غیظ قضاییه جلادان، سخنگوی وزارت‌خارجه و روزنامه دولت ارتجاع
نسبت به گزارش جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل درباره
«جنایات سبعانه و نقض فاحش حقوق‌بشر»
توسط رژیم ایران در سال‌های ۱۳۶۰ - ۱۳۶۱ و ۱۳۶۷
سخنگوی وزارت‌خارجه رژیم
این گزارشگر با اتکا به‌عنوان بین‌المللی و در ادامه خدمات خود به مجاهدین
در آخرین روزهای دوره کاری‌اش منویات این گروه را دنبال کرده است
وزارت‌خارجه رژیم اعلام کرد
حق خود را برای اعتراض محفوظ می‌دارد
چرا که جاوید رحمان به‌وضوح وارد حیطه خصومت شده است!
جاوید رحمان در اقدامی کم سابقه
خواستار اقدام جامعهٔ بین‌المللی تشکیل یک سازوکار مستقل برای رسیدگی
به نقض حقوق‌بشر در ایران شده است
به‌دنبال انتشار گزارش جاوید رحمان گزارشگر ویژه ملل متحد برای ایران در پایان مأموریت ۶ساله و تأکید بر این‌که جنایتهای سبعانه در ایران بدترین و فاحش‌ترین نقض حقوق‌بشر در تاریخ معاصر است که مقامات عالی‌رتبه حکومتی در برنامه‌ریزی، دستور دادن و ارتکاب جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی طراحی کرده و فعالانه در آن دست داشتند و فراخوان به ایجاد مکانیسم پاسخگویی بین‌المللی درباره جنایت علیه بشریت علیه هزاران مخالف سیاسی و صدور احکام بازداشت دست‌اندرکاران این جنایت از جمله ولی‌فقیه ارتجاع، سران و مهره‌ها و ارگانهای رژیم قتل‌عام، غیظ خود را از این گزارش به نمایش گذاشتند
رسانه حکومتی دیپلماسی ایرانی روز ۳مرداد ۱۴۰۳ نوشت: ناصر کنعانی، سخنگوی وزارت امور خارجه انتشار گزارش کذب جاوید رحمان را شدیداً محکوم کرد و آن را تلاش دشمنان برای خدشه‌دار کردن وجهه جمهوری اسلامی دانست.
«ناصر کنعانی» تأکید کرد: این گزارشگر سابق با اتکا به‌عنوان بین‌المللی و در ادامه خدمات خود به مجاهدین در آخرین روزهای دوره کاری‌اش، منویات این گروهک تروریستی را دنبال کرده و بدیهی است ادعاهای وی فاقد هر گونه وجاهت قانونی بوده و کاملاً مردود است.
سخنگوی وزارت امور خارجه با ابراز تأسف شدید اعلام کرد جمهوری اسلامی ایران حق قانونی خود را برای اعتراض به این روند غلط در برخی از نهادهای حقوق‌بشری محفوظ می‌داند. چرا که
جاوید رحمان در گزارش نهایی که در پایان دوران مأموریت خود به‌عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور ایران منتشر کرده مرزهای سیاست‌زدگی را درنوردیده و به‌وضوح وارد حیطه خصومت شده است.
وی در بخشی از گزارش ادعایی خود در اقدامی کم‌سابقه با اعلام توصیه‌هایی خواستار تشکیل یک سازوکار مستقل بین‌المللی برای رسیدگی به آنچه نقض حقوق‌بشر از سوی ایران خوانده، شده و از جامعه بین‌المللی درخواست کرده در این زمینه اقدام کنند.
روزنامه رسمی دولت آخوندی (ایران) روز ۳مرداد ۱۴۰۳ نیز نوشت: جاوید رحمان در حالی نظام را به نسل‌کشی در دهه ۶۰ متهم کرده است که ناشیانه دم خروس حمایت خودش از مجاهدین برملا شده و اصل ماجرا را هم نمی‌گویند که ۱۷ هزار نفر در ایران قربانی ترور شده‌اند!
آقای گزارشگر در کارنامه خودشان یک رسوایی بزرگ دارند و آن به فتنه پاییز ۱۴۰۱ باز می‌گردد که هم‌سو با اپوزیسیون و معاندان و دشمنان ایران، از آشوب‌ها و اغتشاشات در ایران حمایت کرد!
خبرگزاری قضاییه جلادان میزان (۳مرداد) نوشت: جاوید رحمان پیش از ترک مأموریت خود و سپردن آن به مای ساتو ژاپنی، با استفاده از ابزار‌هایی مانند سخنرانی و مصاحبه با برخی بنگاههای خبرپراکنی به‌عنوان بازوی رسانه‌یی کشور‌های معاند و حتی رسانه مجاهدین برای اثبات کارآیی ادعایی خود به کارفرمایانش تلاش کند. جاوید رحمان در بخش پایانی گزارش ادعایی خود در اقدامی کم‌سابقه با اعلام توصیه‌هایی خواستار تشکیل یک سازوکار مستقل بین‌المللی برای رسیدگی به آنچه نقض حقوق‌بشر از سوی ایران خوانده، شده و از جامعه بین‌المللی درخواست کرده در این زمینه اقدام کنند (!)
