فراخوان نمایندگان مجلسین عوام و اعیان انگلستان به آزادی ۷گروگان اشرفی و تأمین امنیت لیبرتی

آلکس کارلایل

من آلکس کارلایل هستم و این جلسه را اداره می‌کنم. مایلم بگویم امروز سخنرانان بسیار برجسته‌یی را خواهیم داشت و یکی از آنان بارونس بوتروید است که سمت راست من نشسته است.

ابتدا به شهدای کمپ اشرف ادای احترام می‌کنیم.
لرد کارلایل، حقوقدان برجسته بریتانیا با رتبه مشاورت ملکه:
با تشکر خانمها و آقایان، می‌خواهم درخواست کنم که همگی چند لحظه بلند شویم و به شهدا ادای احترام کنیم. با تشکر فراوان. قبل از هر چیز می‌خواهم از طرف خودم و همه، اعتصاب‌غذاکنندگان را مورد ستایش قرار دهم. ما می‌دانیم که آنها برای موضوع مهمی دست به اعتصاب زده‌اند و شایان احترام زیادی از طرف ما می‌باشند. با تشکر از آنها. ما در وزارت‌خارجه یک وزیر جدید داریم به نام عالیجناب هیو رابرتسون

هیو رابرتسون یک نامه‌یی نسبتاً با جزئیات بیشتر از آن چیزی که در گذشته شاهد آن بودیم به نمایندهٴ پارلمان جان رندال نوشته است. وی کمکهای بسیاری کرده است. در آن نامه، آقای رابرتسون می‌گوید که دولت عمیقاً نگران خشونت وحشتناک و از دست رفتن جانها پس از حمله علیه کمپ لیبرتی می‌باشد. وی می‌گوید که دولت انگلستان، دولت عراق را فراخوانده تا به‌طور کامل با سازمان ملل برای انجام هر کار ضروری جهت تضمین سلامت ساکنان همکاری کند. از نظر من تمرکز اصلی ما باید این باشد که دولت انگلستان و به‌خصوص وزارت‌خارجه را راضی کنیم تا فوراً دست به اقدام بزند و گروگانها آزاد شوند و تضیمن کند که ساکنان کمپ لیبرتی نه تنها در امنیت زندگی کنند بلکه متمدنانه در امنیت زندگی کنند. در حال حاضر افرادی از کمپ لیبرتی امکان دریافت خدمات درمانی را ندارند. این به‌روشنی غیرقابل‌قبول است. در حقیقت برای دولت انگلستان و آمریکا و سایر دولتها این امری گزینشی نیست تا امنیت و سلامت ساکنان کمپ لیبرتی را تضمین کنند، چرا که التزام قرارداد آنها تحت کنوانسیون چهارم ژنو است. من فکر می‌کنم که در مورد مسائل کمپ اشرف و کمپ لیبرتی، سازمان ملل بیشتر از ایفای نقشی کوچک و ناکافی در یک درام مقدس، کاری نکرده است. مشکل در این‌جاست که هر کاری هم سازمان ملل انجام داده، باعث نشده که وضعیت حتی یک نفر در این کمپ بهتر شود. حقیقتاً زمانهایی بوده که به نظر می‌رسیده مقامات سازمان ملل مشغول مماشات با دولت عراق بوده‌اند و من این کلمه را با اکراه استفاده می‌کنم. در مورد این موضوع به نظر می‌رسد که دولت عراق دست‌نشاندهٴ رژیم ایران است. من فکر می‌کنم این (موضوع) باید هر چه روشن‌تر و هر چه بیشتر بیان شود. می‌خواهم هر روزنامه‌نگار انگلیسی که امروز در این‌جا حضور دارد، تلاش کند تا سر دبیر خود را اقناع نماید توجه بیشتری در مطبوعات انگلیسی به اتفاقاتی که بر سر اعضای سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت ایران در عراق افتاده است، بکند. من باور دارم این جلسه بخشی از یک پروسه طولانی است، اما پروسه‌یی است که ارزش استمرار آن را دارد. هدف ما چیست؟ هدف ما این نیست که در جلسه‌یی حضور داشته باشیم، همگی جمع شویم و به اتفاق آرا لایحه واحدی را به تصویب برسانیم، که البته این خیلی مفید هم هست. ما در این‌جا هستیم تا نقش خودمان را در بازگرداندن ایران به خانوادهٴ ملتها ایفا کنیم.

با تشکر از حضورتان.
الآن یک معرفی بسیار بسیار کوتاه از خانم رجوی داریم. هر چند خانم رجوی نیاز به هیچ معرفی در این‌جا ندارند. خانم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران است. یک شخصیت بین‌المللی پیشتازکه در سراسر جهان از احترام بالایی برخوردارند. ایشان چندین دهه از زندگی خودشان را صرف مبارزه برای حقوق بنیادین و دموکراتیک مردم ایران کرده‌اند و به عقیده من به سرچشمه امید برای میلیونها ایرانی تبدیل شده‌اند و یک برنامه ده ماده‌یی عملی و واقع‌بینانه برای ایجاد بنیادهای صلح، آزادی و دموکراسی ارائه داده‌اند. از نظر من به‌عنوان یک وکیل، آن چیزی که ایران بیش از هر چیز نیاز دارد و شایستهٴ آنست، حکومت قانون است. لذا ما از پیام خانم رجوی استقبال می‌کنیم.

بارونس بوتروید، رئیس مجلس عوام انگلستان (1992 ـ 2000)

عصر به‌خیر خانمها و آقایان. رئیس جلسه با سخنان اولیه‌اش به نظرم همهٴ مسائل را بیان کرد.

اما امروز عصر من این‌جا هستم تا صدای خود را به کسانی که قتل‌عام مخالفان ایرانی در کمپ اشرف در ماه گذشته را محکوم کرده‌اند، بیفزایم. تصاویری که از کمپ به دست ما رسیده و ما برخی از آن را مشاهده کرده‌ایم دهشتناک بود. به 52انسان، زن و مرد، تیر خلاص زده شد و در روز روشن قتل‌عام شدند. این یک قتل بود. قتل آنها در زمانی صورت گرفت که تحت نظارت و حفاظت ارتش عراق و یونامی بودند، و به‌اصطلاح همگی آنها را مانیتور می‌کردند. من معتقدم این یک عمل شنیع بود و نمی‌توان بدون محکومیت از آن گذشت. اما باید به موضوع بی‌عملی و این‌که دولت انگلستان، آمریکا و ملل‌متحد چه کار باید بکنند بپردازم چون بی‌عملی آنها غیرقابل‌قبول است.

ساکنینی که به قتل رسیدند همگی افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو بودند. آنها همچنین افراد مورد نگرانی تحت قانون بین‌المللی بودند. خانمها و آقایان، علاوه براین دولت آمریکا یک توافقنامه با تک‌تک ساکنان امضا کرده تا حفاظت و حقوق آنها را تضمین کند.

دوستان من، شما می‌دانید که در اعتراض به این سبعیت، افرادی همین جا در لندن در حال اعتصاب‌غذا هستند و این مایه افتخار من بوده که با برخی از آنها امروز عصر در این‌جا دست بدهم. این اعتصاب‌غذا همچنین در شهرهای نقاط دیگر جهان برقرار است، از جمله در خود کمپ لیبرتی. در حالی‌که همگی ما آن جنایت را محکوم می‌کنیم، در عین‌حال نیاز به یک راه‌حل برای این وضعیت داریم، در غیراین صورت با گذر زمان با رنج کشیدن بیشتر انسانهایی مواجه می‌شویم که به شصتمین روز اعتصاب‌غذای خود نزدیک می‌شوند. من تصور نمی‌کنم که هیچ راه‌حل ساده‌یی وجود داشته باشد ما باید به‌کار خود با وزارت‌خارجه ادامه دهیم. شما می‌دانید در حالی‌که ما ابراز نگرانیهایی مانند آن داریم و خیلی خوب است که چنین کارهایی صورت می‌گیرند، اما چرا نخست‌وزیر کامرون و وزیر خارجه هیگ ابتکار عملهایی را به دست نمی‌گیرند؟ چرا آنها نباید با نخست‌وزیر مالکی در بغداد تماس بگیرند و خواستار آزادی 7 گروگان شوند؟

دوستان من، نباید هیچ شکی وجود داشته باشد که نخست‌وزیر مالکی از قدرتی که در عراق از آن برخوردار است، لذت می‌برد چون هزاران تن از نیروهای ائتلاف، که صدها تن از آنها اهل انگلستان بودند، کشته شدند تا این را برایش ممکن سازند. هر گونه اعتراض از سوی دولت عراق که از موقعیت گروگانها اظهار بی‌اطلاعی می‌کند از نظر من دروغ و یک توهین به شعور ما است. اگر هفت گروگان اشرفی فوراً آزاد نشوند، ما قویاً نیاز به بررسی مجدد روابط دیپلوماتیک، سیاسی و اقتصادی خود با دولت عراق داریم.

