روز جمعه 23اسفند برابر با 14مارس به ابتکار پنج ارگان غیردولتی شامل جنبش علیه نژادپرستی و برای دوستی میان خلقها (مراپ)، حزب رادیکال فرا ملی و انجمن بین‌المللی حقوق‌بشر زنان، بنیاد فرانس لیبرته، توسعه آموزش بین‌المللی جلسه‌یی تحت عنوان «فوریت حفاظت از پناهجویان کمپ لیبرتی در عراق» در ژنو برگزار شد در این جلسه که در یکی از سالنهای مقر ملل‌متحد در ژنو تشکیل شد، مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران؛ برنارد کوشنر، وزیر خارجه سابق فرانسه و بنیانگزار بزشکان بدون مرز؛ لیندا چاوز، متخصص سابق حقوق‌بشر در سو کمیسیون حقوق‌بشر ملل متحد؛ پروفسور ژان زیگلر، عضو کمیته مشورتی شورای حقوق‌بشر ملل متحد؛ پروفسور آلفرد زایاس، متخصص مستقل ملل‌متحد در مورد ارتقاء یک نظم بین‌المللی دموکراتیک و متساوی؛ دکتر ژان شارل ری ال، عضو پارلمان ژنو و شورای شهر؛ کریستینا پره‌گو، رئیس مشترک شورای قانونگذاری در ژنو؛ نجات بوبکر، عضو پارلمان فلسطین؛ دکتر طاهر بومدرا، معاون سابق نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد؛ و آنتونیو استانگو، رئیس هلسینکی‌واچ و عضو حزب رادیکال ایتالیا، سخنرانی کردند.
سخنرانان بر نکات زیر تأکید کردند:
1- کنفرانس وخامت وضعیت حقوق‌بشر در دوران ریاست‌جمهوری روحانی را قویاً محکوم کرد. بنا بر گزارشهای دقیق از ابتدای سال 2014 دست‌کم 176تن اعدام شده‌اند. در همین فاصله به‌طور مستمر صدور احکام اعدام و مجازاتهای وحشیانه چون درآوردن چشم، قطع دست و پای، بریدن گوش و بینی ادامه یافته است. اعدامهای جمعی و در ملاعام در شهرهای مختلف ایران بی‌وقفه انجام شده است. اعدامهای اقلیتهای قومی و دینی و زندانیهای سیاسی روندی فزاینده یافته است.
2- کنفرانس با توجه به اطلاعیه گزارشگران حقوق‌بشر تحت عنوان: «کارشناسان حقوق‌بشر ملل‌متحد ایران را به توقف موج اعدامها که در جریان است، فرا می‌خوانند» و با توجه به گزارش دبیرکل به شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد در 11مارس مبنی بر این‌که «حسن روحانی، رئیس‌جمهور ایران در تحقق وعده‌های انتخاباتی خود برای مجاز بودن آزادی بیان بیشتر شکست خورده است و از زمان انتخاب شدن او افزایش شدیدی در اعدامها بوده است» خواستار اقدام عملی و مؤثرسازمان ملل و به‌ویژه شورای امنیت ملل‌متحد علیه حکومت ایران برای متوقف کردن روند فراینده اعدامهای خودسرانه و دستجمعی شد.
3- کنفرانس بر این باور است که چشم پوشیدن بر نقض فاحش حقوق‌بشر در ایران که دست‌کم در دو دهه گذشته بی‌سابقه بوده، به بهانه مذاکرات اتمی و یا هر دلیل و بهانه دیگری نه تنها موجب شده که مقامهای رژیم ایران هیچ نگرانی برای پاسخگویی به مجامع بین‌المللی و ارگانهای ذیربط نداشته باشند، بلکه برعکس آنها «افزایش اعدامها را خدمت بزرگ به بشریت» می‌خوانند و خواستار تقدیر از رژیم به این خاطر هستند (محمد جواد لاریجانی، مسئول ستاد حقوق‌بشر قوه قضاییه ایران-4مارس2014) و وزارت‌خارجه این رژیم گزارشگر ویژه ملل‌متحد را وابسته به صهیونیسم معرفی می‌کند و مشاور خامنه‌ای پس از ابراز نگرانی دبیرکل در شورای حقوق‌بشر درباره ایران می‌گوید ”هر آنچه که دبیرکل انجام می‌دهد و می‌گوید در راستای اهداف استکبار است ”.
