کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت که بیش از۴۰۰۰ پارلمانتر در اروپا و آمریکارا دربرمی‌گیرد، نگرانی عمیق خود را از گزارشهای مربوط به زندان‌سازی دولت عراق در کمپ لیبرتی ابراز می‌دارد و از کمیسر عالی امور پناهندگان و نماینده ویژه دبیرکل در عراق می‌خواهد با موضعگیری صریح و قاطع خود اجازه ندهند که رژیم ایران تحت نام ملل متحد، یا با تأیید ضمنی آن، به سرکوب اپوزیسیون خود مبادرت کند.
بر اساس گزارشهای موثق، سطح اختصاص یافته به ساکنان اشرف در کمپ لیبرتی، برخلاف قولهای اولیه، حدود نیم کیلومتر مربع است، دور تا دور این قسمت یک دیوار بتنی بلند کشیده شده و دولت عراق در انتقال خودروها و اموال منقول ساکنان کارشکنی می‌کند.
همه چیز حاکی از اینست که دولت عراق می‌خواهد لیبرتی را به زندان تبدیل کند و با تشدید فشار، به خیال خودش آنها را در مقابل فاشیسم دینی حاکم بر ایران وادار به تسلیم سازد.
بعضاً مقامات ملل‌متحد به کمپ لیبرتی عنوان «کمپ موقت» می‌دهند تا شرایط مطلقاً غیرقابل‌قبول آن را توجیه کنند. این عنوان مطلقاً بی‌ربط است، چرا که کمپ ترانزیت متعلق به شرایطی است که چند روز یا چند هفته به طول می‌انجامد.
علاوه بر این ساکنان اشرف پناهجویانی نیستند که به‌تازگی از کشور مادری‌شان گریخته‌اند. آنها ۲۶سال است در اشرف زندگی می‌کنند، به‌طور متوسط هر یک صدها هزار دلار سرمایه منقول و غیرمنقول دارند. از سوی دیگر به‌دلیل رفتار سرکوبگرانه دولت عراق آنها هیچ امکانی برای خروج از اشرف و یا بعداً لیبرتی ندارند. آنها حق رفتن به خیابان، سینما، زیارت اماکن مذهبی و حتی خرید را ندارند. همین محدودیتها بخودی خود تعریف زندان است.
آنها مانند هر مجتمع دیگری نیاز به محل اجتماعات، سالن و زمین ورزش، کتابخانه، مسجد، پارک و سایر امکاناتی دارند که هم‌اکنون در اشرف در اختیار دارند. اشرف ۳۶ کیلومتر مربع است، محوطه‌ای که در لیبرتی به ساکنان اشرف اختصاص می‌یابد باید دست کم۲۵ درصد مساحت اشرف باشد تا ساکنان بتوانند حداقلهای مورد نیاز خود را در آن ایجاد کنند. در فقدان این امکانات آنها به زندانی با شرایط بسیار سخت منتقل می‌شوند. در این صورت، این قطعاً یک جابه‌جایی اجباری است و کمیساریای عالی پناهندگان و یونامی و ملل‌متحد باید از آن فاصله بگیرد.
ما در سطح بین‌المللی تلاش زیادی برای استقرار ساکنان اشرف درکشورهای ثالث انجام داده و می‌دهیم، این تلاشها با مانع عدم تأیید کمیساریا مواجه است. این در حالیست که از ۵ماه پیش ساکنان اشرف درخواستهای انفرادی خود را برای پناهندگی به کمیسر عالی پناهندگان تحویل داده‌اند، اما اعمال فشارهای غیرقانونی و سرکوبگرانه دولت عراق مانع شروع پروسه بازتایید پناهندگی آنها شده است. ما قویاً توصیه می‌کنیم از همین حالا پروسه بازتایید پناهندگی ساکنان توسط کمیساریا شروع شود.
انفجار جنایتکارانه ۱۴ژانویه در بصره توسط یک تروریست انتحاری با لباس پلیس، یک هشدار مجدد است که حضور پلیس در داخل سیاج ساکنان اشرف بسیار خطرناک است و ملل‌متحد و دولت آمریکا باید از آن جلوگیری کنند. در همه انفجارهای اخیر در عراق، نیروهای نظامی و امنیتی و پلیس دست داشته‌اند. در حالی‌که پلیس عراق همه ورود و خروجها را کنترل می‌کند، هرگونه اصرار به حضور در داخل سیاج ساکنان از نیات شوم دولت عراق خبر می‌دهد. به‌خصوص که اظهارات اخیر مالکی به رسانه‌های رژیم ایران قصد او را برای بحران‌سازی و جنایت برملا می‌کند و نشان می‌دهد به او نمی‌شود اعتماد کرد.
کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت، با توجه به حقایق فوق‌الذکر از کمیساریای عالی پناهندگان و هیأت همیاری ملل‌متحد در عراق می‌خواهد از تأیید کمپ لیبرتی و صدور تأییدیه برای آن، قبل از این‌که حداقلهای فوق‌الذکر تضمین شود، خوداری کنند.
مساحت کافی، عدم حضور پلیس در داخل کمپ، آزادی انتقال اموال منقول و خودروها و تضمین رسمی دولت عراق به عدم دستگیری و اذیت و آزار ساکنان از زمان حرکت از اشرف تا اقامت در لیبرتی تا خروج از عراق، حداقلهایی است که بدون آنها لیبرتی یک زندان است که نه ساکنان اشرف آن را می‌پذیرند و نه ما در مقابل آن سکوت خواهیم کرد.
