بحران سوریه تا عراق نیز پژواک داشته است زیرا آقای بارزانی، که به ترکیه نزدیک است از شورشیان سوریه حمایت می‌کند در حالی‌که مالکی به‌عنوان تحت‌الحمایه رژیم ایران پشتیبان رژیم بشار اسد است
فرض وقوع یک مخاصمه مسلحانه بین حکومت مرکزی عراق و اقلیم خود مختار کردستان منتفی نیست. یکی از نشانه‌های فضای تنش آلود موجود این‌که پیشمرگه‌های کرد یا سربازان نیروی نظامی اقلیم خودمختار، روز جمعه 27 ژوئیه مانع شدند که ارتش عراق به گذرگاه مرزی فیشخبور (Fichkhabour) با سوریه دست یابد: این تکه از مرز در منطقه زیمار یکی از «مناطق مورد منازعه» بین کردها و رژیم بغداد به‌شمار می‌رود.
به گزارش خبرگزاری فرانسه در روز یکشنبه، یک منبع رسمی ناشناس عراقی مقامات کرد را متهم ساخت مخفیانه در حال خرید سلاحهای پدافند هوایی و ضدتانک هستند و افزود «به کمک یک کشور خارجی» که از آن نام نبرد ولی احتمالاً منظور ترکیه است که هم‌اکنون با بغداد از نظر سیاسی در تضاد و تقابل قرار دارد.
در بهار گذشته مسعود بارزانی در جریان سفری به واشینگتن تلاش کرده بود ایالات متحده را از فروش جنگنده-شکاریهای اف-16 به عراق باز دارد که نتیجه‌یی نگرفته بود.
تنشهای قومی-مذهبی به‌دلیل بحران سوریه تشدید شده و تا عراق نیز پژواک داشته است. زیرا آقای بارزانی، که به ترکیه نزدیک است، از شورشیان سوریه حمایت می‌کند در حالی‌که مالکی به‌عنوان تحت‌الحمایه رژیم ایران پشتیبان رژیم بشار اسداست.
فهرست اختلافات بین بغداد و اربیل بی‌انتها است:
کنترل مرزها، ادغام پیشمرگه‌های کرد در ارتش ملی عراق، تعیین حدود و ثغور اقلیم کردستان و تقسیم ثروتها بین مرکز و اقلیم خودمختار به‌ویژه در مورد بهره‌برداری از ذخایر نفتی.
ماجرا، به واقع از انعقاد یک قرارداد نفتی آغاز شده است. در پاییز ۲۰۱۱، کمی پیش از خروج نیروهای آمریکایی، رهبران کرد یک قرارداد استخراج نفت با شرکت بزرگ نفتی آمریکایی اکسون امضا کردند. بغداد با این قرار داد به سه دلیل اصلی به مخالفت پرداخت: اول این‌که وزارت نفت عراق، در جریان قرار نگرفته بود؛ دوم این‌که در این قرارداد برخلاف شیوه توزیع درآمد نفت مصوبه دولت عراق، تقسیم برابر منافع حاصله پیش‌بینی شده و سوم این‌که از شش منطقه واگذار شده به «اکسون»، سه منطقه در کرکوک و دشت موصل واقع شده‌اند که قراربوده در مورد منازعه بر سر این مناطق یک همه‌پرسی صورت گیرد تا معلوم شود که آیا این مناطق باید به اقلیم کردستان منضم شود یا به استانهای عرب نشین.
تهدیدات بغداد علیه «اکسون» بی‌نتیجه مانده است. به گفته منابع مطلع، غول نفتی آمریکا از مدتی پیش کار حفاری را شروع کرده است.
یکی از رهبران کرد نزدیک به مسعود بارزانی، رهبر اقلیم کردستان می‌گوید: «حضور اکسون برای ما معادل حضور دو لشکر نظامی آمریکایی ارزش دارد و بیمه نامه‌یی است برای آینده».
