اینترنشنال پالیسی دیجست در گزارشی از پیش فروش زندانیان برای کار اجباری و ارزان در بخشهای خصوصی وابسته به سپاه پاسداران نوشت: «زندانیان در ایران مجبورند ساعتها بدون وقفه و بدون استراحت، کار کنند. طبق قرارداد استاندارد، سه چهارم حقوق زندانیان به مدیران زندان تعلق می‌گیرد. به‌عنوان مثال، اگر حقوق ماهانه زندانی ۲۰۰دلار تعیین شود، ۱۵۰دلار به جیب مدیران زندان می‌رود و تنها ۵۰دلار عاید زندانی می‌شود.
زندانیان در ایران عموماً افرادی هستند که به‌دلیل مشکلات اقتصادی خارج از کنترل‌شان، قادر به پرداخت بدهی‌های‌شان نیستند، یا مرتکب جرایم دیگری شده‌اند. در ایران زندانیان مجبورند در طول مدت زندان خود کار کنند. رسمی‌ترین نوع کار برای زندانیان اشتغال در کارگاهها یا تبعید به مناطق دورافتاده برای کار در معادن است (العربیه ۲۹اردیبهشت).
پیش از این محمد مهدی حاج محمدی رئیس سازمان زندانهای رژیم آخوندی وقیحانه در اعتراف به بهره‌کشی از زندانیان تحت عنوان نیروی کار ارزان گفته بود: «زندانی نیروی کار ارزان قیمت بوده و استفاده بخش خصوصی از این نیرو امتیاز برد بردی را نصیب آن و زندانیان می‌کند» (خبرگزاری حکومتی ایسنا جمعه ۱۵اسفند).
بنا بر گزارشات نظام آخوندی با بکارگیری اجباری از زندانیان تحت عنوان «اشتغال‌زایی» عمداً در بخشهای خصوصی شرکتهای وابسته به سپاه پاسداران که زیر نظر خامنه‌ای است، پیش فروش شده و به‌عنوان نیروی کار ارزان مورد بهره کشی قرار می‌گیرند و نهایتاً دستمزدشان هم توسط همین نهادهای مافیایی غارت می‌شود.
سازمان عفو بین‌الملل تصاویر چهار نامه سازمان زندانهای ایران، که زندانهای ایران را اداره می‌کند، به وزارت بهداشت منتشر کرد که در مورد "کمبود شدید تجهیزات محافظت شخصی، ضد عفونی کننده‌ها و تجهیزات و ملزومات پزشکی مهم" هشدار داده بود.
استثمار و کار اجباری زندانیان هم از موضع حقوق‌بشر و هم از پروتکل‌های درمانی زندانیان نمونه‌هایی از نقض حقوق‌بشر است. این نیز به نوعی برده‌داری مدرن است و شایسته است توسط جامعه جهانی به‌عنوان بخشی از نقض سیستماتیک حقوق‌بشر در رژیم گسترده‌تر مورد توجه قرار گیرد و مورد توجه قرار گیرد.
