میشل ژولی، دبیرکل فرانس لیبرته:
دوستان عزیز، ژان کریستوف و ژیلبرت، پسران دانیل، از من خواستند در این مراسم، در مورد تعهدات و مبارزات دانیل میتران و خانواده دوم او یعنی بنیاد فرانس لیبرته صحبت کنم. به‌عنوان دبیرکل این بنیاد، باید بگویم که وقتی با دانیل میتران در حدود ۳۰سال پیش آشنا شدم، از من خواست دبیرکل ۳انجمنی باشم که قبل از این‌که بنیاد فرانس لیبرته تأسیس بشود، او ریاست آنها را به عهده داشت. گفتن همه مسایل در مورد دانیل میتران و بنیادش در این فضای عاطفی که ما را دور هم و خانواده‌اش جمع کرده، دشوار است. خیلی چیزها هست که سالهاست همه دانیل میتران را به اعتبار آن می‌شناسند، من به تصویری از تعهدات او بسنده می‌کنم.
در روز ۱۰مه سال ۱۹۸۱ بودیم که نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری و انتخاب فرانسوا میتران توسط مردم فرانسه اعلام شد. فرانسوآ به آرامی به دانیل گفت: دانیل، چه خواهد شد؟ این یک سوال، یا شاید یک احساس‌ترس، در مقابل فضای پیچیده و روز جدیدی بود که در مقابل هرکدام از آنها قرار داشت.
دانیل میتران تردیدی نداشت. هرچند که هنوز نمی‌دانست با این زندگی جدید چطور باید خود را تطبیق دهد. اما او می‌دانست که هرگز، هرگز، به‌عنوان خانم کاخ الیزه بسنده نخواهد کرد. چرا که او ۴۰سال مقاومت به‌عنوان رزمنده سوسیالیست و همبستگی فعال را در پشت سرخود داشت.
دبیرکل بنیاد فرانس لیبرته اضافه کرد:
دانیل میتران در سال ۱۹۸۶ سرانجام بنیاد فرانس لیبرته را تأسیس کرد. ۲۵سال مبارزه علیه آپارتاید در آفریقای جنوبی، در صحرا، در تبت، برای کردها، حمایت از مقاومت ایران، و مردم... ، قربانیان تمام تحریمها به‌طورخاص مردم کوبا، قربانیان جابجایی، گرسنگان، محرومان، به عقب رانده شدگان تحت عنوان پیشرفت و توسعه. ۲۵سال پروژه‌های در حال اجرا، مدارس، مراکز درمان، مبارزه با ایدز، مبارزه با مجازات مرگ و تردید نیست که علت آن فعالیتهای دانیل بود.
در ۱۰سال آخر، او تمام تلاشش را برای دست‌یابی مردم محروم به آب، متمرکز کرد.
از تابستان گذشته دانیل پیش‌بینی کرد که دیگر سال جدید را نخواهد دید. به‌طور پرتلاشی به منظم کردن اموراتش پرداخت. ماه گذشته ۲۵مین سالگرد تأسیس بنیاد را برگزار کرد. بعد کم‌کم کامپیوترش را خاموش کرد و با آرامش خاطر و وجدانی راحت به سوی نور رفت.
ژیلبرت میتران، فرزند دانیل میتران
خانواده من از همه کسانی که در این‌جا حضور دارند، همه کسانی که شهادت دادند، همه کسانی که فکر کردند با نام و نشان یا بی‌نام نشان، دانیل میتران را در مسیر زندگی او همراهی کردند، و در آخرین همراهی‌شان برای خاکسپاریش در کلونی با ما هستند، از صمیم قلب تشکر می‌کند. دانیل، به این‌جا آمد به همانجایی که چشم به جهان گشوده بود، تا آرامش ابدی بگیرد.
۱۵سال پیش، در ژانویه ۱۹۹۶، او نوشت فرانسوا زندگی را رها کرد، درحالی‌که خیلی خسته بود و ما نحوه خروج او از صحنه را محترم می‌شماریم، او از خانواده جدا شد، تا در میان هزاران نفر زندگی کند، چرا که فرانسوا نمی‌میرد، فرانسوآ نمی‌میرد... .
و امروز، فرزندان او، خانواده او، قبل از همه، عشق‌شان را به او ابراز می‌کنند که به ما زندگی داد. و ما امروز همان عبارت او را به‌کار می‌بریم که: مادر نمی‌میرد، مادر نمی‌میرد. و پژواک آن از جهان به ما برمی‌گردد که: دانیل نمی‌میرد، دانیل نمی‌میرد.
