آه و ناله‌های رژیم آخوندی در تلویزیون حکومتی از حضور رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت در اجلاس رسمی پارلمان نروژ، بلافاصله این سؤال را به ذهن می‌آورد چرا یک دیدار در هزاران کیلومتر دورتر باعث لرزه سرنگونی در یک رژیم حاکم می‌شود. تا آنجا که مرز سرخ نام بردن و نشان‌دادن تصاویر مجاهدین در تلویزیون را زیر پا می‌گذارد و آشکار را ابراز وحشت می‌کند که: مجاهدین «با دعوت مقامات نروژ نشست با عنوان تغییر و دموکراسی در ایران برپا می‌کنند». و ناله سر می‌دهد که در این اجلاس «هر چه که باید ضد ما بگند می‌گویند».
سوز و گداز به همین جا ختم نمی‌شود. تلویزیون رژیم بار دیگر اجلاس کنوانسیونهای جوامع ایرانیان در پاریس را یادآوری می‌کند و با پخش قسمتی از سخنرانی جان بولتون یک بار دیگر لرزه سرنگونی را به نمایش می‌گذارد.
آه و ناله تلویزیون رژیم علاوه بر سلسله‌ای از ابراز وحشت هاست که سایتهای وابسته به اطلاعات بدنام در مورد همین گردهماییها ابراز کرده‌اند.
آخوندها می‌دانند میلیون ها چشم مشتاقی که در میهنمان برای دیدن تصاویر رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت از طریق آنتنهای ماهواره‌یی و در فضای مجازی در جستجو هستند چگونه از پخش تصاویر اجلاس نروژ استقبال می‌کنند و الهام می‌گیرند، با این حال به پخش چنین گزارشی تن می‌دهند. سؤال این است که علت چیست؟ به یاد بیاوریم که در ژوئیه 2003 چگونه آخوندها روزنامه آسیا را به‌خاطر درج تصویر رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت بستند و تمام دست‌اندرکاران و اعضای خانواده اشان را دستگیر کردند و خاک آن را به توبره کشیدند. حال چه شده که پشت سر هم از چنین خط قرمزی عبور می‌کنند. جواب را باید در قرار گرفتن کشتی شکستهٴ نظام ولایت‌فقیه در گرداب بحرانها جستجو کرد. نگاهی به جنگ قدرت در رأس نظام که این روزها ابعادش به شکل بی‌سابقه‌یی گسترش یافته و شکافی که از رأس تا عمق نظام را فراگرفته می‌تواند ما را به پاسخ نزدیک کند. امروز در مطبوعاتی حکومتی شاهدیم که وحشت از قیام اوکراین به ترس از پایان کار بشار اسد و فروریختن نهایی عمق استراتژیک نظام ولایت پیوند می‌خورد و روزنامه حکومتی سیاست روز به روسیه نصحیت می‌کند که با دخالت در اوکراین زیر پایمان را در سوریه خالی می‌کند. بله چنین است که برگزاری یک اجلاس در نروژ، این چنین بر ارکان رژیم زهر خوردهٴ آخوندی لرزه می‌افکند.
