سلام به همه، با تشکر از شما متشکرم.
تام (ریج) راست می‌گوید: انقلاب به عقب بر نمی‌گردد. و من واقعاً معتقدم که ما یک ایران آزاد را مشاهده می‌کنیم و یک روز در تهران ملاقات خواهیم کرد.
پنج یا شش بار اشرفیها، مورد حمله واقع شده‌اند. آنها در سال 2009 و 2011 در اشرف مورد حمله قرار گرفتند. آنها چند بار در لیبرتی مورد حمله قرار گرفته‌اند، اول سپتامبر سال گذشته، و سپس 26دسامبر سال گذشته. مورد حمله قرار می‌گیرند. شما می‌دانید که چه کسی مسئول این حملات است. من می‌دانم که چه کسی مسئول این حملات است. همه در این‌جا می‌دانند که مسئول این حملات کیست. وزارت امور خارجه ایالات متحده می‌داند که مسئول این حملات کیست. سازمان ملل‌متحد می‌داند که مسئول این حملات کیست. اما کاری در مورد دولت مالکی انجام شده است؟ ما کماکان از آنها حمایت می‌کنیم، به آنها بیشتر می‌دهیم. هیچ چیز انجام نشده است. ما مرتب می‌شنویم «یک تحقیقات مستقل توسط دولت عراق صورت خواهد گرفت». دولت عراق و تحقیقات مستقل؟ مانند درخواست از آل کاپون برای بررسی قتل روز سنت ولنتاین است. آنها به ما وعدهٴ یک تحقیقات مستقل در مورد آنچه در اول سپتامبر اتفاق افتاده است را دادند. تحقیقات مستقل تا کنون آغاز نشده است و آنچه که اتفاق افتاده اجساد به خاک سپرده شده تا شواهد مهر و موم شود و ما هیچ کاری نمی‌کنیم!
و سازمان ملل متحد: چقدر نامیدن لیبرتی برای آنچه که هست یک کمپ پناهندگان ـ اشتباه است؟ و چه اشتباهی خواهد بود که کلاه آبیها را در کمپ پناهندگان، کلاه آبیهای مسلح را مستقر کنیم؟ ما این کار را در سراسر جهان می‌کنیم. اما آن را در اشرف نمی‌کنیم و در لیبرتی نمی‌کنیم. شرم بر سازمان ملل متحد. سازمان ملل‌متحد قرار بود آن 52 جسد را بگیرد. به‌خاطر دارید؟ آنها را نگرفتند. آیا کاری در مورد آن می‌کنند؟
اما می‌دانید، ایالات متحده، ما سزاوار بیشترین انتقاد هستیم چون فرانسویها وعدهٴ حفاظت از اشرفیها را ندادند، انگلیسیها وعدهٴ حفاظت از اشرفیها را ندادند، اسپانیاییها وعدهٴ حفاظت از اشرفی را ندادند، آلمانیها وعده حفاظت از اشرفیها را ندادند. ولی ما دادیم. ما قول دادیم. ما قراردادی با همهٴ افراد اشرف بستیم که اگر آنها سلاحهای خود را بدهند، این بهای آن است، بهای حقوقی، اگر سلاحهایشان را بدهند ما از آنها حفاظت خواهیم کرد. آنها قرار بود «افراد حفاظت‌شده» تحت کنوانسیون ژنو باشند. و ما تا سال 2009 کار معقولی انجام دادیم. و بعد ما این مسئولیت را مثل سایر چیزها به دولت عراق سپردیم. و دولت عراق بارها و بارها نه تنها در مورد حفاظت شکست خورده است، بلکه خود عامل تهاجم بوده‌اند، و ما می‌دانیم که آنها مهاجمان بوده‌اند. درست است؟ آنها مهاجمان بوده‌اند. رژیم ایران را برای یک لحظه فراموش کنید. چرا ما روی دولت عراق فشار نیاوردیم؟ چون اگر روشن می‌ساختیم که دولت عراق این کارها را می‌کند، کل سیاست ما از رفتن به عراق در وهله اول، از دست دادن بیش از 5000 آمریکایی - مردان و زنان جنگجو- کل سیاست ما را یک شکست کامل به نظر می‌رساند. ما چه آورده‌ایم؟ ما مالکی را آورده‌ایم، ما کسی را آورده‌ایم که مردم خودش را می‌کشد و به تعهداتی که به ما داده عمل نمی‌کند. خسارتهای ناخواسته، این همه چیز است.
