راستی اگر ماکیاولی سر از قبر بیرون کند و عبا عمامه آخوندی خمینی و خامنه‌ای را بر تن نظریه‌اش ببیند، چه حالی پیدا می‌کند؟
ماکیاولیسم هر گونه رابطه اخلاق و سیاست را قیچی می‌کند. برای رسیدن به هدف، استفاده از هر وسیله‌ای را مجاز می‌شناسد و صراحتاً می‌گوید: «زمامدار، اگر بخواهد باقی بماند، و موفق باشد، نباید از شرارت بهراسد و از آن بپرهیزد. زیرا بدون شرارت، نگه‌داشتن دولت (حکومت) ممکن نیست».
خمینی و اکنون خامنه‌ای و رژیمشان، 500سال پس از ماکیاولی، بر ماکیاولیسم خلص سیاسی، عبا و عمامه دینی پوشانده به هر شرارتی، و به هر شقاوتی، برای حفظ «حکومت» و «قدرت» به سرقت برده دست می‌زنند.
امروز همه درباره عظمت پیروزی مجاهدین در حذف برچسب تروریستی سخن می‌گویند. و به‌حق هم هر چه در این زمینه گفته شود کم است. چرا که شکست دادن آخوندهای بند و بستگر، و شکست استمالت پیشگانی که دستها و مشتهاشان را، آخوندها، از سرمایه‌های ملت ایران همیشه پر از دلار کرده‌اند، کار کمی نیست.
اما یک دلیل واضح دیگر هم برای عظمت این پیروزی می‌توان ارائه کرد. و آن «سوخت و سوز» های شبانه روزی رژیم آخوندی از حذف این برچسب است. قبل از این پیروزی تا توانستند، فریاد کشیدند و هشدار دادند، و هیاهو به راه انداختند که مبادا چنین کاری صورت بگیرد. اما از روز هفتم مهر، که خبر پیروزی اعلام شد، غوغایی از «دروغ» به سبک خمینی بپا شد.
چرا می‌گویم سبک خمینی؟ چون این سیاست را که سیاست همه آخوندهای شیخ فضل اللهی از قدیم و ندیم، تا میدان توپخانه تهران و چادرهای مشروعه طلبان، بوده، خمینی در ایران به اوج رساند. جملات خمینی را هنوز همین رژیم تکرار می‌کند:
ـ «خودشان خودشان را شکنجه می‌کنند که بگویند ما را شکنجه می‌کنند»
ـ اینها آمدند که خود من را گول بزنند…
ـ خرمنهای روستاییان را به آتش می‌کشند…
دروغهایی، سراپا «شرارت» آمیز، برای حفظ همان قدرتی که افشاگریهای مجاهدین آن را به خطر می‌انداخت.
یک روز مسعود رجوی، آماری از این دروغها و دروغپردازیها ارایه کرد، به این ترتیب که: «تنها در سال 86 رژیم آخوندی ۹۸۷۶بار مجاهدین و مقاومت ایران را در رادیو و تلویزیون و مطبوعات و خبرگزاریها و سایتهای تابعه یا وابسته به اطلاعات نظام و رادیوهای فارسی زبان، هدف تهمت و افترا قرار داد. روزانه 27 لجن‌پراکنی».
حالا بعد از پیروزی مریمی مجاهدین، و خروج از فهرست تروریستی، همه رسانه‌های رژیم، روزانه در هر بخش خبری، انبوهی دروغ و فحش و لجن بی‌دنده و ترمز به سویتان پرتاب می‌کنند. دروغهایی که برای یک حکومت به سرقت برده، با یک تلویزیون و رادیو و رسانه‌های به سرقت برده، مفت مفت، بدون هیچ استدلال و سند و شاهدی، از زبان و قلم این مزدور و آن جانی و این خونخوار، و آن بریده زمان شاه و آن شکنجه‌گر و آن غارتگر، بیان می‌شود. اصلاً هم به این فکر نمی‌کنند که این دروغها را چه کسی باور می‌کند؟ چه کسی را فریب می‌دهند؟ دروغهایی که مطمئنم حتی خود گویندگانشان را هم فریب نمی‌دهد.
بنابراین اگر کسی به من بگوید نشانه‌ای برای عظمت این پیروزی ارائه کن، به همین جیغ و جارها و فریادهای سوختم سوختم اشاره می‌کنم.
وقاحت ماکیاولیسم خمینی و خامنه‌ای را بنگرید که اینها برای گذاشتن مجاهدین در فهرست آمریکا، چه کرده‌اند؟ :
از جفری کمپ، متخصص امور خاورمیانه از بنیاد کارنگی چند رقم را در زمانی که آن گزارش 41 صفحه‌یی وزارت‌خارجه علیه مجاهدین صادر شد بشنوید:
«در نگاه اول به نظر می‌رسد که دولت کلینتون حامی سیاست قاطع در قبال رژیم (آخوندی) باشد، اما صادرات آمریکا به ایران به نحو قابل توجهی افزایش داشته است. … صادرات آمریکا در سال 72 ممکن است به یک میلیارد دلار برسد. … ایران همچنین سالانه سه و نیم تا 4میلیارد دلار نفت به کمپانیهای آمریکایی می‌فروشد».
روزنامه واشینگتن تایمز در تاریخ 7اسفند 73 هم نوشت: در حالی که وارن کریستوفر وزیر خارجه وقت آمریکا) ایران را یک یاغی بین‌المللی خوانده، ایالات متحده بدون سرو صدا تبدیل به بزرگترین شریک تجارتی ایران شده است»
به یک رقم دیگر هم مربوط به فهرست‌گذاری اتحادیه اروپا نگاه کنید تا ببینید آخوندها چه پولهایی برای این برچسب خرج کرده‌اند: در بهار سال ۱۳۸۱، با واسطه‌گری خاویر سولانا، رژیم یک معامله هشت میلیارد دلاری با اتحادیه اروپا امضا کرد و اتحادیه در مقابل، نام مجاهدین را در فهرست سازمانهای تروریستی گذاشت.
اما همین ماکیاولهای عمامه به سر، وقتی که شکست می‌خورند و آن برچسبی را که آن همه برایش خرج کردند، و آن همه از آن نان و خون خوردند، و با آن کشتارها و اعدامها و جنایاتشان را توجیه کردند، یک «خروس قندی» توصیف می‌کنند که استکبار، به مجاهدین داده است.
یکی از دوستان می‌گفت: گربه ولایت، تا دیروز که نانش را می‌خورد، می‌گفت: «به! به! چه! چه!». حالا می‌گوید: «اه اه».
حالا که آن سبوی پر از خون، بشکسته و آن پیمانه‌های جام زدنهای مماشاتگران بریخته، و دستش به گوشت نمی‌رسد، شبانه روز توی سر مال می‌زند. اما شما بگویید آیا چنین ماکیاولیسم خونخوار و شرارتباری، به‌خصوص بعد از درخشش پاکیهای مجاهدین در سراسر عالم، تا کی دوام آوردنی است؟!