باید فراخوانهایی به دبیرکل ملل‌متحد ارسال شود. چرا ما الآن از ملل‌متحد یک تیم مانیتورینگ 24ساعته درخواست نمی‌کنیم، و همچنین بخواهیم نیروهای کلاه آبی حافظ صلح ملل‌متحد به کمپ لیبرتی بدون تأخیر اعزام شوند؟

عراق اثبات کرده که نه تنها قادر به تأمین حفاظت نیست، بلکه رژیم عراق مسئول قتل‌عام افرادی است که در واقع به آن اعتماد شد که از آنها حفاظت کند. این عمل شنیع یک رسوایی و یک لکه ننگ برای جامعهبین‌المللی است. با تشکر

برایان بینلی، نمایندهٴ مجلس عوام انگلستان

اجازه دهید بگویم باعث خوشبختی من است که بار دیگر این‌جا در کنار دوستانی باشم که برای چنین آرمان حقی می‌جنگند. ما همگی می‌دانیم یک رژیم مذهبی قرون‌وسطایی در ایران حاکم است.

اجازه دهید بگویم مانند شما، من این‌جا هستم که نخست‌وزیر عراق را به قویترین صورت محکوم کنم به‌خاطر اعزام یک تیم نیروی سوات در روز اول سپتامبر برای کشتار در کمپ اشرف. این فردی است که اکنون به یمن نیروهای ائتلاف غرب در موقعیت خود قرار دارد. این تراژدی بزرگ این موضوع است. این شرمندگی زیادی است. اما شرمندگی بیشتر این است که شاهد قتل‌عام 52 زن و مرد باشیم و 7تن دیگر که به‌عنوان گروگان ربوده شدند.

اما اشتباه نکنید. تیم سوات اعزام شد تا ساکنان آن کمپ را نابود سازدو به این دلیل است که دیوید کامرون، باراک اوباما و رهبران کشورهای اروپایی یک مسئولیت دارند، و این تنها محکوم کردن نیست، بلکه همان‌طور که سخنگوی سابق مجلس عوام انگلستان به درستی گفت، تضمین کنند و به هر طریقی مسأله را روشن سازند. و این کاری است که رهبران کشورهای جهان باید در همین لحظه انجام دهند. ملاحظات دیپلوماتیک را کنار بگذارید، همهٴ آنها را فراموش کنید، آن موانع را بشکنید و به مالکی بگویید که افراد جوان ما برای او فداکاری کردند و او با اعمال جنایتکارانه‌یی به ما پاسخ می‌دهد و این کاملاً غیرقابل‌قبول است.

بنابراین، محکومیت به همان اندازه مهم است، اما ما اولویتهای مبرم دیگری هم داریم. ما باید همهٴ توان خود را به‌کارگیریم تا تضمین کنیم دولتهای آمریکا و انگلستان فشارهای لازمه را بر دولت عراق وارد کنند تا هفت گروگان را آزاد کند و اجازه دهد وسایل مورد نیاز برای حفاظت ساکنان وارد کمپ لیبرتی شود.

ما زمان زیادی نداریم. نیازی نیست که به شما بگویم افراد زیادی در کمپ لیبرتی، و همچنین انگلستان، سوئیس، کانادا، استرالیا و سایر نقاط هستند که اکنون به مدت 58روز در اعتصاب‌غذا بوده‌اند. من شجاعت والای آنها را تحسین می‌کنم.

بنابراین، اجازه دهید مواردی که لازم است را به مالکی بگوییم. اجازه دهید مواردی که لازم است را به رژیم در تهران بگوییم. اجازه دهید مطمئن شویم که آمریکا مشخصاً از نگرانیهای ما مطلع باشد. آنها تا کنون به طرز ظالمانه‌یی به ساکنان اشرف و لیبرتی خیانت کرده‌اند. ساکنان کمپ اشرف به وعده‌های خود پایبند بوده و با خون خود بهای آن را دادند. آنها با کارتهای حفاظت در جیبهایشان کشته شدند. این کارتها به آنها داده شد و تأیید می‌کنند که افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو بودند. اگر این مهم نیست پس معنی حاکمیت قانون چیست؟ معنی ملل‌متحد چیست؟ معنی اعزام افراد به عراق برای ایجاد آزادی در آن کشور چیست، وقتی که آنها ارزشی برای ارکان آزادی قائل نیستند؟

خانمها و آقایان اجازه دهید سخنان خود را به پایان ببرم به این طریق که بگویم من از قبل مانند همهٴ همکارانم خود را وقف این مبارزه کرده‌ام،

بنابراین ما در کنار شما هستیم. مبارزه شما مبارزه ما است. نبرد این افراد نیک در حال اعتصاب غذا، نبرد ما هم هست، و ما خود را وقف ادامه این مبارزه می‌کنیم. تکرار می‌کنم، دعا می‌کنم که خداوند متعال پیروزی را نصیب ما کند.

افتخار بزرگی است که امروز این‌جا در کنار شما باشم. اولین باری که تصاویر حملات علیه کمپ اشرف را دیدم بسیار وحشت‌زده شدم. این بار که نگاه می‌کردم این موضوع چشمم را گرفت که آن تیم سوات عراقی که در اطراف کمپ می‌چرخیدند از هیچ واکنشی هراس نداشتند. آنها می‌دانستند که هیچ تهدیدی برای آنها وجود ندارد. آنها می‌دانستند که می‌توانستند آزادانه افراد را به قتل برسانند و تماشای این بسیار هولناک بود. آنها همچنین می‌دانستند افرادی که می‌کشند افراد حفاظت‌شده و افراد مورد نگرانی تحت قانون هستند. من معتقدم هر انسان عاقلی باید تمامی وقایع در کمپ اشرف در آن روز را کاملاً محکوم کند. اما این کافی نیست که تنها محکوم کنیم. من به 7 ساکن کمپ اشرف که گروگان گرفته شده و بر خلاف خواست خود در بغداد نگهداری می‌شوند، می‌اندیشم.

من قبلاً به‌ طور علنی خواستار آزادی این افراد شده‌ام. شش تن از آنها زن هستند و من مشرف هستم که دولتهای عراق و آمریکا مطلعند آنها کجا نگهداری می‌شوند. بازداشت ادامه‌دار آنها کاملاً ناقض قانون و همهٴ تعهدات بین‌المللی عراق است. بسیار ضروری است بار دیگر تهدیدی که در برابر این افراد وجود دارد را به مطبوعات و رسانه‌ها بکشانیم و همچنین آزادی آنها را تضمین کنیم. من از خود می‌پرسم چرا 52تن را کشته و 7نفر را به‌گروگان‌گرفتند؟ هدف آنها از گروگان گرفتن این 7نفر چه بود، و چرا شش تن از آنها زن بودند؟

من در روز 10سپتامبر به وزیر کشور در دفتر مشترک‌المنافع نوشتم و او در جواب به من گفت که دولت انگلستان این مسأله را بارها و بارها با دفتر نخست‌وزیری در عراق، سفیر عراق در لندن و سفیر عراق در ملل‌متحد مطرح نموده است. وزیر مربوطه نگرانی خود را نسبت به سرنوشت گروگانها ابراز کرد. من فکر نمی‌کنم نگرانی کافی باشد. دولت عراق تحت قانون بین‌المللی وظیفه دارد این 7نفر را فوراً آزاد کرده و به خانواده‌های خود بازگرداند. من فکر می‌کنم باید یک تحقیقات کامل حول وقایع کمپ اشرف در آن روز صورت گیرد.

