نامه اعتراضی ویلیام بوردون و پروفسور گای گودوین گیل حقوقدانان و وکلای برجسته فرانسه و انگلستان به کمیسر عالی پناهندگان سازمان ملل‌متحد - 24دسامبر 2012
ابراز نگرانی جدی درباره بروشور «اطلاعات» پخش شده در بین ساکنان لیبرتی توسط کمیساریا
ما مطمئن هستیم که شما دلایل نگرانی ما را درک می‌کنید چون همه می‌دانند که دولت عراق که کمیساریا قصد دارد ساکنان را برای بازگشتی «آبرومندانه» به ایران، به آن بسپارد، به نیابت از جانب رژیم ایران عمل می‌کند
این مسیری بسیار خطرناک است چون به‌وضوح واقعیتها را نادیده می‌گیرد و مطمئناً برخلاف مسئولیتهای کمیساریا خواهد بود که «نبایستی پناهجویان را در مسیر خطرناکی بیاندازد»
کمیساریا می‌داند شماری از افراد در سالهای اخیر صرفاً به‌خاطر دیدار از اشرف اعدام شده‌اند و دیگران به همین دلیل در زندان به‌سر می‌برند.
ما از هیچ موردی درگذشته اطلاع نداریم که تشویق پناهجویان به ترک کمپ پناهندگی سیاست کمیساریا بوده باشد. آیا ما باید نتیجه بگیریم که در اینجا انگیزه‌های سیاسی دخیل هستند؟
در مورد انتقال سه تن از ساکنان به فنلاند شما می‌دانید که طبق قانون بین‌المللی حفاظتی که این پناهندگان مشمول آن هستند ربطی به قبول یا رد راه‌حلی که ممکن است به آنان پیشنهاد شود ندارد.
ما مطمئن هستیم که شما موافقید که تهدیدکردن و مطرح کردن رد حفاظت در چنین شرایطی کاملاً غیرقابل‌قبول است
آقای آنتونیو گوترز کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد،
به‌عنوان وکلای ساکنان اشرف و لیبرتی، ما می‌خواستیم توجه شما را به چند نگرانی در مورد تعیین استاتوی پناهندگی که در حال حاضر در دست اقدام است جلب کنیم.
1. بروشور «اطلاعات» به فارسی، که بین ساکنان لیبرتی از سوی کمیساریا پخش شده است.
2. انتقال سه تن از ساکنان به فنلاند
درباره بروشور «اطلاعات»
دو قسمت این بروشور مورد نگرانی جدی هستند.
اولا، تحت عنوان «راه‌حل» نوشته است:
«اگر شما خواهان برگشت داوطلبانه به ایران هستید، کمیساریای عالی پناهندگان ملل‌متحد شما را به حکومت عراق می‌سپارد تا حکومت عراق با همکاری سازمانهای مربوطه، برگشت امن و آبرومندانه شما به کشورتان را فراهم سازد».
ثانیا، تحت عنوان «محل سکونت» در این بروشور نوشته شده:
«چنان‌چه می‌دانید بعضی از باشندگان قدیمی اردوگاه این محل را ترک کرده و اکنون در جای دیگری که از سوی مقامات عراقی تهیه شده است زندگی می‌کنند. کمیساریای عالی ملل‌متحد به شکل مداوم وضعیت آنها را بررسی و تحت نظارت قرار می‌دهد تا مطمئن شود آنها در امنیت بوده و با آنها به خوبی برخورد می‌شود.
پرونده‌های افرادی که کمپ حریه (لیبرتی) را ترک می‌کنند به‌صورت عادی از سوی کمیساریای ملل‌متحد در امور پناهندگان بررسی خواهند شد.