خبرگزاری قضاییه جلادان افزود: مای ساتو پیش‌تر برای تکمیل مسیر سیاسی اسلاف خود با سوار شدن بر موج ناآرامی‌های ۱۴۰۱ مدعی شد که اولویت‌هایش برای بررسی حقوق‌بشر در ایران حقوق زنان و حق حیات با تأکید بر نظام قضایی ایران است.
ستاد موسوم به حقوق‌بشر قضاییه جلادان نیز غیظ رژیم قتل‌عام از گزارش جاوید رحمان را به نمایش گذاشت و نوشت:
آخرین گزارش جاوید رحمان که سه روز قبل منتشر شد و عبارت ادعانامه توصیف بهتری برای آن است، مجموعه‌یی از دروغ‌ها و اتهام‌ها علیه ایران است که مشخصاً برای تأمین خواسته‌های خاص از جمله خواسته‌های مجاهدین نوشته شده تا ادای دین او به این گروهک در پایان حضورش در سمت به‌اصطلاح گزارشگر ویژه باشد؛ گروهکی که به اعتراف و اقرار اعضایش عامل کشتار ۱۷هزار نفر است.
اصلی‌ترین و در عین‌حال عجیب‌ترین منبع گزارشهای به‌اصطلاح گزارشگران ویژه سازمان ملل، مجاهدین هستند؛
ادعانامه آخر جاوید رحمان، تنها گزارشی نیست که این به‌اصطلاح گزارشگر سازمان ملل در وضعیت حقوق‌بشر ایران نوشته است؛ تفاوت این ادعانامه که خودش آن را یک دستاورد خوانده است (!) با دیگر ادعانامه‌های ضدایرانی‌اش، غلظت اتهام‌های مطرح شده با ادبیات اردوگاه اشرف و بر مبنای داده‌های مجاهدین است.
نکته قابل تأمل این است که گروهک تروریستی همواره مهم‌ترین منبع اتهام‌زنی‌های جاوید رحمان به ایران در زمینه حقوق‌بشر بوده است؛ این موضوع در تکرار کلیدواژه‌های مورد استفاده مجاهدین در گزارشهای ضدایرانی جاوید رحمان به‌خوبی نمایان بوده است.
کاظم غریب آبادی، معاون امور بین‌الملل قوه قضاییه و دبیر ستاد حقوق‌بشر که در سال‌های فعالیت خود در این سمت برای رد، نقض و به چالش کشیدن گزارشهای ضدایرانی در نشست‌های مختلف شورای حقوق‌بشر حضور داشته است، طی نامه‌ها و دیدار‌های مختلف این رویکرد ضدایرانی جاوید رحمان را محکوم کرد.
وی در دیدار با میشل باچله، کمیسر عالی حقوق‌بشر سازمان ملل در اسفند ۱۴۰۰، گفت: گزارشگر ویژه به کانال انتشار اطلاعات غلط گروه تروریستی تبدیل شده...
غریب‌آبادی در واکنش به پیش‌نویس ادعانامه اخیر جاوید رحمان در حمایت از گروهک تروریستی منفور منافقین در نامه‌یی به عمر زنیبر، رئیس شورای حقوق‌بشر و وولکر تورک، کمیسر عالی حقوق‌بشر ضمن انتقاد از تداوم اقدام سیاسی در تعیین به‌اصطلاح گزارشگر ویژه سازمان ملل، تعیین جانشین برای جاوید رحمان را درپی انجام مأموریتی شکست‌خورده محکوم کرده و گفت: تعاملات گسترده گزارشگر به‌اصطلاح ویژه با گروهک‌های تروریستی مختلف به‌ویژه مجاهدین کسی پوشیده نیست.
به گفته غریب‌آبادی، طنز تلخ این است که سران این گروهک جانی و خطرناک چهره حقوق‌بشری به خود گرفته و خود را حامی حقوق‌بشر معرفی می‌کنند و به جای این‌که در مقام متهم و پاسخگو قرار داده شوند، با فریب افرادی مثل آقای رحمان، مظلوم‌نمایی می‌کنند.
سخنگوی مجاهدین خطاب به غریب‌آبادی معاون بین‌الملل قضاییه جلادان و دبیر ستاد حقوق‌بشر شکنجه‌گران و دژخیمان و اربابان او در قضاییه آخوندها و بیت‌العنکبوت خامنه‌ای گفت: تلخکامی و زهرکامی! جنایتکاران علیه بشریت از این‌که سرانجام بعد از ۳۶سال نسل‌کشی مجاهدین توسط رژیم اعدام و قتل‌عام در یک سند رسمی سازمان ملل به‌رسمیت شناخته شده، کاملاً قابل فهم است. فقط اضافه می‌کنیم کاین هنوز از نتایج سحر است، باش تا زمان عدالت و کیفر یکایک دست‌اندرکاران اعدام و قتل‌عام فرا برسد.
