خانه خرابی تا کی و تا کجا؟

هر روز که می‌گذرد گوشه‌هایی از ظلم و جنایت رژیم ولایت‌فقیه در اظهارات کارگزاران رژیم افشا می‌شود البته این اعترافها به این دلیل نیست که در این حکومت جهل و جنایت کسانی پیدا می‌شوند که دلشان برای حقوق کارگران سوخته و در راستای احقاق حقوق آنان تلاش می‌کنند، بلکه در جنگ و جدالهای باندی ناگزیرند که به برخی از واقعیتهای تلخی که تحت حاکمیت این رژیم بر مردم ایران وارد می‌شود اعتراف کنند. از جمله اعترافهای کارگزاران حکومتی، اعتراف به ستمی است که در این رژیم قرون‌وسطایی بر کارگران زحکمتش می‌رود. مواردی از قبیل بیمه نشدن کارگران و اختصاص اندکی بودجه برای آنان، بیکاری روزافزون کارگران، اخراج کارگران و...

 

در مورد بیمه کارگران ساختمانی روزنامه حکومتی مردم‌سالاری 20آذر92 از قول مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی رژیم می‌نویسد: ”طبق تبصره بودجه92 باید 200هزار کارگر ساختمانی تحت پوشش سازمان تأمین اجتماعی قرار می‌گرفتند، اما تا شهریورماه سال جاری هیچ مبلغی از طرف خزانه و سازمان امور مالی به سازمان پرداخت نشد.
مدیرعامل سازمان تأمین اجتماعی با بیان این‌که 900میلیارد تومان بودجه برای تحت پوشش قرار گرفتن این تعداد کارگر ساختمانی در نظر گرفته شده است، گفت: تنها 300میلیارد تومان از این میزان اعتبار به سازمان تأمین اجتماعی تخصیص یافته“.
در ادامه مطلب مردم‌سالاری از قول این کارگزار حکومتی آمده است: ”بر اساس قانون باید کسانی که پروانه کارگر ساختمانی از سازمان فنی و حرفه‌ای دارند، تحت پوشش بیمه کارگران ساختمانی درآیند، اما سازمان تأمین اجتماعی بر اساس قانون تنها می‌تواند 200هزار نفر را بیمه کند“.

 

برخورد حکومت ولایت‌فقیه و سازمان چپاولگر تأمین اجتماعی آن با کارگران زحتمکش، در حالی است که میلیاردها هزار تومان از اموال این سازمان، توسط مدیران فاسد و جنایتکار آن به مهره‌های دانه درشت نظام و از جمله به 285نفر از نمایندگان مجلس ارتجاع حاتم بخشی می‌شود و آخوند حسن روحانی در بودجه سال93، بودجه نهادهای سرکوبگر نظیر ارتش و سپاه را 30 و 50 درصد اضافه می‌کند. به گفته خبرگزاری اطلاعات آخوندها موسوم به مهر بودجه مجلس ارتجاع ۱.۵ برابرمی شود. بودجه وزارت‌خارجه رژیم 60 درصد اضافه می‌شود و...
قشر گسترده‌یی از کارگران میهن ما حتی قادر به تأمین حداقلهای معیشتی زندگی خانوادهٴ خود نیستند و با فاصله بسیار از خط فقر، زیر خط فقر روزگار می‌گذرانند، و هنگامی که درحین کار برای آنها حادثه‌ای اتفاق بیفتد، به قول معروف حساب آنان با کرام الکاتبین است.

 

در حال حاضر بسیاری از کارگران کشور، بیکار هستند و در حاکمیت ولایت‌فقیه اساساً ازهیچ حقی برای زندگی برخوردار نیستند. هم‌اکنون به قول روزنامه حکومتی مردم‌سالاری بیکاری در6 استان رکورد زده است. این روزنامه 20آذر92 در مطلبی تحت عنوان بیکاری مردان در6 استان رکورد زد می‌نویسد: ”با وجود این‌که مرکز آمار، گزارش بیکاری استانها را کلی و تنها بر اساس یک نرخ منتشر می‌کند، اما وزارت تعاون، کار و رفاه با جزئیات کامل اعلام کرد در سال 91 مجموعاً 2 میلیون و 944هزار و 143نفر در کشور بیکار بوده‌اند که از این تعداد، 874هزار و 307نفر زن و 2 میلیون و 69هزار و 836نفر نیز مرد بودند... ضمن این‌که بیشترین تعداد مردان بیکار در تهران، فارس، آذربایجان شرقی، خراسان رضوی، خوزستان و گیلان سکونت داشته و بالاترین تعداد زنان بیکار هم در استانهای تهران و اصفهان هستند“.

 

قائم‌مقام دبیرکل خانه کارگر و مسئول دبیران اجرایی خانه‌های کارگر رژیم نیز در مورد اخراج کارگران شاغل و بیکار کردن آنها به این روزنامه حکومتی می‌گوید: ”این در حالی است که بسیاری از کارگران در قالب شورای سازشی که در ادارات کار شکل گرفته و به نظر من کاری غیرقانونی است، از کار بیکار شده‌اند. وقتی کارگر سازش می‌کند، دیگر به صندوق بیمه بیکاری ارجاع داده نمی‌شود. کارگری که به هیأتهای تشخیص یا حل اختلاف کارش می‌کشد و اخراجش تأیید می‌شود، به صندوق بیمه بیکاری ارجاع می‌شود. با این وجود آمارها مبین این است که میزان اخراج نیروی کار نسبت به سال 84 قریبا به دو برابر رسیده“

 

درنظام خامنه‌ای جنایتکار، کارگران روز به روز خانه خرابتر می‌شوند و هر روز بیش از گذشته به خیل ارتش بیکاران افزوده می‌شود تا جایی که یک کارگزار حکومتی اعتراف می‌کند که میزان اخراج کارگران نسبت به سال 84 دوبرابر شده. البته آماری که کارگزاران رژیم در مورد بیکاری، بیمه کارگران، اخراج کارگران از کار می‌دهند، به هیچ‌وجه قابل اتکا نیست، زیرا به قول این ضرب‌المثل که چاقو دسته خود را نمی‌برد کارگزاران حکومتی هیچ‌گاه همه مصیبتهایی را که برمردم ایران وارد می‌کنند نه می‌گویند و نه نمی‌خواهند بگویند.