«اگر تحریمها ادامه می‌یافت و باقیماندهٴ صادرات نفتی ایران هم قطع می‌شد، قیمت دلار در ایران چقدر می‌شد؟ 5هزار تومان، 6هزار تومان یا 10هزار تومان؟ و یا نرخ تورم چه مرز‌های تازه‌یی را می‌شکست؛ 100 درصد، 200؟ یا حتی بالا‌تر؟ مطمئناً بدون این توافق (ژنو)، تهیه بودجه برای سال غیرممکن می‌شد».
این بخشی از سرمقاله روزنامه حکومتی ابتکار (17بهمن) وابسته به باند رفسنجانی- روحانی است. این جملات، به خوبی نشان می‌دهد چگونه وضعیت «خفگی»، رژیم آخوندی را مجبور به‌سر کشیدن جام‌زهر اتمی کرد. ابتکار می‌نویسد: «وقتی احمدی‌نژاد تمام برگهای برنده را سوزاند و ایران را تا سطح هفت‌ونیم ملیون تن گندم، محتاج دیگران نمود، چگونه می‌توان به پیروزی یک طرفه در مقابل قدرتهای غربی امید داشت؟» این روزنامه حکومتی، سپس در دفاع از خط زهرخوردن و این‌که برای نجات رژیم از فروپاشی و سرنگونی هیچ چاره‌یی جز این نبود، می‌نویسد: «توافق هسته‌یی ژنو هدفی را دنبال نمی‌کند جز نجات کشور از یکی از نامطلوب‌ترین دوره‌های تاریخی‌اش».
ابتکار سپس می‌افزاید: «این توافق هرچه که باشد جلو مصیبتهای بیشتر را گرفت و متنی است که امضا کنندگان ایرانی آن، با توجه به وضعیت موجود کشور، از این بهترش را نمی‌توانستند به دست بیاورند!»
ماه گذشته هم آخوند روحانی در خوزستان، به زبان دیگری اجبار رژیم به پذیرش توافقنامه ذلتبار ژنو را بازگو کرد و گفت: «برخی فکر می‌کنند ما خوش‌مان می‌آید با خارجی‌ها بخندیم و قهوه بخوریم!»
از طرف دیگر، سرمقاله ابتکار، با اشاره به انگیزه‌های چپاولگرانهٴ مهره‌های باند رقیب در مخالفت با خط زهر خوری می‌نویسد: «مخالفت با رفع تحریمها نه از سر کم سوادی که به‌خاطر کمبود و نقصان در درآمدهای باد آورده نفتی و زلزله در پست و مقام ایشان است. آنها هر قدر کم سواد باشند ولی در راه تأمین منافع شخصی و جناحی خود باهوش و مکارند... سرمقاله ابتکار آنگاه در حالی که آشکارا باند ولی‌فقیه را زیر ضرب گرفته، می‌افزاید: «مگر حاصل جمع تلاشهای دولت همسو با جریان اقتدار گرا که مدعی دیپلوماسی تهاجمی بود چیزی جز انهدام اقتصاد و سیاست خارجی کشور بود؟».
به این ترتیب، در آستانهٴ دور جدید مذاکرات هسته‌یی، بر اثر جنگ باندی درون رژیم، هر روز ابعاد جدیدی از وضعیت خفگی و رو به سقوط بودن رژیم آخوندی آشکار می‌شود. وضعیتی که نشان می‌دهد چرا دیکتاتوری ولایت‌فقیه مجبور شده، روی زانوان خونین، به سمت جام‌زهر برود و پس از جام زهر اتمی، خود را آمادهٴ سر کشیدن جامهای زهر بعدی کند.
این بخشی از سرمقاله روزنامه حکومتی ابتکار (17بهمن) وابسته به باند رفسنجانی- روحانی است. این جملات، به خوبی نشان می‌دهد چگونه وضعیت «خفگی»، رژیم آخوندی را مجبور به‌سر کشیدن جام‌زهر اتمی کرد. ابتکار می‌نویسد: «وقتی احمدی‌نژاد تمام برگهای برنده را سوزاند و ایران را تا سطح هفت‌ونیم ملیون تن گندم، محتاج دیگران نمود، چگونه می‌توان به پیروزی یک طرفه در مقابل قدرتهای غربی امید داشت؟» این روزنامه حکومتی، سپس در دفاع از خط زهرخوردن و این‌که برای نجات رژیم از فروپاشی و سرنگونی هیچ چاره‌یی جز این نبود، می‌نویسد: «توافق هسته‌یی ژنو هدفی را دنبال نمی‌کند جز نجات کشور از یکی از نامطلوب‌ترین دوره‌های تاریخی‌اش».
ابتکار سپس می‌افزاید: «این توافق هرچه که باشد جلو مصیبتهای بیشتر را گرفت و متنی است که امضا کنندگان ایرانی آن، با توجه به وضعیت موجود کشور، از این بهترش را نمی‌توانستند به دست بیاورند!»
ماه گذشته هم آخوند روحانی در خوزستان، به زبان دیگری اجبار رژیم به پذیرش توافقنامه ذلتبار ژنو را بازگو کرد و گفت: «برخی فکر می‌کنند ما خوش‌مان می‌آید با خارجی‌ها بخندیم و قهوه بخوریم!»
از طرف دیگر، سرمقاله ابتکار، با اشاره به انگیزه‌های چپاولگرانهٴ مهره‌های باند رقیب در مخالفت با خط زهر خوری می‌نویسد: «مخالفت با رفع تحریمها نه از سر کم سوادی که به‌خاطر کمبود و نقصان در درآمدهای باد آورده نفتی و زلزله در پست و مقام ایشان است. آنها هر قدر کم سواد باشند ولی در راه تأمین منافع شخصی و جناحی خود باهوش و مکارند... سرمقاله ابتکار آنگاه در حالی که آشکارا باند ولی‌فقیه را زیر ضرب گرفته، می‌افزاید: «مگر حاصل جمع تلاشهای دولت همسو با جریان اقتدار گرا که مدعی دیپلوماسی تهاجمی بود چیزی جز انهدام اقتصاد و سیاست خارجی کشور بود؟».
به این ترتیب، در آستانهٴ دور جدید مذاکرات هسته‌یی، بر اثر جنگ باندی درون رژیم، هر روز ابعاد جدیدی از وضعیت خفگی و رو به سقوط بودن رژیم آخوندی آشکار می‌شود. وضعیتی که نشان می‌دهد چرا دیکتاتوری ولایت‌فقیه مجبور شده، روی زانوان خونین، به سمت جام‌زهر برود و پس از جام زهر اتمی، خود را آمادهٴ سر کشیدن جامهای زهر بعدی کند.
