وال استریت ژورنال: کاری کن که دوباره ایران از آمریکا بترسد

وال استریت ژورنال روز دوشنبه ۱۶ بهمن‌ماه در مطلبی به قلم والتر راسل مید در باره روابط آمریکا با ایران در بحران خاورمیانه نوشت: کاری کن که دوباره ایران از آمریکا بترسد
تهران بایدن را مانند پیانو می‌نوازد. او باید فوراً ابتکارعمل را به دست گیرد
همان‌طور که «استاد و فرمانده»، فیلم ۲۰۰۳ بر اساس رمانهای تاریخی خارق‌العاده پاتریک اوبرایان، به ما یادآوری کرد، کلید پیروزی در عصر بادبان داشتن مزیتی بود که ملوانها آن را «گیج آب‌وهوا» نامیدند. به لطف جهت باد، یک‌طرف می‌توانست زمان و سرعت نبرد را تعیین کند. وقتی می‌خواستید با ناوگان دشمن درگیر شوید، باد به شما اجازه نزدیک شدن می‌داد. وقتی می‌خواستی عقب‌نشینی کنی، باد مانع از نزدیک شدن دشمن شد.
چیزی که این روزها در خاورمیانه مشخص است این است که ایران معیار آب و هوا شده است. ایران هر زمان و هر کجا که بخواهد می‌تواند جرقه بحران بزند و هم‌چنین می‌تواند به میل خود تنش را کاهش دهد. از عراق گرفته تا لبنان و غزه تا دریای سرخ، ایران و گروه‌های نیابتی آن می‌توانند در هر نقطه‌ای بحرانی فوری ایجاد کنند و ایالات متحده را وادار به پاسخگویی بر اساس جدول زمانی ایران کنند.
حتی زمانی که تیم بایدن مانند آخر هفته به حملات ایران با قدرت پاسخ داد، تهران اساساً کنترل را در دست داشت. دولت به جای این‌که به این فکر کند که چگونه پیامی غیرقابل انکار را ارائه دهد که بازدارندگی را در سراسر خاورمیانه بازگرداند، برای یافتن یک استراتژی تلافی‌جویانه گولدیلاکس[به حداقل راضی شدنGoldilocks]تلاش کرد: به اندازه کافی قوی باشد تا مرکزگراها[جناحها] در داخل آن را ضعیف نخوانند، از طرفی هم آن‌قدر ضعیف که ایران نتواند در اوضاع را تشدید کند.
 رژیم ایران علاقه‌ای به گفتگوهای جدی با آمریکا ندارد و نیروی اصلی پشت بحرانها در منطقه است.
 اما این تنها آغاز است. تا زمانی که رژیم ایران فکر می‌کند که می‌تواند بحرانها و جنگ‌ها را در سرتاسر منطقه برانگیزد بدون این‌که خطر پاسخ ویرانگر آمریکا را تهدید کند، آخوندها آقای بایدن را وادار می‌کنند تا با ساز آنها برقصد. تا زمانی که رئیس‌جمهور متوجه نشود که باید در رقابت با ایران شرایط آب و هوایی را به دست آورد، روند بیداری تنها به نیمه رسیده است.
 اگر قرار است ثبات بازگردد، باید با یک انقلاب روانی در خاورمیانه آغاز شود. ایران باید یاد بگیرد که از آقای بایدن بیشتر از ایران بترسد.
 این معیاری است که با آن باید موفقیت حملات تلافی‌جویانه رئیس‌جمهور در خاورمیانه را بسنجیم. آیا این حملات قدرت بازدارندگی آمریکا را بازگرداند؟ آیا این حملات، تعادل ترس را در خاورمیانه تغییر داده است؟
 اگر چنین است، پس آرامش و صلح ممکن است شروع به بازگشت کنند و اگر نه، تیم بایدن فقط آب در هاون می‌کوبد.