پاسدار شریعتمداری در «یادداشت روز» کیهان خامنهای به وحشت و هراس رژیم از ادامه تحریمها و گیرافتادن ولیفقیه در بنبست هستهیی اذعان کرد و نوشت: «آمریکا ترفند دیگری نیز در آستین دارد و آن طرحی است که در مجلس سنای آمریکا کلید خورده و تا کنون به امضای 55تن از مجموعه 100 سناتور عضو سنا رسیده است و بر اساس خبر دیروز سی. ان. ان تعداد سناتورهای موافق این طرح به 77نفر خواهد رسید».
وی افزود که در این طرح «تأکید شده اجرای این طرح در صورتی است که جمهوری اسلامی ایران از پذیرش توافق ژنو خودداری کند و یا یک توافق نهایی قابلقبول را نپذیرد!... بر اساس قوانین آمریکا، اگر تعداد سناتورهای موافق طرح به دو سوم (66نفر) برسد، رئیسجمهور حق وتو کردن آن را ندارد».
پاسدار شریعتمداری در توصیف طرح تحریم سنای آمریکا نوشته است: «در متن طرح آمده است اجرای آن، یعنی وضع تحریمهای بیشتر و شدیدتر، در صورتی است که جمهوری اسلامی ایران از پذیرش و اجرای توافقنامه ژنو خودداری کند! آیا این سؤال به ذهن خطور نمیکند که مگر اهمیت توافقنامه ژنو و منافع آن برای آمریکا تا چه اندازه است که برای وادار کردن ایران به اجرای موبهموی آن، همه توان دولت و کنگره و سنا و سیا و غولهای رسانهیی خود را به صحنه آورده است؟ و آیا غیر از این واقعیت تلخ که تقریباً تمامی بندهای توافق ژنو علیه برنامه هستهیی ایران تنظیم و تدوین شده است، میتوان پاسخ دیگری برای این سؤال یافت؟! چرا آمریکا بهعنوان کینهتوزترین دشمن ایران اسلامی باید تا این اندازه نگران باشد که مبادا جمهوری اسلامی ایران از پذیرش توافقنامه ژنو سر باز زده و خواستار تغییر و یا اصلاح آن شود؟! تأکید دوباره - بخوانید چند باره- بر این نکته ضروری است که تیم محترم هستهیی کشورمان را فرزندان انقلاب و تلاش بیوقفه آنان را شایسته تقدیر میدانیم ولی با توجه به شواهد مستندی که تا کنون ارائه کردهایم و امروزه به اثبات رسیده است باید گفت حریف از حسن نیت این برادران- که نسبت به دشمن ناروا بود- و حسنظن آنان- که باید جای خود را به سوءظن میداد- بهرهگیری کرده و «نیاز» خود را در قالب «امتیاز»! به ایران اسلامی تحمیل کرده است. اکنون بهوضوح میتوان دید که مقامات آمریکایی، خشم و کینه خود از ایران اسلامی را در پس لبخندهای سالوسانه پنهان ساخته بودند و صهیونیستها، خندههای مستانه ناشی از ذوقزدگی خود را پشت اشکهای دروغین در مخالفت با توافقنامه ژنو مخفی کرده بودند».
وی افزود که در این طرح «تأکید شده اجرای این طرح در صورتی است که جمهوری اسلامی ایران از پذیرش توافق ژنو خودداری کند و یا یک توافق نهایی قابلقبول را نپذیرد!... بر اساس قوانین آمریکا، اگر تعداد سناتورهای موافق طرح به دو سوم (66نفر) برسد، رئیسجمهور حق وتو کردن آن را ندارد».
پاسدار شریعتمداری در توصیف طرح تحریم سنای آمریکا نوشته است: «در متن طرح آمده است اجرای آن، یعنی وضع تحریمهای بیشتر و شدیدتر، در صورتی است که جمهوری اسلامی ایران از پذیرش و اجرای توافقنامه ژنو خودداری کند! آیا این سؤال به ذهن خطور نمیکند که مگر اهمیت توافقنامه ژنو و منافع آن برای آمریکا تا چه اندازه است که برای وادار کردن ایران به اجرای موبهموی آن، همه توان دولت و کنگره و سنا و سیا و غولهای رسانهیی خود را به صحنه آورده است؟ و آیا غیر از این واقعیت تلخ که تقریباً تمامی بندهای توافق ژنو علیه برنامه هستهیی ایران تنظیم و تدوین شده است، میتوان پاسخ دیگری برای این سؤال یافت؟! چرا آمریکا بهعنوان کینهتوزترین دشمن ایران اسلامی باید تا این اندازه نگران باشد که مبادا جمهوری اسلامی ایران از پذیرش توافقنامه ژنو سر باز زده و خواستار تغییر و یا اصلاح آن شود؟! تأکید دوباره - بخوانید چند باره- بر این نکته ضروری است که تیم محترم هستهیی کشورمان را فرزندان انقلاب و تلاش بیوقفه آنان را شایسته تقدیر میدانیم ولی با توجه به شواهد مستندی که تا کنون ارائه کردهایم و امروزه به اثبات رسیده است باید گفت حریف از حسن نیت این برادران- که نسبت به دشمن ناروا بود- و حسنظن آنان- که باید جای خود را به سوءظن میداد- بهرهگیری کرده و «نیاز» خود را در قالب «امتیاز»! به ایران اسلامی تحمیل کرده است. اکنون بهوضوح میتوان دید که مقامات آمریکایی، خشم و کینه خود از ایران اسلامی را در پس لبخندهای سالوسانه پنهان ساخته بودند و صهیونیستها، خندههای مستانه ناشی از ذوقزدگی خود را پشت اشکهای دروغین در مخالفت با توافقنامه ژنو مخفی کرده بودند».