فساد به‌عنوان یک امر نهادینه در نظام ولایت، کلیه شئونات این نظام را درنوردیده و مهره‌یی در حاکمیت ننگین آخوندها پیدا نمی‌شود که به آن اعتراف نکند.
فساد در نظام ولایت آن‌چنان نهادینه است که باور عمومی بر این است که با پول همه کس را در رژیم آخوندی می‌توان خرید.
این باور به اثبات رسیده، بیانگر این وضعیت هم می‌باشد که در دوایر حکومتی آخوندی و در تمامی مؤسسات آن، مهره‌های دزد و فاسد متعلق به این نظام، مانند دزدان سر گردنه نشسته‌اند و تنها وظیفه و خدمتشان در نظام دست بردن به جیب مردم است.
چپاول و فساد توسط مهره‌ها و کارگزاران حکومتی آن‌چنان بی‌داد می‌کند که روزنامه جوان وابسته به باند خامنه‌ای و ارگان بسیج ضدخلقی اعتراف می‌کند: ”متأسفانه فساد در سیستم اداری ما دائم در حال باز تولید و تکمیل شدن است، به‌نحوی که استثنا‌ها را اصل و رویه‌ها را استثنا می‌کند و کار به مرحله‌ای می‌رسد که فساد به لایه‌های نظارتی رسیده است. مسئولان باید به جای طرح دائمی مسأله فساد و بیان شعارهای بی‌عمل که نتیجه آن ریختن قبح فساد سیستماتیک است، این ضرب‌المثل را با نگرانی مرور کنند که: هر چه بگندد نمکش می‌زنند، وای به روزی که بگندد نمک!“
آن روی فساد نهادینه شده در نظام ولایت، نهادینه شدن فساد در اقتصاد نظام آخوندی و فروپاشی اقتصادی آن است.
روزنامه حکومتی ابتکار9 دی 92 می‌نویسد: ”این اقتصاد، رانت خوار و ویژه‌خوار و نو کیسه پرورش می‌دهد و رکورد ستاره‌های هالیوود و فوتبال و دنیای هنر را نیز شکسته است. ستاره پروری در این اقتصاد فرصت توجه به سفره مردم را گرفته است. شرایط به گونه‌یی است که گویا بود و نبود این اقتصاد برای سفره مردم فرقی ندارد ولی برای تک ستاره‌ها فرصت مغتنم است“.
همین روزنامه چند سطر بعد می‌نویسد: ”ذات اقتصاد رانت‌زا و فساد آور و ویژه پرور نیست بلکه نحوه‌ی مدیریت بر اقتصاد است که این کارکردها را ایجاد می‌کند. ویژه خواری و آماده خوری و آسان خوری در نتیجه رانتهای قدرت و سیاست است. فامیل گرایی، قبیله سالاری در سیاست و اقتصاد معبر ویژه خواری و آماده خوری“
در چنین نظامی است که به جای ارتقای سطح معیشتی مردم، و رشد اقتصاد ملی، همین فساد سردمداران و مهره‌های نظام، اقتصاد را به ورطه نابودی و فروپاشی کشانده است.
رسانه‌ها و مهره‌های سطح بالای نظام نیز اعتراف می‌کنند که رکود اقتصادی در حاکمیت آخوندی امری طبیعی است، نسبت به پیامدهای آن ابراز نگرانی و بر لاعلاج بودن آن تأکید می‌کنند.
روزنامه جوان می‌نویسد: ”رکود چنان در اقتصاد ایران خانه کرده است که حتی دولتی‌ها با تردید از بازگشت رونق به اقتصاد سخن به میان می‌آورند. این در حالی است که متأسفانه علاوه بر رکود، تورم نیز در اقتصاد در جریان است“.
