به‌مناسبت روز جهانی حقوق‌بشر
دیکتاتوری ولایت‌فقیه حاکم بر ایران، بالاترین سطح سرکوب و نقض نهادینهٴ حقوق‌بشر را در جهان دارد. نقض نهادین حقوق‌بشر و آزادیهای بنیادین به‌خاطر حفظ و بقای قدرت از زمان خمینی سال به سال وخیم‌تر گشته است. در این نوشته تنها به گزیده‌ای از بیشمار موارد نقض حقوق‌بشر در ایران از پایان سال 1390 و سپس دو سال 1391و 1392 نگاه می‌کنیم:
مواردی از نقض حقوق‌بشر مردم ایران در سال 1391:
اعدامها:
از آغاز سال1391 تا ماه خرداد، 141 اعدام رسماً اعلام شد که 53 اعدام فقط در یک هفته در ماه اردیبهشت1391 انجام گرفت. رژیم ولی‌فقیه در سال 1390، 700تن را اعدام کرده بودکه شامل 354 اعدام اعلام شده، و 346 اعدام مخفیانه در زندانها بوده و پنجاه و پنج نفر در ملاٴ عام اعدام شده بودند.
گزارش بان‌کی مون:
در گزارش بان کی‌مون به مجمع عمومی در اوت 2012 آمده است:
«دبیرکل نگران این است که مجازات مرگ با فرکانسهای هشدار دهنده ادامه پیدا کند. در ۲۸ ژوئن، گزارشگر ویژه وضعیت حقوق‌بشر در جمهوری اسلامی ایران، در اعدامهای فراقضایی، شتابزده یا خودسرانه، و در مورد شکنجه، اعدامها در جمهوری اسلامی ایران را به‌طور علنی محکوم کرد و بیان داشت که حداقل ۱۴۰ اعدام از جمله ۲۵ اعدام در ملأعام از آغاز سال ۲۰۱۲ انجام شده است و بعضی از منابع این تعداد را تا ۲۲۰ نفر گزارش کرده‌اند».
در همین سال 91شماری از خانواده‌های مجاهدان اشرف و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران به جرم محاربه به اعدام محکوم شده و یا در سیاه چالهای رژیم به‌سر بردندکه تا کنون (پایان سال 1392) در زندانند.
شکنجه زندانیان:
رژیم ملاها، در سال 91 استفاده از مجازاتهای بیرحمانه، مانند قطع عضو و شلاق در ملأعام را افزایش داد. در یک نقض حقوق‌بشر آشکار و بی‌سابقه در ایران، در 13نوامبر 2012 برای اولین بار در ملأعام دست دو سارق قطع شد. این امر در طی بیش از سه دهه حاکمیت ارتجاع ولایت‌فقیه بارها در زندانها اتفاق افتاده بود ولی در ملأعام بی‌سابقه بود.
شکنجه به‌صورت گسترده در زندانها اعمال می‌شد. زندانیان از جمله برای گرفتن اعترافها دروغین از زندانیان به‌شدت تحت فشار قرار گرفتند. آنها در مراحل بعدی بر مبنای همین اعترافها اعدام و یا به حبس‌های طولانی محکوم می‌شدند.
نقض حقوق درمانی زندانیان:
در سال 91 نیز، زندانیان سیاسی هم‌چون سالهای گذشته، از پایه‌ای‌ترین حقوق خود منع می‌شدند و تحت شرایط طاقت‌فرسایی نگاه داشته می‌شدند. یکی از نمونه‌ها، بازاری زندانی محسن دگمه‌چی که از سرطان پیشرفته رنج می‌برد از شیمی‌درمانی منع شد و در زندان درگذشت. همچنین باید به درگذشت منصور رادپور هوادار مجاهدین در زندان در اثر محرومیت از خدمات پزشکی اشاره کرد که در بند 52 گزارش احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق‌بشر در ایران ویژه در مارس ۲۰۱۲، به آن اشاره شده است.
بخشی از گزارش احمد شهید در مارس 2012:
«52. … تعدادی از افردای که به زندان ارومیه و زندان رجایی شهر متصل هستند گزارش کردند که زندانیان سیاسی کماکان از دسترسی کافی به خدمات پزشکی محروم هستند که این امر منجر به مرگ حداقل دو زندانی از جمله منصور رادپور در زندان رجایی شهر شده است. آنها همچنین در مورد وخامت وضعیت سلامتی زندانیان سیاسی که با وضعیت بد بهداشتی روبه‌رو هستند، محرومیت از تغذیه مناسب، ودسترسی به ندرت به اعضای خانواده، گزارش کردند. تعدادی از افراد گزارش کرده‌اند که شکایاتی در مورد نقض حقوقشان به مقامات تسلیم کردند اما هیچ‌گونه بررسی مطابق با قانون ایران انجام نشده است.