متن قبلی بروشور «اطلاعات» که به ساکنان داده شده بود هیچ اشاره‌یی به محل سکونت نداشت و پاراگراف مربوط به راه‌حل به‌صورت زیر بود:
«در صورتی‌که خواسته باشید داوطلبانه به ایران بازگشت نمایید، کمیساریا درخواست شما را به مأموریت مساعدت ملل‌متحد برای عراق ارجاع می‌نماید تا در هماهنگی با مقامات عراقی و سازمانهای ذیربط دیگر به چگونه بازگشت مصون شما بپردازد»
همان‌طور که شما متوجه خواهید شد، تفاوتهای مهمی بین این دو متن وجود دارند. در گذشته پروسه مربوط به کسانی که می‌خواستند به ایران برگردند، به این صورت بوده که موضوع به یونامی اطلاع داده می‌شد تا آنها بازگشت «امن» آنها را با مقامات عراقی و سازمانهای مربوطه هماهنگ کنند.
ولی در متن کنونی، کمیساریا می‌گوید چنین افرادی را برای بازگشت «امن» و «آبرومندانه» به مقامات عراقی «خواهد سپرد».
ما مطمئن هستیم که شما دلائل نگرانی ما را درک می‌کنید. هر چند که پناهجویان ایرانی هستند، ولی همه می‌دانند که دولت که به نیابت از جانب رژیم ایران عمل می‌کند به همان اندازه مقامات کشور مبدأ نسبت به آنها خصمانه عمل می‌کند. ساکنان پناهنده هدف حملات خصمانه و خشونت‌بار عراقی بوده‌اند که منجر به کشته شدن 49تن و مجروح شدن 1000تن گردید. آنها همچنین به‌اجبار از خانه 25ساله خود توسط همان مقامات عراقی رانده شده‌اند. همان مقاماتی که کمیساریا اکنون قصد دارد ساکنان را برای بازگشتی «آبرومندانه» به ایران، به آنها بسپارد.
این مسیری بسیار خطرناک است، چون به‌وضوح واقعیتها را نادیده می‌گیرد و مطمئناً برخلاف مسئولیتهای کمیساریا خواهد بود که «نبایستی پناهجویان را در مسیر خطرناکی بیاندازد».
کمیساریا به‌خوبی می‌داند که چندین تن از سالهای اخیر به‌خاطر صرفاً دیدار از اشرف اعدام شده‌اند. و این‌که دیگران در حال حاضر به همین دلیل در زندان به‌سر می‌برند.
آقای کمیسر عالی پناهندگان،
همان‌طور که مشاهده می‌کنید «سپردن» ساکنان به دولت عراق برای این‌که بازگشت «آبرومندانه» آنان به ایران فراهم شود، خیلی محتمل است که علاوه بر نقض آزادی وجدان و عقیده آنان را با خطر جانی مواجه سازد.
ما باید همچنین مبنای موضع کمیساریا در مورد به‌اصطلاح «محل سکونت» را مورد سؤال قرار دهیم.
روشن نیست که انگیزه چنین اظهاراتی چیست و یا چه هدفی از آن دنبال می‌شود.
ما بر اساس دانشمان از راهنمای عمل کمیساریا و شیوه‌های کار آن، از هیچ موردی در گذشته اطلاع نداریم که تشویق پناهجویان به ترک کمپ پناهندگی و دنبال کردن استاتوی پناهندگی در محل دیگر، بدون هر گونه دلیل و توضیح سیاست کمیساریا بوده باشد.
آیا ما باید نتیجه بگیریم که انگیزه‌های سیاسی در اینجا دخیل است؟
با گفتن این‌که «کمیساریای عالی ملل‌متحد به شکل مداوم وضعیت آنها را بررسی و تحت نظارت قرار می‌دهد تا مطمئن شود آنها در امنیت بوده و با آنها به خوبی برخورد می‌شود»
آیا کمیساریا به‌طور ضمنی می‌گوید که آنهایی که کمپ لیبرتی را ترک می‌کنند و به مقامات عراقی «سپرده» می‌شوند، در جایی «امن» خواهند بود و با آنها رفتار خوب خواهد شد؟ و منظور از اشاره به «پرونده» های آنان که به‌طور «نرمال بررسی خواهد شد» چیست؟
دستور کار کمیساریا تأمین حفاظت بین‌المللی برای ساکنان است، این دستور کار، در میان چیزهای دیگر، شامل تلاش برای برداشتن محدودیتهای غیرقانونی است که روی این پناهندگان در کمپ لیبرتی توسط دولت عراق اعمال می‌شود.