رئیس‌جمهور اوباما با مالکی در روز جمعه، اول نوامبر دیدار خواهد کرد. باید انتظار داشت که رئیس‌جمهور اوباما در ملاقات با مالکی وقایع اول سپتامبر را کاملاً محکوم کند، همچنین خواستار آزادی فوری گروگانها شود. اما ملل‌متحد و آمریکا چه اقدامات دیگری می‌توانند بکنند؟ این قتل‌عام یک نقض آشکار توافق چهارجانبه‌ در تاریخ 17نوامبر 2012 بود که توسط دولت عراق امضا شده و توسط آمریکا و ملل‌متحد تصویب شده بود. عدم انجام وعده‌های متعدد برای حفاظت از ایرانیان در عراق، به‌طور واقع دعوت به خشونتهای بیشتر علیه ایرانیان در عراق است. من می‌دانم که شما کاملاً در این رابطه مطلع هستید.

خانمها و آقایان، حفاظت از سه هزار نفر کار سنگینی نیست. تلاش مشترک آمریکا و ملل‌متحد باید قادر باشد امنیت این افراد را فراهم کند، و آن صد نفر در اشرف نباید در معرض آن حمله وحشتناک قرار می‌گرفتند.

من از وزیر خارجه ویلیام هیگ اکنون می‌خواهم تا به ملل‌متحد فراخوان دهد و حفاظت ایرانیان ساکن در عراق را تأمین نماید و علناً خواستار آزادی فوری 7 گروگان شود.

لرد مگینس _ نماینده مجلس اعیان انگلستان

آقای رئیس، خانمها و آقایان، با وجود این‌که مقداری بیمار هستم، من هرگز نمی‌خواستم یا جرأت نمی‌کردم این دیدار امشب را از دست بدهم. ما داریم در مورد یک مأموریت مهم صحبت می‌کنیم. این بسیار مهم است و به‌خاطر این‌که این‌جا نمایندگانی از افرادی را می‌بینم که جان خود را به خطر انداخته تا بی‌عدالتی که در کمپ اشرف و کمپ لیبرتی رخ داده است، برجسته کنند. من بهتر از سخنرانان قبلی نمی‌توانم بیان کنم، از جمله خود رئیس جلسه و بتی بوتروید و دیگران، من آن نکات را کلمه به کلمه تکرار می‌کنم. به‌طور خاص در مورد مسئولیت پارلمان من و همچنین مسئولیت مطبوعات انگلستان: شما کجا هستید؟ شما کجا هستید؟ هفته گذشته من با نفرات دیگر این فرصت را داشتم که به بروکسل بروم طاهر (بومدرا) و سایرین با من در آنجا بودند. در آنجا بود که من افتخار نشستن کنار معاون رئیس‌جمهور طارق هاشمی را داشتم. وی یکی از نمایندگان مردم عراق است که به‌وسیله تهدیدات علیه جانش از صحنه کشور خود کنار زده شده است. از این‌که دولت من نمی‌تواند ببیند، نمی‌تواند درک کند و نمی‌تواند در مورد این بی‌عدالتی لب به سخن بگشاید، من دچار سردرگمی هستم. چیزی که من را بیشتر سردرگم می‌کند این است که هر روز با دفتر وزارت‌خارجه تماس می‌گیرم و نمی‌گذارم حتی یک روز این مسأله را فراموش کنند.. ما وزیری به نام الیستر برت داشتیم که حداقل ارتباط برقرار می‌کرد و حاضر بود گوش بدهد، حاضر بود به بحث بنشیند. اکنون چه بر سر الیستر برت آمده است؟ من با تعجب متوجه شدم که وی دیگر در دفتر وزارت‌خارجه به‌عنوان وزیر کار نمی‌کند. با تشکر از الیستر برت، هر کدام از ما باید به مطبوعات بگوییم چرا این در برنامه نیوز نایت و سایر برنامه‌های سیاسی که هر روز مشاهده می‌کنیم، برجسته نمی‌شود. باید خواهان جواب در این رابطه شویمامیدوارم که همه دعاهای ما و همه امیدهای ما که در این زنان شجاع و سایرین تبلور یافته است، تأثیری روی دولت ما داشته باشد. امیدوارم آنها علامتی بدهند که در رابطه با آزادی 7 گروگان کاری خواهند کرد. این برای ملت انگلستان و آمریکاییها و همان‌طور که آقای رئیس گفتید سازمان ملل شرم‌آور خواهد بود اگر ما یک نفر دیگر را از دست بدهیم. بنابراین به همراه من برای موفقیت آنها دعا کنید. من عزم آنها را مورد تقدیر قرار می‌دهم. ما با شما هستیم. خانمها و آقایان من برای موفقیت شما در رسیدن به آزادی ساکنان کمپ اشرف و کمپ لیبرتی و مردم ایران دعا می‌کنم. خدا شما را حفظ کند.

دیوید ایمس، نمایندهٴ مجلس عوام انگلستان

آقای رئیس، همکاران، خانمها و آقایان، از حضور تک‌تک شما امروز در این‌جا تشکر می‌کنم. من این افراد بسیار نیک را که در اعتصاب‌غذا هستند، بسیار تحسین می‌کنم. آنها سلامتی خود را به خطر انداخته و در تلاش هستند تا جان افراد دیگر را نجات دهند. افراد دیگر منظورم 7 گروگانی است که توسط نیروهای عراقی در حمله وحشیانه به کمپ اشرف در اول سپتامبر امسال ربوده شدند.

من می‌خواهم سخنان کوتاهم را دولت خودم متمرکز کنم و با استقبال از محکومیت و تسلیت که از جانب وزارت‌خارجه بیان شده، شروع کنم. اما کلمات کافی نیستند. خانمها و آقایان، دولت ما باید فوراً اقدامات محکمی جهت تضمین آزادی 7 گروگان اتخاذ کرده، امنیت آنها در لیبرتی را تضمین کند، و از هر گونه از دست رفتن جانهای اعتصاب‌غذاکنندگان جلوگیری کند.

خانمها و آقایان، نباید فراموش کنیم که انگلستان دارای یک مسئولیت قانونی و اخلاقی بزرگ در برابر سرنوشت همهٴ ساکنان لیبرتی و 7 گروگان است. بالاخره این انگلستان و آمریکا بودند ائتلافی را که دست به اقدام نظامی در عراق زد، رهبری کردند.

انگلستان و آمریکا به ساکنان کمپ اشرف تضمین حفاظت تحت قانون بین‌المللی دادند. آنها ساکنان کمپ اشرف را به‌عنوان افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو به‌رسمیت شناختند.

اما خانمها و آقایان، انگلستان اقدام بسیاری کمی در مورد مسئولیتهای خود اتخاذ کرده است. هیچ اقدامی جهت تضمین آزادی 7 گروگان اتخاذ نشده است. هیچ اقدامی نشده که به دولت عراق فشار آورده شود تا اجازه دهد اقلام پایه‌یی به لیبرتی برای حفاظت از ساکنان آن وارد شود. به عکس، انگلستان در واقع روابط خود را با عراق گسترش داده است. خواستهای ما مشخص است. بنابراین، خواستهایی است که ما انتظار داریم دولت و وزارت‌خارجه آنها را برآورده کنند. دولت انگلستان باید همهٴ اقدامات لازم را، از جمله از طریق کلیه ارگانهای بین‌المللی و جامعه بین‌المللی، اتخاذ کرده تا آزادی 7 گروگان، از جمله 6زن را تضمین کند. سپس دولت انگلستان باید با شرکای بین‌المللی ما کار کند تا فوراً تضمین نماید دولت عراق حفاظت مورد نیاز در لیبرتی را تأمین می‌کند، از جمله سقفهای دوجداره برای بنگالها، بازگرداندن تمامی تی‌والها و سنگرهای بتونی و تضمین رعایت حقوق اعتصابیون در لیبرتی به‌خصوص که آنها از دسترسی به رسیدگی پزشکی محروم هستند.

