روز چهارشنبه، ۲۰شهریور ۱۳۹۸، علی خدایی، عضو شورای عالی کار رژیم آخوندی، در یک اعتراف تکان‌دهنده گفت: «۳.۵میلیون کارگر در کارگاههای زیرزمینی فعالیت دارند که آمار آنها در هیچ جا نیست. این کارگاهها غیررسمی و بدون تابلو هستند. کارگرانی که در خیابان جمهوری در کارگاههای خیاطی مشغول به فعالیت هستند هیچ‌گونه شناسنامه کارگری برای آنها وجود ندارد.... کارگران در کارگاههای بدون شناسنامه جز فراموش شدگان هستند. در این کارگاهها قرارداد سفید امضا به وفور وجود دارد.... کارگرانی که با بسیاری از پیمانکاران تأمین نیرو مرتبط با نهادهای دولتی و عمومی و غیردولتی کار می‌کنند، جزء کارگرانی هستند که اصطلاحاً قرار داد سفید امضا با پیمانکار خود بسته‌اند و اگر اعتراض کنند، به‌زودی بیکار می‌شوند». وی همچنین گفت حداقل دستمزد مشخص شده برای کارگران« تنها ۳۵درصد هزینه معیشت کارگران را تأمین می‌کند» (خبرگزاری تسنیم نیروی تروریستی قدس ۲۰شهریور).
این اعترافات گوشه‌ای از وضعیت فاجعه‌بار میلیونها کارگر ایرانی را برملا می‌کند که در وخیم‌ترین شرایط معیشتی و اقتصادی به‌سر می‌برند. عامل اصلی این وضعیت رژیم ضدکارگری و ضدمردمی آخوندی است که در چهار دهه گذشته جز فساد و فقر و بیکاری هیچ ارمغانی برای مردم ایران به‌ویژه کارگران و زحمتکشان نداشته است.
اعتراضها و اعتصابات کارگران در اعتراض به سیاست‌های ضدکارگری رژیم، عدم پرداخت حقوق کارگران و فقدان حداقل امکانات و تجهیزات ایمنی ادامه دارد.
روز ۲۱شهریور ۱۳۹۸، کارگران مناطق ۴و۵و ۶شهرداری اهواز در اعتراض به پرداخت نشدن ۵ماه حقوق‌شان دست از کار کشیده و در مقابل شهرداری رژیم تجمع کردند. در همین روز کارگران نیشکر هفت‌تپه برای چهارمین روز دست به تجمع اعتراضی زدند.
صبح روز پنجشنبه ۲۱شهریور ۱۳۹۸ کارگران کنتورسازی قزوین برای چندمین بار در هفته‌های گذشته، دست به اعتراض زدند و در مقابل دفتر امام جمعه رژیم تجمع کردند. این کارگران ۴ماه است حقوق دریافت نکرده‌اند.
مقاومت ایران سازمانهای بین‌المللی مدافع حقوق کارگران و سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری را به محکومیت سیاست‌های ضدکارگری رژیم آخوندی و حمایت از حقوق کارگران محروم ایران فرا می‌خواند.
کمیسیون کار شورای ملی مقاومت ایران
۲۲شهریور ۱۳۹۸(۱۳سپتامبر۲۰۱۹)