آخوند حسن روحانی در جریان خیمه‌شب بازی انتخابات ریاست‌جمهوری رژیم و به‌محض رسیدن به کرسی ریاست جمهوری، مستمراً وعده می‌داد که وضعیت اقتصادی را روبه راه خواهد کرد و با پوشال بافی آخوندی به گمان خود به مردم ”امید و اعتماد“ می داد، اما اکنون نه تنها رویای او در زمینه بهبود وضعیت اقتصادی تحقق نیافته بلکه شیرازه اقتصاد از هم گسسته است.
دولت روحانی سعی کرد وعده تورم 25درصدی را محقق کند اما به اعتراف رسانه ارگان بسیج: ”باید مدعی شد که کاهش تورم افزایش بیکاری و کاهش ظرفیت تولید را در اقتصاد به همراه دارد و هم‌اکنون به نظر می‌رسد رکود در اقتصاد عمیق‌تر شده است“.
اسحاق جهانگیری معاون اول آخوند حسن روحانی طی نشستی با کارشناسان اقتصادی اعتراف کرد که بودجه سال93 دولت توانایی خارج کردن اقتصاد از رکود را ندارد.
کارشناسان رژیم نیز به این واقعیت اعتراف می‌کنند که از بودجه سال93 آبی برای رونق اقتصادی گرم نمی‌شود و اقدامات دولت آخوند روحانی نظیر سبد کالا و ممنوعیت افزایش قیمتها با وجود افزایش قیمتهای انرژی و... نیز اقداماتی بود که نتوانست اقتصاد را از وضعیت فروپاشی فعلی نجات بدهد.
واقعیت این است که مبنای مشکلات اقتصادی رژیم ریشه در نظام فاسد سیاسی و اداری رژیم دارد، آن‌چنان که آن رسانه بسیج ماحصل فساد تنیده شده در تاروپود نظام آخوندی را با بیان این ضرب‌المثل ”هرچه بگندد نمکش می‌زنند وای به روزی که بگندد نمک“ بیان کرد. چرا که فساد حاکم بر اقتصاد و نظام سیاسی و اداری و چپاول و غارت اموال مردم توسط مهره‌ها و عوامل این رژیم، خود دلیل اصلی مشکلات و فروپاشی اقتصادی است.
فساد در نظام ولایت آن‌چنان نهادینه است که باور عمومی بر این است که با پول همه کس را در رژیم آخوندی می‌توان خرید.
این باور به اثبات رسیده، بیانگر این وضعیت هم می‌باشد که در دوایر حکومتی آخوندی و در تمامی مؤسسات آن، مهره‌های دزد و فاسد متعلق به این نظام، مانند دزدان سر گردنه نشسته‌اند و تنها وظیفه و خدمتشان در نظام دست بردن به جیب مردم است.
چپاول و فساد توسط مهره‌ها و کارگزاران حکومتی آن‌چنان بی‌داد می‌کند که روزنامه جوان وابسته به باند خامنه‌ای و ارگان بسیج ضدخلقی اعتراف می‌کند: ”متأسفانه فساد در سیستم اداری ما دائم در حال باز تولید و تکمیل شدن است، به‌نحوی که استثنا‌ها را اصل و رویه‌ها را استثنا می‌کند و کار به مرحله‌ای می‌رسد که فساد به لایه‌های نظارتی رسیده است. مسئولان باید به جای طرح دائمی مسأله فساد و بیان شعارهای بی‌عمل که نتیجه آن ریختن قبح فساد سیستماتیک است، این ضرب‌المثل را با نگرانی مرور کنند که: هر چه بگندد نمکش می‌زنند، وای به روزی که بگندد نمک!“
آن روی فساد نهادینه شده در نظام ولایت، نهادینه شدن فساد در اقتصاد نظام آخوندی و فروپاشی اقتصادی آن است.
