تجارت نیوز رژیم روز سه‌شنبه ۷ فروردین‌ماه به موضوع فروش کلیه حتی پای دهه هشتادی‌ها را هم به‌میان کشیده نوشت:
این روزنامه افزود، دیگر نه‌تنها دهه شصتی‌ها بلکه دهه هشتادی‌ها هم برای معامله تکه‌ای از بدن خود چانه‌زنی می‌کنند. کسانی که کلیه خود را با قیمت ۳۰۰ تا ۶۰۰میلیون تومان به فروش گذاشته‌اند.
تجارت‌نیوز اضافه کرد، پای دهه هشتادی‌ها هم به بازار فروش اعضای بدن باز شد. نسلی که نه به بازار کار امیدی دارند و نه از آموزش عالی دل خوش. حالا میان آگهی‌ها به‌دنبال مشتری می‌گردند، برای فروش تکه‌ای از بدن خود!
این روزنامه فقر اجتماعی را باعث این عمل دانست و نوشت: نیاز مالی، حلقه وصل بسیاری از فروشندگان و خریداران اعضای بدن است. معامله‌یی برای کلیه، مغز استخوان و... . طرفین معامله هر کجای کشور باشند، همدیگر را پیدا می‌کنند. شیراز، مشهد، ارومیه و... فرقی ندارد. خودشان می‌گویند دیر و زود دارد، اما بالاخره «مچ» می‌شوند.
«مچ» هم اصطلاحی است که در بازار فروش اعضای بدن باب شده است. یعنی مشخصات گیرنده و دهنده عضو با یکدیگر همخوانی دارد و می‌توانند پای معامله بروند. بعد از «مچ» شدن چانه‌زنی برای قیمت شروع می‌شود.
آنطور که انجمن اهدای عضو ایران اعلام کرده است، در حال حاضر ۲۵هزار نفر در لیست پیوند عضو هستند. بسیاری از بیماران اما لزوماً از طریق اهدا به عضو مورد نیاز خود نمی‌رسند. آنها راهی بازار فروش اعضای بدن می‌شوند و پیوند عضو را با یک معامله به ثمر می‌رسانند.
دهه هشتادی‌ها در بازار فروش اعضای بدن
بازار فروش اعضای بدن حالا میزبان دهه هفتادی‌ها و دهه هشتادی‌هاست. خرید کلیه بیشتر آگهی می‌شود. به نظر می‌رسد دهندگان اعضای بدن با فروش کلیه زودتر به پول مورد نیاز خود می‌رسند.
حمید ۱۶ سال دارد. کودکی که به‌دنبال یک گیرنده کلیه است. می‌گوید: «گروه خونی A+ دارم. قیمت هر چه بقیه می‌گویند من کمی ارزان‌تر هم می‌فروشم». او می‌گوید: «نیاز مالی دارم. آزمایش‌ها را هم انجام داده‌ام. رضایت‌نامه والدین را هم دارم و از این نظر مشکلی نیست».
سینا هم ۱۹ سال دارد. او می‌گوید: «نیاز مالی دارم. کافی است انجمن را راضی کنید». سینا کلیه خود را برای فروش آگهی گذاشته است: «فقط کلیه را می‌فروشم. گروه خونی O+ هستم. قیمت هم ۴۵۰ میلیون تومان».
بهنام یکی دیگر از دهه هشتادی‌هاست که در بازار دنبال یک خریدار می‌گردد. او هم ۱۹ ساله است. آزمایش‌هایی که باید را هم انجام داده است و نشان می‌دهد. می‌گوید: «گروه خونی AB+ هستم. هیچ مشکلی هم ندارم و کاملاً سالم هستم. رضایت‌نامه محضری دارم». او هم برای کلیه خود، ۴۵۰ میلیون تومان قیمت گذاشته است.
سیمین متولد ۱۳۸۱ است. او هم می‌گوید: «کلیه‌ام را می‌فروشم. گروه خونی O+ هستم. کمتر از ۴۰۰ میلیون تومان هم نمی‌توانم. نیاز مالی دارم». سعید هم ۲۰ ساله است و می‌گوید برای رهن خانه، کلیه خود را با قیمت ۳۶۰ میلیون تومان می‌فروشد.
آگهی‌های فروش اعضای بدن
تهران محل این آگهی‌ها بیشتر است. یکی از مناطقی که فروشندگان و خریداران را به هم می‌رساند، حوالی چهارراه طالقانی است. دیوارهای کوچه «حسینی» پر است از شماره تلفن خریداران و فروشندگان. آگهی‌ها هم کوتاه است؛ شماره تلفن، عضو مورد معامله و گروه خونی.
در برخی از آگهی‌ها هم «فوری» می‌نویسند. اگر آگهی متعلق به گیرنده باشد یعنی از نظر سلامتی نیاز فوری دارد، اما اگر فروشنده باشد، ماجرا فرق دارد. فروشندگان می‌نویسند: «فروش فوری، نیاز مالی شدید»
قواعد خرید و فروش اعضای بدن!
شکل دیگر آگهی‌ها، آنلاین است. چند سالی می‌شود که گیرندگان و دهندگان اعضای بدن به‌صورت آنلاین یکدیگر را از شهرهای مختلف پیدا می‌کنند. در کنار مشخصات دیگر، شهر خود را هم در آگهی‌ها می‌نویسند.
تقریباً هر دو سر معامله با قواعد معامله آشنا هستند. دهنده عضو، ساکن هر شهری باشد، هزینه‌های رفت و آمد و کارهای بیمارستانی او برعهده گیرنده عضو است.
از دهنده عضو هم یک سفته می‌گیرند. سفته برای این است که مبادا دهنده عضو بعد از دریافت پول و پیش از انجام عمل جراحی برود. البته این سفته را انجمن حمایت از بیماران کلیوی می‌گیرد. جایی که خریدار و فروشنده بعد از توافق باید ثبت‌نام کنند.
