کوروش احمدی از دیپلماتهای سابق رژیم در نیویورک در مورد وضعیت برجام و پیامدهای جنگ‌افروزیهای رژیم در منطقه و اوکراین هشدار داد و نوشت: اگر در یک و نیم سال آینده، تعیین‌تکلیف نشود، تا مهر ۱۴۰۴، قطعنامه‌ها علیه تهران احیا خواهند شد.
وی افزود "تفاهم نانوشته" از آنجا که رفع کامل تحریم‌ها را در دستور کار نداشت، تنها یک تسکین موقتی برای مدتی محدود بود. واقعیت این است که به هیچ "راه‌حلی" که حداکثر تنها به مقامات ما امکان تأمین ارزاق عمومی را بدهد و امر توسعه و سرمایه‌گذاریهای بنیادی و اساسی را هم‌چنان در محاق نگه دارد، به ضرر نظام است.
این مهره حکومتی می‌نویسد: مشکل اصلی سیاست خارجی ما این است که وقت و انرژی مقامات ما صرف اموری می‌شود که نه تنها ربط چندانی به منافع ما ندارد. به‌عنوان مثال، واقعاً روشن نیست که چه نفعی از جنگ اوکراین ممکن است متوجه ما شود تا کشیده شدن نظام به صف‌بندی‌های مربوطه قابل توجیه باشد.
حاصل شرایط کنونی تحریم‌ها که آمریکا از ناحیه تداوم آن دچار مشکلی نمی‌شود، نباید و نمی‌تواند بیش از این ادامه یابد، چرا که سرانجام آن فروپاشی اقتصادی اجتماعی است.
مسائل منطقه‌یی مشکل بزرگ دیگر سیاست خارجی ما است. مادام که ایران درگیر تنشهای ناشی از مسائل منطقه‌یی فرض می‌شود، تعامل اقتصادی معناداری با جهان ممکن نخواهد بود. شرایط موجود عملاً امکان تعاملات دیپلماتیک در سطح منطقه را از ایران سلب کرده است. همکاری با محور مقاومت و عدم همکاری دیگر کشورهای منطقه با این محور، مشکل دیگری است که مانع تحرکات دیپلماتیک می‌شود.
