بر اساس آخرین بررسیها در بین کشورهای خاورمیانه کارگران ایرانی جزو فقیرترین حقوق بگیران به حساب می‌آیند. حتی کشورهایی که کارگرانشان روزگاری در ایران کار می‌کردند امروز وضعیتشان از کارگران ایران بهتر است.
روزنامه حکومتی ابتکار ۱۸ اسفند در مطلبی نوشت: «در کشوری مانند ایران معیشت قشر زیادی از مردم دچار مشکل و قشر متوسط هر روز در حال آب رفتن است... وضعیت بد کارگران ایرانی و البته اقشار مختلف مردم محصول نبود نگاه توسعه محوری است که همواره برای هر مشکل به‌دنبال راه‌حل‌های کوتاه مدت بوده است.
بازی تورم و چاپ پول گردابی است که اقتصاد ایران دچار آن شده و تبعات آن به‌روشنی معلوم است. کافی است نگاهی به همین کشور همسایه ترکیه بیاندازیم که از سال ۲۰۰۵ به این سو چگونه با ثبات سیاسی و اقتصادی و میدان دادن به بخش خصوصی توانست از شر تورم‌های افسارگسیخته حتی ۱۰۰درصدی نجات پیدا کند. این‌که کارگر ایرانی حقوق اش کفاف زندگی را نمی‌دهد نه می‌توان در جلسات کارگر کارفرمایی و تعیین دستمزد آن را حل کرد و نه با افزایش فلان درصدی حقوق و دستمزد از سوی مجلس اتفاقی رخ می‌دهد. واقعیت ماجرا این است که هیچ اقدام مؤثری از سوی نهادهای تصمیم‌ساز و مجلس با همه شعارهای دهان پر کن اش برای تسهیل کسب و کار و سرمایه‌گذاری در تولید نشده است بلکه ساختارهای اقتصادی سرمایه‌گذاران را به سمت بازی با موج‌های تورمی کشانده است که آفت و بلای جان اقتصاد و فرهنگ زیست اقتصادی مردم شده است».