بنابراین آقای رئیس و خانمها و آقایان، من می‌خواهم سخنان خود را با چند کلامی در مورد وضعیت کنونی رژیم ایران و روابط دولت انگلستان با آن به پایان ببرم. من از این بابت خجالت‌زده هستم که صحبتهایی از قبیل برقراری مجدد روابط دیپلوماتیک میان انگلستان و ایران وجود دارد، در شرایطی که رژیم حتی هنوز بابت حمله به سفارتخانهٴ ما عذرخواهی نکرده است.

دولت انگلستان نباید به نقضهای آشکار حقوق‌بشر چشم ببندد برای آن‌که در رژیم ایران جایی پیدا کند، آن هم به‌رغم این‌که رژیم ایران هم‌چنان به‌عنوان بیشترین حامی تروریسم دولتی عمل می‌کند. ما باید با صدای بلند پیامهای قوی را برای رژیم ایران بفرستیم.

اول: به همهٴ نقض حقوق‌بشر و سرکوب مردم ایران پایان دهید.

دوم: خود را با همه قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل در رابطه با طرح اتمی منطبق کنید.

سوم: حمایت خود را از تروریسم و دخالت در امور بین‌المللی و کشورهایی مثل سوریه و عراق متوقف کنید. اگر اجابت نکنید جامعه بین‌الملل به منزوی کردن شما و اعمال تحریمهای وسیع ادامه می‌دهد تا شرایطی فراهم شود که مردم ایران و مقاومت دموکراتیک، رژیم ایران را سرنگون کنند.

ما هرگز به سکوت تن نخواهیم داد ما هرگز اینکار را نخواهیم کرد. ما پیگیری عدالت و شفقت را ادامه خواهیم داد و در کنار شما در این کمپین خواهیم ایستاد.

استیو مک کیب، نمایندهٴ مجلس عوام انگلستان

عصر به‌خیر. خیلی خوشحالم که امروز در این‌جا در این جمع حضور دارم. . به این فکر کنید خانواده و دوستان 7نفری که در حال حاضر مفقود هستند چه حالی دارند. همان‌طور که لرد مگینس گفت، تعجب‌آور است که مطبوعات انگلیسی هیچ گزارشی در این رابطه منعکس نکرده‌اند. ما می‌دانیم آنها در اول سپتامبر به گروگان گرفته شدند، در حالی که قرار بود تحت حفاظت سازمان ملل باشند. اینها افرادی بودند که سلاحهایشان را که می‌توانستند در دفاع از خود استفاده کنند، تحویل دادند، به‌خاطر حسن‌نیت آنها را تحویل دادند تا در ازای آن تضمینهای حفاظتی از کشورهای غربی و سازمان ملل دریافت کنند. باید گروگانها بازگردانده شوند و مجرمان مورد محاکمه قرار گیرند. قرار نبود ما رژیم دست‌نشانده‌یی را سر کار بیاوریم تا خواستهای ملاها را اجرا کند. سازمان ملل و دولتهای غربی باید همین الآن دست به اقدام بزنند. باید برای مالکی روشن سازند وظیفه اوست که آزادی گروگانها را تضمین کند. همان‌طور که بارونس اولون گفت، ما نیاز به تحقیقاتی داریم که زیر نظر جامعه بین‌المللی در مورد حوادث اول سپتامبر در اشرف صورت گیرد. اگر دولت ما همین حالا دست به اقدام بزند، من فکر نمی‌کنم که برای آزادی جان گروگانها دیر شده باشد.

متیو افورد، نمایندهٴ مجلس عوام انگلستان

خانمها و آقایان، باعث افتخار است که در این‌جا باشم. استیو و دیوید و سایر نفرات همه احساسات ما را بیان کرده‌اند. احساسی که اکنون داریم، آیا حسش می‌کنید؟ احساس سرخوردگی می‌کنم که بیش از 100تن از ساکنان به سبعانه‌ترین و وحشیانه‌ترین شکل کشته شده‌اند. و من احساس سرخوردگی می‌کنم که دستان آنها از پشت بسته شده بود و به پشت سرشان شلیک شده بود. 52 مرد و زن با کارتی که در جیبشان داشتند که اسم آنها و استاتوی آنها به‌عنوان افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو و قانون بین‌المللی بر روی آن نوشته شده بود، اعدام شدند. اما بیش از همه به این خاطر سرخورده هستم که یونامی کارش را انجام نمی‌دهد، و آمریکاییها به قولهایشان عمل نمی‌کنند و آن کارت جان آن افراد را نجات نداد. سرخورده‌ام چرا که قتل‌عام اول سپتامبر قابل پیشگیری بود. اتفاقی که در اول سپتامبر به‌درخواست رژیم ایران به‌وقوع پیوست چیزی کمتر از جنایت علیه بشریت نبود و عاملان آن باید در برابر عدالت قرار گیرند. همهٴ ما می‌دانیم که بیهوده است از عامل یک جنایت بخواهیم که در مورد همان جنایت تحقیق کند، بنابراین عراق به هیچ‌وجه نباید در تحقیقات این قتل‌عام شرکت داشته باشد. به جای آن من در گذشته گفته‌ام و دوباره فراخوان می‌دهم که یک تیم مستقل و بین‌المللی تحقیق مأموریت یافتن حقیقت را انجام دهد و یافته‌های خود را به جامعه بین‌المللی گزارش کند. غیرقابل انکار است که 7 گروگان در اول سپتامبر از اشرف ربوده شدند. با تضمین آزادی فوری 7 گروگان، ما باید به 52نفری که در آن روز کشته شدند ادای احترام کنیم. دولت عراق نمی‌تواند و نباید به آن اجازه داد که با مصونیت عمل کند. آنها باید 7گروگان را بلافاصله آزاد کنند. بهانه‌ها کافیست. سازمان ملل باید کلاه آبی‌ها را در کمپ لیبرتی مستقر سازد و آمریکا باید به‌عنوان یک موضوع فوری، با فرستادن یک تیم مانیتورینگ به آنجا، به وظایف خود عمل کند. امنیت ساکنان کمپ باید تضمین شود. اینها خواستهای ما می‌باشند و چیزی کمتر از آنها را قبول نخواهیم کرد. چند هفته پیش من در تظاهراتی در میدان ترافالگار بر سر همین موضوع صحبت کردم و با اعتصاب‌غذاکنندگان منطقهٴ خودم و جامعه ایرانیان شمال لندن دیدار کردم. برایم ناراحت‌کننده است که بعد از 58روز، اعتصاب‌غذای شما ادامه دارد. اما می‌خواهم بگویم که به شما به‌خاطر کاری که می‌کنید درود می‌فرستم. من عزم شما را می‌ستایم و دیسیپلین و ارادهٴ شما را مورد تقدیر قرار می‌دهم. ما می‌گوییم که با یکدیگر می‌توانیم در ایران تغییر ایجاد کنیم. تحت رهبری خانم رجوی، من می‌دانم که ایران می‌تواند آزاد شود و آزاد خواهد شد. با تشکر.