پس از اکسون، غول نفتی دیگر آمریکائی، شورون Chevron قراردادی برای استخراج در دو حوزه نفتی امضا کرده است. به موجب اطلاعات واصله از چندین منبع، گروه فرانسوی توتال نیز آماده می‌شود برای استخراج در سه حوزه که از جمله یکی از آنها در «مناطق مورد مناقشه» واقع است، قراردادی امضا کند. یک عامل دیگر «اعلان جنگ» این‌که کردستان خود مختار شروع به صدور مستقیم نفت خام به کشور همسایه ترکیه کرده است.
نخست‌وزیر عراق نوری مالکی، این وضعیت را غیرقابل‌قبول می‌داند. زیرا خودمختاری فزاینده کردها می‌تواند الگویی باشد برای استانهای سنی نشین یا حتی در استان شیعه نشین بصره در جنوب که دارای غنی‌ترین ذخایر نفتی کشور است. یک دیپلومات غربی می‌گوید: «المالکی ترجیح می‌دهد رهبر یک کشور بزرگ باشد تا فرماندار شهری به نام ”شیعستان“ در جنوب عراق».
لیکن مسعود بارزانی، برعکس، خود را مدافع حقوق اقلیتهای عراقی در برابر «هژمونی» دولت شیعی می‌داند. به همین دلیل بود که او در دسامبر ۲۰۱۱ به طارق الهاشمی، معاون سنی رئیس‌جمهور که در معرض اتهام و محاکمه غیابی قرار گرفته بود، پناهندگی داد.
فواد حسین، رئیس دفتر آقای بارزانی می‌گوید: «این یک محاکمه سیاسی است. نخست‌وزیر بلاوقفه قانون اساسی را نقض می‌کند. او بهتر است به کار به تصویب رسانیدن قانون نفت که هم‌چنان بلا تکلیف است، انجام سرشماری وعده داده شده، و نیز سازماندهی همه‌پرسی پیرامون مناطق مورد منازعه که به دفعات وعده آن را داده است بپردازد. مالکی حتی نمی‌تواند برق شهروندان را تأمین کند با این حال به مدیریت ما در کردستان ایراد می‌گیرد».
نزدیکی بین کردها و اعراب سنی که با واسطه‌گری آنکارا شروع شده به تأسیس ائتلافی انجامیده است که تلاش می‌کند دولت مالکی را سرنگون سازد... ..
فرض وقوع یک مخاصمه مسلحانه بین حکومت مرکزی عراق و اقلیم خود مختار کردستان منتفی نیست. یکی از نشانه‌های فضای تنش آلود موجود این‌که پیشمرگه‌های کرد یا سربازان نیروی نظامی اقلیم خودمختار، روز جمعه 27 ژوئیه مانع شدند که ارتش عراق به گذرگاه مرزی فیشخبور (Fichkhabour) با سوریه دست یابد: این تکه از مرز در منطقه زیمار یکی از «مناطق مورد منازعه» بین کردها و رژیم بغداد به‌شمار می‌رود.
به گزارش خبرگزاری فرانسه در روز یکشنبه، یک منبع رسمی ناشناس عراقی مقامات کرد را متهم ساخت مخفیانه در حال خرید سلاحهای پدافند هوایی و ضدتانک هستند و افزود «به کمک یک کشور خارجی» که از آن نام نبرد ولی احتمالاً منظور ترکیه است که هم‌اکنون با بغداد از نظر سیاسی در تضاد و تقابل قرار دارد.
در بهار گذشته مسعود بارزانی در جریان سفری به واشینگتن تلاش کرده بود ایالات متحده را از فروش جنگنده-شکاریهای اف-16 به عراق باز دارد که نتیجه‌یی نگرفته بود.
تنشهای قومی-مذهبی به‌دلیل بحران سوریه تشدید شده و تا عراق نیز پژواک داشته است. زیرا آقای بارزانی، که به ترکیه نزدیک است، از شورشیان سوریه حمایت می‌کند در حالی‌که مالکی به‌عنوان تحت‌الحمایه رژیم ایران پشتیبان رژیم بشار اسداست.
