آقای خورخه توتو کی‌یروگا رئیس‌جمهور سابق بولیوی- ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ در مطلبی که در وبسایت تاون هال درج شده، نوشت: هماهنگی خودکامگان را باید با هماهنگی با فعالان دموکراتیک مقابله کرد
خورخه توتو کی‌یروگا Quiroga رئیس‌جمهور بولیوی ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۱ و از امضاکنندگان بیانیهٔ تاریخی ۱۲۳تن از رهبران جهان، طی مقاله‌یی در تاون‌هال نوشت: «به‌تازگی من همراه با پنج تن دیگر از سران پیشین دولتها برای شرکت در اجلاسی در مقر شورای ملی مقاومت ایران به‌فرانسه سفر کردیم. یک ماه قبل از آن، من به‌همراه بیش از ۱۰۰سیاستمدار و مقامات بلندپایهٔ دولتی پیشین از کشورهای مختلف، نامهٔ سرگشاده‌یی را امضا کردیم که در آن با جنبش مقاومت دموکراتیک ایران اعلام همبستگی کرده و بر حمایت خود از برنامهٔ ۱۰ماده‌یی آینده ایران تأکید کردیم؛ (برنامه‌یی) که از سوی (پرزیدنت) شورای ملی مقاومت ایران، مریم رجوی ارائه شده است.
در نامهٔ ما تأکید شده است که در پی تازه‌ترین خیزش مردمی در (ایران) ، زمان آن فرا رسیده است که جامعهٔ جهانی مقامات (رژیم) ایران را به‌خاطر فهرست بلندبالایی از جنایات از جمله قتل ۷۵۰معترض در سال گذشته و اعدام سیستماتیک حدود ۳۰۰۰۰زندانی سیاسی در تابستان۱۳۶۷ مورد حسابرسی قرار دهد.
هیچ‌یک از سران رژیم هرگز به‌خاطر قتل‌عام۱۳۶۷ مورد حسابرسی قرار نگرفته‌اند. ابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور فعلی که در سال۱۳۶۷ عضو هیأت مرگ تهران بود و غلامحسین محسنی اژه‌ای رئیس قضاییه (رژیم) از جمله این افراد هستند.
سرکوب قیام سال گذشته گواهی بر تأثیر این ناقضان حرفه‌یی حقوق‌بشر است.
همان‌طور که در نامهٔ ماه می ما هشدار داده شده بود، «دهه‌ها سال سکوت و بی‌عملی آشکار جامعهٔ بین‌المللی به‌دامن‌زدن به‌فرهنگ مصونیت از مجازات در ایران کمک کرده است». این مصونیت از مجازات، جان هر مرد، زن و کودکی را که در تظاهرات دموکراسی‌خواهانه شرکت کرده، تهدید می‌کند. این باید دلیلی کافی برای دولتهای غربی باشد تا راهبردهای قاطعانه‌تری را برای برخورد با جمهوری اسلامی اتخاذ کنند. اما همان‌طور که در سخنان خود در اجلاس شورای ملی مقاومت تأکید کردم، مصونیت از مجازات رژیم، منتقدان و دشمنان (رژیم) ایران را در سراسر جهان تهدید می‌کند.
خورخه توتو کی‌یروگا در بخش دیگری از مقالهٔ خود در تاون‌هال با اشاره به‌قیام سراسری مردم ایران که به «بیش از ۳۰۰شهر و شهرستان در ۳۱استان گسترش یافت»، اضافه می‌کند: «شعارهایی مانند «مرگ بر دیکتاتور» با کمک کانون‌های‌شورشی سازمان مجاهدین خلق ایران در سراسر کشور پخش شد. به‌زودی، این اجماع جهانی به‌وجود آمد که چالشی بزرگ برای رژیم آخوندها از زمان انقلاب۱۳۵۷ است.
این چالشی است که جامعه بین‌المللی، اگر چیزی غیر از محکومیت کلامی بی‌اثر در مورد سرکوب مخالفان رژیم ارائه می‌داد، می‌توانست از آن حمایت و آن‌را تقویت کند. با این حال، به‌طور غیرقابل توضیحی، اکثر رهبران غربی مصالحه را بر رویارویی ترجیح داده‌اند
خوشبختانه، با توجه به‌این‌که (رژیم) ایران هم‌چنان در تقلا برای بازگرداندن وضعیت به‌شرایط قبل از قیام است، هنوز زمان برای تغییر مسیر رهبران دموکراتیک وجود دارد، هم از طریق افزایش فشارهایی که قبلاً به‌دیکتاتوری مذهبی در ایران تحمیل شده بود و هم با تأیید رسمی جنبش اپوزیسیون طرفدار دموکراسی و برنامهٔ ۱۰ماده‌یی خانم رجوی برای یک جمهوری آزاد در ایران».
(تاون هال -۷مرداد)
