وحشت از بحرانهای اقتصادی اجتماعی و بحران انزوای جهانی و منطقه‌یی رژیم از مهم‌ترین موضوعاتی است که روزنامه‌های حکومتی ۲۵تیر به آن پرداخته‌اند. همچنین هشدار نسبت به قیام فصل‌مشترک بسیاری از مقالات است.
از جمله روزنامهٔ همدلی به‌نقل از یک جامعه‌شناس حکومتی نوشته است: «علاوه بر افزایش حاشیه‌نشینی ما با یک آسیب دیگری هم روبه‌رو هستیم و آن «سقوط طبقه متوسط» است. وقتی طبقه متوسط فرو می‌ریزد و چون به‌اصطلاح تحصیلات بیشتری دارد، نسبت به حکومت بدبین می‌شود...
یکی از بدترین خطرات فروریزی طبقه متوسط، «بدبینی سیاسی» است. در نتیجه نارضایتی و خیزش اجتماعی به‌وجود می‌آید. در آبان 98 نزدیک به هشتاد شهر شلوغ شدند، جاهایی که من اسم آنها را هم نشنیده بودم».
همچنین روزنامهٔ مستقل خطاب به آخوندهای حکومتی نوشته است: «امروز که همه، گرفتار بحرانهای سخت شده‌اند، مراجع پرنفوذ و بدون وابستگی دولتی، کجا هستند؟ چرا ملت در این ایام وحشت‌آور ویرانی، تنها هستند؟ چرا علما، برای حل مشکل مسکن، اشتغال، ازدواج، کرونا، سیاست منطقی و بدون توهم و شعارزدگی، روابط بین‌المللی بر پایه‌ٔ منافع ملی و دهها معضل دیگر هیچ موضعی نمی‌گیرند؟ چرا به اشرافیت عده‌ٔ قلیلی از خودی‌ها و نخودی‌های نظام که خشم کپر و زاغه‌نشینان را به حد انفجار رسانده، عکس‌العمل نشان نمی‌دهند؟» و در ادامه هشدار داده: «این موقعیت اگر از دست برود نه مقلد و پیروی می‌ماند که علما، اسلام را برایش به حکم رساله‌ها اجرا کنند و نه (نظامی)... فرصت بسیار اندک است؛ و آینده از آن کسانی‌ست که امروز، مردم را انتخاب می‌کنند».
