آخوند صدیقی در نمایش جمعهٴ 27 دی تهران برای ریزشیهای نظام روضهٴ «عزت» خواند و به‌زبان وارونه‌گویی آخوندی به‌تن دادن به ذلت اتمی اعتراف کرد و گفت: «ما باز هم داریم اعلام می‌کنیم که این توافق، از موضع بیچارگی و بدبختی و فقر و گرسنگی و تحریم نبوده». برای ترجمه این جمله از زبان آخوندی به‌زبان قابل فهم، فقط کافی است فعل آخر جمله را از نبوده به بوده تبدیل کنید. جالب این جاست که امام جمعهٴ نمره موقت برای آرام کردن دل پر هراس ریزشیهای واماندهٴ ولایت مجبور است به‌گونه‌یی مضحک مدعی شود که تن‌دادن به قرارداد اتمی ژنو «یک تاکتیک» برای «حفظ مصالح جهان اسلام و کمک به گرفتاران دنیای غرب» بوده است. آن‌هم از چه موضعی؟ «از موضع عزت و قدرت».
آه و ناله سردادن به‌خاطر ذلتی که نظام ولایت دچارش شده، توسط سردمداران باند ولایت چیز تازه‌یی نیست، در نمایش جمعهٴ هفته گذشته شاهد همین روضه خوانیها بودیم و این روزها مشابهش را از زبان شمار دیگری از سردمداران باند خامنه‌ای شنیده‌ایم. آنچه این بار قابل‌توجه است، همزبانی دو باند در این‌گونه دعاوی مضحک است. یک نمونه‌اش رفتار تازه آخوند حسن روحانی است که دو روز پیش در اهواز، همه پزها و شکلکهای اعتدالگرایانه را کنار گذاشت و ناگهان رنگ عوض کرد و گفت: «می‌دانید توافق ژنو یعنی چه؟ یعنی تسلیم قدرتهای بزرگ در برابر ملت بزرگ ایران». این بیان رئیس‌جمهور آخوندها سوژه تمسخر رسانه‌ها و مفسران شد. سخنگوی کاخ سفید آمریکا در واکنش به آن گفت: ما هم‌چنان به‌عمل نگاه می‌کنیم نه اظهاراتی که برای مصرف داخلی است.
سؤال این است که چه شده که این بار، آه و ناله به‌خاطر ذلتی که رژیم آخوندی را به‌پای میز مذاکره و نوشیدن جام زهر کشانده از هر دو باند به‌گوش می‌رسد؟ چه شده که آخوند روحانی که این همه از تعامل با جهان دم می‌زد و هم‌چنان هم می‌زند، نیاز به چنین دعاوی مضحک و آه و ناله‌های پرحسرت پیدا کرده است؟
جواب را می‌توان در نزدیک شدن زمان اجرای قرارداد پر ذلت ژنو و انتشار ناگزیر متن توافق اجرایی آن دانست. متنی که تا امروز به‌خواست رژیم آخوندی مکتوم و سری باقی مانده بود. اما سرانجام بر اثر فشار سیاسی قانونگذاران آمریکایی به رسانه‌ها سپرده و علنی شد. جزئیات این متن ابعاد جرعهٴ زهری را که رژیم آخوندی سرکشیده و میزان ذلتی را که به آن تن داده آشکار می‌کند و طبیعی است که انتشار آن می‌تواند در درون رژیم و در میان بسیجیها و پاسداران وارفته و ریزشی ولوله وحشت بیندازد و به همین د‌لیل است که سردمداران نظام از هر دو باند مجبور به خواند روضهٴ بر باد رفتن «عزت»، یعنی تن‌دادن به ذلت شده‌اند. تا آنجا که امام جمعهٴ نمره موقت تهران مجبور است علاوه بر این روضهٴ خون به دلیها و طلسم‌شکستگی ولی‌فقیهش را هم بخواند و بگوید که او چه «شرح صدری دارد» و «ظرفیت تحمل بعضی مخالفتها را در داخل کشور» دارد که «دیگه ظرفیتی بالاتر از این، قابل تصور نیست».
به این ترتیب با شروع اجرای قرار داد اتمی ژنو، عملکرد زهر شتاب بیشتری می‌گیرد و کشندگی آن هرچه بارزتر خواهد شد. در روزهای آینده شاهد این نمودها خواهیم بود.
آه و ناله سردادن به‌خاطر ذلتی که نظام ولایت دچارش شده، توسط سردمداران باند ولایت چیز تازه‌یی نیست، در نمایش جمعهٴ هفته گذشته شاهد همین روضه خوانیها بودیم و این روزها مشابهش را از زبان شمار دیگری از سردمداران باند خامنه‌ای شنیده‌ایم. آنچه این بار قابل‌توجه است، همزبانی دو باند در این‌گونه دعاوی مضحک است. یک نمونه‌اش رفتار تازه آخوند حسن روحانی است که دو روز پیش در اهواز، همه پزها و شکلکهای اعتدالگرایانه را کنار گذاشت و ناگهان رنگ عوض کرد و گفت: «می‌دانید توافق ژنو یعنی چه؟ یعنی تسلیم قدرتهای بزرگ در برابر ملت بزرگ ایران». این بیان رئیس‌جمهور آخوندها سوژه تمسخر رسانه‌ها و مفسران شد. سخنگوی کاخ سفید آمریکا در واکنش به آن گفت: ما هم‌چنان به‌عمل نگاه می‌کنیم نه اظهاراتی که برای مصرف داخلی است.
سؤال این است که چه شده که این بار، آه و ناله به‌خاطر ذلتی که رژیم آخوندی را به‌پای میز مذاکره و نوشیدن جام زهر کشانده از هر دو باند به‌گوش می‌رسد؟ چه شده که آخوند روحانی که این همه از تعامل با جهان دم می‌زد و هم‌چنان هم می‌زند، نیاز به چنین دعاوی مضحک و آه و ناله‌های پرحسرت پیدا کرده است؟
جواب را می‌توان در نزدیک شدن زمان اجرای قرارداد پر ذلت ژنو و انتشار ناگزیر متن توافق اجرایی آن دانست. متنی که تا امروز به‌خواست رژیم آخوندی مکتوم و سری باقی مانده بود. اما سرانجام بر اثر فشار سیاسی قانونگذاران آمریکایی به رسانه‌ها سپرده و علنی شد. جزئیات این متن ابعاد جرعهٴ زهری را که رژیم آخوندی سرکشیده و میزان ذلتی را که به آن تن داده آشکار می‌کند و طبیعی است که انتشار آن می‌تواند در درون رژیم و در میان بسیجیها و پاسداران وارفته و ریزشی ولوله وحشت بیندازد و به همین د‌لیل است که سردمداران نظام از هر دو باند مجبور به خواند روضهٴ بر باد رفتن «عزت»، یعنی تن‌دادن به ذلت شده‌اند. تا آنجا که امام جمعهٴ نمره موقت تهران مجبور است علاوه بر این روضهٴ خون به دلیها و طلسم‌شکستگی ولی‌فقیهش را هم بخواند و بگوید که او چه «شرح صدری دارد» و «ظرفیت تحمل بعضی مخالفتها را در داخل کشور» دارد که «دیگه ظرفیتی بالاتر از این، قابل تصور نیست».
به این ترتیب با شروع اجرای قرار داد اتمی ژنو، عملکرد زهر شتاب بیشتری می‌گیرد و کشندگی آن هرچه بارزتر خواهد شد. در روزهای آینده شاهد این نمودها خواهیم بود.
