وعده گشایش اقتصادی برای چه کسانی؟

وعده گشایش اقتصادی برای چه کسانی؟
حسن روحانی، بعد از خوراندن جام زهر توافقنامه به خامنه‌ای، اعلام کرد «از امروز نوبت فعالان اقتصادی است».

همزمان روزنامه‌های باند رفسنجانی ـ روحانی با خبرهایی از «فعالیت» این فعالان، تا حدودی شنونده را از تفسیر حرف روحانی بی‌نیاز کردند. خوب است ماهم به برخی از این تیترها نگاهی بیندازیم:
لبخند بازارهای جهانی به توافق هسته‌یی (خراسان: 5آذر 92)

پالایشگاههای خریدار نفت ایران تقاضای خود را حفظ کنند (جمهوری اسلامی 5آذر)

شرکتهای غربی در انتظار ورود به بزرگترین بازار خاورمیانه در پی توافق هسته‌یی (همان منبع)

رئیس هیأت عامل ایدرو با اشاره به کاهش تخریب تحریمها اعلام کرد: استقبال پروژه‌های صنعتی از خارجیها (گسترش 5آذر 92)

افخمی: در آینده نزدیک واردات هیچ کالایی ممنوع نیست (گسترش 5آذر 92)

تا این جا شناخت «فعالان» تا حدودی بی‌نیاز از توصیف شد.

این‌که چرا تعریف فعالان تا حدودی مشخص شد و نه دقیقاً، تقصیر از تداوم جنگ قدرت میان «فعالان» باند رفسنجانی ـ روحانی با فعالان باند خامنه‌ای است. اما تا آنجا که به تعیین‌تکلیف مردمی که روحانی مدعی بهبود معیشت آنهاست بر می‌گردد، همه چیز روشن است. کم درآمدها و اقشار ضعیف فعلاً کماکان در صف بایستند و کماکان آه را با ناله سودا کنند. این را هم ما نمی‌گوئیم از قضا «آدم» های هر دو باند می‌گویند و در این زمینه «وحدت کلمه» کامل دارند. ببیند:

علی لاریجانی رئیس مجلس ارتجاع: بندهایی که به اقتصاد داخلی بسته شده بیشتر از تحریمها مشکل ساز است (رسالت 5آذر)

سیدرضا اکرمی عضو جامعه روحانیت: مشکلات اقتصادی ربطی به تحریمها ندارد (رسالت: 5آذر)

پاسدار نقدی رئیس بسیج: همه تحریمها برداشته شود باز مشکلات اقتصادی حل نمی‌شود (رسالت: 4آذر)

یحیی آل اسحاق، رئیس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن تهران پیام روشنی دارد. می‌گوید «مشکلات اقتصادی یک شبه حل نمی‌شود!». این را حسن روحانی هم قبلاً به کسانی که امید دارند کنار نان بخور نمیرشان، قاتقی هم پیدا شود گفته بود. اما آل اسحاق که خود از شرکای خامنه‌ای در بنیاد چپاول موسوم به «کمیته امداد» است، نگران چیز دیگری است. او از این می‌ترسد که مبادا همین ارتش گرسنگان، وعده‌های شیخ حسن روحانی را جدی گرفته باشد و حالا که از تحقق وعده‌ها خبری نیست، ممکن است از سوی این اقشار «خبری» شود. از همین رو می‌گوید «باید انتظارات از این توافق را نیز مدیریت کرد، به این معنا که نباید انتظار داشت با به نتیجه رسیدن مذاکرات، تمام مشکلات اقتصاد ایران باید حل شود»

«مدیریت انتظارات» را هم تمام روزنامه‌های حکومتی معنی کردند و به‌نقل از وزیر نیروی کابینهٴ حسن روحانی با تیترهای درشت نوشتند که بهای آب و برق گران می‌شود و لابد به‌دنبال آن، بهای سایر خدمات و کالاهای دیگر. رسانه‌ها همچنین به‌نقل از مقامات اقتصادی دولت روحانی نوشتند، چندان چشم به راه ادامه «یارانه‌ها» نباشند.

برگردیم به صبحتهای آل اسحاق در روزنامه حکومتی اعتماد 4آذر: «مسوولان مدیریتی و تصمیم‌گیر کشور باید به‌نحوی عمل کنند که موانع به وجود آمده بر سر راه رشد و رونق اقتصاد ایران به بهانه تحریم و برخی محدودیتها از بین برود»

اگر بخواهید متوجه شوید آل اسحاق دنبال از بین رفتن موانع راه رشد چه کسانی است, ارگان بسیج رفع ابهام می کند:

جوان ارگان بسیج در همان روز 4 آ‌ذر به باند رفسنجانی – روحانی هشدار می‌دهد که «نباید آزاد‌سازی 8میلیارد دلار به‌عنوان بخش کوچکی از پول‌های بلوکه شده، ما را از برنامه‌ریزی و اصلاح ساختارهای مریض اقتصاد غافل کند». منظورش از «ساختارهای مریض» ربطی به اقشار ضعیف طبقات کم‌درآمد ندارد. بلکه مشخصاً باند وابستگان «سردار سازندگی» است. یعنی «تجار محترم» و «بازاریان دلسوزنظام».

ارگان بسیج در این سهم خواهی به حسن روحانی یادآوری می‌کند: «دقیقا بعد از جنگ دولت به بهانه چشاندن طعم آسایش و عطشی که برای بازسازی اقتصاد احساس می‌شد با نوعی ذوق زدگی بی‌برنامه به تعریف پروژه‌های جدید پرداخت و برای تأمین آن به کمکها و تسهیلات غربیها رو آورد»

ارگان بسیج معانی تیترهای روزنامه‌ها را که در اول این نوشته آوریم، به درستی فهم کرده و به فکر سهم خودش افتاده است.

به این ترتیب بیش از پیش روشن می‌شود، وعده گشایش اقتصادی شیخ حسن روحانی که اگر… اگر محقق شود، رو به باندهای چپاولگر رژیم است و آنچه سهم مردم خواهد بود، گرانی بیشتر و فقر و محرومیت بیشتر خواهد بود.