با توجه به دشمنی دولت عراق نسبت به این پناهندگان که علناً ابراز شده است و با توجه به قصد این دولت برای غیرقابل تحمل ساختن زندگی برای ساکنان، به‌منظور وادار کردن ساکنان به تسلیم در مقابل رژیم ایران، به نظر کاملاً نادرست می‌آید که به هر شکلی پناهندگان را ترغیب کنیم خودشان را در اختیار الطاف مقامات عراقی قرار دهند.
انتقال سه تن از ساکنان به فنلاند
به ما گفته شده است که وقتی سه پناهنده اخیراً خواستار آن شدند که به شهری در فنلاند به غیر از «راوانیمی» منتقل شوند، با این امید که بتوانند نزدیکتر به جامعه ایرانی باشند، کمیساریا جوابش این بود که آنها دیگر از حفاظت بین‌المللی بهره‌مند نیستند چون این انتقال را رد کرده‌اند.
همان‌طور که شما مطمئناً می‌دانید حفاظتی که این پناهندگان مشمول آن هستند طبق قانون بین‌المللی ربطی به قبول راه‌حلی که ممکن است به آنان پیشنهاد شود ندارد.
حفاظت باید به آنها داده شود چرا که این افراد نگرانی واضحی برای تحت آزار قرار گرفتن دارند و هیچ چیز در هیچ‌یک از دستورالعملهای کمیساریا نیست. چه رسد به قانون بین‌المللی که بگوید که پناهنده حق نظر دادن و یا اعلام نظر در مورد کشوری که، یا حتی شهری که، او ممکن است به آن منتقل بشود را ندارد.
با توجه به سختیهایی که این پناهندگان داشته‌اند، که از جمله دیگر چیزها شامل تجربه دو کشتار، بی‌خانمانی اجباری و قبل از آن، سه سال شکنجه روانی می‌شود، یک زاویه ورود واقعاً متفاوت ضروری است.
ما مطمئناً به درستی انتظار داریم که جواب کمیساریا با توجه به دهه‌ها تجربه در این زمینه، در جهت نیازها و نگرانیهای پناهندگان باشد، و این‌که به جای تهدیدها و مقابله‌جویی ناموجه به‌دنبال مشورت و رهنمود دادن به آنها باشد.
در مورد موضوع حاضر در جایی که پناهندگان تقاضای حفاظت خود را پس نگرفته‌اند و هیچ پایه‌یی برای متوقف کردن حفاظت وجود ندارد، فی‌الواقع هیچ توجیهی برای متوسل شدن به «کنسل کردن» استاتو وجود ندارد. ما به‌خوبی متوجه هستیم که عکس‌العملهای پناهندگان، مانند آنچه که ما گزارش آن را داریم، کمکی به پروسه پیدا کردن یک راه‌حل نمی‌کند.
ما در گذشته همکاری خودمان را ارائه کرده و مجدداً نیز تکرار می‌کنیم که ما بیشتر از هر وقت آماده‌ایم تا در زمینه مشاوره در موارد مناسب کمک‌کار باشیم.
در این رابطه، ما محترماً از شما می‌خواهیم که به مسئولان کمیساریا که درگیر پروسه انتقال هستند، دستور بدهید با رهبری کمپ مشورت کرده و هماهنگی کنند تا چنین مشکلاتی در آینده به‌وقوع نپیوندد.
به ما اطلاع داده شده که فنلاند به‌طور پایه‌یی متقبل شده است که یازده پناهنده را بپذیرد. آیا امکانی وجود ندارد در اینجا که تمامی یازده پناهنده همزمان به یک شهر منتقل شوند؟
دهه‌ها تجربه تأیید می‌کند که اجتماع و همبستگی کلید انتقال موفقیت‌آمیز بوده است و این‌که امکان رابطه داشتن با دیگران، وقتی پناهندگان به محیطی کاملاً جدید وارد می‌شوند به‌غایت به برطرف کردن فشارهای روحی آنها کمک می‌کند.
