خانم رئیس‌جمهور، خانمها و آقایان!
از خودم سؤال می‌کنم که آیا نباید این روز زن را روز آزادی بنامیم؟ یا شاید روز مقاومت، چرا که نه؟
در هر صورت این روز زن را می‌توانم به زنان محصور در کمپ اشرف تقدیم کنم.
یک چیز است که امسال در مورد زنان من را متأثر کرد. آنچه که در داووس در ماه ژانویه گذشته رخ داد. داووس یک فوروم اقتصادی جهانی است که در آن تقریباً 85درصد مردان حرف می‌زنند و 15درصد زنان.
در ضمن، به‌خاطر این‌که زنان تا این حد کم حضور دارند 10سال پیش تصمیم گرفتم که فوروم زنان را تأسیس کنم، چرا که برایم قابل فهم نبود چگونه می‌توان جهان دیروز، امروز و فردا را بدون احتساب حرف زنان تصور کرد.
امروز، زنان کمی بیشتر هستند اما با این وجود، در ژانویه ماه گذشته خیلی به چشم می‌خورد که یک هیأت مردان تجار فرانسوی به داووس رفتند زیرا تجارت را مقدم می‌شمارند.
قابل درک است که تجارت مهم است. اما تجارت زمانی خیلی خوب است که در یک دموکراسی انجام شود. وقتی شاهدیم چگونه از یک رئیس‌جمهور استقبال می‌شود و چگونه با رژیم ایران در داووس برخورد می‌شود، آدم ممکن است متعجب شود و با خودش بگوید که جهان بر پایه درستی نمی‌چرخد.
من تعجب می‌کنم و فکر کنم همیشه تعجب خواهم کرد تا زمانی که به زنان امکان حرف زدن بیشتر را ندهند، تا وقتی که به زنان آزادی بیشتر برای بیان ندهند، نه فقط در کنفرانس‌هایی مانند امروز که زنان را گردهم آورده است.
وقتی زنان واقعاً برنده شده باشند و در تمامی کنفرانسهای بین‌المللی 50درصد حضور داشته باشند. تنها برابری کافی نیست زیرا برابری اکثر اوقات یک مسأله قانونی و سهمیه‌بندی است. سهمیه‌بندی خوب نیست و باید مقدم بر آن وجدان و هوش زنان را ارجح شمرد قبل از این‌که سهیمه اعمال نمود. لذا خیلی چیزها است که در این دنیا بر پایه درست نمی‌چرخد. می‌خواهم دو جمله را برای شما نقل کنم. یک جمله از هوراس که گفته است: «آن کس که اعتماد به‌نفس دارد، دیگران را هدایت می‌کند». من فکر می‌کنم خانم رجوی و امیدوار هستم که این اعتماد به‌نفس را حفظ خواهید کرد. چرا که به شما نیاز داریم.
جمله دوم، مربوط به رنه شار، یک شاعر فرانسوی است که گفته است: «فقط دو رویکرد با زندگی وجود دارد. یا آن را آرزو می‌کنیم یا اجرا می‌کنیم».
با تشکر از شما.
از خودم سؤال می‌کنم که آیا نباید این روز زن را روز آزادی بنامیم؟ یا شاید روز مقاومت، چرا که نه؟
در هر صورت این روز زن را می‌توانم به زنان محصور در کمپ اشرف تقدیم کنم.
یک چیز است که امسال در مورد زنان من را متأثر کرد. آنچه که در داووس در ماه ژانویه گذشته رخ داد. داووس یک فوروم اقتصادی جهانی است که در آن تقریباً 85درصد مردان حرف می‌زنند و 15درصد زنان.
در ضمن، به‌خاطر این‌که زنان تا این حد کم حضور دارند 10سال پیش تصمیم گرفتم که فوروم زنان را تأسیس کنم، چرا که برایم قابل فهم نبود چگونه می‌توان جهان دیروز، امروز و فردا را بدون احتساب حرف زنان تصور کرد.
امروز، زنان کمی بیشتر هستند اما با این وجود، در ژانویه ماه گذشته خیلی به چشم می‌خورد که یک هیأت مردان تجار فرانسوی به داووس رفتند زیرا تجارت را مقدم می‌شمارند.
قابل درک است که تجارت مهم است. اما تجارت زمانی خیلی خوب است که در یک دموکراسی انجام شود. وقتی شاهدیم چگونه از یک رئیس‌جمهور استقبال می‌شود و چگونه با رژیم ایران در داووس برخورد می‌شود، آدم ممکن است متعجب شود و با خودش بگوید که جهان بر پایه درستی نمی‌چرخد.
من تعجب می‌کنم و فکر کنم همیشه تعجب خواهم کرد تا زمانی که به زنان امکان حرف زدن بیشتر را ندهند، تا وقتی که به زنان آزادی بیشتر برای بیان ندهند، نه فقط در کنفرانس‌هایی مانند امروز که زنان را گردهم آورده است.
وقتی زنان واقعاً برنده شده باشند و در تمامی کنفرانسهای بین‌المللی 50درصد حضور داشته باشند. تنها برابری کافی نیست زیرا برابری اکثر اوقات یک مسأله قانونی و سهمیه‌بندی است. سهمیه‌بندی خوب نیست و باید مقدم بر آن وجدان و هوش زنان را ارجح شمرد قبل از این‌که سهیمه اعمال نمود. لذا خیلی چیزها است که در این دنیا بر پایه درست نمی‌چرخد. می‌خواهم دو جمله را برای شما نقل کنم. یک جمله از هوراس که گفته است: «آن کس که اعتماد به‌نفس دارد، دیگران را هدایت می‌کند». من فکر می‌کنم خانم رجوی و امیدوار هستم که این اعتماد به‌نفس را حفظ خواهید کرد. چرا که به شما نیاز داریم.
جمله دوم، مربوط به رنه شار، یک شاعر فرانسوی است که گفته است: «فقط دو رویکرد با زندگی وجود دارد. یا آن را آرزو می‌کنیم یا اجرا می‌کنیم».
با تشکر از شما.
