سایت حکومتی تابناک متعلق به پاسدار رضایی جمعه 28اردیبهشت97، در مطلبی به تاثیرات منطقهیی خروج آمریکا از برجام اشاره کرده است و تلویحا به پایان ماجراجوییهای رژیم در سوریه بعد از دیدار اخیر پوتین و بشار اسد پرداخته و نوشته است:
« بیگمان خروج آمریکا از برجام پیامدهای بسیاری در سطوح منطقهای و بینالمللی به همراه خواهد داشت. یکی از نتایج خروج آمریکا از برجام، اثرات احتمالی آن بر بحران سوریه خواهد بود... این اثرگذاری بیش از هر چیز به رویکرد روسیه در قبال بحران سوریه و مشخصاً نقش ایران در این کشور مربوط میشود».
این منبع حکومتی میافزاید: در همین راستا، روز پنجشنبه، کاخ کرملین روسیه اعلام کرد، بشار اسد رئیسجمهوری سوریه در سوچی با ولادیمیر پوتین رئیسجمهوری روسیه دیدار کرده است؛ دیداری که گویا تحولات مهمی به همراه خواهد داشت... چند نکته مهم که میتواند برای ایران هشدارآمیز باشد، قابل ذکر است:
نخست: در این دیدار، بشار اسد آمادگی خود برای حل و فصل بحران سوریه و تدوین قانون اساسی جدید این کشور بر اساس مذاکرات و نقشه راه ژنو که یک سازوکار غربی ـ عربی است و روسها نیز در آن نقش فعالی داشتهاند ـ اعلام کرده؛ نقشه راهی که ایران نقش چندانی در آن نداشته است.
دوم: پذیرش سازوکار ژنو بهمعنای نزدیک شدن دیدگاه روسیه به دیدگاه غرب و مصالحه و توافق های اولیه بر سر سوریه است.
سوم و مهمتر از همه، پوتین از بشار اسد خواسته است که همزمان با آغاز فرایند سیاسی، نیروهای خارجی خاک سوریه را ترک کنند. اینکه مقصود پوتین از نیروهای خارجی چه نیروهایی است، مشخص نیست و اینکه این درخواست پوتین مشمول نیروهای روسیه نیز میشود، چندان مشخص نیست؛ اما شاید اشاره پوتین به نیروهای خارجی، شامل نیروهای مورد حمایت ایران در سوریه نیز بوده است.
آنچه قابل پیشبینی است اینکه پس از خروج آمریکا از برجام و نیاز ایران به حمایتهای روسیه از ایران، ممکن است مسکو بهدنبال گرفتن امتیازاتی از ایران در سوریه باشد.
تابناک در خاتمه نتیجهگیری میکند: «آنچه قابل پیشبینی است، اینکه ماجرای سوریه برندهای قطعی نخواهد داشت؛نه ایران میتواند به صددرصد اهدافی که تحت حفظ حاکمیت ملی سوریه داشت برسد و نه بشار اسد آن رئیسجمهور قبل از آغاز درگیریها خواهد بود و نه روسیه بدون تشریک مساعی با آمریکا و اروپا میتواند به موفقیتی چشمگیر در سوریه برسد؛ نبرد سوریه قطعا پیروز مطلقی نخواهد داشت!اگر بازیگران دخیل در سوریه به همین کامیابیهای نسبی رضایت ندهند،ممکن است خیلی زود مسیری به سمت ناکامی برای آنان طراحی شود».
