در زبان انگلیسی اصطلاحی از فرانسه وام گرفته شده است که هنگامی به‌کار برده می‌شود که با چیزی برخورد می‌کنی یا واقعه‌یی را می‌بینی که احساس می‌کنی قبلاً آن صحنه را عیناً مشاهده کرده‌یی، اگر آن واقع اولین بار است که دارد اتفاق می‌افتد. این اصطلاح همان «دژاوو» (Déjà vu) است که در فرهنگ سیاسی غرب بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد. مثلاً وقتی در دوران ریاست‌جمهوری بیل کلینتون دلجویی های دولت کلینتون از آخوند خاتمی برملا شد در بین مطبوعات غربی «ایران‌گیت دژاوو» یا «دژاووی ایران‌گیت برای کلینتون» زیاد به‌کار گرفته شد و منظور این بود که گویا همان افتضاحات تبادل کلت و کیک بین رژیم ایران و آمریکا و ماجراهای مک فارلین، دارد در دوران کلینتون تکرار می‌شود.
حالا همین اصطلاح برای ادعاهای آخوند روحانی مصداق پیدا کرده است که حتی رسانه‌های حکومتی طرفدار خودش هم از این «دژاووی احمدی‌نژاد» صدایشان بلند شده است.
آش دجالگریهای شیخ اعتدال بقدری شور شده است که باندهای «خودی» و «نخودی» هریک به زبانی به او هشدار می‌دهند. ادعای «تسلیم قدرتهای جهانی به نظام» آخوندی در ژنو، رکورد دروغ احمدی‌نژادیی ایستادن رژیم «بر بام هسته‌یی جهان» را شکسته است.
روزنامه حکومتی جمهوری به‌رغم مواضع نزدیکش به رفسنجانی، ناگزیر شده به او گوشزد کند که در اغراق کردن «اندازه نگهدار». این روزنامه در سرمقاله‌اش با عنوان «آقای رئیس‌جمهور بخوانند» می‌نویسد: «در سفرهای استانی رئیس‌جمهور سابق، کرامت مردم در نظر گرفته نمی‌شد... دویدن مردم به‌دنبال خودروی حامل رئیس‌جمهور، دست تکان دادنهای نمایشی رئیس‌جمهور برای مردم، جمع‌آوری نامه‌های انبوه و به به و چه چه‌های مکرر فرازهای تکراری و ملال‌آور سفرهای استانی بودند که ماهیت واقعی آنها استفاده ابزاری از مردم بود. متأسفانه این روش در اولین سفر استانی رئیس‌جمهور روحانی نیز ادامه یافت».
روزنامه حکومتی جمهوری فضاحت رسوای آخوند روحانی در خوزستان را «ضعف بالاتر» نامیده و در ادامه می‌نویسد «ضعف بالاتر، برخورد شعاری با بعضی مسائل بود که در سخنرانی خود رئیس‌جمهور مشاهده شد. ایشان در سخنرانی اهواز، توافق‌نامه ژنو را تسلیم شدن قدرتهای جهانی در برابر ایران دانستند».
سرمقاله‌نویس جمهوری ابعاد لو رفتگی این بی‌آبرویی را این‌گونه به روحانی گوشزد کرده است: «این سخن، علاوه بر این‌که مورد نقد غربی‌ها قرار گرفت و آنها آن را به‌مثابه شعاری که مصرف داخلی دارد تلقی کردند، در داخل کشور نیز موجب تعجب صاحبنظران و حتی مردم عادی شد». سرمقاله‌نویس جمهوری تلاش کرده به شیوهٴ آخوندی به روحانی بفهماند تو میدانی ما هم می‌دانیم، بهتر است به همان «برد- برد» کوتاه بیایی چون «این نقطه مثبت را نمی‌توان تسلیم شدن طرف مقابل دانست. رئیس‌جمهور باید با مردم بگونه‌ای سخن بگوید که مردم محتوای تمام عبارات و کلمات او را منطبق با واقعیت بیابند».
