با اعلام توافق ژنو در زمینه مذاکرات هسته‌یی، باند رفسنجانی- روحانی این توافق را در بوق وک رنا کردند که انگار یک فتح الفتوح نصیب نظام ولایت کرده‌اند و چشم‌انداز روشنی از این مذاکرات ارائه می‌دادند. اما با گذشت زمان و به‌خصوص مواضع سخت نمایندگان سنای آمریکا علیه برنامه هسته‌یی رژیم، مشخص می‌شود که هیاهوی تبلیغاتی باند رفسنجانی - روحانی حباب زود گذری بیش نبوده و چالشهای زیادی در سر راه این باند برای رسیدن به یک توافق جامع و نهایی وجود دارد.
از فردای امضای توافقنامه ژنو سناتورهای آمریکا یی به‌طور مکرر هشدار دادند که به قول و قرارهای رژیم اعتماد چندانی ندارند و در این رابطه بارها به مقامات دولت آمریکا هشدار دادند، سپس چند تن از نمایندگان سنای آمریکا تصویب لایحه‌یی را در دستور کار خود قرار داد که رسانه‌های آمریکا آن را لایحه اکثریت ضد وتو نام‌گذاری کردند. تلویزیون سی.ان.ان 21دی 92 در گزارشی در این زمینه می‌گوید: تلاشهای دولت اوباما برای مذاکره بر سر یک توافق نهایی با (رژیم) ایران در مورد برنامه اتمی با یک مانع بالقوه جدیدی مواجه شده است، چرا که سنا به سمت دستیابی به یک اکثریت ضد وتو در حمایت از لایحة تحریمهای اقتصادی جدید علیه رژیم ایران حرکت می‌کند. یک دستیار ارشد سنا به سی.ان.ان گفت این پیشنهاد دو حزبی که توسط سناتور دموکرات رابرت منندز از نیوجرسی رئیس کمیته روابط خارجی و سناتور جمهوریخواه مارک کرک از ایلی نویز ارائه شده، در حال حاضر به‌طور رسمی از حمایت 59سناتور برخوردار شده است. اما آمار غیررسمی موجود حتی بالاتر از این است و به 77رأی می‌رسد. انتظار می‌رود بعد از این‌که سناتورهای مردد تصمیم به رأی دادن بگیرند، افراد بیشتری نیز به حمایت از این لایحه بپیوندند.
هیل مجله کنگره آمریکا 19 دی 92 نوشت: اکنون اکثریت سناتورها از تحریمهای جدید علیه (رژیم) ایران حمایت می‌کنند. این امر تلاشهای دولت اوباما برای اجتناب از رأی‌گیری بر سر قانونی که مدعی است مذاکرات هسته‌یی را منحرف می‌کنند، با مشکل مواجه می‌نماید.
خبرگزاری رویتر نیز در مورد طرح سنای آمریکا گزارش داد: بیش از نیمی از سناتورهای آمریکایی از لایحة اعمال تحریمهای جدید علیه (رژیم) ایران حمایت می‌کنند. این تحریمها زمانی به اجرا در خواهند آمد که رژیم ایران توافق بر سر مهار برنامه اتمی خود را نقض نماید... بر اساس این لایحه، صادرات نفت (رژیم) ایران 2سال بعد از اعمال آن، به صفر خواهد رسید و علاوه بر این، اختیارات اوباما برای استثنا قائل شدن برخی کشورها از تحریم، محدود خواهد شد.