روزنامه حکومتی ابتکار9 دی 92 می‌نویسد: ”این اقتصاد، رانت خوار و ویژه‌خوار و نو کیسه پرورش می‌دهد و رکورد ستاره‌های هالیوود و فوتبال و دنیای هنر را نیز شکسته است. ستاره پروری در این اقتصاد فرصت توجه به سفره مردم را گرفته است. شرایط به گونه‌یی است که گویا بود و نبود این اقتصاد برای سفره مردم فرقی ندارد ولی برای تک ستاره‌ها فرصت مغتنم است“.
همین روزنامه چند سطر بعد می‌نویسد: ”ذات اقتصاد رانت‌زا و فساد آور و ویژه پرور نیست بلکه نحوه‌ی مدیریت بر اقتصاد است که این کارکردها را ایجاد می‌کند. ویژه خواری و آماده خوری و آسان خوری در نتیجه رانتهای قدرت و سیاست است. فامیل گرایی، قبیله سالاری در سیاست و اقتصاد معبر ویژه خواری و آماده خوری“
در چنین نظامی است که به جای ارتقای سطح معیشتی مردم، و رشد اقتصاد ملی، همین فساد سردمداران و مهره‌های نظام، اقتصاد را به ورطه نابودی و فروپاشی کشانده است.
رسانه‌ها و مهره‌های سطح بالای نظام نیز اعتراف می‌کنند که رکود اقتصادی در حاکمیت آخوندی امری طبیعی است، نسبت به پیامدهای آن ابراز نگرانی و بر لاعلاج بودن آن تأکید می‌کنند.
روزنامه جوان می‌نویسد: ”رکود چنان در اقتصاد ایران خانه کرده است که حتی دولتی‌ها با تردید از بازگشت رونق به اقتصاد سخن به میان می‌آورند. این در حالی است که متأسفانه علاوه بر رکود، تورم نیز در اقتصاد در جریان است“.
آخوند حسن روحانی در جریان خیمه‌شب بازی انتخابات ریاست‌جمهوری رژیم و به‌محض رسیدن به کرسی ریاست جمهوری، مستمراً وعده می‌داد که وضعیت اقتصادی را روبه راه خواهد کرد و با پوشال بافی آخوندی به گمان خود به مردم ”امید و اعتماد“ می داد، اما اکنون نه تنها رویای او در زمینه بهبود وضعیت اقتصادی تحقق نیافته بلکه شیرازه اقتصاد از هم گسسته است.
دولت روحانی سعی کرد وعده تورم 25درصدی را محقق کند اما به اعتراف رسانه ارگان بسیج: ”باید مدعی شد که کاهش تورم افزایش بیکاری و کاهش ظرفیت تولید را در اقتصاد به همراه دارد و هم‌اکنون به نظر می‌رسد رکود در اقتصاد عمیق‌تر شده است“.
اسحاق جهانگیری معاون اول آخوند حسن روحانی طی نشستی با کارشناسان اقتصادی اعتراف کرد که بودجه سال93 دولت توانایی خارج کردن اقتصاد از رکود را ندارد.
کارشناسان رژیم نیز به این واقعیت اعتراف می‌کنند که از بودجه سال93 آبی برای رونق اقتصادی گرم نمی‌شود و اقدامات دولت آخوند روحانی نظیر سبد کالا و ممنوعیت افزایش قیمتها با وجود افزایش قیمتهای انرژی و... نیز اقداماتی بود که نتوانست اقتصاد را از وضعیت فروپاشی فعلی نجات بدهد.
واقعیت این است که مبنای مشکلات اقتصادی رژیم ریشه در نظام فاسد سیاسی و اداری رژیم دارد، آن‌چنان که آن رسانه بسیج ماحصل فساد تنیده شده در تاروپود نظام آخوندی را با بیان این ضرب‌المثل ”هرچه بگندد نمکش می‌زنند وای به روزی که بگندد نمک“ بیان کرد. چرا که فساد حاکم بر اقتصاد و نظام سیاسی و اداری و چپاول و غارت اموال مردم توسط مهره‌ها و عوامل این رژیم، خود دلیل اصلی مشکلات و فروپاشی اقتصادی است.
