زندگی با ارزش‌ترین دارایی انسان است. زیباترین لحظات زندگی را کودکان و نوجوانان خلق می‌کنند و مسؤولیتی که بزرگسالان برعهده دارند، متوجه کودکان نیست؛ اما آخوندهای حاکم بر ایران به صغیر و کبیر رحم نمی‌کنند. حاکمان عمامه‌دار، نوجوانانی که در زمان دستگیری زیر سن قانونی بوده‌اند را در زندان و زیر حکم اعدام نگه‌می‌دارند و سرانجام در شقاوتی بی‌مانند آنها را بدار می‌کشند.
روزنامه العرب چاپ لندن نوشت: «تهران سالانه ۳ تا ۴ کودک را اعدام می‌کند»
خبرگزاری فرانسه نوشت: «یک مقام ارشد ایرانی در واکنش به انتقاد سازمان ملل به خبرگزاری فرانسه اصرار ورزید که، استفاده از مجازات اعدام در ایران برای جرایمی که افراد خردسال انجام داده‌اند به‌معنای نقض حقوق‌بشر نیست».
این خبرگزاری به‌نقل از خانم باشله رئیس حقوق‌بشر سازمان ملل نوشت: «در ایران بیش از ۸۰ کودک... در معرض اعدام هستند، حداقل چهار نفر در معرض خطر اعدام قریب‌الوقوع قرار دارند».
حال به ۴دهه قتل و کشتار آخوندها بیندیشید. چند هزار نفر از ۱۲۰هزار شهید راه آزادی، در زمان دستگیری زیر ۱۸سال بودند؟ برخی از دستگیر شدگان ۳۰خرداد ۶۰، نوجوانان زیر ۱۸سال بودند که آخوندها پیش از آن‌که اسم‌شان را بفهمد آنها را اعدام کردند! و اکنون قاتل این کودکان به مقام ریاست‌جمهوری گماشته شده است! جامعهٔ ایران هرگز سر سازش با چنین جنایتکارانی نداشته و نخواهد داشت و آن که باد کاشته سخت‌ترین توفان متصور را درو خواهد کرد، و اکنون موسم توفان است.