72. گزارشهای دیگرنشان می‌دهند که گاهی از نوزادان و کودکان برای افزایش فشار روی مادران، و یا تنبیه به‌خاطر انتقاد از دولت استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، چند بازداشت شده گزارش داده‌اند که آنها فریادهای یک مادر و نوزاد او را در هنگام بازجویی از یک بازداشتی زن در بازداشتگاه زندانیان زن می‌شنیدند. ظاهراً مادر تا زمانی که با مقامات که از او محل شوهرش را می‌خواستند همکاری نمی‌کرد، از تغذیة نوزاد خود منع شده بود. یک مصاحبه شونده دیگر به گزارشگر ویژه گفت که ضرب و شتم و اشکال دیگر بدرفتاری باعث ناتوانی او در شیر دادن به پسرش شده و در یک مورد، او به مدت سه روز بیهوش شده و نمی‌دانست که در این مدت چه کسی پسرش را نگه داشته و این‌که آیا اصلاً به او غذایی داده شده است یا نه».
سرکوبی مستمر و نهادینهٴ زنان، و محروم کردن آنها از فعالیت اجتماعی در حالیست که زنان در تمامی حرکتهای آزادیخواهانه پیشاپیش مردم حرکت می‌کنند.
مواردی از نقض حقوق اقلیتهای مذهبی و قومی در سال 1391:
تبعیض علیه اقلیتهای مذهبی و قومی نیز در سال 91 بعد جدیدی یافت و نه تنها فعالان آذری، کرد، عرب، بلوچ سرکوب و بعضاً به‌طور جمعی اعدام می‌شدند، بلکه شهروندان عادی آنها نیز از سرکوب در امان نبودند به‌عنوان نمونه، بیش از 20 معلم بلوچ دستگیر و به زندان انداخته شدند و شهروندان کرد و دهها مرزنشین کرد به قتل رسیده‌اند.
در 23بهمن 91 مردم منطقه بانه در استان کردستان، جسد سه کولبر را در مرز شهاب‌الدین پیدا کردند. این سه تن که بین 16 تا 20سال سن داشتند، توسط مأموران جنایتکار نیروی انتظامی به قتل رسیده بودند. اسامی این سه کولبر عبارت بود از رزگار معروف زاده، حسین رستم نژاد و هوشیار رستم نژاد.
دستگیری مسیحیان:
احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل‌متحد برای حقوق‌بشر در ایران و ”هاینر بیلفلد“ گزارشگر ویژه در امور مربوط به آزادی مذهب و عقیده، روز 30شهریور، 20سپتامبر در ژنو اعلام کردند که ظرف دو سال حکومت ایران بیش از 300 مسیحی را به زندان انداخته است. مسیحیان ایران صرفاً به‌خاطر انجام فرایض مذهبی خود دستگیر شده‌اند، اما حکومت به آنها اتهامات امنیتی وارد کرده است.
در26مهر 91 هفت‌تن از شهروندان مسیحی در شیراز در هنگام حضور در «کلیسای خانگی» دستگیر شدند. این هفت‌تن از اعضای گروهی با نام کلیسای ایران بودند.
سرکوب مدافعان حقوق‌بشر:
سرکوب وکلا و مدافعان و فعالان حقوق‌بشر به‌طور گسترده در سال 91 ادامه داشت. تنها یک نمونه، وضعیت نسرین ستوده وکیل برجستهٴ حقوق‌بشر و برنده جایزه ساخاوروف در پارلمان اروپا اشاره کرد که در وضعیت بسیار بدی قرار داشت.
گزارشگران بدون مرز ایران را بزرگترین زندان خبرنگاران و از بزرگترین دشمنان اینترنت معرفی کرده‌اند، اما در دوران حکومت احمدی‌نژاد این سرکوب ابعاد جدیدی یافت و حتی شامل خبرنگاران خارجی نیز شد و آنها نیز مورد ضرب وشتم، دستگیری و اخراج از ایران قرار گرفتند
یک نمونه ازسرکوب خبرنگاران:
روزنامه واشینگتن پست 17فوریه 2012 با مارکوس هلویگ (marcus hellwig)، خبرنگار آلمانی که به اتهام جاسوسی به زندان انداخته شد، مصاحبه‌ای کرد.
