تبریز در جریان قیام سراسری مردم ایران یکی از کانون‌های شورش و نبرد بود. جوانان تبریزی درسهای بیاد ماندنی به مزدوران سرکوبگر دادند.
گرانی بنزین جرقه‌ای بود بر آتشی سرکش جوانان تبریز. از صبح شنبه ۲۵آبان مردم با خاموش کردن خودروهایشان نیروهای سرکوبگر را به چالش کشیدند. و طولی نکشید که در خیابانهای چایکنار، چهارراه آبرسان، چهارراه منصور، چهارراه شهناز، چهارراه عباسی، اتوبان پاسداران، شهرک رشدیه و میدان فهمیده مأموران سرکوبگر به‌صورت گله‌های موتوری عازم منطقه شدند.
جوانان در منطقه شهرک رشدیه و میدان فهمیده و اتوبان پاسداران نیروهای سرکوبگر را تار و مار کردند. تیمی از جوانان مزدوران را نقش برآب کرده، تیم دیگری موتور نیروهای سرکوبگر را به آتش کشیده و تیمهای دیگر مزدوران را سنگباران و گوشمالی می‌دادند.
در این اثنی مردم منطقه با رساندن ماسکهای تنفسی و انواع چوب و رساندن سنگ به حمایت گسترده از جوانان قیام‌آفرین پرداختند. جوانان با سد کردن اتوبان هر گونه تحرک مزدوران رژیم را محدود کرده بودند. یک ماشین پاترول آبی در جریان درگیریها سعی کرد مأموران سرکوبگر را در یک اقدام متهورانه زیر بگیرد.
اتوبوس نیروهای سرکوبگر توسط جوانان به آتش کشیده شد و تا ساعتها این منطقه تبریز در دست نیروهای قیام‌آفرین بود.
نیروهای کمکی به‌دلیل مسدود شدن خیابان‌ها امکان رسیدن به منطقه را نداشتند. جوانان با آتش زدن و از کار انداختن دوربینهای حفاظتی به امن کردن منطقه پرداختند.
رژیم با به پرواز درآوردن پهپاد و فیلمبرداری قصد شناسایی جوانان را داشت که مردم با آتش زدن لاستیک و پوشش صورت این اقدام رژیم را خنثی کردند.
این قیام درسی بود به مزدوران و میدانی برای تمرین سرنگونی آخوندها