در مورد یک موضوع مرتبط دیگر، ما همچنین باید متذکر شویم که متأسفانه بعضی از موکلین ما تمایلاتی از سوی بعضی مسئولان کمیساریا گزارش کرده‌اند که آنها به‌طور ضمنی به تهدیدهایی مشابه همین نوع، دست می‌زنند.
مثلاً در مورد ساکنانی که شاید به‌طور کامل آنچه را که کمیساریا می‌گوید قبول نکنند و یا آنهایی که در مورد سؤالاتی که مربوط به استاتوی پناهندگی آنان نیست سؤالاتی بکنند، ما مطمئن هستیم که شما موافقید که تهدیدکردن و مطرح کردن رد حفاظت در چنین شرایطی کاملاً غیرقابل‌قبول است و این‌که هیچ‌کسی که نیاز به حفاظت بین‌المللی دارد نباید از انتقال گیری هراس داشته باشد.
بنابراین ما مصرانه تقاضا می‌کنیم که شما فوراً به این مسأله توجه کنید و توجیهات لازم را در مورد وارد کردن عنصر مانیتور بی‌طرفانه در پروسه مصاحبه به‌عمل آورید.
آقای کمیسر عالی
ما یکبار دیگر به‌خاطر توجه شما به این موارد که باعث نگرانی بسیار هستند، از شما تشکر می‌کنیم.
ما کاملاً متوجه مشکلاتی که پناهندگان با آن مواجه هستند و آنچه کمیساریا برای پیدا کردن و تأمین حفاظت مؤثر بین‌المللی و به‌دست آوردن راه‌حلهای انسانی با آن مواجه است هستیم.
همان‌طور که در بالا متذکر شده‌ایم، ما حتی آماده هستیم تا نقشی مثبت در این تلاش انجام دهیم، تا موارد نگرانی باز تکرار نشود.
با احترام
پروفسور گای گودوین گیل
وکیل ویلیام بوردون
ابراز نگرانی جدی درباره بروشور «اطلاعات» پخش شده در بین ساکنان لیبرتی توسط کمیساریا
ما مطمئن هستیم که شما دلایل نگرانی ما را درک می‌کنید چون همه می‌دانند که دولت عراق که کمیساریا قصد دارد ساکنان را برای بازگشتی «آبرومندانه» به ایران، به آن بسپارد، به نیابت از جانب رژیم ایران عمل می‌کند
این مسیری بسیار خطرناک است چون به‌وضوح واقعیتها را نادیده می‌گیرد و مطمئناً برخلاف مسئولیتهای کمیساریا خواهد بود که «نبایستی پناهجویان را در مسیر خطرناکی بیاندازد»
کمیساریا می‌داند شماری از افراد در سالهای اخیر صرفاً به‌خاطر دیدار از اشرف اعدام شده‌اند و دیگران به همین دلیل در زندان به‌سر می‌برند.
ما از هیچ موردی درگذشته اطلاع نداریم که تشویق پناهجویان به ترک کمپ پناهندگی سیاست کمیساریا بوده باشد. آیا ما باید نتیجه بگیریم که در اینجا انگیزه‌های سیاسی دخیل هستند؟
در مورد انتقال سه تن از ساکنان به فنلاند شما می‌دانید که طبق قانون بین‌المللی حفاظتی که این پناهندگان مشمول آن هستند ربطی به قبول یا رد راه‌حلی که ممکن است به آنان پیشنهاد شود ندارد.
ما مطمئن هستیم که شما موافقید که تهدیدکردن و مطرح کردن رد حفاظت در چنین شرایطی کاملاً غیرقابل‌قبول است
آقای آنتونیو گوترز کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد،
به‌عنوان وکلای ساکنان اشرف و لیبرتی، ما می‌خواستیم توجه شما را به چند نگرانی در مورد تعیین استاتوی پناهندگی که در حال حاضر در دست اقدام است جلب کنیم.