این خبرنگار 46ساله در اکتبر 2010 وارد ایران شده بود تا با پسر سکینه محمدی آشتیانی یک زن محکوم به سنگسار مصاحبه کند.
هلویگ گفت، «صدای گریه‌های همبندیهای خود را که هر روز با آنها بدرفتاری می‌شد می‌شنیده است».
در رابطه با سرکوب مطبوعات و رسانه‌ها و اینترنت یک، نمونه سرنوشت یک وبلاگ نویس به‌نام ستار بهشتی بودکه به همین جرم زیر شکنجه جان سپرد.
استمرار نقض حقوق‌بشر در سال 1392:
در سال 92 هم‌چنان موارد نقض حقوق‌بشر در تمامی مواردش با شدت بیشتر ادامه یافت.
نقض حقوق خبرنگاران:
سازمان خبرنگاران بدون مرز در پاریس، با انتشار بیانیه‌یی سرکوب خبرنگاران و وبلاگ نویسان توسط رژیم آخوندی را محکوم کرد. در این بیانیه آمده است: ”از دوم آذرماه92 تا کنون در شهرهای مختلف ایران از جمله در شهرهای رفسنجان، کرمان و تهران دست‌کم 24نفر توسط سپاه پاسداران بازداشت شده‌اند“. سازمان خبرنگاران بدون مرز در بیانیه خود به دستگیری شانزده نفر در کرمان اشاره کرد.
اعدامها در سال 92:
تنها در فاصلهٴ نمایش انتخابات قلابی ریاست‌جمهوری رژیم تا پایان آبانماه، 320 زندانی اعدام شدند.
تنها به گزارش یک نمونه از این اعدامهای دستجمعی به‌عنوان مشت نمونهٴ خروار بسنده می‌کنیم:
4آذر 92: رژیم ضدبشری آخوندی در یک اعدام جمعی، 11زندانی را در زندان قزلحصار کرج بدار آویخت. این اولین اعدام جمعی پس از قرارداد ذلت‌بار اتمی توسط رژیم آخوندی است. قبل از اعدام جنایتکارانه 11زندانی، بیش از ۱۰۰۰ تن از زندانیان در اعتراض به این حکم جنایتکارانه اعتصاب‌غذا کردند. پس از این اقدام، نیروهای گارد ویژه به سلولهای زندانیان قزلحصار یورش بردند و وسایل شخصی زندانیان را تخریب و یا با خود بردند. همچنین از غروب روز پیش از اعدام، نیروهای گارد ویژه در برجکهای زندان با تک تیرانداز و تیربار مستقر شدند و تعدادی نیروی کمکی نیز به زندان گسیل کردند.
خانواده‌های زندانیان تمام روز در مقابل زندان قزلحصار کرج تجمع کرده بودند و خواستار متوقف کردن اعدام این ۱۱ نفر و سایر زندانیان محکوم به اعدام شدند. حکم اکثر این زندانیان توسط آخوند دژخیم محمد مقیسه رئیس شعبه ۲۸ دادگاه ارتجاع تهران صادر شده است. روز چهارشنبه ۲۹ آبانماه یکی از دژخیمان به نام عموزاده به یکی از زندانیانی که امروز اعدام شد گفته بود: بعد از مذاکرات گروه ۵+۱ همه شما را اعدام خواهیم کرد.
روز 16آبان 92، احمد شهید گزارشگر ویژه ملل‌متحد در امور حقوق‌بشر در ایران در گزارش خود به کمیته سوم مجمع عمومی ملل‌متحد اعلام کرد نقض حقوق‌بشر در ایران نگران‌کننده است
این گزارش تبعیض جنسیتی، نقض مستمر حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مردم ایران را ”مشخصه وضعیت حقوق‌بشر“ در ایران توصیف می‌کند.
یکی از بارزترین مصادیق نقض حقوق و آزادیهای زنان سرکوب به بهانهٴ بدحجابی است. دو نمونه از این اقدامات مستمر رژیم ولایت‌فقیه را ذکر می‌کنیم:
خبرگزاری مهر آخوندی روز 17شهریور نوشت: ”طرح تشدید برخورد با بدپوششان پایتخت پس از اعلام رئیس پلیس کشور از روز گذشته در سراسر پایتخت آغاز شد. به گزارش خبرنگار مهر، همزمان با اعلام تشدید طرح برخورد با بدپوششی از سوی رئیس پلیس کشور، از عصر دیروز مأموران پلیس پایتخت طرح ویژه‌یی را با حضور در اماکن فرهنگی، مراکز خرید و میادین مهم پایتخت آغاز کردند.
