچ گروه یا فردی نبوده است و نمی‌دانم سخنان رئیس‌جمهور در این حمله به منتقدین، خطاب به چه کسی یا کسانی بوده است“
سرمقاله‌نویس رسالت سپس علت عصبانیت روحانی را ناکامی او در رسیدن به توافق نهایی به‌رغم امتیازاتی که به کشورهای طرف مذاکراه کننده داده، دانسته و می‌افزاید: ”آمریکایی‌ها 6ماه ما را روی توافق ژنو سرگرم کردند و 4ماه هم آن را تمدید نمودند و در این مدت صادقانه دولت یازدهم هر چه باید بکند، کرد و آمریکایی‌ها آنچه باید بکنند، نکردند. نقد مشفقانه برخی بر سیاست خارجی در همین نکته متمرکز است. البته مدتی هم هست که سکوت کرده‌اند و چیزی نمی‌گویند“. (رسالت22مرداد93)
کیهان خامنه‌ای (21مرداد93) نیز با شکوه و شکایت از پرخاشگری روحانی، به‌رغم سکوت دلواپسان می‌نویسد روحانی ”روش پرخاش، تندی و عصبانیت و فرار به جلو“ را پیشه خود کرده است و ”منتقدان سکوت اختیار کرده“ را ”تحریک کرده“ که اینها مذاکره هراس، و بزدل و بی‌شناسنامه و افراطی وبی خبر از دنیا هستند و به جهنم که نگرانند.
حمایت خامنه‌ای در حمایت از مذاکرات و مسیری که ”دکترظریف و دوستان“ تا کنون طی کرده است، یعنی حمایت از خط آویختن به دامان غرب غیر از آمریکا «مگر در موارد استثنایی»، پیام سکوت برای دلواپسان دارد.
اما از آنجا که جماعت دلواپسان از باندهای اصلی نظام هستند و در تمامی نهادها ی حکومت آخوندی ریشه و نفوذ دارند، نمی‌توانند در قبال مورد تهدید قرار گرفتن منافع باندی خود پیوسته سکوت کنند. زیرا به این امر واقفند که در در این توافق و وداع با سودای اتمی، این جریان و تمامیت باند ولایت اگر نه حذف کامل، لااقل به حاشیه رانده می‌شوند.
در نتیجه دلواپسان هم‌چنان به مخالفت خود ادامه خواهند داد ولو به شیوه 3ماه گذشته تحت عنوان نقل‌قول و...
نتیجه این‌که بحران درونی رژیم زهرخورده، شدیدتر از قبل استمرار خواهد یافت.