1. بروشور «اطلاعات» به فارسی، که بین ساکنان لیبرتی از سوی کمیساریا پخش شده است.
2. انتقال سه تن از ساکنان به فنلاند
درباره بروشور «اطلاعات»
دو قسمت این بروشور مورد نگرانی جدی هستند.
اولا، تحت عنوان «راه‌حل» نوشته است:
«اگر شما خواهان برگشت داوطلبانه به ایران هستید، کمیساریای عالی پناهندگان ملل‌متحد شما را به حکومت عراق می‌سپارد تا حکومت عراق با همکاری سازمانهای مربوطه، برگشت امن و آبرومندانه شما به کشورتان را فراهم سازد».
ثانیا، تحت عنوان «محل سکونت» در این بروشور نوشته شده:
«چنان‌چه می‌دانید بعضی از باشندگان قدیمی اردوگاه این محل را ترک کرده و اکنون در جای دیگری که از سوی مقامات عراقی تهیه شده است زندگی می‌کنند. کمیساریای عالی ملل‌متحد به شکل مداوم وضعیت آنها را بررسی و تحت نظارت قرار می‌دهد تا مطمئن شود آنها در امنیت بوده و با آنها به خوبی برخورد می‌شود.
پرونده‌های افرادی که کمپ حریه (لیبرتی) را ترک می‌کنند به‌صورت عادی از سوی کمیساریای ملل‌متحد در امور پناهندگان بررسی خواهند شد.
متن قبلی بروشور «اطلاعات» که به ساکنان داده شده بود هیچ اشاره‌یی به محل سکونت نداشت و پاراگراف مربوط به راه‌حل به‌صورت زیر بود:
«در صورتی‌که خواسته باشید داوطلبانه به ایران بازگشت نمایید، کمیساریا درخواست شما را به مأموریت مساعدت ملل‌متحد برای عراق ارجاع می‌نماید تا در هماهنگی با مقامات عراقی و سازمانهای ذیربط دیگر به چگونه بازگشت مصون شما بپردازد»
همان‌طور که شما متوجه خواهید شد، تفاوتهای مهمی بین این دو متن وجود دارند. در گذشته پروسه مربوط به کسانی که می‌خواستند به ایران برگردند، به این صورت بوده که موضوع به یونامی اطلاع داده می‌شد تا آنها بازگشت «امن» آنها را با مقامات عراقی و سازمانهای مربوطه هماهنگ کنند.
ولی در متن کنونی، کمیساریا می‌گوید چنین افرادی را برای بازگشت «امن» و «آبرومندانه» به مقامات عراقی «خواهد سپرد».
ما مطمئن هستیم که شما دلائل نگرانی ما را درک می‌کنید. هر چند که پناهجویان ایرانی هستند، ولی همه می‌دانند که دولت که به نیابت از جانب رژیم ایران عمل می‌کند به همان اندازه مقامات کشور مبدأ نسبت به آنها خصمانه عمل می‌کند. ساکنان پناهنده هدف حملات خصمانه و خشونت‌بار عراقی بوده‌اند که منجر به کشته شدن 49تن و مجروح شدن 1000تن گردید. آنها همچنین به‌اجبار از خانه 25ساله خود توسط همان مقامات عراقی رانده شده‌اند. همان مقاماتی که کمیساریا اکنون قصد دارد ساکنان را برای بازگشتی «آبرومندانه» به ایران، به آنها بسپارد.
این مسیری بسیار خطرناک است، چون به‌وضوح واقعیتها را نادیده می‌گیرد و مطمئناً برخلاف مسئولیتهای کمیساریا خواهد بود که «نبایستی پناهجویان را در مسیر خطرناکی بیاندازد».
کمیساریا به‌خوبی می‌داند که چندین تن از سالهای اخیر به‌خاطر صرفاً دیدار از اشرف اعدام شده‌اند. و این‌که دیگران در حال حاضر به همین دلیل در زندان به‌سر می‌برند.