آخوند علم‌الهدی نماینده خامنه‌ای و امام جمعه رژیم در مشهد در نمایش جمعه مشهد در17آبان 92 گفت: ”نظام مقتدر دینی ما باید با قاطعیت با معضل بدحجابی مقابله کند“. این آخوند، وظیفه سرکوب عریان زنان را به عهده نیروهای نظامی و سرکوب رژیم گذاشت و گفت ”: باید از ظرفیت رسانه‌های ارتباط جمعی و همچنین نیروهای نظامی و انتظامی برای برخورد با منکرات در جامعه بهره گرفت“.
در گزارش احمد شهید در مورد محدودیت آزادی بیان، دسترسی به اطلاعات و اجتماع در ایران، آمده بود: شماری از قوانین و سیاستهای اعمال شده در این کشور، از جمله قانون مطبوعات مصوب ۱۹۸۶ (۱۳۶۷)، قانون جرایم رایانه‌ای مصوب ۲۰۰۹ (۱۳۸۸) و قانون جرایم سایبری هم‌چنان حق مردم ایران در برخورداری از آزادی بیان، دسترسی به اطلاعات و اجتماع بر اساس قوانین و ضوابط بین‌المللی را ”به گونه‌یی فاحش نقض می‌کند“.
بر اساس گزارش احمد شهید، نحوه دادرسی، صدور احکام و مجازاتهای صورت گرفته توسط رژیم ایران با ضوابط بین‌المللی و تعهدهای دولت انطباق ندارد.
یک نمونه، زندانی سیاسی اعدام شده حبیب‌الله گلپری‌پور است که طی مصاحبه‌یی که در دوران زندان انجام داده، به تشریح شکنجه‌های وحشیانه‌یی پرداخته که در زندانهای مهاباد، ارومیه و سنندج متحمل شده بود.
وی گفت در سنندج به مدت 40روز بی‌وقفه توسط مأموران اطلاعات آخوندها زیر شکنجه‌های وحشیانه بود تا از او اعترافهای دروغین بگیرند.
نمونهٴ دیگر از قتلهای زیر شکنجه:
به گزارش منابع حقوق‌بشری، حسین عرمشی ٣٧ ساله، فرزند صباح از اهالی شهر اهواز در اثر شکنجه شدید جان باخت. خانواده وی در روز ٢ آبان طی تماسی از طریق پزشکی قانونی از خبر به قتل رسیدن فرزندشان مطلع شدند. آنها با مراجعه به پزشک قانونی متوجه شدند که فرزند آنها یک هفته قبل از آن در اثر شکنجه جان باخته است.
آثار شکنجه و شکستگی نیز در دنده‌ها و فک و جمجمه وی کاملاً نمایان بوده است.
در ادامه گزارش احمد شهید با ابراز نگرانی از اعدامهای بالا در ایران آمده است بین ژانویه سال ۲۰۱۲ تا ژوئن سال جاری، ۷۲۴ مورد حکم اعدام در ایران به اجرا گذاشته شد و تنها در نیمه اول سال جاری، ۲۰۲ نفر اعدام شدند که از این تعداد، ۱۳۵ مورد از سوی منابع حکومتی رسماً اعلام شده است.
روز 28آبان 1392: کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد، شصتمین قطعنامه محکومیت نقض حقوق‌بشر توسط رژیم آخوندی را به تصویب رساند.
خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران، از تصویب شصتمین قطعنامه محکومیت نقض سیستماتیک و وحشیانه حقوق‌بشر در ایران از جمله روند فزاینده اعدامها و شکنجه و مجازاتهای غیرانسانی به‌ویژه اعدام نوجوانان و اعدامهای گروهی مخفیانه استقبال کرد. وی گفت: بعد از تصویب 60 قطعنامه در ملل‌متحد و سرپیچی رژیم ایران از این قطعنامه‌ها، دیگر محکومیت لفظی کافی نیست و پرونده جنایتهای آن باید به شورای امنیت و دادگاه جنایی بین‌المللی احاله شود و مسئولان جنایات در مقابل عدالت قرار گیرند. هیچ چیز کمتر از این مردم ایران را که فرزندانشان در سراسر ایران از کردستان و سیستان و بلوچستان و خوزستان تا تهران و... . و در اشرف و لیبرتی در عراق قربانی اعدامهای جمعی هستند، راضی نمی‌کند.