آلخو ویدال کوادراس
نایب‌رئیس پارلمان اروپا
رئیس کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت
بر اساس گزارشهای موثق، سطح اختصاص یافته به ساکنان اشرف در کمپ لیبرتی، برخلاف قولهای اولیه، حدود نیم کیلومتر مربع است، دور تا دور این قسمت یک دیوار بتنی بلند کشیده شده و دولت عراق در انتقال خودروها و اموال منقول ساکنان کارشکنی می‌کند.
همه چیز حاکی از اینست که دولت عراق می‌خواهد لیبرتی را به زندان تبدیل کند و با تشدید فشار، به خیال خودش آنها را در مقابل فاشیسم دینی حاکم بر ایران وادار به تسلیم سازد.
بعضاً مقامات ملل‌متحد به کمپ لیبرتی عنوان «کمپ موقت» می‌دهند تا شرایط مطلقاً غیرقابل‌قبول آن را توجیه کنند. این عنوان مطلقاً بی‌ربط است، چرا که کمپ ترانزیت متعلق به شرایطی است که چند روز یا چند هفته به طول می‌انجامد.
علاوه بر این ساکنان اشرف پناهجویانی نیستند که به‌تازگی از کشور مادری‌شان گریخته‌اند. آنها ۲۶سال است در اشرف زندگی می‌کنند، به‌طور متوسط هر یک صدها هزار دلار سرمایه منقول و غیرمنقول دارند. از سوی دیگر به‌دلیل رفتار سرکوبگرانه دولت عراق آنها هیچ امکانی برای خروج از اشرف و یا بعداً لیبرتی ندارند. آنها حق رفتن به خیابان، سینما، زیارت اماکن مذهبی و حتی خرید را ندارند. همین محدودیتها بخودی خود تعریف زندان است.
آنها مانند هر مجتمع دیگری نیاز به محل اجتماعات، سالن و زمین ورزش، کتابخانه، مسجد، پارک و سایر امکاناتی دارند که هم‌اکنون در اشرف در اختیار دارند. اشرف ۳۶ کیلومتر مربع است، محوطه‌ای که در لیبرتی به ساکنان اشرف اختصاص می‌یابد باید دست کم۲۵ درصد مساحت اشرف باشد تا ساکنان بتوانند حداقلهای مورد نیاز خود را در آن ایجاد کنند. در فقدان این امکانات آنها به زندانی با شرایط بسیار سخت منتقل می‌شوند. در این صورت، این قطعاً یک جابه‌جایی اجباری است و کمیساریای عالی پناهندگان و یونامی و ملل‌متحد باید از آن فاصله بگیرد.
ما در سطح بین‌المللی تلاش زیادی برای استقرار ساکنان اشرف درکشورهای ثالث انجام داده و می‌دهیم، این تلاشها با مانع عدم تأیید کمیساریا مواجه است. این در حالیست که از ۵ماه پیش ساکنان اشرف درخواستهای انفرادی خود را برای پناهندگی به کمیسر عالی پناهندگان تحویل داده‌اند، اما اعمال فشارهای غیرقانونی و سرکوبگرانه دولت عراق مانع شروع پروسه بازتایید پناهندگی آنها شده است. ما قویاً توصیه می‌کنیم از همین حالا پروسه بازتایید پناهندگی ساکنان توسط کمیساریا شروع شود.
انفجار جنایتکارانه ۱۴ژانویه در بصره توسط یک تروریست انتحاری با لباس پلیس، یک هشدار مجدد است که حضور پلیس در داخل سیاج ساکنان اشرف بسیار خطرناک است و ملل‌متحد و دولت آمریکا باید از آن جلوگیری کنند. در همه انفجارهای اخیر در عراق، نیروهای نظامی و امنیتی و پلیس دست داشته‌اند. در حالی‌که پلیس عراق همه ورود و خروجها را کنترل می‌کند، هرگونه اصرار به حضور در داخل سیاج ساکنان از نیات شوم دولت عراق خبر می‌دهد. به‌خصوص که اظهارات اخیر مالکی به رسانه‌های رژیم ایران قصد او را برای بحران‌سازی و جنایت برملا می‌کند و نشان می‌دهد به او نمی‌شود اعتماد کرد.
کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت، با توجه به حقایق فوق‌الذکر از کمیساریای عالی پناهندگان و هیأت همیاری ملل‌متحد در عراق می‌خواهد از تأیید کمپ لیبرتی و صدور تأییدیه برای آن، قبل از این‌که حداقلهای فوق‌الذکر تضمین شود، خوداری کنند.
مساحت کافی، عدم حضور پلیس در داخل کمپ، آزادی انتقال اموال منقول و خودروها و تضمین رسمی دولت عراق به عدم دستگیری و اذیت و آزار ساکنان از زمان حرکت از اشرف تا اقامت در لیبرتی تا خروج از عراق، حداقلهایی است که بدون آنها لیبرتی یک زندان است که نه ساکنان اشرف آن را می‌پذیرند و نه ما در مقابل آن سکوت خواهیم کرد.
آلخو ویدال کوادراس
نایب‌رئیس پارلمان اروپا
رئیس کمیته بین‌المللی در جستجوی عدالت