روزنامه جمهوری سپس روی نقطهٴ دیگر «دژاووی احمدی‌نژاد» برای روحانی دست گذاشته و اعتراف می‌کند: «نقطه ضعف دیگر، بعضی وعده دادن هاست که به شعاری بودن نزدیک‌تر بود تا عملی بودن. حل مشکل آب استان، تغییر وضعیت کارون، برطرف ساختن کامل مشکلات کشاورزی خوزستان، تبدیل کردن خرمشهر و آبادان به منطقه آزاد و... همگی شعارهای خوبی هستند ولی آیا این امکان وجود دارد که دولت یازدهم بتواند آنها را عملی نماید». این روزنامه دست آخر به روحانی تخفیف داده و می‌گوید احتمالاً «جوگیر» شده و نفهمیده چه می‌گوید با این تأکید که «به نظر می‌رسد مسئولان هنگامی که در فضای آکنده از احساسات قرار می‌گیرند، خود نیز احساساتی می‌شوند».
حالا همین اصطلاح برای ادعاهای آخوند روحانی مصداق پیدا کرده است که حتی رسانه‌های حکومتی طرفدار خودش هم از این «دژاووی احمدی‌نژاد» صدایشان بلند شده است.
آش دجالگریهای شیخ اعتدال بقدری شور شده است که باندهای «خودی» و «نخودی» هریک به زبانی به او هشدار می‌دهند. ادعای «تسلیم قدرتهای جهانی به نظام» آخوندی در ژنو، رکورد دروغ احمدی‌نژادیی ایستادن رژیم «بر بام هسته‌یی جهان» را شکسته است.
روزنامه حکومتی جمهوری به‌رغم مواضع نزدیکش به رفسنجانی، ناگزیر شده به او گوشزد کند که در اغراق کردن «اندازه نگهدار». این روزنامه در سرمقاله‌اش با عنوان «آقای رئیس‌جمهور بخوانند» می‌نویسد: «در سفرهای استانی رئیس‌جمهور سابق، کرامت مردم در نظر گرفته نمی‌شد... دویدن مردم به‌دنبال خودروی حامل رئیس‌جمهور، دست تکان دادنهای نمایشی رئیس‌جمهور برای مردم، جمع‌آوری نامه‌های انبوه و به به و چه چه‌های مکرر فرازهای تکراری و ملال‌آور سفرهای استانی بودند که ماهیت واقعی آنها استفاده ابزاری از مردم بود. متأسفانه این روش در اولین سفر استانی رئیس‌جمهور روحانی نیز ادامه یافت».
روزنامه حکومتی جمهوری فضاحت رسوای آخوند روحانی در خوزستان را «ضعف بالاتر» نامیده و در ادامه می‌نویسد «ضعف بالاتر، برخورد شعاری با بعضی مسائل بود که در سخنرانی خود رئیس‌جمهور مشاهده شد. ایشان در سخنرانی اهواز، توافق‌نامه ژنو را تسلیم شدن قدرتهای جهانی در برابر ایران دانستند».
سرمقاله‌نویس جمهوری ابعاد لو رفتگی این بی‌آبرویی را این‌گونه به روحانی گوشزد کرده است: «این سخن، علاوه بر این‌که مورد نقد غربی‌ها قرار گرفت و آنها آن را به‌مثابه شعاری که مصرف داخلی دارد تلقی کردند، در داخل کشور نیز موجب تعجب صاحبنظران و حتی مردم عادی شد». سرمقاله‌نویس جمهوری تلاش کرده به شیوهٴ آخوندی به روحانی بفهماند تو میدانی ما هم می‌دانیم، بهتر است به همان «برد- برد» کوتاه بیایی چون «این نقطه مثبت را نمی‌توان تسلیم شدن طرف مقابل دانست. رئیس‌جمهور باید با مردم بگونه‌ای سخن بگوید که مردم محتوای تمام عبارات و کلمات او را منطبق با واقعیت بیابند».
روزنامه جمهوری سپس روی نقطهٴ دیگر «دژاووی احمدی‌نژاد» برای روحانی دست گذاشته و اعتراف می‌کند: «نقطه ضعف دیگر، بعضی وعده دادن هاست که به شعاری بودن نزدیک‌تر بود تا عملی بودن. حل مشکل آب استان، تغییر وضعیت کارون، برطرف ساختن کامل مشکلات کشاورزی خوزستان، تبدیل کردن خرمشهر و آبادان به منطقه آزاد و... همگی شعارهای خوبی هستند ولی آیا این امکان وجود دارد که دولت یازدهم بتواند آنها را عملی نماید». این روزنامه دست آخر به روحانی تخفیف داده و می‌گوید احتمالاً «جوگیر» شده و نفهمیده چه می‌گوید با این تأکید که «به نظر می‌رسد مسئولان هنگامی که در فضای آکنده از احساسات قرار می‌گیرند، خود نیز احساساتی می‌شوند».
