مایک پمپئو وزیر خارجه پیشین آمریکا طی مقالهیی در فاکس نیوز نوشت: جمهوری اسلامی در لبه پرتگاه است. دیکتاتوری ایران نشانههای کلاسیک فرسودگی را نشان میدهد که حاکی از مراحل پایانی یک رژیم است.
وزیر خارجه پیشین آمریکا با اشاره به اینکه پس از جنگ ۱۲روزه، جمهوری اسلامی دیگر آن قدرت منطقهیی سابق نیست و اکنون در هر جبههای با بحران روبهروست، افزود: «زیرساخت نظامی ایران بهشدت تضعیف شده و برنامه هستهیی آن بهطور جدی ضربه خورده است. شبکه نیروهای نیابتیاش هم در سراسر خاورمیانه در حال فروپاشی است».
پمپئو با بحرانی توصیف کردن وضعیت داخلی ایران اضافه کرد: «بهدلیل سوءمدیریت مزمن اقتصادی، فساد و انزوای بینالمللی، اقتصاد در هم ریخته و کشور با کمبود آب روبهروست. این رژیم از مشروعیت مردمی بیبهره است و نمیتواند نیازهای مردم را برآورده کند، تنها ابزار باقی ماندهاش برای کنترل، حکومت از طریق ترس است».
مایک پمپئو با رد این ادعا که جایگزینی برای حکومت فعلی ایران وجود ندارد، تأکید کرد: «این برداشت از هر نظر نادرست است. آرزوهای میلیونها ایرانی را که برای مطالبه تغییر، جان خود را به خطر انداختهاند نادیده میگیرد و وجود اپوزیسیون سازمانیافته و دموکراتیک را انکار میکند».
وی با اشاره به اعتراضات گسترده در ایران گفت: «مردم ایران در موجهای پیاپی قیامها، ترجیح خود را کاملاً روشن کردهاند. آنها نه حکومت دینی میخواهند و نه سلطنت. آنها جمهوری آزاد، دموکراتیک و پاسخگو در برابر شهروندان میخواهند».
وزیر خارجه پیشین آمریکا با مقایسه وضعیت کنونی جمهوری اسلامی با فروپاشی دیوار برلین و سقوط حکومت بشار اسد، با بیان اینکه این نظام امروز «همان نشانههای کلاسیک فرسودگی» را بروز میدهد، افزود: «وظیفه سیاستگذاران آمریکایی این نیست که لحظه دقیق فروپاشی رژیم را پیشبینی کنند، بلکه این است که محیط را طوری شکل دهند که وقتی سقوط رخ داد، نتیجه ثبات باشد نه هرجومرج. این امر نیازمند رویکردی واقعگرایانه است که حاضر باشد از فرمولهای دیپلماتیک شکستخورده گذشته عبور کند».
وی با اشاره به سیاستهای دولت ترامپ در قبال رژیم ایران اضافه کرد: «اکنون او این فرصت را دارد که دستآوردهای تاریخیاش در خاورمیانه را با موفقیتی واقعاً تحولآفرین تکمیل کند و به تسریع زوال رژیم ایران کمک کند».
پمپئو در پایان تأکید کرد که تغییر نظام در ایران باید به دست مردم این کشور انجام شود و گفت: «هیچ نیروی خارجی نمیتواند و نباید تغییر نظام در ایران را رقم بزند. ما میتوانیم با افزایش فشار از بیرون و حمایت از مردمی که بهدنبال آیندهای مسالمتآمیز، دموکراتیک و طرفدار غرب هستند، به خواست آنها برای تغییر کمک کنیم. وظیفه ما ساده است؛ کنار مردم ایران بایستیم، چشمانداز دموکراتیکی را که آنها انتخاب کردهاند بهرسمیت بشناسیم و پول، مشروعیت و مصونیتی را که روحانیان حاکم برای بقا به آن متکیند از آنها دریغ کنیم».