بعد از سه دور مذاکرات کارشناسی، رژیم و کشورهای 1+5 این نتیجه رسیده‌اند که از 20ژانویه اولین مرحله از توافق را اجرایی کند البته آزاد کردن 4میلیارد دلار از داراییهای رژیم در آخرین زمان ممکن صورت می‌گیرد بنابراین پیچ و خمهای مذاکره از یک مسیر طولانی خبر می‌دهد که البته باز هم با چالشهای بیشتری از طرف مخالفان دولت آخوند روحانی در داخل نظام ولایت و هم از جانب سیاستمداران آمریکایی مواجه خواهد بود که معتقدند دولت آنها قاطعیت لازم را برای جلوگیری از برنامه اتمی رژیم آخوندی از خود نشان نمی‌دهد. اعضای سنای آمریکا برای آب بندی کردن این موضوع که رژیم نتواند به‌راحتی نقض توافق کند، اقدام به تهیه طرح مزبور کرده‌اند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که مسیر مذاکرات هسته‌یی رژیم برخلاف تصور اولیه‌یی که روحانی و رفسنجانی برای قفل کردن دهان باند مقابل و شیره مالیدن بر سر نیروهای وارفته رژیم ایجاد می‌کردند، مسیر آن‌چنان سهل و ساده نیست که این باند القا می‌کرد. اکنون که بحث بر سر توافقنامه و در واقع بحث بر سر اجرایی کردن نتیجه اولین مرحله از مذاکرات ژنو و توافقات است. روزنامه کیهان بار دیگر علیه این توافقنامه کوک مخالف خوانی گرفته و نوشته است: ”وقتی برای اولین بار، بعد از انتشار متن توافقنامه ژنو به تحلیل محتوای آن پرداختیم و با ارائه اسناد و شواهدی، به این واقعیت تلخ اشاره کردیم که توافقنامه ژنو غیر از یک دستاورد- اثبات غیرقابل اعتماد بودن آمریکا- دستاورد دیگری نداشته و ندارد،
برخی از مسئولان محترم و بسیاری از جریانهای سیاسی- با سلیقه‌های متفاوت- ابرو در هم کشیدند که «چرا کیهان ساز مخالف کوک می‌کند و توافقنامه‌ای را که با تلاش پی گیر و شبانه روزی تیم هسته‌یی کشورمان به دست آمده است، بی‌حاصل می‌داند» و در برخی از بخشهای خبری صدا و سیما گزارشی پخش شد که در آن تصویری از یادداشت کیهان به نمایش درآمده و توصیه شده بود که (کیهان) آب به آسیاب دشمن نریزد! این همه در حالی بود که کیهان تلاش بی‌وقفه تیم هسته‌یی کشورمان را شایسته قدردانی می‌دانست ولی با استناد به آنچه در متن توافقنامه آمده است و در یادداشتها و گزارشهای متعدد- از جمله یادداشت روز کیهان ۹۲/۹/۱۱ با عنوان «نه کلاهک، نه کلاه» - به آن پرداخته بود، بر این باور بود که حریف از صداقت و خوشبینی طرف ایرانی سوء‌استفاده کرده و اهداف 10سال بر زمین مانده خود را در توافقنامه جای داده است“.
از فردای امضای توافقنامه ژنو سناتورهای آمریکا یی به‌طور مکرر هشدار دادند که به قول و قرارهای رژیم اعتماد چندانی ندارند و در این رابطه بارها به مقامات دولت آمریکا هشدار دادند، سپس چند تن از نمایندگان سنای آمریکا تصویب لایحه‌یی را در دستور کار خود قرار داد که رسانه‌های آمریکا آن را لایحه اکثریت ضد وتو نام‌گذاری کردند. تلویزیون سی.ان.ان 21دی 92 در گزارشی در این زمینه می‌گوید: تلاشهای دولت اوباما برای مذاکره بر سر یک توافق نهایی با (رژیم) ایران در مورد برنامه اتمی با یک مانع بالقوه جدیدی مواجه شده است، چرا که سنا به سمت دستیابی به یک اکثریت ضد وتو در حمایت از لایحة تحریمهای اقتصادی جدید علیه رژیم ایران حرکت می‌کند. یک دستیار ارشد سنا به سی.ان.ان گفت این پیشنهاد دو حزبی که توسط سناتور دموکرات رابرت منندز از نیوجرسی رئیس کمیته روابط خارجی و سناتور جمهوریخواه مارک کرک از ایلی نویز ارائه شده، در حال حاضر به‌طور رسمی از حمایت 59سناتور برخوردار شده است. اما آمار غیررسمی موجود حتی بالاتر از این است و به 77رأی می‌رسد. انتظار می‌رود بعد از این‌که سناتورهای مردد تصمیم به رأی دادن بگیرند، افراد بیشتری نیز به حمایت از این لایحه بپیوندند.