زمان آن است که یک قانون برای تعلیق انتقال سلاح و پرداختها و پول به دولت مالکی تا زمانی که اشرفیها و لیبرتی آن طور که ما می‌خواهیم حفاظت شوند، با رضایت ما، تصویب شود! ارسال پول به دولت عراق را متوقف کنید. قطعنامه نه، تصویب یک قانون، قانون، که دولت آمریکا جریان پول به عراق را متوقف کند. ما باید این کار را بکنیم.
ما در سال اول دانشکده حقوق ـ در قراردادها ـ آموختیم برای این‌که یک قرارداد قانونی باشد باید به نوعی یک قیمت در آن ملاحظه شده باشد. بنابراین، هنگامی که ایالات متحده به هر یک از ساکنان اشرف یک برگه داد که اگر آنها سلاحهای خود را بدهند، تحت حفاظت ما خواهند بود و آنها به‌عنوان افراد تحت کنوانسیون چهارم ژنو، حفاظت می‌شوند، این یک قول قراردادی توسط ایالات متحده بود. و قیمت آن دادن سلاح بود. این همان چیزی بود که اشرفیها ما به ازای آن قول قیمتش را دادند. این یک قرارداد بود. این یک توافقنامه بود. و ایالات متحده هرگز به آن پایبند نبود. هنگامی که سال 2009 پایان یافت، ما پشتمان را به آن قرارداد کردیم. ما پشتمان را به آن مسئولیت قانونی کردیم.
و تنها یک چیز است که ذهن دولت را تغییر خواهد داد: قانون کنگره که پول و اسلحه به عراق را متوقف کند ـ و پوشش رسانه‌یی بعد ـ این توجه آنها را جلب خواهد کرد.
من این را به‌راحتی نمی‌گویم. نگاه کنید، من یک آمریکایی هستم، و این‌که رئیس‌جمهور جمهوریخواه یا دموکرات باشد، من به‌طور کلی معتقدم که ما باید از دولت حمایت کنیم. این کشور ماست. اما زمانی که کشور ما اشتباه می‌کند، ما نیاز به انجام یک تصحیح مسیر داریم. و و این به همه ما بستگی دارد که یک تصحیح مسیر را انجام دهیم.
از همه شما متشکرم.
تام (ریج) راست می‌گوید: انقلاب به عقب بر نمی‌گردد. و من واقعاً معتقدم که ما یک ایران آزاد را مشاهده می‌کنیم و یک روز در تهران ملاقات خواهیم کرد.
پنج یا شش بار اشرفیها، مورد حمله واقع شده‌اند. آنها در سال 2009 و 2011 در اشرف مورد حمله قرار گرفتند. آنها چند بار در لیبرتی مورد حمله قرار گرفته‌اند، اول سپتامبر سال گذشته، و سپس 26دسامبر سال گذشته. مورد حمله قرار می‌گیرند. شما می‌دانید که چه کسی مسئول این حملات است. من می‌دانم که چه کسی مسئول این حملات است. همه در این‌جا می‌دانند که مسئول این حملات کیست. وزارت امور خارجه ایالات متحده می‌داند که مسئول این حملات کیست. سازمان ملل‌متحد می‌داند که مسئول این حملات کیست. اما کاری در مورد دولت مالکی انجام شده است؟ ما کماکان از آنها حمایت می‌کنیم، به آنها بیشتر می‌دهیم. هیچ چیز انجام نشده است. ما مرتب می‌شنویم «یک تحقیقات مستقل توسط دولت عراق صورت خواهد گرفت». دولت عراق و تحقیقات مستقل؟ مانند درخواست از آل کاپون برای بررسی قتل روز سنت ولنتاین است. آنها به ما وعدهٴ یک تحقیقات مستقل در مورد آنچه در اول سپتامبر اتفاق افتاده است را دادند. تحقیقات مستقل تا کنون آغاز نشده است و آنچه که اتفاق افتاده اجساد به خاک سپرده شده تا شواهد مهر و موم شود و ما هیچ کاری نمی‌کنیم!
