قیام آبان که جرقه آن با گرانی بنزین آغاز شد در اندک زمانی ریش و ریشه آخوندها را سوزاند. ۲۴آبان آغاز شد و اراده خلقی را نشان داد که خواستی جز سقوط مهیب‌ترین دیکتاتوری تاریخ ایران را ندارند.
تصاویری از این رخداد تاریخی را ببینیم:
آن‌روز آتش ما گر گرفت. و هیمه‌اش بغض و خشم مردم بود
و چون آتش را گیراندیم سیل توده‌های به خشم آمده به راه افتاد.
چه آسان می‌سوختند بناهای غارتگران. وقتی که در دهان آه‌های مردم قرار می‌گرفتند.
زیباتر از آتش چیست؟ وقتی که در هیزم ستمگران افتد.
از هر سوی باید راه را بر دشمن خدا و خلق سد می‌کردیم و خیابان‌ها هر چه داشتند در دستان ما قرار می‌دادند.
بتی که باید می‌شکستیم و می سوزاندیم بت بزرگ دینفروشان بود.
و جنبش از آتش افکندن بر بنای بزرگ غارت آغاز شد.
مردم خشمگین آجر و سنگهای خشم خود را می‌آوردند و ما پرتاب می‌کردیم.
آنان بسیاری از ما را کشتند، اما امروز بر همگان آشکار است که تیرهای ما کارآتر بوده است
و شهر در دستان مردم بود و دشمنان گریخته...
آتش ما تنها مراکز ستم و غارت را بر می‌گزید و به کام خود می‌کشید.
سیلهای خشم در خیابان‌ها می‌رفت و پایه‌های بناهای ستم و ریا را تهدید می‌کرد.
دیوارها، آینه‌های فریادهای ما بودند و شهر آینه بندان شد.
آنان بنای غارت مردم داشتند و ما بناهای غارت آنان را به آتش کشیدیم.
آنان با رگبار سلاحهایشان به خیابان آمدند و ما با آتش مشتهایمان.
سینه‌های تک‌تک ما هدف تفنگهای آنان بود. اما ما تنها یک هدف داشتیم: مغز ستم.
پیش از آغاز هر شورش، راه‌ها را بر دشمن می‌بستیم و هر چه در دسترس بود به یاری ما می‌آمد.
آنچه برای تاریخ به جا می‌ماند چه بود: شهامت ما و قساوت آنان
ما به پیروزی نزدیک شورش خویش یقین کامل نداشتیم. اما به استمرار قیام خویش یقین کامل داشتیم.
آتش ما پیاپی خاکستر می‌کرد و می‌گذشت و آنان، چون می‌رسیدند با خاکستر روبه‌رو می‌شدند.
گلهای آتش ما شهرها را به مزارع خشم بدل می‌کرد.
بناهای بیداد غارتگران سرانجام خاکستر از خشم ماست.
چنین می‌کند خشم خلقی دلیر.
آن‌سوی ابرهای دود، قافله‌ای خون‌ریز بود که از کاخهای ریا و غارتگری می‌آمد.
هر آن کس که برای دشمن نیرو می‌آورد، چنین سرانجامی می‌یافت
و شب شهر زیبا بود. زیرا با چراغهای خشم ما نورانی می‌شد.
و چشمهای هر شهید، مشعلی شد که پیشاپیش قافله می‌رود.
آنان که جانشان را فدیه راه آزادی کردند و روی دوش یارانشان جان باختند.
و ما عهد می‌کنیم که راهشان را تا پای جان ادامه دهیم.