دوستان عزیز، ژان کریستوف و ژیلبرت، پسران دانیل، از من خواستند در این مراسم، در مورد تعهدات و مبارزات دانیل میتران و خانواده دوم او یعنی بنیاد فرانس لیبرته صحبت کنم. به‌عنوان دبیرکل این بنیاد، باید بگویم که وقتی با دانیل میتران در حدود ۳۰سال پیش آشنا شدم، از من خواست دبیرکل ۳انجمنی باشم که قبل از این‌که بنیاد فرانس لیبرته تأسیس بشود، او ریاست آنها را به عهده داشت. گفتن همه مسایل در مورد دانیل میتران و بنیادش در این فضای عاطفی که ما را دور هم و خانواده‌اش جمع کرده، دشوار است. خیلی چیزها هست که سالهاست همه دانیل میتران را به اعتبار آن می‌شناسند، من به تصویری از تعهدات او بسنده می‌کنم.
در روز ۱۰مه سال ۱۹۸۱ بودیم که نتیجه انتخابات ریاست‌جمهوری و انتخاب فرانسوا میتران توسط مردم فرانسه اعلام شد. فرانسوآ به آرامی به دانیل گفت: دانیل، چه خواهد شد؟ این یک سوال، یا شاید یک احساس‌ترس، در مقابل فضای پیچیده و روز جدیدی بود که در مقابل هرکدام از آنها قرار داشت.
دانیل میتران تردیدی نداشت. هرچند که هنوز نمی‌دانست با این زندگی جدید چطور باید خود را تطبیق دهد. اما او می‌دانست که هرگز، هرگز، به‌عنوان خانم کاخ الیزه بسنده نخواهد کرد. چرا که او ۴۰سال مقاومت به‌عنوان رزمنده سوسیالیست و همبستگی فعال را در پشت سرخود داشت.
دبیرکل بنیاد فرانس لیبرته اضافه کرد:
دانیل میتران در سال ۱۹۸۶ سرانجام بنیاد فرانس لیبرته را تأسیس کرد. ۲۵سال مبارزه علیه آپارتاید در آفریقای جنوبی، در صحرا، در تبت، برای کردها، حمایت از مقاومت ایران، و مردم... ، قربانیان تمام تحریمها به‌طورخاص مردم کوبا، قربانیان جابجایی، گرسنگان، محرومان، به عقب رانده شدگان تحت عنوان پیشرفت و توسعه. ۲۵سال پروژه‌های در حال اجرا، مدارس، مراکز درمان، مبارزه با ایدز، مبارزه با مجازات مرگ و تردید نیست که علت آن فعالیتهای دانیل بود.
در ۱۰سال آخر، او تمام تلاشش را برای دست‌یابی مردم محروم به آب، متمرکز کرد.
از تابستان گذشته دانیل پیش‌بینی کرد که دیگر سال جدید را نخواهد دید. به‌طور پرتلاشی به منظم کردن اموراتش پرداخت. ماه گذشته ۲۵مین سالگرد تأسیس بنیاد را برگزار کرد. بعد کم‌کم کامپیوترش را خاموش کرد و با آرامش خاطر و وجدانی راحت به سوی نور رفت.
ژیلبرت میتران، فرزند دانیل میتران
خانواده من از همه کسانی که در این‌جا حضور دارند، همه کسانی که شهادت دادند، همه کسانی که فکر کردند با نام و نشان یا بی‌نام نشان، دانیل میتران را در مسیر زندگی او همراهی کردند، و در آخرین همراهی‌شان برای خاکسپاریش در کلونی با ما هستند، از صمیم قلب تشکر می‌کند. دانیل، به این‌جا آمد به همانجایی که چشم به جهان گشوده بود، تا آرامش ابدی بگیرد.
۱۵سال پیش، در ژانویه ۱۹۹۶، او نوشت فرانسوا زندگی را رها کرد، درحالی‌که خیلی خسته بود و ما نحوه خروج او از صحنه را محترم می‌شماریم، او از خانواده جدا شد، تا در میان هزاران نفر زندگی کند، چرا که فرانسوا نمی‌میرد، فرانسوآ نمی‌میرد... .
و امروز، فرزندان او، خانواده او، قبل از همه، عشق‌شان را به او ابراز می‌کنند که به ما زندگی داد. و ما امروز همان عبارت او را به‌کار می‌بریم که: مادر نمی‌میرد، مادر نمی‌میرد. و پژواک آن از جهان به ما برمی‌گردد که: دانیل نمی‌میرد، دانیل نمی‌میرد.