طاهر بومدرا، مسئول پرونده اشرف در سازمان ملل

آقای رئیس، دکتر ماتیو گفت که سرخورده است. نمی‌دانم به‌عنوان فردی که مسئول این پرونده بودم و آن را به مدت بیش از 3سال در یونامی دنبال می‌کردم، چه باید بگویم. من گزارشی را تهیه کردم که به سازماندهندگان دادم تا پخش شود چرا که در آن همهٴ جزئیات به‌صورت مستند آمده است. اما اکنون می‌خواهم به چند موضوع بپردازم که توسط دیپلوماتها و سیاستمدارانی که این پرونده را دنبال می‌کنند مطرح شده است. می‌خواهم که شما جزئیات این‌که چه اتفاقی افتاد و چگونه انجام شد را بدانید و بعد خودتان نتیجه‌گیری کنید. ابتدا در مورد حمله اول سپتامبر. در دوم سپتامبر مالکی گفت که چیزی در رابطه با آن نمی‌داند. بگذارید به شما بگویم که تقریباً غیرممکن است کسی بدون این‌که مورد شناسایی نیروهای امنیتی عراقی قرار بگیرد به کمپ اشرف نزدیک شود. کمپ اشرف توسط دو حلقه امنیتی محاصره شده است. حلقه خارجی توسط نیروهای واکنش سریع تشکیل شده که در شرق و غرب کمپ مستقر می‌باشند. تیپ سواره مکانیزه در پایگاه سابق گریزلی در شمال اشرف مستقر می‌باشد. حلقه امنیتی داخلی از یک گردان پلیس که در داخل اشرف مستقر می‌باشد، تشکیل شده است. علاوه بر آن، این کمپ توسط برجهای دیدبانی احاطه شده است. من می‌دانم که مهاجمان از کجا وارد شدند و آن جاده را خیلی خوب می‌شناسم چرا که هر هفته از آن استفاده می‌کردم. وقتی که فیلمها را دیدم، دقیقاً گام به گام می‌دانستم چطور به آنجا برسم. من می‌توانم به شما بگویم که غیرممکن است کسی بتواند وارد کمپ شود و ساعتها ساکنان را تعقیب کند، 52نفر را به قتل برساند، ساختمانها و خودروها را منفجر کند و بعد 7نفر را به گروگان بگیرد و از میان دو حلقه امنیتی، آنها را از کمپ خارج کند و بعد دولت عراق بگوید ما نمی‌دانیم. این یک دروغ است. در مورد 7نفری که ربوده شدند: دولت عراق در این رابطه هم می‌گوید ما نمی‌دانیم آنها کجا هستند و چه کسی آنها را ربوده است. بگذارید به شما بگویم، چرا که من در گذشته در مورد موضوع آدم‌ربایی تجربه داشتم و افرادی را دنبال کردم، افراد مختلفی در عراق ناپدید می‌شدند و شغل من این بود که آنها را دنبال کنم و موقعیت آنها را در بیاورم. علت این‌که برای دولت کار آسانی است که شانه از زیر بار مسئولیت خالی کند این است که عراق دارای سیستم ناکارآمدی است به‌نحوی که هر نهادی سیستم بازداشتی خودش را دارد. براین اساس وزارت کشور سیستم بازداشتی خودش را دارد، وزارت دفاع تأسیسات خودش را دارد، وزارت دادگستری… و وزارت کار و امور اجتماعی… و خطرناکترین آنها دفتر نخست‌وزیری است که دستگاه بازداشتی خودش را اداره می‌کند. همچنین در شمال پیشمرگه‌ها و اس آی اس وجود دارد. همهٴ این نهادها افراد را دستگیر می‌کنند و آنها را بازداشت می‌کنند و بسیار سخت است که در میان این نهادها حرکت کنید و رد افراد را در بیاورید. من این کار را کردم و به تأسیسات بازداشتی رفتم که توسط دفتر نخست‌وزیری اداره می‌شد. شما آن را می‌شناسید و اسمش شرف است، نه اشرف، الشرف. این در منطقه سبز است. بسیار به دفتر نخست‌وزیری نزدیک است. بسیار به خانهٴ معاون رئیس‌جمهور عراق نزدیک است. این مکان محلی برای بازداشت افراد ربوده شده است. وقتی که الشرف انگشت نما می‌شود، معمولاً بازداشتی‌ها را به جنوب و شمال جابه‌جا می‌کنند. اما بگذارید به شما بگویم که این 7نفر در تأسیسات نخست‌وزیر نگهداری می‌شوند، در جایی که بتوان آنها را جابه‌جا کرد. اینها حقایق موجود است. امیدوارم آنهایی که ابهاماتی دارند، مثل سازمان ملل و سخنگوی دفتر کمیسیر عالی پناهندگان که گفته بود «اگر در حقیقت آنها ربوده شده باشند»، من در این‌جا می‌خواهم به وی بگویم که بله در حقیقت آنها ربوده شده‌اند و اگر او کمیته‌یی اعزام کند تا آنها را پیدا کند، در خواهد یافت که آنها در تأسیسات بازداشتی نخست‌وزیر می‌باشند. می‌خواهم به موضوع دیگری بپردازم که برایم خیلی حائز اهمیت است. اتهاماتی که مطرح می‌شوند، از جمله در گزارش حقوق‌بشر دفتر وزارت‌خارجه (عراق). آنها ابراز نگرانی کرده‌اند که در درون کمپ نقض حقوق‌بشر وجود دارد. به‌طور گستاخانه انگشت اتهام را به سمت خود اشرفیها نشانه رفته‌اند. برایم بسیار شوکه‌کننده است که چنین اتهاماتی را بشنوم چرا که اولاً دفتر نخست‌وزیر و مشاوران امنیتی و سیاسی آن گفته‌اند ما شرایط زندگی را برای اشرفیها غیرقابل تحمل خواهیم کردـ و این به ثبت رسیده است ـ گفته‌اند ما نخواهیم گذاشت که آنها حتی برای یک دقیقه راحت باشند و ما آنها را از نیازهای پایه‌یی‌شان محروم خواهیم ساخت تا عراق را ترک کنند. این به ثبت رسیده است و برایم تعجب‌آور این است که هیچ گزارش دیپلوماتیکی هیچ‌گاه چنین اظهاراتی را گزارش نکرده است. آنها ادعا می‌کنند که اشرفیها با سازمان ملل همکاری نمی‌کنند و آنها در پروسه تعیین استاتوی پناهندگی کمیساریا کارشکنی می‌کنند. اجازه دهید به‌طور مختصر برای شما توضیح دهم که چطور می‌توانید تعیین کنید که چه کسی در حال ایجاد کارشکنی در پروسه می‌باشد. قبل از هر چیز سازمان ملل درخواست کرد که آنها باید این جمعیت را به یک مکان امن و ایمن و بی‌طرف منتقل کنند. بنابراین آنها باید این جمعیت را به لیبرتی منتقل می‌کردند و همهٴ شما می‌دانید که در عمل لیبرتی نه امن و نه ایمن و نه بی‌طرف بود. اما اشرفیها با این درخواست موافقت کردند و جابه‌جا شدند. به هنگام ورود به لیبرتی آنها قرار بود که وارد پروسه تعیین استاتوی پناهندگی شوند. این یعنی چی؟ در ابتدا آنها مورد شناسایی قرار می‌گیرند و توافق conciliation بنابراین توافق، احراز هویت و به ثبت رسیدن و بعد مصاحبه‌ها و بعد گام نهایی این است که کمیساریا پرونده‌های انفرادی را مورد قضاوت قرار دهد. از اشرفیها خواسته شد که این پروسه را بگذرانند و آنها این کار را کردند. همهٴ آنها تقاضاهای انفرادی برای دریافت استاتوی پناهجویی پر کردند و فرستادند. همهٴ آنها این کار را کردند. همه آنها به لیبرتی رفتند. همه آنها از پروسه توافق و احراز هویت عبور کردند و 2000تن از آنها مصاحبه هم شدند. و ناگهان پروسه متوقف شد. چرا؟ این پروسه در مرحله قضاوت متوقف شد. این اشرفیها نیستند که پرونده‌های خود را مورد قضاوت قرار می‌دهند، بلکه کمیساریا است. بنابراین در این مرحله پروسه متوقف شده است. آیا می‌توانید اشرفیها را مقصر آن بدانیم؟ این کل پروسه است. بنابراین وقتی که پروسه را درک کنیم می‌فهمیم که چه کسی در حال کارشکنی است. اشرفیها نیستند بلکه خود سازمان ملل است. اما چرا؟ کسانی که با یادداشت تفاهمی که در 25دسامبر2011 بین سازمان ملل و دولت عراق امضا شد، آشنایی دارند می‌دانند که مادة7 آن این اجازه را به دولت عراق می‌دهد که نتیجه نهایی پروسه تعیین استاتوی پناهندگی را که توسط کمیساریا انجام می‌شود، به‌رسمیت نشناسد. اکنون کمیساریا آبرو باخته است چرا که نمی‌تواند استاتوی پناهندگی به آنها بدهد و بعد با دولت عراق، که البته نتیجه را به‌رسمیت نخواهد شناخت، رو در رو هم بشود. بنابراین کمیساریا سرعت پروسه را کند می‌کند و آن را متوقف می‌کند. آنها مشغول قضاوت در مورد هیچ پرونده‌یی نیستند. و امیدوارم که کمیساریا به من گوش کند و بگوید آیا درست می‌گویم یا غلط. آنها پروسه را تا زمانی که کشورها ساکنان را قبول کنند، متوقف کرده‌اند. مثل کاری که آلبانی کرد. بلافاصله بعد از این‌که مکانی برای بازاسکان پیدا شود، کمیساریا پرونده را مورد قضاوت قرار می‌دهد. آیا می‌توانیم اشرفیها را مقصر این تأخیر بدانیم؟ علاوه بر آن این برای کمیساریا یک الزام و قانون است که هر پرونده‌یی که مورد مصاحبه قرار گرفته است را ظرف 6ماه مورد قضاوت قرار دهد. بیش از یک سال است که 2000نفر مصاحبه شدند و آنها هنوز در انتظار قضاوت پرونده‌شان می‌باشند. آیا می‌توانیم ساکنان را مقصر آن بدانیم؟ بنابراین مسئولیتها مشخص هستند. اما می‌دانید، من یک دیپلومات نیستم. من واقعاً حقایق را بیان می‌کنم و نمی‌توانم آن را بپوشانم. این به ثبت رسیده است که هر وقت ما در یونامی با دیپلوماتها دیدار داشتیم، گزینه‌های پیش روی اشرفیها را مورد بحث قرار می‌دادیم که همان گزینه‌های سنتی کمیساریا برای پناهندگان می‌باشد و عبارتند از: گزینهٴ اول ـ بازگشت به وطن، گزینهٴ دوم ـ نظم دادن بهregularize وضعیت در کشور میزبان، گزینهٴ سوم ـ کشورهای ثالث آنها را بازاسکان خواهند کرد. سفیر انگلیس در حمایت از گزینهٴ اول همیشه جلوتر از سایرین بود، به این معنی که برگردید خانه! این به ثبت رسیده است. این همیشه اولین پیشنهاد سفیر انگلیس و سفیر آمریکا بود و آنها می‌گفتند که راه‌حل بادوام واقعی گزینهٴ اول است. این پیشنهاد نقاط برای بازاسکان را برای شما روشن می‌سازد (چک شود مفهوم نیست) زیرا آنها حقیقتاً بر این باورند که گزینهٴ واقعی برای اشرفیها این است که به ایران بازگردند. و کل پروسه انتقال آنها از اشرف به لیبرتی به این خاطر بود که مطمئن شوند مناسبات میان اشرفیها از هم بپاشد و افراد به‌طور انفرادی بگویند دیگر بس است و من می‌خواهم به خانه بازگردم. طرح آنها این بود. و من واقعاً در تعجبم که دیپلوماتها چطور این حقایق را می‌پوشانند و گزارشهایی تهیه می‌کنند که تقصیر را به گردن اشرفیها می‌اندازد. من اینها را به این دلیل می‌گویم که آن را در صحنه تجربه کردم و بسیار سرخورده بودم. و در حقیقت به نقطه‌یی رسیدم که دیگر تحمل آن را نداشتم و به این خاطر استعفا دادم. اما وقتی استعفا دادم قسم خوردم که ساکت ننشینم، حتی با این‌که سازمان ملل… می‌خواهم با این تمام کنم و به شما بگویم که نامه رسمی از سازمان ملل در نیویورک دریافت کردم که گفته بود، سکوت کنم.