دیکتاتوری ولایت‌فقیه حاکم بر ایران، بالاترین سطح سرکوب و نقض نهادینهٴ حقوق‌بشر را در جهان دارد. نقض نهادین حقوق‌بشر و آزادیهای بنیادین به‌خاطر حفظ و بقای قدرت از زمان خمینی سال به سال وخیم‌تر گشته است. در این نوشته تنها به گزیده‌ای از بیشمار موارد نقض حقوق‌بشر در ایران از پایان سال 1390 و سپس دو سال 1391و 1392 نگاه می‌کنیم:
مواردی از نقض حقوق‌بشر مردم ایران در سال 1391:
اعدامها:
از آغاز سال1391 تا ماه خرداد، 141 اعدام رسماً اعلام شد که 53 اعدام فقط در یک هفته در ماه اردیبهشت1391 انجام گرفت. رژیم ولی‌فقیه در سال 1390، 700تن را اعدام کرده بودکه شامل 354 اعدام اعلام شده، و 346 اعدام مخفیانه در زندانها بوده و پنجاه و پنج نفر در ملاٴ عام اعدام شده بودند.
گزارش بان‌کی مون:
در گزارش بان کی‌مون به مجمع عمومی در اوت 2012 آمده است:
«دبیرکل نگران این است که مجازات مرگ با فرکانسهای هشدار دهنده ادامه پیدا کند. در ۲۸ ژوئن، گزارشگر ویژه وضعیت حقوق‌بشر در جمهوری اسلامی ایران، در اعدامهای فراقضایی، شتابزده یا خودسرانه، و در مورد شکنجه، اعدامها در جمهوری اسلامی ایران را به‌طور علنی محکوم کرد و بیان داشت که حداقل ۱۴۰ اعدام از جمله ۲۵ اعدام در ملأعام از آغاز سال ۲۰۱۲ انجام شده است و بعضی از منابع این تعداد را تا ۲۲۰ نفر گزارش کرده‌اند».
در همین سال 91شماری از خانواده‌های مجاهدان اشرف و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران به جرم محاربه به اعدام محکوم شده و یا در سیاه چالهای رژیم به‌سر بردندکه تا کنون (پایان سال 1392) در زندانند.
شکنجه زندانیان:
رژیم ملاها، در سال 91 استفاده از مجازاتهای بیرحمانه، مانند قطع عضو و شلاق در ملأعام را افزایش داد. در یک نقض حقوق‌بشر آشکار و بی‌سابقه در ایران، در 13نوامبر 2012 برای اولین بار در ملأعام دست دو سارق قطع شد. این امر در طی بیش از سه دهه حاکمیت ارتجاع ولایت‌فقیه بارها در زندانها اتفاق افتاده بود ولی در ملأعام بی‌سابقه بود.
شکنجه به‌صورت گسترده در زندانها اعمال می‌شد. زندانیان از جمله برای گرفتن اعترافها دروغین از زندانیان به‌شدت تحت فشار قرار گرفتند. آنها در مراحل بعدی بر مبنای همین اعترافها اعدام و یا به حبس‌های طولانی محکوم می‌شدند.
نقض حقوق درمانی زندانیان:
در سال 91 نیز، زندانیان سیاسی هم‌چون سالهای گذشته، از پایه‌ای‌ترین حقوق خود منع می‌شدند و تحت شرایط طاقت‌فرسایی نگاه داشته می‌شدند. یکی از نمونه‌ها، بازاری زندانی محسن دگمه‌چی که از سرطان پیشرفته رنج می‌برد از شیمی‌درمانی منع شد و در زندان درگذشت. همچنین باید به درگذشت منصور رادپور هوادار مجاهدین در زندان در اثر محرومیت از خدمات پزشکی اشاره کرد که در بند 52 گزارش احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق‌بشر در ایران ویژه در مارس ۲۰۱۲، به آن اشاره شده است.
بخشی از گزارش احمد شهید در مارس 2012:
«52. … تعدادی از افردای که به زندان ارومیه و زندان رجایی شهر متصل هستند گزارش کردند که زندانیان سیاسی کماکان از دسترسی کافی به خدمات پزشکی محروم هستند که این امر منجر به مرگ حداقل دو زندانی از جمله منصور رادپور در زندان رجایی شهر شده است. آنها همچنین در مورد وخامت وضعیت سلامتی زندانیان سیاسی که با وضعیت بد بهداشتی روبه‌رو هستند، محرومیت از تغذیه مناسب، ودسترسی به ندرت به اعضای خانواده، گزارش کردند. تعدادی از افراد گزارش کرده‌اند که شکایاتی در مورد نقض حقوقشان به مقامات تسلیم کردند اما هیچ‌گونه بررسی مطابق با قانون ایران انجام نشده است.