آقای کمیسر عالی پناهندگان،
همان‌طور که مشاهده می‌کنید «سپردن» ساکنان به دولت عراق برای این‌که بازگشت «آبرومندانه» آنان به ایران فراهم شود، خیلی محتمل است که علاوه بر نقض آزادی وجدان و عقیده آنان را با خطر جانی مواجه سازد.
ما باید همچنین مبنای موضع کمیساریا در مورد به‌اصطلاح «محل سکونت» را مورد سؤال قرار دهیم.
روشن نیست که انگیزه چنین اظهاراتی چیست و یا چه هدفی از آن دنبال می‌شود.
ما بر اساس دانشمان از راهنمای عمل کمیساریا و شیوه‌های کار آن، از هیچ موردی در گذشته اطلاع نداریم که تشویق پناهجویان به ترک کمپ پناهندگی و دنبال کردن استاتوی پناهندگی در محل دیگر، بدون هر گونه دلیل و توضیح سیاست کمیساریا بوده باشد.
آیا ما باید نتیجه بگیریم که انگیزه‌های سیاسی در اینجا دخیل است؟
با گفتن این‌که «کمیساریای عالی ملل‌متحد به شکل مداوم وضعیت آنها را بررسی و تحت نظارت قرار می‌دهد تا مطمئن شود آنها در امنیت بوده و با آنها به خوبی برخورد می‌شود»
آیا کمیساریا به‌طور ضمنی می‌گوید که آنهایی که کمپ لیبرتی را ترک می‌کنند و به مقامات عراقی «سپرده» می‌شوند، در جایی «امن» خواهند بود و با آنها رفتار خوب خواهد شد؟ و منظور از اشاره به «پرونده» های آنان که به‌طور «نرمال بررسی خواهد شد» چیست؟
دستور کار کمیساریا تأمین حفاظت بین‌المللی برای ساکنان است، این دستور کار، در میان چیزهای دیگر، شامل تلاش برای برداشتن محدودیتهای غیرقانونی است که روی این پناهندگان در کمپ لیبرتی توسط دولت عراق اعمال می‌شود.
با توجه به دشمنی دولت عراق نسبت به این پناهندگان که علناً ابراز شده است و با توجه به قصد این دولت برای غیرقابل تحمل ساختن زندگی برای ساکنان، به‌منظور وادار کردن ساکنان به تسلیم در مقابل رژیم ایران، به نظر کاملاً نادرست می‌آید که به هر شکلی پناهندگان را ترغیب کنیم خودشان را در اختیار الطاف مقامات عراقی قرار دهند.
انتقال سه تن از ساکنان به فنلاند
به ما گفته شده است که وقتی سه پناهنده اخیراً خواستار آن شدند که به شهری در فنلاند به غیر از «راوانیمی» منتقل شوند، با این امید که بتوانند نزدیکتر به جامعه ایرانی باشند، کمیساریا جوابش این بود که آنها دیگر از حفاظت بین‌المللی بهره‌مند نیستند چون این انتقال را رد کرده‌اند.
همان‌طور که شما مطمئناً می‌دانید حفاظتی که این پناهندگان مشمول آن هستند طبق قانون بین‌المللی ربطی به قبول راه‌حلی که ممکن است به آنان پیشنهاد شود ندارد.
حفاظت باید به آنها داده شود چرا که این افراد نگرانی واضحی برای تحت آزار قرار گرفتن دارند و هیچ چیز در هیچ‌یک از دستورالعملهای کمیساریا نیست. چه رسد به قانون بین‌المللی که بگوید که پناهنده حق نظر دادن و یا اعلام نظر در مورد کشوری که، یا حتی شهری که، او ممکن است به آن منتقل بشود را ندارد.
با توجه به سختیهایی که این پناهندگان داشته‌اند، که از جمله دیگر چیزها شامل تجربه دو کشتار، بی‌خانمانی اجباری و قبل از آن، سه سال شکنجه روانی می‌شود، یک زاویه ورود واقعاً متفاوت ضروری است.
