با اعلام نتایج کنفرانس 11کشور در لندن، آشکار شد که بازندهٴ بزرگ این کنفرانس رژیم آخوندی و دیکتاتور دست‌نشانده‌اش در دمشق هستند.
به‌نوشته روزنامه فرامنطقه‌یی الشرق‌الأوسط (اول آبان) جلسه لندن 11، در اتخاذ یک موضع واحد در روند سیاسی، جهت حل بحران سوریه به موفقیت دست یافت.
این جلسه، با شرکت وزیران خارجه 11کشور اصلی در گروه دوستان مردم سوریه، شامل عربستان، قطر، امارات، مصر، اردن، آمریکا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ترکیه و انگستان تشکیل گردیده بود. این وزیران در بیانیه پایانی خود تأکید کردند که بشار اسد بخشی از هیچ دولت انتقالی آینده نخواهد بود و نزدیکان اسد هم که دستشان به خون آغشته است، در سوریه نقشی نخواهند داشت.
لندن11 که با هدف تدارک کنفرانس ژنو2 تشکیل شده بود، همچنین روشن کرد که ائتلاف ملی سوریه به‌عنوان تنها نماینده سوریه در ژنو2 شرکت می‌کند و رژیم ایران نیز در این کنفرانس حضور نخواهد داشت.
احمد الجربا رئیس ائتلاف ملی سوریه شرکت رژیم آخوندی در کنفرانس ژنو2 را مطلقاً غیرقابل‌قبول خواند؛ چرا که سوریه را اشغال کرده، در کشتار مردم سوریه دست دارد و در واقع گرداننده اصلی جنگ در آن کشور است.
واکنش رژیم آخوندی که یک ضربه سیاسی خرد کننده در این ماجرا خورده نیز جالب توجه است. پاسدار علی لاریجانی، رئیس مجلس ارتجاع طی اظهاراتی در جلسه علنی (اول آبان) مجلس و در حالی که درد شدید رژیم از این ضربه کاری سیاسی را نمی‌توانست پنهان کند، گفت: «جمهوری اسلامی ایران شیفتگی برای شرکت در این کنفرانس ندارد. اگر این‌گونه تدابیر نیم‌سوخته سیاسی دردی را برای شما علاج می‌کند، این راه را ادامه دهید».
لاریجانی دل سوختگی رژیم از خوردن مهر ابطال به پیشانی بشار اسد را هم به نمایش گذاشت و گفت: «با چه منطقی مسئولان آمریکا به خود اجازه می‌دهند بگویند که فلان کس نباید در انتخابات آینده سوریه کاندیدا شود».
روشن است که یکی از علل افول سیاسی رژیم در منطقه، کرنش آن در برابر آمریکا و در پی آن، ایجاد شقه در رأس نظام است. شقه‌ای که خود را در تشدید جنگ میان رفسنجانی و خامنه‌ای نشان می‌دهد که سر تا پای رژیم را از هم دریده است. لاریجانی با آه و افسوس به این واقعیت اذعان کرده و گفت: «باز هم تأکید می‌کنم با توجه به شرایط کشور، بیش از هر زمان نیازمند وحدت در جامعه هستیم و در کوران مذاکرات همدلانه، (باید) مذاکره‌کنندگان را در پیش‌برد اهداف و کشور پشتیبانی نماییم».
اما با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی‌شود و لاریجانی با این حرفها نه می‌تواند در آستانهٴ زهر خوران ولی‌فقیه، وحدت و همدلی در اجزای از هم پاشیده رژیم به وجود بیاورد و نه می‌تواند با لفظ پردازی رژیم را نسبت به شکست سیاستش در منطقه بی‌اعتنا جلوه دهد و شکست استراتژیک خود را در حفظ و نگه‌داری اسد جنایتکار بر تخت قدرت از انظار بپوشاند.
به‌نوشته روزنامه فرامنطقه‌یی الشرق‌الأوسط (اول آبان) جلسه لندن 11، در اتخاذ یک موضع واحد در روند سیاسی، جهت حل بحران سوریه به موفقیت دست یافت.
این جلسه، با شرکت وزیران خارجه 11کشور اصلی در گروه دوستان مردم سوریه، شامل عربستان، قطر، امارات، مصر، اردن، آمریکا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، ترکیه و انگستان تشکیل گردیده بود. این وزیران در بیانیه پایانی خود تأکید کردند که بشار اسد بخشی از هیچ دولت انتقالی آینده نخواهد بود و نزدیکان اسد هم که دستشان به خون آغشته است، در سوریه نقشی نخواهند داشت.
لندن11 که با هدف تدارک کنفرانس ژنو2 تشکیل شده بود، همچنین روشن کرد که ائتلاف ملی سوریه به‌عنوان تنها نماینده سوریه در ژنو2 شرکت می‌کند و رژیم ایران نیز در این کنفرانس حضور نخواهد داشت.
احمد الجربا رئیس ائتلاف ملی سوریه شرکت رژیم آخوندی در کنفرانس ژنو2 را مطلقاً غیرقابل‌قبول خواند؛ چرا که سوریه را اشغال کرده، در کشتار مردم سوریه دست دارد و در واقع گرداننده اصلی جنگ در آن کشور است.
واکنش رژیم آخوندی که یک ضربه سیاسی خرد کننده در این ماجرا خورده نیز جالب توجه است. پاسدار علی لاریجانی، رئیس مجلس ارتجاع طی اظهاراتی در جلسه علنی (اول آبان) مجلس و در حالی که درد شدید رژیم از این ضربه کاری سیاسی را نمی‌توانست پنهان کند، گفت: «جمهوری اسلامی ایران شیفتگی برای شرکت در این کنفرانس ندارد. اگر این‌گونه تدابیر نیم‌سوخته سیاسی دردی را برای شما علاج می‌کند، این راه را ادامه دهید».
لاریجانی دل سوختگی رژیم از خوردن مهر ابطال به پیشانی بشار اسد را هم به نمایش گذاشت و گفت: «با چه منطقی مسئولان آمریکا به خود اجازه می‌دهند بگویند که فلان کس نباید در انتخابات آینده سوریه کاندیدا شود».
روشن است که یکی از علل افول سیاسی رژیم در منطقه، کرنش آن در برابر آمریکا و در پی آن، ایجاد شقه در رأس نظام است. شقه‌ای که خود را در تشدید جنگ میان رفسنجانی و خامنه‌ای نشان می‌دهد که سر تا پای رژیم را از هم دریده است. لاریجانی با آه و افسوس به این واقعیت اذعان کرده و گفت: «باز هم تأکید می‌کنم با توجه به شرایط کشور، بیش از هر زمان نیازمند وحدت در جامعه هستیم و در کوران مذاکرات همدلانه، (باید) مذاکره‌کنندگان را در پیش‌برد اهداف و کشور پشتیبانی نماییم».
اما با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی‌شود و لاریجانی با این حرفها نه می‌تواند در آستانهٴ زهر خوران ولی‌فقیه، وحدت و همدلی در اجزای از هم پاشیده رژیم به وجود بیاورد و نه می‌تواند با لفظ پردازی رژیم را نسبت به شکست سیاستش در منطقه بی‌اعتنا جلوه دهد و شکست استراتژیک خود را در حفظ و نگه‌داری اسد جنایتکار بر تخت قدرت از انظار بپوشاند.
