واشینگتن پست - 12 ژوییه ۲۰۱۲
فراخوان به وزیر کلینتون و دبیرکل بان کی‌مون
کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت به‌نمایندگی از سوی ۴۰۰۰ قانونگذار در دوسوی آتلانتیک
الزامات انسانی برای انتقال مخالفان ایرانی از اشرف به لیبرتی باید اجرا شود
آیا این الزامهای انسانی غیرمنطقی است
کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت، به‌دنبال گفتگوهای جامع با نمایندگان ساکنان اشرف، نمایندگان دولت آمریکا، گروه‌های پارلمانی و شخصیتهای برجسته بین‌المللی، حداقل الزامهای انسانی را که لازم است قبل از جابه‌جایی سایر ساکنان اشرف به لیبرتی، به‌طور کامل محقق شود، منتشر کرد که انتقال ژنراتورهای برق اشرف به لیبرتی، انتقال اجناس باقیمانده از ستونهای قبلی و خودروهای خدماتی توافق شده، لیفت تراکها، خودروها، بنگالهای ویژه بیماران، جواز ساختن پیاده رو، پاگرد، سایه‌بان، پله شیب دار برای بیماران، وصل لیبرتی به شبکه آب بغداد، و اجازه ورود خریداران به اشرف برای خرید اموال ساکنان و پرداخت بخشی از قیمت به‌منظور تأمین هزینه‌های انتقال و شروع مذاکرات برای فروش اموال غیرمنقول را شامل می‌شود.
چرا وزارت‌خارجه آمریکا به جای حمایت از خواستهای انسانی به ساکنان اشرف فشار می‌آورد تا از حقوقشان صرف‌نظر کنند؟
حداقل استانداردهای انسانی از نظر وزارت‌خارجه آمریکا چیست؟
مخالفان ایرانی در عراق برای مدت 26سال در اشرف مستقر بوده‌اند، آنجا که ابتدا یک سرزمین برهوت بود توسط آنها، به «یک شهر مدرن» تبدیل شد که بسیاری آن را «مروارید صحرا» توصیف کرده‌اند.
ساکنان اشرف به اذعان دولت آمریکا در سال ۲۰۰۴ افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون 4ژنو هستند و کمیساریای عالی پناهندگان در سال ۲۰۱۱ آنها را در شمار پناهجویان تحت حفاظت بین‌المللی اعلام کرد.
به خواست رژیم ایران، نیروهای عراقی در ژوئیه ۲۰۰۹ و در آوریل ۲۰۱۱ در اثر بی‌عملی آمریکا، دست به کشتار آنها زدند و در این حملات49تن را کشته و بیش از هزار تن را مجروح کردند.
دولت عراق آنها را مجبور کرده است به کمپ لیبرتی که 70 بار کوچکتر از اشرف و بدون حق تردد، دسترسی به وکیل، بدون سیستمهای آب و برق و فاضلاب است و یک زندان با حضور گسترده نیروهای مسلح عراقی و با شرایط بسیار بد است، منتقل شوند،
آمریکا و سازمان ملل از شش ماه پیش مستمراً قول داده‌اند حداقلهای انسانی تأمین خواهد شد، دوسوم ساکنان (۲۰۰۰نفر) به این محل منتقل شده‌اند، اما استانداردهای انسان‌دوستانه بدتر شده است، حتی به آنها اجازه نمی‌دهند کمپ را با هزینه خود بازسازی کنند.
فراخوان به وزیر کلینتون و دبیرکل بان کی‌مون
کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت به‌نمایندگی از سوی ۴۰۰۰ قانونگذار در دوسوی آتلانتیک
الزامات انسانی برای انتقال مخالفان ایرانی از اشرف به لیبرتی باید اجرا شود
آیا این الزامهای انسانی غیرمنطقی است
کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت، به‌دنبال گفتگوهای جامع با نمایندگان ساکنان اشرف، نمایندگان دولت آمریکا، گروه‌های پارلمانی و شخصیتهای برجسته بین‌المللی، حداقل الزامهای انسانی را که لازم است قبل از جابه‌جایی سایر ساکنان اشرف به لیبرتی، به‌طور کامل محقق شود، منتشر کرد که انتقال ژنراتورهای برق اشرف به لیبرتی، انتقال اجناس باقیمانده از ستونهای قبلی و خودروهای خدماتی توافق شده، لیفت تراکها، خودروها، بنگالهای ویژه بیماران، جواز ساختن پیاده رو، پاگرد، سایه‌بان، پله شیب دار برای بیماران، وصل لیبرتی به شبکه آب بغداد، و اجازه ورود خریداران به اشرف برای خرید اموال ساکنان و پرداخت بخشی از قیمت به‌منظور تأمین هزینه‌های انتقال و شروع مذاکرات برای فروش اموال غیرمنقول را شامل می‌شود.
چرا وزارت‌خارجه آمریکا به جای حمایت از خواستهای انسانی به ساکنان اشرف فشار می‌آورد تا از حقوقشان صرف‌نظر کنند؟
حداقل استانداردهای انسانی از نظر وزارت‌خارجه آمریکا چیست؟
مخالفان ایرانی در عراق برای مدت 26سال در اشرف مستقر بوده‌اند، آنجا که ابتدا یک سرزمین برهوت بود توسط آنها، به «یک شهر مدرن» تبدیل شد که بسیاری آن را «مروارید صحرا» توصیف کرده‌اند.
ساکنان اشرف به اذعان دولت آمریکا در سال ۲۰۰۴ افراد حفاظت‌شده تحت کنوانسیون 4ژنو هستند و کمیساریای عالی پناهندگان در سال ۲۰۱۱ آنها را در شمار پناهجویان تحت حفاظت بین‌المللی اعلام کرد.
به خواست رژیم ایران، نیروهای عراقی در ژوئیه ۲۰۰۹ و در آوریل ۲۰۱۱ در اثر بی‌عملی آمریکا، دست به کشتار آنها زدند و در این حملات49تن را کشته و بیش از هزار تن را مجروح کردند.
دولت عراق آنها را مجبور کرده است به کمپ لیبرتی که 70 بار کوچکتر از اشرف و بدون حق تردد، دسترسی به وکیل، بدون سیستمهای آب و برق و فاضلاب است و یک زندان با حضور گسترده نیروهای مسلح عراقی و با شرایط بسیار بد است، منتقل شوند،
آمریکا و سازمان ملل از شش ماه پیش مستمراً قول داده‌اند حداقلهای انسانی تأمین خواهد شد، دوسوم ساکنان (۲۰۰۰نفر) به این محل منتقل شده‌اند، اما استانداردهای انسان‌دوستانه بدتر شده است، حتی به آنها اجازه نمی‌دهند کمپ را با هزینه خود بازسازی کنند.