4- کنفرانس حملات دولت عراق به دستور رژیم ایران علیه پناهندگان ایرانی در اشرف و لیبرتی در عراق و محاصره لجستیکی و پزشکی و... . آنها را قویاً محکوم نمود. و خواستار توقف فوری این حملات و محدودیتها که تا کنون باعث کشته شدن 116تن از آنها، زجرکش کردن 18تن از آنها و به‌گروگان‌گرفتن 7تن دیگر شده است، گردید. یکی از تکاندهنده‌ترین این حملات قتل‌عام ساکنان اشرف در روز اول سپتامبر بود. اقدامات رذیلانه‌ای مانند کارشکنی در تخلیه سپتیکها، جلوگیری از ورود مواد غذایی، کارشکنی در دسترسی آزادانه ساکنان به خدمات پزشکی، از مصادیق بارز شکنجه است.
5- ما به‌طور مشخص خواهان یک تحقیقات مستقل، همه‌جانبه و عمیق، درباره این جنایات، از سوی ارگانهای ذیربط ملل‌متحد هستیم. در روز 9سپتامبر خانم پیلای، با اشاره به گزارش یونامی در روز 3سپتامبر مبنی بر این‌که «همه کشته شده‌ها از زخمهای شلیک رنج برده‌اند اکثر آنها در سر و قسمت بالای بدن و چندین تن از آنها با دستهایی بسته شده بودند ”خواستار تحقیقاتی کاملاً مستقل، کامل و شفاف در این باره شد. اما 6ماه و نیم پس از این کشتار همه شواهد نشان می‌دهد دولت عراق درصدد از بین بردن آثار جرم است دفن مخفیانه کشته شدگان این تراژدی یک نمونه بسیار روشن است. در روز 9دسامبر 2013 یک گروه گزارشگر مستقل سازمان ملل‌متحد در یک بیانیه مشترک درباره کشتار اشرف نوشتند:“ جنایتی که با مصونیت صورت گرفته است که جرایم و مدارک، حاکی از درگیر بودن نیروهای عراقی در ارتکاب جرم فاحش است ”از این‌رو دولت عراق نه می‌خواهد و نه می‌تواند تحقیقاتی در این باره انجام دهد. اگر یک تحقیق شفاف در مورد حملات پیشین به اشرف صورت گرفته بود، احتمال کشتارهای بعدی بسیار کمتر بود و یا دست‌کم جنایتکاران باید قیمت بسیاری بیشتری می‌پرداختند. بنابر‌این ما از پروسدورهای ویژه ذیربط شورای حقوق‌بشر می‌خواهیم که یک تحقیقات کامل و جامع را در رابطه با کشتار کمپ اشرف هدایت کند.
6- کمپ لیبرتی که ساکنان از خانه 26ساله‌شان به‌زور به آنجا منتقل شدند، بنا به دو نظریه گروه کار بازداشتهای خودسرانه یک زندان است در عین‌حال ساکنان، از زمان انتقال اجباری به این کمپ مورد 4حمله موشکی قرار گرفته‌اند که منجر به کشته شدن 14تن و مجروح شدن شمار زیادی شد. ملل‌متحد چه به‌خاطر تعهدات عام بین‌المللی و چه به‌خاطر تعهداتی که به‌طور مشخص در مورد این پناهجویان به‌طور مکتوب به عهده گرفته است، باید پاسخگوی تأمین حفاظت و امنیت و سلامت آنها باشد و به‌طور مشخص:
الف - نقل مکان همه ساکنان، البته به‌طور موقت، به اروپا و آمریکا قبل از انتقال به کشور اصلی.
ب - اصرار به دولت عراق برای ارائه الزامهای مبرم امنیتی در مقابل حملات موشکی هم‌چون برگرداندن تی وال ها، انتقال پناهگاه، انتقال کلاه و جلیقه‌های حفاظتی و تجهیزات پزشکی از اشرف، اجازه ساختمان سازی، و گسترش منطقه اردوگاه.
ج - حضور دائمی سازمان ملل‌متحد نظارت همراه با تیم کلاه آبی در داخل کمپ لیبرتی.
د - آزادی هفت گروگان
ه - پایان دادن به تحریمهای وحشیانه علیه کمپ به‌ویژه تحریمهای پزشکی
خانم رجوی در این جلسه از جامعه جهانی به‌ویژه آمریکا و اتحادیه اروپا و از سازمان ملل خواست که پرونده وضعیت خطیر ساکنان کمپ لیبرتی، را که هر لحظه در معرض یک قتل‌عام شدیدتر هستند، به شورای امنیت ملل‌متحد ارجاع دهند و برای تحقق خواستهای فوق تلاش کنند.