هیل مجله کنگره آمریکا 19 دی 92 نوشت: اکنون اکثریت سناتورها از تحریمهای جدید علیه (رژیم) ایران حمایت می‌کنند. این امر تلاشهای دولت اوباما برای اجتناب از رأی‌گیری بر سر قانونی که مدعی است مذاکرات هسته‌یی را منحرف می‌کنند، با مشکل مواجه می‌نماید.
خبرگزاری رویتر نیز در مورد طرح سنای آمریکا گزارش داد: بیش از نیمی از سناتورهای آمریکایی از لایحة اعمال تحریمهای جدید علیه (رژیم) ایران حمایت می‌کنند. این تحریمها زمانی به اجرا در خواهند آمد که رژیم ایران توافق بر سر مهار برنامه اتمی خود را نقض نماید... بر اساس این لایحه، صادرات نفت (رژیم) ایران 2سال بعد از اعمال آن، به صفر خواهد رسید و علاوه بر این، اختیارات اوباما برای استثنا قائل شدن برخی کشورها از تحریم، محدود خواهد شد.
بعد از سه دور مذاکرات کارشناسی، رژیم و کشورهای 1+5 این نتیجه رسیده‌اند که از 20ژانویه اولین مرحله از توافق را اجرایی کند البته آزاد کردن 4میلیارد دلار از داراییهای رژیم در آخرین زمان ممکن صورت می‌گیرد بنابراین پیچ و خمهای مذاکره از یک مسیر طولانی خبر می‌دهد که البته باز هم با چالشهای بیشتری از طرف مخالفان دولت آخوند روحانی در داخل نظام ولایت و هم از جانب سیاستمداران آمریکایی مواجه خواهد بود که معتقدند دولت آنها قاطعیت لازم را برای جلوگیری از برنامه اتمی رژیم آخوندی از خود نشان نمی‌دهد. اعضای سنای آمریکا برای آب بندی کردن این موضوع که رژیم نتواند به‌راحتی نقض توافق کند، اقدام به تهیه طرح مزبور کرده‌اند. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که مسیر مذاکرات هسته‌یی رژیم برخلاف تصور اولیه‌یی که روحانی و رفسنجانی برای قفل کردن دهان باند مقابل و شیره مالیدن بر سر نیروهای وارفته رژیم ایجاد می‌کردند، مسیر آن‌چنان سهل و ساده نیست که این باند القا می‌کرد. اکنون که بحث بر سر توافقنامه و در واقع بحث بر سر اجرایی کردن نتیجه اولین مرحله از مذاکرات ژنو و توافقات است. روزنامه کیهان بار دیگر علیه این توافقنامه کوک مخالف خوانی گرفته و نوشته است: ”وقتی برای اولین بار، بعد از انتشار متن توافقنامه ژنو به تحلیل محتوای آن پرداختیم و با ارائه اسناد و شواهدی، به این واقعیت تلخ اشاره کردیم که توافقنامه ژنو غیر از یک دستاورد- اثبات غیرقابل اعتماد بودن آمریکا- دستاورد دیگری نداشته و ندارد،
برخی از مسئولان محترم و بسیاری از جریانهای سیاسی- با سلیقه‌های متفاوت- ابرو در هم کشیدند که «چرا کیهان ساز مخالف کوک می‌کند و توافقنامه‌ای را که با تلاش پی گیر و شبانه روزی تیم هسته‌یی کشورمان به دست آمده است، بی‌حاصل می‌داند» و در برخی از بخشهای خبری صدا و سیما گزارشی پخش شد که در آن تصویری از یادداشت کیهان به نمایش درآمده و توصیه شده بود که (کیهان) آب به آسیاب دشمن نریزد! این همه در حالی بود که کیهان تلاش بی‌وقفه تیم هسته‌یی کشورمان را شایسته قدردانی می‌دانست ولی با استناد به آنچه در متن توافقنامه آمده است و در یادداشتها و گزارشهای متعدد- از جمله یادداشت روز کیهان ۹۲/۹/۱۱ با عنوان «نه کلاهک، نه کلاه» - به آن پرداخته بود، بر این باور بود که حریف از صداقت و خوشبینی طرف ایرانی سوء‌استفاده کرده و اهداف 10سال بر زمین مانده خود را در توافقنامه جای داده است“.