ما مطمئناً به درستی انتظار داریم که جواب کمیساریا با توجه به دهه‌ها تجربه در این زمینه، در جهت نیازها و نگرانیهای پناهندگان باشد، و این‌که به جای تهدیدها و مقابله‌جویی ناموجه به‌دنبال مشورت و رهنمود دادن به آنها باشد.
در مورد موضوع حاضر در جایی که پناهندگان تقاضای حفاظت خود را پس نگرفته‌اند و هیچ پایه‌یی برای متوقف کردن حفاظت وجود ندارد، فی‌الواقع هیچ توجیهی برای متوسل شدن به «کنسل کردن» استاتو وجود ندارد. ما به‌خوبی متوجه هستیم که عکس‌العملهای پناهندگان، مانند آنچه که ما گزارش آن را داریم، کمکی به پروسه پیدا کردن یک راه‌حل نمی‌کند.
ما در گذشته همکاری خودمان را ارائه کرده و مجدداً نیز تکرار می‌کنیم که ما بیشتر از هر وقت آماده‌ایم تا در زمینه مشاوره در موارد مناسب کمک‌کار باشیم.
در این رابطه، ما محترماً از شما می‌خواهیم که به مسئولان کمیساریا که درگیر پروسه انتقال هستند، دستور بدهید با رهبری کمپ مشورت کرده و هماهنگی کنند تا چنین مشکلاتی در آینده به‌وقوع نپیوندد.
به ما اطلاع داده شده که فنلاند به‌طور پایه‌یی متقبل شده است که یازده پناهنده را بپذیرد. آیا امکانی وجود ندارد در اینجا که تمامی یازده پناهنده همزمان به یک شهر منتقل شوند؟
دهه‌ها تجربه تأیید می‌کند که اجتماع و همبستگی کلید انتقال موفقیت‌آمیز بوده است و این‌که امکان رابطه داشتن با دیگران، وقتی پناهندگان به محیطی کاملاً جدید وارد می‌شوند به‌غایت به برطرف کردن فشارهای روحی آنها کمک می‌کند.
در مورد یک موضوع مرتبط دیگر، ما همچنین باید متذکر شویم که متأسفانه بعضی از موکلین ما تمایلاتی از سوی بعضی مسئولان کمیساریا گزارش کرده‌اند که آنها به‌طور ضمنی به تهدیدهایی مشابه همین نوع، دست می‌زنند.
مثلاً در مورد ساکنانی که شاید به‌طور کامل آنچه را که کمیساریا می‌گوید قبول نکنند و یا آنهایی که در مورد سؤالاتی که مربوط به استاتوی پناهندگی آنان نیست سؤالاتی بکنند، ما مطمئن هستیم که شما موافقید که تهدیدکردن و مطرح کردن رد حفاظت در چنین شرایطی کاملاً غیرقابل‌قبول است و این‌که هیچ‌کسی که نیاز به حفاظت بین‌المللی دارد نباید از انتقال گیری هراس داشته باشد.
بنابراین ما مصرانه تقاضا می‌کنیم که شما فوراً به این مسأله توجه کنید و توجیهات لازم را در مورد وارد کردن عنصر مانیتور بی‌طرفانه در پروسه مصاحبه به‌عمل آورید.
آقای کمیسر عالی
ما یکبار دیگر به‌خاطر توجه شما به این موارد که باعث نگرانی بسیار هستند، از شما تشکر می‌کنیم.
ما کاملاً متوجه مشکلاتی که پناهندگان با آن مواجه هستند و آنچه کمیساریا برای پیدا کردن و تأمین حفاظت مؤثر بین‌المللی و به‌دست آوردن راه‌حلهای انسانی با آن مواجه است هستیم.
همان‌طور که در بالا متذکر شده‌ایم، ما حتی آماده هستیم تا نقشی مثبت در این تلاش انجام دهیم، تا موارد نگرانی باز تکرار نشود.
با احترام
پروفسور گای گودوین گیل
وکیل ویلیام بوردون