فهرست اختلافات بین بغداد و اربیل بی‌انتها است:
کنترل مرزها، ادغام پیشمرگه‌های کرد در ارتش ملی عراق، تعیین حدود و ثغور اقلیم کردستان و تقسیم ثروتها بین مرکز و اقلیم خودمختار به‌ویژه در مورد بهره‌برداری از ذخایر نفتی.
ماجرا، به واقع از انعقاد یک قرارداد نفتی آغاز شده است. در پاییز ۲۰۱۱، کمی پیش از خروج نیروهای آمریکایی، رهبران کرد یک قرارداد استخراج نفت با شرکت بزرگ نفتی آمریکایی اکسون امضا کردند. بغداد با این قرار داد به سه دلیل اصلی به مخالفت پرداخت: اول این‌که وزارت نفت عراق، در جریان قرار نگرفته بود؛ دوم این‌که در این قرارداد برخلاف شیوه توزیع درآمد نفت مصوبه دولت عراق، تقسیم برابر منافع حاصله پیش‌بینی شده و سوم این‌که از شش منطقه واگذار شده به «اکسون»، سه منطقه در کرکوک و دشت موصل واقع شده‌اند که قراربوده در مورد منازعه بر سر این مناطق یک همه‌پرسی صورت گیرد تا معلوم شود که آیا این مناطق باید به اقلیم کردستان منضم شود یا به استانهای عرب نشین.
تهدیدات بغداد علیه «اکسون» بی‌نتیجه مانده است. به گفته منابع مطلع، غول نفتی آمریکا از مدتی پیش کار حفاری را شروع کرده است.
یکی از رهبران کرد نزدیک به مسعود بارزانی، رهبر اقلیم کردستان می‌گوید: «حضور اکسون برای ما معادل حضور دو لشکر نظامی آمریکایی ارزش دارد و بیمه نامه‌یی است برای آینده».
پس از اکسون، غول نفتی دیگر آمریکائی، شورون Chevron قراردادی برای استخراج در دو حوزه نفتی امضا کرده است. به موجب اطلاعات واصله از چندین منبع، گروه فرانسوی توتال نیز آماده می‌شود برای استخراج در سه حوزه که از جمله یکی از آنها در «مناطق مورد مناقشه» واقع است، قراردادی امضا کند. یک عامل دیگر «اعلان جنگ» این‌که کردستان خود مختار شروع به صدور مستقیم نفت خام به کشور همسایه ترکیه کرده است.
نخست‌وزیر عراق نوری مالکی، این وضعیت را غیرقابل‌قبول می‌داند. زیرا خودمختاری فزاینده کردها می‌تواند الگویی باشد برای استانهای سنی نشین یا حتی در استان شیعه نشین بصره در جنوب که دارای غنی‌ترین ذخایر نفتی کشور است. یک دیپلومات غربی می‌گوید: «المالکی ترجیح می‌دهد رهبر یک کشور بزرگ باشد تا فرماندار شهری به نام ”شیعستان“ در جنوب عراق».
لیکن مسعود بارزانی، برعکس، خود را مدافع حقوق اقلیتهای عراقی در برابر «هژمونی» دولت شیعی می‌داند. به همین دلیل بود که او در دسامبر ۲۰۱۱ به طارق الهاشمی، معاون سنی رئیس‌جمهور که در معرض اتهام و محاکمه غیابی قرار گرفته بود، پناهندگی داد.
فواد حسین، رئیس دفتر آقای بارزانی می‌گوید: «این یک محاکمه سیاسی است. نخست‌وزیر بلاوقفه قانون اساسی را نقض می‌کند. او بهتر است به کار به تصویب رسانیدن قانون نفت که هم‌چنان بلا تکلیف است، انجام سرشماری وعده داده شده، و نیز سازماندهی همه‌پرسی پیرامون مناطق مورد منازعه که به دفعات وعده آن را داده است بپردازد. مالکی حتی نمی‌تواند برق شهروندان را تأمین کند با این حال به مدیریت ما در کردستان ایراد می‌گیرد».
نزدیکی بین کردها و اعراب سنی که با واسطه‌گری آنکارا شروع شده به تأسیس ائتلافی انجامیده است که تلاش می‌کند دولت مالکی را سرنگون سازد... ..
