کارگران در کارخانه‌های دولتی و غیردولتی به یک اندازه استثمار می‌شوند.
روزنامه حکومتی شهروند در شماره ۱۳آبان ۱۴۰۰ خود گزارشی از کارخانه ماشین‌سازی اراک دارد که استثمار تمام‌عیار کارگران این واحد صنعتی «مادر» و «پرسود» را نشان می‌دهد.
کارگران اراکی می‌گویند:
دستمزد ماهانه، فقط پاسخگوی ۱۴روز هزینه‌های زندگی است
اضافه کاری به‌صورت گزینشی و به برخی کارگران تعلق می‌گرفت، اما اکنون همین شیوه رذیلانه اضافه کاری هم منتفی شده است.
سهم کارگران از سود ۳۰۰میلیاردی کارخانه فقط ۲درصد است!
تمامی مزایای قانونی کارگران مدتهاست قطع شده و خبری هم از افزایش قانونی دستمزد‌ها نیست.
کارگران به خواست کارفرمای حکومتی، اکنون باید هر کاری را انجام دهند!
عده‌یی برای کار پمپ‌سازی
گروهی در حوزه معدن و صنایع معدنی
شماری در کار تجهیزات الکتریکی
گروهی در کار نفت و صنایع پتروشیمی یا ساخت دیگ بخار
و یا هر جای دیگری که دولت آخوندها بخواهد، به کار گمارده می‌شوند!
یادآوری می‌شود کارخانه ماشین‌سازی اراک یکی از سیاسی‌ترین اعتصاب‌های موفق کارگری را در پرونده خود دارد که در مرداد ۱۳۶۴ با یک اعتصاب سه هزار نفره در جریان جنگ ضدمیهنی، طرح بیگاری در خط تولید جنگی آخوندها را پس زد و کارخانه به کنترل کامل کارگران درآمد.