لرد کلارک، عضو مجلس اعیان انگلستان

بار دیگر، دوستان این افتخار من است که در یک کنفرانس شورای ملی مقاومت ایران شرکت می‌کنم، جایی که ما فرصت پیدا می‌کنیم به کل وضعیت در ایران نگاه کنیم و می‌توانیم حول آن اظهارنظر کنیم. در اوایل امسال، انتخابات نمایشی، دشمن بی‌رحمی را در برابر نیروهایی که خواهان آزادی و دموکراسی در ایران هستند، تولید کرد. شما به یاد می‌آورید که ملایان چه حقه‌یی در زمینه اعتماد علیه بسیاری از کشورها و رهبران آنها در بسیاری از نقاط جهان ترتیب داده و روحانی را به‌عنوان مدره توصیف کردند. آن توصیف، قلب و تحریف شدید واقعیت بود. بگذارید نگاهی به این فرد بندازیم که زمانی رئیس تیم مذاکره‌کننده رژیم در بلندپروازیهای هسته‌یی ملایان بود. سابقه 30ساله او شامل شرکت در ارگانهای اطلاعات، نظامی و امنیت ملی این رژیم ضدانسانی و قرون‌وسطایی می‌باشد. او چه مدره‌یی است در حالی‌که بعد از این‌که کرسی ریاست‌جمهوری را تصاحب کرد از اعدام و شکنجه حمایت می‌کند؟ او چه مدره‌یی است؟ همان‌طور که سخنران دیگری چند دقیقه پیش گفت، او باید با عنوان قصاب توصیف شود. دوستان، ما وظیفه و مسئولیت داریم تا افسانه‌های حول این مرد شرور را افشا کنیم.

ما چه کار می‌توانیم بکنیم؟ این‌جا در انگلستان ما باید دولت خود را به اشراف برسانیم که از زمان تصاحب ریاست جمهوری، روحانی بر بیش از 250 مورد اعدام، از جمله حداقل 30 زن، نظارت داشته است. این آمار اسفناک باید در کنار وقایعی که از آغاز امسال در 2013 رخ داده است، بررسی شود. امسال تعداد کل اعدامها تا کنون نزدیک به 500 مورد رسیده است. 500 انسان جان باختند. برای چه؟ برای آن‌که خواهان چیزی بودند که برای ما مفروض و مهیا است؟ کشته شدند چون خواهان دسترسی به آزادی برای مردم و عقاید شان بودند؟ این چه فرد و چه نوع رژیمی است؟ ما در چه نوع جهانی زندگی می‌کنیم که یک دیوار سکوت در آن وجود دارد؟ سخنرانان دیگر به این اشاره کرده‌اند. چرا ما در روزنامه‌های خود در مورد اعدامهایی که دیروز صورت گرفت چیزی نمی‌خوانیم؟ چرا در مورد کودکانی که از خانه‌های خود ربوده شده و اعدام می‌شوند، مطلع نمی‌شویم؟ من نمی‌دانم. همان‌طور که رئیس جلسه گفته است، مدت 30سال است که تلاش می‌کنم پاسخ این سؤال را پیدا کنم.

دوستان، چشم از حدقه در آوردن، قطع عضو و اعدامها ادامه دارند، و ما همواره با این دیوار سکوت برخورد می‌کنیم. ما به دیدار وزرا می‌رویم و می‌بینیم که چقدر کر و کور هستند در حالی‌که شواهد به آنها ارائه می‌شوند.

همکاران من، ما باید خواستار آزادی گروگانها باشیم. این وظیفه ماست که فریاد بزنیم بگذارید آن افراد به نزد خانواده‌ها و دوستان خود بازگردند.

