پس از قتل‌عام گلهای سرخ آبان، سپاه پاسداران به شیوهٔ رایج آتش به اختیار نظام، ۱۷۶مسافر را در آسمان به آتش کشید. از کودک خردسال تا جمعی کارشناس و نابغه و کاردان، با اشارهٔ پاسداران در آتش سوختند. اما داغداران این‌بار، یاد جان‌باختگان را نه در خانه‌ها که در کف خیابان و دانشگاهها با فریاد علیه ۴۰سال جنایت زنده کردند.
تظاهرات مردم: « این همه سال جنایت، مرگ بر این ولایت»!
این چشمه‌ای جوشان از خون لاله‌پوشان آبان بود.
دانشگاه سنندج ۲۳دی: «۱۵۰۰نفر، کشته آبان ماست»!
روز دوشنبه در سومین روز قیام علیه استبداد آخوندی، در حالی که پاسداران وحشت‌زده، دانشگاهها و محلات را قرق کرده بودند، دانشجویان علیه کشتار انسان‌ها و شکار نخبگان توسط پاسداران قیام کردند.
دانشگاه صنعتی شریف ـ تهران ۲۳دی ۹۸: «نخبه‌هامونو کشتن، آخوند به‌جاش گذاشتن»!
در زنجان جوانان به دادخواهی نشستند: «از خون جوانان وطن لاله دمیده، عدالت کجایی، عدالت کجایی؟»!
در اصفهان دانشجویان رودرروی پاسداران و بسیجی‌های جنایتکار ایستادند و نشان دادند که دیگر زندان و اعدام هیچ تاثیری در ارادهٔ قیام‌آفرینان ندارد.
دانشگاه صنعتی اصفهان ۲۳دی ۹۸: «نه زندان، نه اعدام، دیگه اثر نداره - بسیجی برو گمشو، بسیجی برو گمشو»!