و سازمان ملل متحد: چقدر نامیدن لیبرتی برای آنچه که هست یک کمپ پناهندگان ـ اشتباه است؟ و چه اشتباهی خواهد بود که کلاه آبیها را در کمپ پناهندگان، کلاه آبیهای مسلح را مستقر کنیم؟ ما این کار را در سراسر جهان می‌کنیم. اما آن را در اشرف نمی‌کنیم و در لیبرتی نمی‌کنیم. شرم بر سازمان ملل متحد. سازمان ملل‌متحد قرار بود آن 52 جسد را بگیرد. به‌خاطر دارید؟ آنها را نگرفتند. آیا کاری در مورد آن می‌کنند؟
اما می‌دانید، ایالات متحده، ما سزاوار بیشترین انتقاد هستیم چون فرانسویها وعدهٴ حفاظت از اشرفیها را ندادند، انگلیسیها وعدهٴ حفاظت از اشرفیها را ندادند، اسپانیاییها وعدهٴ حفاظت از اشرفی را ندادند، آلمانیها وعده حفاظت از اشرفیها را ندادند. ولی ما دادیم. ما قول دادیم. ما قراردادی با همهٴ افراد اشرف بستیم که اگر آنها سلاحهای خود را بدهند، این بهای آن است، بهای حقوقی، اگر سلاحهایشان را بدهند ما از آنها حفاظت خواهیم کرد. آنها قرار بود «افراد حفاظت‌شده» تحت کنوانسیون ژنو باشند. و ما تا سال 2009 کار معقولی انجام دادیم. و بعد ما این مسئولیت را مثل سایر چیزها به دولت عراق سپردیم. و دولت عراق بارها و بارها نه تنها در مورد حفاظت شکست خورده است، بلکه خود عامل تهاجم بوده‌اند، و ما می‌دانیم که آنها مهاجمان بوده‌اند. درست است؟ آنها مهاجمان بوده‌اند. رژیم ایران را برای یک لحظه فراموش کنید. چرا ما روی دولت عراق فشار نیاوردیم؟ چون اگر روشن می‌ساختیم که دولت عراق این کارها را می‌کند، کل سیاست ما از رفتن به عراق در وهله اول، از دست دادن بیش از 5000 آمریکایی - مردان و زنان جنگجو- کل سیاست ما را یک شکست کامل به نظر می‌رساند. ما چه آورده‌ایم؟ ما مالکی را آورده‌ایم، ما کسی را آورده‌ایم که مردم خودش را می‌کشد و به تعهداتی که به ما داده عمل نمی‌کند. خسارتهای ناخواسته، این همه چیز است.
زمان آن است که یک قانون برای تعلیق انتقال سلاح و پرداختها و پول به دولت مالکی تا زمانی که اشرفیها و لیبرتی آن طور که ما می‌خواهیم حفاظت شوند، با رضایت ما، تصویب شود! ارسال پول به دولت عراق را متوقف کنید. قطعنامه نه، تصویب یک قانون، قانون، که دولت آمریکا جریان پول به عراق را متوقف کند. ما باید این کار را بکنیم.
ما در سال اول دانشکده حقوق ـ در قراردادها ـ آموختیم برای این‌که یک قرارداد قانونی باشد باید به نوعی یک قیمت در آن ملاحظه شده باشد. بنابراین، هنگامی که ایالات متحده به هر یک از ساکنان اشرف یک برگه داد که اگر آنها سلاحهای خود را بدهند، تحت حفاظت ما خواهند بود و آنها به‌عنوان افراد تحت کنوانسیون چهارم ژنو، حفاظت می‌شوند، این یک قول قراردادی توسط ایالات متحده بود. و قیمت آن دادن سلاح بود. این همان چیزی بود که اشرفیها ما به ازای آن قول قیمتش را دادند. این یک قرارداد بود. این یک توافقنامه بود. و ایالات متحده هرگز به آن پایبند نبود. هنگامی که سال 2009 پایان یافت، ما پشتمان را به آن قرارداد کردیم. ما پشتمان را به آن مسئولیت قانونی کردیم.
و تنها یک چیز است که ذهن دولت را تغییر خواهد داد: قانون کنگره که پول و اسلحه به عراق را متوقف کند ـ و پوشش رسانه‌یی بعد ـ این توجه آنها را جلب خواهد کرد.
من این را به‌راحتی نمی‌گویم. نگاه کنید، من یک آمریکایی هستم، و این‌که رئیس‌جمهور جمهوریخواه یا دموکرات باشد، من به‌طور کلی معتقدم که ما باید از دولت حمایت کنیم. این کشور ماست. اما زمانی که کشور ما اشتباه می‌کند، ما نیاز به انجام یک تصحیح مسیر داریم. و و این به همه ما بستگی دارد که یک تصحیح مسیر را انجام دهیم.
از همه شما متشکرم.