ما خواستهای زیادی داریم. ساکنان کمپ لیبرتی، آنها از همهٴ امکانات حفاظتی خود، یعنی مواردی که برای آنها حفاظت و امنیت تأمین می‌کرد، محروم شده‌اند. چه افرادی می‌توانند دست به چنین کاری بزنند؟ چرا ما گروهی از ملل‌متحد نداریم که به آنجا بروند و از آنها مراقبت کنند و مطمئن شوند مورد اذیت و آزار قرار نگیرند در حالیکه می‌دانیم تحت چنین شرایطی هستند.

ظاهراً پارلمان اروپا اخیراً قطعنامه‌یی تصویب کرد و طی آن گفت دولت عراق قتل‌عام در اشرف را انجام داد. آیا این را در روزنامه‌ها خواندید؟ آیا این را خواندید که کسی در این سطح از فعالیتهای سیاسی بین‌المللی چنین حرفی زده است؟ رابرت منندز، رئیس کمیته روبط خارجی سنای آمریکا، اخیراً گفت تمامی قراردادهای فروش تسلیحات به عراق متوقف خواهد شد تا این‌که گروگانها آزاد شوند. برای او آرزوی موفقیت می‌کنم.

ما 150عضو پارلمان اروپا، شامل 6 معاون رئیس داشته‌ایم که بیانیه‌یی در حمایت از ساکنان لیبرتی امضا کرده‌اند.

ما باید بر طرح 10 ماده‌یی خانم رجوی اصرار کنیم. ما باید به جهان بگوییم که او همواره گزینه‌یی داده است و در سالهای اخیر یک راه‌حل سوم داده است. او نیرنگ مماشات را افشا کرده است. او بارها و بارها به جهان فراخوان داده است. ما مردم شما را تحسین می‌کنیم و برای روزی دعا می‌کنیم که ایران آزاد باشد. با تشکر

سخنرانی آزاده ضابطی

دیوید ایمس: خانمها و آقایان اجازه دهید از آزاده ضابطی درخواست کنم به ما بپیوندد. او یک وکیل عالی است. ما نمایندگانی از 15 جامعه و انجمن ایرانی ـ انگلیسی را این‌جا خواهیم داشت که به ما بپیوندند.

آزاده ضابطی: با تشکر از آقای رئیس. از جانب تمامی حامیان این برنامه امروز عصر مایلم از این فرصت استفاده کرده و از همه همکاران شما، دیوید، بابت همهٴ تلاشها و همه حمایتهایتان تشکر کنم.

حامیان برنامه امشب نمایندگانی از بسیاری از شاخه‌های انجمنها در سراسر انگلستان هستند. من از این فرصت استفاده می‌کنم اسامی تمامی این حامیان را بخوانم و سپس از یک یا دو تن از آنها بخواهم تا به روی سن تشریف آورده و سخنرانی کنند. حامیان برنامه امشب کمیته وکلای انگلیسی ـ ایرانی، انجمن جوانان انگلیسی ـ ایرانی، جامعه ایرانیان در اثوم، جامعه معلمان ایرانی، اتحادیه اقلیتهای مذهبی انگلیسی ـ ایرانی، انجمن زنان ایرانی در انگلستان، انجمن شرکتهای انگلیسی ایرانی، انجمن ملی آکادمسینهای ایرانی در انگلستان، انجمن دندانپزشکان ایرانی، انجمن سیمرغ برای احیای هنر ایرانی در انگلستان، جامعه انگلیسی ایرانی در لندن بزرگ، انجمن متخصصان ایرانی در گلاسگو، انجمن متخصصان ایرانی در سافرگ، انجمن زنان ایرانی، انجمن انگلیسی ایرانی میدلزبرو، جامعه ایرانیان در منچستر بزرگ، جامعه ایرانیان در نیوکاسل آپان تایمز، جامعه انگلیسی ایرانی در یورکشایر جنوبی، انجمن زندانیان سیاسی ایرانی در انگلستان، انجمن تجارت ایرانی، انجمن انگلیسی ایرانی زنان جوان، جامعه ایرانیان در جنوب انگلستان، جامعه ایرانیان در آکسفورد، جامعه ایرانیان در شفیلد، انجمن انگلیسی ایرانی اعضای خانواده‌های اشرفیان در لیبرتی و انجمن پزشکان ایرانی.

مسعود ضابطی، رئیس کمیته وکلای انگلیسی ـ ایرانی

با تشکر از خانمها و آقایان
من تنها می‌خواهم چند کلامی در مورد قدرتی که در جامعه ایرانیان نه تنها در این‌جا در انگلستان بلکه در سراسر جهان حس می‌شود، صحبت کنم، در مورد وقایعی که برای خواهران و برادران ما در کمپ اشرف رخ داده است، و مسئولیت جنایتهایی که علیه بستگان و اعضای خانواده‌های ما، و کسانی که ما معتقدیم نقطه امید برای ایران آزاد را نمایندگی می‌کنند، صورت گرفته است.

ما انتظارات بالایی از آمریکا، انگلستان و ملل‌متحد داریم. آنها تا کنون به ما خیانت کرده‌اند اما ما آنها را پای مسئولیت خود خواهیم آورد. من فکر می‌کنم از جانب همهٴ افرادی که این‌جا هستند، پیامی که می‌خواهم به آمریکا، انگلستان و وزارت‌خارجه ما، وزارت‌خارجه آمریکا، ملل‌متحد و همه مقاماتی که در این پرونده فاسد در چند سال اخیر دخیل بوده‌اند، بفرستم این است که آنهایی که از ساکنان اشرف حمایت می‌کنند، آنهایی که از ساکنان کمپ لیبرتی حمایت می‌کنند، دهها هزار نفر دیگر در سراسر جهان، نمایندگان پارلمانها، وکلا، انواع افراد دیگر، تا وقتی شما به این مسیر خود ادامه می‌دهید، یعنی مسیر غیرمسئولانه‌یی که باعث مرگ بستگان ما شده است، ما به تلاشهای خود ادامه می‌دهیم تا شما را در هر دادگاهی، یا هر مکانی دیگر که قانون یا عدالت در آن تأمین است، پای مسئولیت خود بیاوریم. شما را شخصاً مسئول دروغهای خود و نقض تعهدات خود در زمینه توافقنامه‌های بین‌المللی و تعهدات بین‌المللی، و توافقاتی که شما مستقیماً با ساکنان کمپ اشرف و کمپ لیبرتی وارد آن شدید، می‌دانیم.

خون ما در حال جوشش بوده و هست، و من فکر می‌کنم که مالکی حتماً در دادگاهی مورد حسابرسی قرار می‌گیرد. اما فکر نمی‌کنم که مقامات انگلستان، آمریکا و مقامات ما ابهامی داشته باشند که فکر کنند مسئولیتی در این رابطه نخواهند داشت، چون مسئولیت مستقیم در این رابطه داشتند و آنها از امکان حل و فصل همه این مسائل به‌صورت بسیار سریع برخوردار بوده و هستند، اما تنها اگر نیت آن وجود داشت.

بنابراین من خواستهای همهٴ افراد در این‌جا را تکرار می‌کنم، از جمله آزادی 7 گروگان. بار دیگر از این فرصت استفاده می‌کنم که از همه شما تشکر کنم که به این‌جا آمدید. با تشکر از همهٴ شما بابت تلاشهایتان. ما به وعده‌های خود و تعهداتی که همه ما به ساکنان کمپ لیبرتی داده‌ایم، پایبند خواهیم بود. ما تمام توان خود را به‌کار خواهیم گرفت و همهٴ منابع خود را در اختیار آنها قرار می‌دهیم تا تضمین کنیم حقوق آنها تحت قانون بین‌المللی و وعده‌هایی که به آنها داده شده است، عملی شوند. با تشکر از همگی.


سیاوش رجبی

خانمها و آقایان، با اجازه شما از تمامی اعتصاب‌غذاکنندگان درخواست می‌کنم که بر روی سن تشریف بیاورند.