72. گزارشهای دیگرنشان می‌دهند که گاهی از نوزادان و کودکان برای افزایش فشار روی مادران، و یا تنبیه به‌خاطر انتقاد از دولت استفاده می‌شود. به‌عنوان مثال، چند بازداشت شده گزارش داده‌اند که آنها فریادهای یک مادر و نوزاد او را در هنگام بازجویی از یک بازداشتی زن در بازداشتگاه زندانیان زن می‌شنیدند. ظاهراً مادر تا زمانی که با مقامات که از او محل شوهرش را می‌خواستند همکاری نمی‌کرد، از تغذیة نوزاد خود منع شده بود. یک مصاحبه شونده دیگر به گزارشگر ویژه گفت که ضرب و شتم و اشکال دیگر بدرفتاری باعث ناتوانی او در شیر دادن به پسرش شده و در یک مورد، او به مدت سه روز بیهوش شده و نمی‌دانست که در این مدت چه کسی پسرش را نگه داشته و این‌که آیا اصلاً به او غذایی داده شده است یا نه».
سرکوبی مستمر و نهادینهٴ زنان، و محروم کردن آنها از فعالیت اجتماعی در حالیست که زنان در تمامی حرکتهای آزادیخواهانه پیشاپیش مردم حرکت می‌کنند.
مواردی از نقض حقوق اقلیتهای مذهبی و قومی در سال 1391:
تبعیض علیه اقلیتهای مذهبی و قومی نیز در سال 91 بعد جدیدی یافت و نه تنها فعالان آذری، کرد، عرب، بلوچ سرکوب و بعضاً به‌طور جمعی اعدام می‌شدند، بلکه شهروندان عادی آنها نیز از سرکوب در امان نبودند به‌عنوان نمونه، بیش از 20 معلم بلوچ دستگیر و به زندان انداخته شدند و شهروندان کرد و دهها مرزنشین کرد به قتل رسیده‌اند.
در 23بهمن 91 مردم منطقه بانه در استان کردستان، جسد سه کولبر را در مرز شهاب‌الدین پیدا کردند. این سه تن که بین 16 تا 20سال سن داشتند، توسط مأموران جنایتکار نیروی انتظامی به قتل رسیده بودند. اسامی این سه کولبر عبارت بود از رزگار معروف زاده، حسین رستم نژاد و هوشیار رستم نژاد.
دستگیری مسیحیان:
احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل‌متحد برای حقوق‌بشر در ایران و ”هاینر بیلفلد“ گزارشگر ویژه در امور مربوط به آزادی مذهب و عقیده، روز 30شهریور، 20سپتامبر در ژنو اعلام کردند که ظرف دو سال حکومت ایران بیش از 300 مسیحی را به زندان انداخته است. مسیحیان ایران صرفاً به‌خاطر انجام فرایض مذهبی خود دستگیر شده‌اند، اما حکومت به آنها اتهامات امنیتی وارد کرده است.
در26مهر 91 هفت‌تن از شهروندان مسیحی در شیراز در هنگام حضور در «کلیسای خانگی» دستگیر شدند. این هفت‌تن از اعضای گروهی با نام کلیسای ایران بودند.
سرکوب مدافعان حقوق‌بشر:
سرکوب وکلا و مدافعان و فعالان حقوق‌بشر به‌طور گسترده در سال 91 ادامه داشت. تنها یک نمونه، وضعیت نسرین ستوده وکیل برجستهٴ حقوق‌بشر و برنده جایزه ساخاوروف در پارلمان اروپا اشاره کرد که در وضعیت بسیار بدی قرار داشت.
گزارشگران بدون مرز ایران را بزرگترین زندان خبرنگاران و از بزرگترین دشمنان اینترنت معرفی کرده‌اند، اما در دوران حکومت احمدی‌نژاد این سرکوب ابعاد جدیدی یافت و حتی شامل خبرنگاران خارجی نیز شد و آنها نیز مورد ضرب وشتم، دستگیری و اخراج از ایران قرار گرفتند
یک نمونه ازسرکوب خبرنگاران:
روزنامه واشینگتن پست 17فوریه 2012 با مارکوس هلویگ (marcus hellwig)، خبرنگار آلمانی که به اتهام جاسوسی به زندان انداخته شد، مصاحبه‌ای کرد.
