مجمع میرغضبان خامنه‌ای در یک واکنش غیظ‌آلود از قطعنامه پارلمان اروپا در محکومیت موج اعدامها در ایران عمامه بر زمین کوبیده و با مغلطه بین مردم ایران و دشمن آنها یعنی رژیم، این قطعنامه را «خیز ضدایرانی»، «قطعنامه ضدایرانی» و موضع‌گیری «علیه ایران»! نامیده است.
قضاییه آخوندی در ادامه هم پس از کلی روضه‌های ۱۷هزاری و این بار «۲۰ هزار»ی از وسعت دامنه‌ٔ تلاش‌های مقاومت ایران در افشای رژیم نالیده است که «راهرو‌ها و سالنهای برگزاری رویداد‌های پارلمان اروپا اکنون به محل انداختن عکس یادگاری و سخنرانی افرادی تبدیل شده‌اند که صبقه و سابقه‌ٔ ایران‌ستیزی و تجزیه‌طلبی آنها بر کسی پوشیده نیست»! (میزان، ۲۳ بهمن)
این رژیم جانی با این داد و بیدادها می‌خواهد در قرن بیست و یکم بگیرد و بکشد و دست قطع کند و چشم کور کند و کسی هم کاری به کارش نداشته باشد؛ می‌خواهد با رکورد زدن در اعدامها در جامعه رعب و وحشت ایجاد کند و به خیال خودش جلوی قیام‌ها را بگیرد اما به یمن فعالیت‌های مقاومت ایران هر روز دایره‌ٔ محکومیت‌های رژیم فراخ‌تر و قیمت هر اعدام گزاف‌تر می‌شود.
رژیم روی مماشات و منافع اقتصادی صاحبان قدرت در غرب حساب کرده و با ریخت و پاش‌های نجومی می‌خواهد دهان طرف‌حساب‌های خارجی را که از سوی موکلان خود و وجدانهای بیدار زیر ضرب هستند ببندد و با اموال مردم ایران حق‌السکوت به آنها ادا کند اما ایرانیان آزاده در سراسر جهان با کارزاری سیاسی و افشاگرانه سیاست مماشات را لجن‌مال می‌کنند و با استفاده حداکثر از حقوق قانونی خودشان آبرو و حیثیتی برای رژیم نگذاشته‌اند. اینجاست که زوزه‌های وحشت حکومت جلادان با اشاره به کنفرانسهای پارلمانی در محکومیت رژیم و حمایت از مقاومت ایران و خواستهای اعلام شده آن اوج می‌گیرد: «این نهاد در سال جاری شمسی دست‌کم دو بار میزبان کنفرانس‌هایی بود که تروریستها آن را با اهداف کاملاً آشکار ضدایرانی برگزار کردند... گروهک تروریستی منافقین در سال‌های گذشته با استفاده از روش‌های گوناگون مانند پرداخت مبالغ هنگفت و روش‌های متقلبانه تلاش کرده است تا حمایت سیاستمداران غربی را به نفع خود جلب کند».
اعدام نه، ترور!
یکی از محصولات این کارزار مقدس قطعنامه مشترکی است که گروه‌های مختلف پارلمان اروپا در روزهای ۱۸ و ۱۹ بهمن تصویب کردند و با محکوم کردن اعدامهای افسارگسیخته و شقاوت بارش در ایران به‌ویژه اعدام شورشگر قهرمان محمد قبادلو به شورای اروپا فراخوان دادند که «تحریم‌های اتحادیه اروپا را علیه مقامات و نهادهای درگیر در نقض جدی حقوق‌بشر، از جمله ولی‌فقیه، رئیس‌جمهور و دادستان کل اعمال کند، و باید سپاه پاسداران را به‌عنوان یک سازمان تروریستی لیست‌گذاری کند» (سایت پارلمان اروپا، ۱۹ بهمن ۱۴۰۲)
در حین تصویب این قطعنامه و در صحبت‌های نمایندگان پارلمان اروپا بارها نام زنده‌یاد شورشی، محمد قبادلو ذکر شده است. هر یک از نمایندگان پس از احترام به او، وجهی از جنایات رژیم در اعدام را زیر ضرب بردند.
آقای گی فرهوفشتات نماینده پارلمان اروپا از بلژیک و نخست وزیر سابق بلژیک اعدامها را نتیجه سیاست «شکست‌خورده» مماشات دانست و گفت: «سیاست ما در قبال رژیم ایران یک شکست کامل است. یک شکست کامل. شما هر روز اعدامها را می‌بینید». آقای استانیسلاو پولچاک نماینده پارلمان اروپا از جمهوری چک رابطه جنگ‌افزوریهای «سر مار» و افزایش اعدامها را این‌طور تشریح کرد که «حداقل ۳۶۰ زندانی از هفتم اکتبر، از آغاز جنگی که به‌روشنی توسط رژیم ایران حمایت شده است، اعدام شده‌اند. سر مار که در تهران است، نیاز به ایجاد بحرانهای خارجی دارد، زیرا آنها نمی‌توانند با قیام مردم ایران علیه رژیم مقابله کنند. اعدامهای رژیم تاکتیک آنها برای به سکوت کشاندن است».
نمایندگان دیگری نیز از جمله «دورین روکماکر» از هلند، سوزانا چیکاردی از ایتالیا و فرانچسکو گوییرو از پرتغال نیز در محکومیت جنایات رژیم سخنانی گفتند اما یکی از گویاترین تعابیر از سوی نماینده آنتونیو لوپز بیان شد، آنجا که اعدامهای خامنه‌ای را «ترور» نامید و گفت: «امروز به مرگ یک جوان دیگر می‌پردازیم، ترور یک جوان دیگر، مرد ایرانی که به دست ظلم رژیم آخوندها جان باخت» و در ادامه تروریسم داخلی و خارجی را از یک جنس و ماهیت دانست و افزود: «این نه تنها در ایران، بلکه در خیابانهای اروپا علیه مردمی که برای دموکراسی در ایران می‌جنگند، اتفاق می‌افتد. یکی از اعضای سابق پارلمان اروپا و معاون رئیس این مجلس، الخو ویدال کوادراس، در ۹ نوامبر در مادرید، اسپانیا، اروپا به‌صورتش شلیک شد... رژیم تلاش می‌کند همه کسانی که حقیقت را می‌گویند، کسانی که جنایات را محکوم می‌کنند و برای آینده‌ای دموکراتیک در ایران مبارزه می‌کنند، ساکت کند».
به این ترتیب و با تلاش فرزندان میهن‌پرست ایران‌زمین علیه نظام «ضدایرانی» خامنه‌ای، یک پیروزی سیاسی مهم دیگر برای مردم ایران به دست آمد. حال دژخیمان و سخنگویانشان هر چه‌قدر می‌خواهند جیغ و داد راه بیندازند، چنگ و دندان نشان دهند، سرشان را به کوه دماوند بکوبند؛ باکی نیست! شورشگران میهن نیز در جنگ صد برابر پاسخ می‌دهند:
نه به اعدام! نه به رکورددار شکنجه و اعدام! آری به گسترش کانون‌های شورشی! آری به سرنگونی ولایت فقیه با انقلاب دموکراتیک مردم ایران!