همان‌طور که همه شما می‌دانید در اول سپتامبر امسال یک قتل‌عام وحشتناک در اشرف رخ داد. قتل‌عامی که دستور آن توسط حاکمان تهران صادر شد، از جانب نخست‌وزیر تروریست مالکی تصویب گردید، توسط ارتش عراق تسهیل شد و نیروی ویژه یا کثیف مالکی آن را به انجام رساند. در نتیجه 52تن از زنان و مردان، شجاعترین شجاعها به قتل رسیده و 7تن دیگر به گروگان گرفته شدند. سؤال این‌جا در این است که مانیتورهای آمریکا که وعده نظارت 24ساعته و 7روز هفته در اشرف و لیبرتی داده بودند، در زمانی که این جنایت رخ داد کجا بودند؟ آنها اکنون کجا هستند، آنها در مورد 7 گروگان چه کار می‌خواهند بکنند؟ چرا دولت آمریکا در مورد کل موضوع ساکت مانده و از جنایتکاران می‌خواهد تا در مورد قتل‌عامی که خود مرتکب شده‌اند تحقیقات کنند؟ ما تصمیم گرفتیم به اعتصاب‌غذای خود ادامه دهیم تا همهٴ خواسته‌هایمان برآورده شوند، خواست اصلی ما آزادی 7 گروگان اشرفی است و همچنین استقرار مانیتورها و نیروهای کلاه آبی ملل‌متحد به‌صورت 24ساعته و 7روز هفته جهت تضمین امنیت و سلامتی خواهران و برادران بی‌دفاع ما در کمپ لیبرتی است. ما تصمیم گرفته‌ایم که تا به آخر ادامه دهیم و همان‌طور که قبلاً گفته‌ام اگر به این معنی است که در این روند جان خود را از دست بدهیم یا به سلامتی خود صدمه بزنیم، دیگر قیمتش همین است. رژیم ملایان و متحدان کوته‌بین آنها در غرب تنها زبان اراده و عزم را می‌فهمند. بنابراین ما قویاً تصمیم گرفته‌ایم تا به آخر ادامه دهیم و هیچ شکی در این رابطه نداشته باشید، عاقبت آن هر چه می‌خواهد باشد. ما قویاً معتقدیم که با وجود سکوت مرگبار توسط رسانه‌ها و عدم فعالیت توسط انگلستان، آمریکا و ملل متحد، حقیقت پیروز خواهد شد و مرتکبین جنایت به دست عدالت سپرده خواهند شد. ما همچنین قویاً معتقدیم ایران در آینده نزدیک با رهبری مریم رجوی آزاد و کامیاب خواهد بود. با تشکر

سخنرانی مارگرت اوئن وکیل حقوق‌بشر

من بابت سخنرانیهای فوق‌العاده‌یی که امروز شنیده‌ایم بسیار تحت تأثیر قرار گرفتم.

واقعاً اسفناک است که آمریکا و انگلستان در حال گرمتر کردن روابط خود با رژیم ایران هستند تا پیرامون مسائل هسته‌یی مذاکره کنند، انگار همهٴ مسائل دیگر تمام شده و دیگر نباید در مورد کشوری فکر کنند که صدها تن از افراد را اعدام می‌کند و آنها را در زندان شکنجه می‌کند در مورد دکتر طاهر بومدرا من همواره گفته‌ام که آرزو داشتم افراد شجاع مانند شما بیشتر می‌بود. او به‌طور واقع بسیار شجاع است و جان خود را به خطر انداخت تا ما را در مورد وقایع حقیقی که در اشرف و کمپ لیبرتی رخ می‌داد، مطلع کند.

باید بگویم به‌عنوان یک وکیل حقوق‌بشر، هیچ وقت به این میزان در مورد دولت خودم شرمسار نشده‌ام. این عادلانه نیست، این سکوت، دروغها، و این رفتار که انگار نمی‌دانستند چه رخ داده است و می‌گفتند آری کشتار صورت گرفته اما حاضر نبودند بگویند که می‌دانند چه کسانی مرتکب این اعمال شدند و مالکی و رژیم ایران بودند.

سازمان برای صلح از طریق دموکراسی قتل‌عام 52 پناهنده ایرانی در عراق در اول سپتامبر را قویاً محکوم می‌کند.

سازمان برای صلح از طریق دموکراسی بر این باور است که ضروری است عاملان این قتل‌عام به پای عدالت کشانده شوند و از این‌رو خواهان یک تحقیقات کامل، مستقل و بین‌المللی در مورد قتل‌عام اول سپتامبر استو به نخست‌وزیر عراق یادآور می‌شود که جامعه بین‌المللی آزار و اذیت مخالفان ایرانی در عراق را تحمل نخواهد کرد.

این نامه‌یی است که من از طرف سازمان برای صلح از طریق دموکراسی خواهم نوشت. من همچنین از ائتلاف بزرگ خودم که شامل بیش از 80 سازمان زنان در سراسر انگلستان، از جمله در ولز، اسکاتلند و ایرلند شمالی می‌باشد، استفاده خواهم کرد تا از آن حمایت کنم. بنابراین این یک پیام بسیار قوی است که به ناوی پیلای و همچنین به دولت خودمان و بان کی‌مون هم می‌رسد.

دولت نوروزی، نماینده شورای ملی مقاومت در انگلستان

از همه بسیار متشکرم.
از همه نمایندگان محترم از هردو مجلس بسیار متشکرم که در تمام این سالیان در کنار ما شانه به شانه ایستادند و چنین رزم بسیار سختی را پیش بردند.

اگر اجازه دهید، در مورد حمله وحشیانه و جنایتکارانه و دهشتناک اخیر علیه اشرف باید بگویم که تا آنجا که به رژیم آخوندی برمی‌گردد از سر استیصال مطلق دیکتاتوری مذهبی حاکم بر کشورم ایران بود.

نباید مجدداً مرتکب اشتباه مماشات با یک دیکتاتوری مذهبی وحشی شد که، به جنایات جدی علیه بشریت دست می‌زند، نه فقط علیه مردم ایران بلکه علیه میلیونها میلیون مردم در خاورمیانه، عراق، سوریه، لبنان، فلسطین، افغانستان و نقاط دیگر در این منطقه و خارج (از ایران).

زمان راه‌حل رسیده است و جواب در راه‌حل سوم خانم رجوی است. سازمان مجاهدین در اشرف و لیبرتی، در داخل ایران و در خارج و هرجای دیگر در سراسر جهان سمبلیزه شده و به‌عنوان آنتی‌تز بنیادگرایی اسلامی، بارز شده که یک پدیده بسیار وحشتناک است وخاورمیانه و مردم ایران را به فاجعه امروزی کشانده است. تنها راهی که می‌توان با آن مقابله کرد از طریق یک جنبش دموکراتیک، بردبار، کثرتگرا و مترقی است که قویاً معتقد به تساوی حقوق، آزادی و دموکراسی می‌باشد. از این‌رو راه‌حل سوم در دست ماست. من فکر می‌کنم زمان آن رسیده است که تنها به ترک کردن بسنده نکنیم بلکه به‌طور واقعی برای وارد آوردن حداکثر فشار علیه نوری مالکی، علیه دولت عراق از طریق دولت انگلستان، وزارتخارجه، نخست‌وزیر انگلستان، اتحادیه اروپا، دولت آمریکا و سازمان ملل همهٴ تلاشهایمان را (در این جهت) تشدید و تقویت کنیم که مذاکره نکنید و با رژیم ایران با چشم بستن بر جنایاتی که نوری مالکی مرتکب شده است، مماشات نکنید.

آنها می‌دانند و ما می‌دانیم که هفت گروگان توسط آنها گرفته شده و دست آنها هستند. ما باید آنها را آزاد کنیم، ما باید کاری بکنیم که سلامتی و امنیت در لیبرتی تضمین شود.. من شکی ندارم که پیروزی از آن ماست و شکست از آن آخوندهاست که محکوم به سرنگونی هستند.