این خبرنگار 46ساله در اکتبر 2010 وارد ایران شده بود تا با پسر سکینه محمدی آشتیانی یک زن محکوم به سنگسار مصاحبه کند.
هلویگ گفت، «صدای گریه‌های همبندیهای خود را که هر روز با آنها بدرفتاری می‌شد می‌شنیده است».
در رابطه با سرکوب مطبوعات و رسانه‌ها و اینترنت یک، نمونه سرنوشت یک وبلاگ نویس به‌نام ستار بهشتی بودکه به همین جرم زیر شکنجه جان سپرد.
استمرار نقض حقوق‌بشر در سال 1392:
در سال 92 هم‌چنان موارد نقض حقوق‌بشر در تمامی مواردش با شدت بیشتر ادامه یافت.
نقض حقوق خبرنگاران:
سازمان خبرنگاران بدون مرز در پاریس، با انتشار بیانیه‌یی سرکوب خبرنگاران و وبلاگ نویسان توسط رژیم آخوندی را محکوم کرد. در این بیانیه آمده است: ”از دوم آذرماه92 تا کنون در شهرهای مختلف ایران از جمله در شهرهای رفسنجان، کرمان و تهران دست‌کم 24نفر توسط سپاه پاسداران بازداشت شده‌اند“. سازمان خبرنگاران بدون مرز در بیانیه خود به دستگیری شانزده نفر در کرمان اشاره کرد.
اعدامها در سال 92:
تنها در فاصلهٴ نمایش انتخابات قلابی ریاست‌جمهوری رژیم تا پایان آبانماه، 320 زندانی اعدام شدند.
تنها به گزارش یک نمونه از این اعدامهای دستجمعی به‌عنوان مشت نمونهٴ خروار بسنده می‌کنیم:
4آذر 92: رژیم ضدبشری آخوندی در یک اعدام جمعی، 11زندانی را در زندان قزلحصار کرج بدار آویخت. این اولین اعدام جمعی پس از قرارداد ذلت‌بار اتمی توسط رژیم آخوندی است. قبل از اعدام جنایتکارانه 11زندانی، بیش از ۱۰۰۰ تن از زندانیان در اعتراض به این حکم جنایتکارانه اعتصاب‌غذا کردند. پس از این اقدام، نیروهای گارد ویژه به سلولهای زندانیان قزلحصار یورش بردند و وسایل شخصی زندانیان را تخریب و یا با خود بردند. همچنین از غروب روز پیش از اعدام، نیروهای گارد ویژه در برجکهای زندان با تک تیرانداز و تیربار مستقر شدند و تعدادی نیروی کمکی نیز به زندان گسیل کردند.
خانواده‌های زندانیان تمام روز در مقابل زندان قزلحصار کرج تجمع کرده بودند و خواستار متوقف کردن اعدام این ۱۱ نفر و سایر زندانیان محکوم به اعدام شدند. حکم اکثر این زندانیان توسط آخوند دژخیم محمد مقیسه رئیس شعبه ۲۸ دادگاه ارتجاع تهران صادر شده است. روز چهارشنبه ۲۹ آبانماه یکی از دژخیمان به نام عموزاده به یکی از زندانیانی که امروز اعدام شد گفته بود: بعد از مذاکرات گروه ۵+۱ همه شما را اعدام خواهیم کرد.
روز 16آبان 92، احمد شهید گزارشگر ویژه ملل‌متحد در امور حقوق‌بشر در ایران در گزارش خود به کمیته سوم مجمع عمومی ملل‌متحد اعلام کرد نقض حقوق‌بشر در ایران نگران‌کننده است
این گزارش تبعیض جنسیتی، نقض مستمر حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مردم ایران را ”مشخصه وضعیت حقوق‌بشر“ در ایران توصیف می‌کند.
یکی از بارزترین مصادیق نقض حقوق و آزادیهای زنان سرکوب به بهانهٴ بدحجابی است. دو نمونه از این اقدامات مستمر رژیم ولایت‌فقیه را ذکر می‌کنیم:
خبرگزاری مهر آخوندی روز 17شهریور نوشت: ”طرح تشدید برخورد با بدپوششان پایتخت پس از اعلام رئیس پلیس کشور از روز گذشته در سراسر پایتخت آغاز شد. به گزارش خبرنگار مهر، همزمان با اعلام تشدید طرح برخورد با بدپوششی از سوی رئیس پلیس کشور، از عصر دیروز مأموران پلیس پایتخت طرح ویژه‌یی را با حضور در اماکن فرهنگی، مراکز خرید و میادین مهم پایتخت آغاز کردند.
آخوند علم‌الهدی نماینده خامنه‌ای و امام جمعه رژیم در مشهد در نمایش جمعه مشهد در17آبان 92 گفت: ”نظام مقتدر دینی ما باید با قاطعیت با معضل بدحجابی مقابله کند“. این آخوند، وظیفه سرکوب عریان زنان را به عهده نیروهای نظامی و سرکوب رژیم گذاشت و گفت ”: باید از ظرفیت رسانه‌های ارتباط جمعی و همچنین نیروهای نظامی و انتظامی برای برخورد با منکرات در جامعه بهره گرفت“.
در گزارش احمد شهید در مورد محدودیت آزادی بیان، دسترسی به اطلاعات و اجتماع در ایران، آمده بود: شماری از قوانین و سیاستهای اعمال شده در این کشور، از جمله قانون مطبوعات مصوب ۱۹۸۶ (۱۳۶۷)، قانون جرایم رایانه‌ای مصوب ۲۰۰۹ (۱۳۸۸) و قانون جرایم سایبری هم‌چنان حق مردم ایران در برخورداری از آزادی بیان، دسترسی به اطلاعات و اجتماع بر اساس قوانین و ضوابط بین‌المللی را ”به گونه‌یی فاحش نقض می‌کند“.
بر اساس گزارش احمد شهید، نحوه دادرسی، صدور احکام و مجازاتهای صورت گرفته توسط رژیم ایران با ضوابط بین‌المللی و تعهدهای دولت انطباق ندارد.
یک نمونه، زندانی سیاسی اعدام شده حبیب‌الله گلپری‌پور است که طی مصاحبه‌یی که در دوران زندان انجام داده، به تشریح شکنجه‌های وحشیانه‌یی پرداخته که در زندانهای مهاباد، ارومیه و سنندج متحمل شده بود.
وی گفت در سنندج به مدت 40روز بی‌وقفه توسط مأموران اطلاعات آخوندها زیر شکنجه‌های وحشیانه بود تا از او اعترافهای دروغین بگیرند.
نمونهٴ دیگر از قتلهای زیر شکنجه:
به گزارش منابع حقوق‌بشری، حسین عرمشی ٣٧ ساله، فرزند صباح از اهالی شهر اهواز در اثر شکنجه شدید جان باخت. خانواده وی در روز ٢ آبان طی تماسی از طریق پزشکی قانونی از خبر به قتل رسیدن فرزندشان مطلع شدند. آنها با مراجعه به پزشک قانونی متوجه شدند که فرزند آنها یک هفته قبل از آن در اثر شکنجه جان باخته است.
آثار شکنجه و شکستگی نیز در دنده‌ها و فک و جمجمه وی کاملاً نمایان بوده است.
در ادامه گزارش احمد شهید با ابراز نگرانی از اعدامهای بالا در ایران آمده است بین ژانویه سال ۲۰۱۲ تا ژوئن سال جاری، ۷۲۴ مورد حکم اعدام در ایران به اجرا گذاشته شد و تنها در نیمه اول سال جاری، ۲۰۲ نفر اعدام شدند که از این تعداد، ۱۳۵ مورد از سوی منابع حکومتی رسماً اعلام شده است.
روز 28آبان 1392: کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد، شصتمین قطعنامه محکومیت نقض حقوق‌بشر توسط رژیم آخوندی را به تصویب رساند.
خانم مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران، از تصویب شصتمین قطعنامه محکومیت نقض سیستماتیک و وحشیانه حقوق‌بشر در ایران از جمله روند فزاینده اعدامها و شکنجه و مجازاتهای غیرانسانی به‌ویژه اعدام نوجوانان و اعدامهای گروهی مخفیانه استقبال کرد. وی گفت: بعد از تصویب 60 قطعنامه در ملل‌متحد و سرپیچی رژیم ایران از این قطعنامه‌ها، دیگر محکومیت لفظی کافی نیست و پرونده جنایتهای آن باید به شورای امنیت و دادگاه جنایی بین‌المللی احاله شود و مسئولان جنایات در مقابل عدالت قرار گیرند. هیچ چیز کمتر از این مردم ایران را که فرزندانشان در سراسر ایران از کردستان و سیستان و بلوچستان و خوزستان تا تهران و... . و در اشرف و لیبرتی در عراق قربانی اعدامهای جمعی هستند، راضی نمی‌کند.
